Buxus sempervirens
| Buxus sempervirens | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||||
| Korunma durumu | |||||||||||||||||
 Asgari endişe altında (IUCN 3.1) | |||||||||||||||||
Biyolojik sınıflandırma  | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| İkili adlandırma | |||||||||||||||||
| Buxus sempervirens L., Sp. Pl.: 983 (1753).
| |||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||
| Dağılımı | |||||||||||||||||
Buxus sempervirens, (Adi şimşir, Yaygın şimşir ), Buxaceae (şimşirgiller) familyasından herdemyeşil değerli bir çalı türüdür.
Morfolojik özellikleri
[değiştir | kaynağı değiştir]
Geniş yapraklı yaprak dökmeyen 4,5-6(9) m yüksekliğinde, yoğun, çok dallı, yuvarlak veya geniş dış hatlı çalıdır. Gövde köşelidir ("kare"). Yapraklar karşılıklı, basit, eliptik ila dikdörtgen, 12–25 mm uzunluğunda, yaklaşık yarısı genişliğinde, tepede küt veya derin girintili, üstte koyu yeşil, altta açık veya sarımsı yeşil, altta damar ortası krem ila sarımsıdır. Krem renkli çiçekler, taç yapraksız, ilkbaharda yaprak koltuklarında gelişir, kokuludur. Meyve küremsi, 8 mm uzunluğunda, üç boynuzlu, açılır kapsüllüdür.[1]
IUCN Kırmızı listesi
[değiştir | kaynağı değiştir]Bu tür bir çalı veya küçük ağaç türüdür. Akdeniz ve Kuzey Avrupa'nın yanı sıra Kuzey Afrika, Kafkaslar ve İran'a özgüdür. Tür yaygındır ve geçmişte düşüşe uğramıştır, ancak dağılımı boyunca eşit olarak dağılmamış olsa bile popülasyonun büyük olduğu düşünülmektedir. Tür, ex situ koleksiyonlarda iyi temsil edilmektedir ve Avrupa Komisyonu Habitat Direktiflerinde yer alan bir dizi habitatta korunmaktadır. Sadece şu anda ölçeği bilinmeyen Cylindrocladium buxicola istilaları tarafından tehdit edilmektedir ve haşerenin yönetilmesi ve yok edilmesi tavsiye edilmektedir. Tür, küresel olarak En Az Endişe Veren olarak değerlendirilir.[2]
Coğrafi dağılım bilgileri
[değiştir | kaynağı değiştir]Bu tür yaygındır ve Avrupa, Kuzey Afrika, Kafkaslar ve İran'a özgü olarak kabul edilir. Avrupa'da tür, Akdeniz ülkelerinde ve Azor Adaları ve Portekiz'den Türkiye'nin doğusundaki adalarda ve ayrıca Almanya, İsviçre ve Birleşik Krallık'ta bulunur. Türün, örneğin Birleşik Krallık, kuzey Fransa ve Almanya'dan daha kuzeydeki aralığı içinde yerli olarak kabul edilip edilmediği konusunda tartışmalar vardır[3][4][5] Güneydoğu Britanya'daki en azından bazı yerlere özgü olduğunu düşünülüyor. Türler, Avrupa'nın çoğunda tanıtıldı.[2]
Nüfus bilgileri
[değiştir | kaynağı değiştir]Bu türün daha sıcak, Akdeniz iklim kuşağında yaygın olduğu bildirilmektedir, ancak dağılımının daha serin ve ılıman bölgelerinde daha seyrek görülmektedir.[3] Bu türün Akdeniz altı Fransa'nın karakteristik bir çalısı olduğu belirtilmektedir.[6][7] Birleşik Krallık'ta nüfus biraz kısıtlıdır ancak yine de büyüktür.[8] Türkiye'de tür, Karadeniz ve Marmara Denizi kıyılarında ve Akdeniz bölgelerinde daha küçük popülasyonlarda bulunur; toplamda türün bu ülkede 1.000 hektardan fazla bir alanı kaplayacağı tahmin edilmektedir.[9] Genel olarak, tür yaygındır ve popülasyonun nispeten büyük ve istikrarlı olması muhtemeldir.[2]
Habitat ve Ekoloji bilgileri
[değiştir | kaynağı değiştir]Bu yaprak dökmeyen çalı veya küçük ağaç (5 m'ye kadar), tebeşir, kayalık habitatlar, kuru yamaçlar, çalılık makilerdeki dik yamaçlara özgüdür. Ormanlık alanda türler çalılar olarak bulunur. Bununla birlikte, türler açık alanlarda büyümeyi desteklemektedir. Birleşik Krallık'ta tür, bir Avrupa Komisyonu Habitat Direktifi Ek 1 habitatına dahil edilmiştir (kod H5110). Türler açık tarım arazilerinde ve terkedilmiş alanlarda kolonileşir.[2]
Tehdit bilgileri
[değiştir | kaynağı değiştir]Tür, Cylindrocladium buxicola enfeksiyonu ile tehdit altındadır. Bu mantar zararlısı bilinmeyen bir kökene sahiptir ve şimşir yanıklığına neden olur. Hastalık, kereste ve süs ticareti yoluyla yayıldığı için tüm Avrupa'da mevcuttur ve kalan yerli meşcerelere zarar verir. Tarihsel olarak türler, kereste hasadı ve süs koleksiyonları üretimi nedeniyle tehdit altındadır. Birleşik Krallık'ta türler yalnızca tek bir sabit popülasyonda bulunur; burada ideal habitat tipine sahip daha az yer olduğu için habitat kısıtlaması tehdidi altındadır. İtalya'da, hayvan otlatma alanlarını artırmaya yönelik açıklık gibi insan etkileri ve artan kuraklık nedeniyle tehdit altında olduğu belirtiliyor. Türün, dağılımı boyunca bir kereste ve haşere istilası olarak kullanılması nedeniyle tarihsel temizlik tehdidi altında olması muhtemeldir.[2]
Kullanım ve Ticaret bilgileri
[değiştir | kaynağı değiştir]Türlerin en yaygın kullanımı süs olarak ve bonsai sanatıdır. Tür aynı zamanda kerestesi için de kullanılır. Ahşap oyma, tornalama ve müzik aletleri üretimi için çok uygundur. Bitki aynı zamanda zehirlidir, ancak bu, frengi, romatizma, epilepsi ve sıtma için sakinleştirici ve tedavilerin üretimi için kullanılmıştır. Daha yakın zamanlarda, bu türden, asetilkolinesteraz aktivitesi de dahil olmak üzere geniş bir biyolojik aktivite yelpazesine sahip maddeler izole edilmiştir; bu, onu Alzheimer hastalığı için tedavilerin geliştirilmesinde potansiyel olarak faydalı hale getirebilir.[2]
Koruma işlemleri bilgileri
[değiştir | kaynağı değiştir]Bu tür 220 ex situ koleksiyonda bulunur. Avrupa'da tür bölgesel olarak En Az Endişe (2014) olarak değerlendirilmiştir. Tür, ulusal olarak İsviçre, Birleşik Krallık ve Almanya'da En Az Endişe Veren olarak değerlendirilmiştir. Ancak Lüksemburg'da tür Hassas olarak kabul edilir. Birleşik Krallık ağaç tohum bankası projesi için öncelikli bir türdür ve Amerika Birleşik Devletleri Ulusal Bitki Germplazm Sisteminde 63 katılım olduğu belirtilmektedir. Avrupa nüfusu, 30'dan fazla Natura 2000 sahasında bulunduğu için iyi korunmaktadır. Ayrıca, AB yasalarına göre Buxus sempervirens çalılıklarını koruyan F3.12 habitat türü de dahil olmak üzere, Avrupa Komisyonu Habitat Direktiflerinde yer alan birçok habitatta korunan habitattır. Türlerde daha fazla popülasyon azalmasını önlemek için genellikle Cylindrocladium buxicola'nın yönetilmesi ve yok edilmesi önerilir.[2]
Kültivarlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- 'Arborescens': ağaç benzeri büyüme, oldukça geniş, iki kat daha uzun yapraklar.
- 'Aurea-pendula': dik, ama aynı zamanda sarkık, yapraklar sarı ve yeşil (alacalı).
- 'Latifolia Maculata': parlak sarı sonra yeşil, yazın donuk sarı ile lekelenir.
- 'Variegata': krem rengine dönüşen beyaz kenarlı parlak yeşil ve sonunda açık sarı.[1]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b "Buxus sempervirens". landscapeplants.oregonstate.edu. 3 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2021.
- ^ a b c d e f g Chadburn, H. & Barstow, M. 2018. Buxus sempervirens. The IUCN Red List of Threatened Species 2018: e.T202944A68067753. https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2018-1.RLTS.T202944A68067753.en.
- ^ a b Decocq, G., Bordier, D., Wattez, J-R. and Racinet, P. 2004. A practical approach to assess the native status of a rare plant species: the controverse of Buxus sempervirens L. in northern France revisited. Vegetatio 123(1): 139-151.
- ^ Bundesamt für Naturschutz. 2010. FloraWeb. Bonn Available at: www.floraweb.de.
- ^ Foster, A. 2014. Buxus sempervirens. Available at: http://herbaria.plants.ox.ac.uk/bol/plants400/Pages/Buxussempervirens[ölü/kırık bağlantı]. (Accessed: 2014).
- ^ Grove, A.T. and Rackham,O. 2001. The Nature of Mediterranean Europe. Yale University Press, London.
- ^ Debussche, M. and Lepart, J. 1992. Establishment of woody plants in Mediterranean old fields: opportunity in space and time. Landscape Ecology 6(3): 133-145.
- ^ JNCC. 2017. Habitat account - Sclerophyllous scrub (matorral). Available at: http://jncc.defra.gov.uk/protectedsites/sacselection/habitat.asp?FeatureIntCode=H5110 20 Ağustos 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. (Accessed: February 2017).
- ^ Lehtijärvi, A., DOĞMUŞ-LEHTIJÄRVI, H.T. and Oskay, F. 2014. Cylindrocladium buxicola is Threatening the Native Buxus sempervirens Populations in Turkey – Short Communication. Plant Protection Sciences 50(4): 227-229.
