Ahmet Kireççi
 | |||||||||||||||||
| Kişisel bilgileri | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Doğumu | 27 Ekim 1914 Mersin, Osmanlı İmparatorluğu | ||||||||||||||||
| Ölümü | 17 Ağustos 1978 (63 yaşında) Mersin, Türkiye | ||||||||||||||||
| Spor | |||||||||||||||||
| Spor | Güreş | ||||||||||||||||
| Yarışma(lar) | Serbest güreş Grekoromen güreş | ||||||||||||||||
Madalyalar
| |||||||||||||||||
(Mersinli) Ahmet Kireççi (d. 27 Ekim 1914, Mersin - 17 Ağustos 1978, Mersin), Türk güreşçi. Olimpiyat tarihinde dereceye giren ilk iki Türk sporcudan biridir. 1948 Yaz Olimpiyatları'nda altın madalya kazanmış[1][2] ve 1936 Berlin Yaz Olimpiyatları'nda elde ettiği bronz madalyayla Türkiye'ye ilk olimpiyat madalyasını kazandırmıştır.
Kariyeri
[değiştir | kaynağı değiştir]Bir fırıncı çırağı iken spora boksla başladı. Daha sonra atletizme geçti; uzun mesafeli bir koşudan sonra hastalanınca atletizmi bıraktı. Güreşe yönelen ve birkaç karşılaşmada başarılı olan Ahmet, Mersin İtfaiye Komutanı Memduh Bey tarafından himaye edilmeye başladı. Onun desteğiyle Tarsus’ta yapılan karakucak güreşlerine katıldı ve birinci oldu. Memduh Bey, arkadaşı İsmail Hakkı Vefa Bey’e yazdığı mektupla Ahmet’i İstanbul’a gönderdi.
Ahmet Kireççi İstanbul'da Kumkapı Güreş Kulübü'ne girdi ve Kasımpaşa SK'ya bağlı olarak uzun süre görev yaptı. Milli mayoyu ilk kez 1933'te İzmir'de düzenlenen Balkan Oyunları'nda giydi. Hem grekoromen, hem serbest stilde güreşen Kireççi, Balkan Oyunlarında grekoromende biri 87 kg'da (1933), ikisi 79 kg'da (1937 ve 1940) olmak üzere üç kez birinci oldu.[3] 1936 Berlin Yaz Olimpiyatları'nda 79 kg serbest stilde bronz madalya kazanarak serbest stilde Türkiye'ye ilk olimpiyat madalyasını kazandırdı.
1948 Londra Olimpiyat Oyunları'nda grekoromen stil ağır sıklette altın madalya kazandı. 1949'da güreşi bıraktı. Doğum yeri olan Mersin'de işletmecilik yaptı.[4]
17 Ağustos 1978 günü geçirdiği bir trafik kazasında öldü. Mersin Şehir Mezarlığı'na gömüldü.[5]
Anıları
[değiştir | kaynağı değiştir]24 Haziran 1936'da Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ün davetlisi olarak İstanbul’da bulunan Alman güreş takımından bir güreşçiyi 10 dakika içinde tuşla yendi ve başarısı büyük sevinç gösterileriyle kutlandı. Hemen sonrasında Alman güreşçilerle beraber Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün Florya’daki köşküne giden Ahmet, Atatürk tarafından çağrılarak yanına oturtuldu. Atatürk tarafından ikram edilen içkiyi “içmem paşam içmem” diye reddetti. Atatürk ısrar edince “paşam, her sözünüzü yerine getiririm ama içkiyi içmem, kusura bakmayınız” dedi. Atatürk bu söze güldü ve limonata getirtti. Atatürk'ün “Ahmet beni de yenebilir misin?” sorusuna Ahmet, “Paşam siz yedi düvele karşı geldiniz, onları yendiniz” yanıtını verdi.[6]
26 Eylül 1936 tarihinde Sovyetler Birliği'nin Leningrad kentinde yapılan bir özel karşılaşmada, yunus sütü ile beslenen Rus güreşçi Pılnov’a boyunduruğu vurdu ve mindere yapıştırdı. Hakemler ayağa kalkmalarını istediler. Rus güreşçisinin açıkça kollandığı görülüyordu. Ahmet rakibini iki kez tuşa getirmesine rağmen yine galip sayılmadı. En sonunda rakibini sırt üstü yapıştırdı ve düdüğün çalınmasına rağmen kalkmadı. Hakem Ahmet’in koluna girip kaldırmaya çalışınca “başkan kalk demeden kalkmam” dedi. Kafile başkanı Necdet Kerim İncedayı yüksek bir yere çıkarak “pehlivan, oldu oldu kalk” diye bağırıncaya kadar bekledi. Ahmet kalktı ve başkanının yanına gidip elini öptü.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "International Wrestling Database". whatsmat.uww.org. 15 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2024.
- ^ "SABAH.com.tr sunar: ATİNA 2004 Olimpiyatlar". web.archive.org. 9 Ocak 2007. 9 Ocak 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2024.
- ^ "Anadolu Ajansı". Anadolu Ajansı. 22 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2024.
- ^ Odatv (11 Temmuz 2019). "Olimpiyatların Türk kahramanı Mersinli Ahmet". Odatv. 19 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2024.
- ^ "Mersinli Ahmet Vefat Etti" (HTM). Milliyet Gazetesi. 17 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ağustos 2016.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 28 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2022.
| |
|
