Huş kabuğu

kapağı ve tabanı huş tahtasından, yanları ise huş kabuğundan saklama kabı
huş kabuğundan kap, İsveç
Huş kabuğundan sırt çantası
Huş kabuğundan Yupik Eskimo siperlikli avcı şapkası (elqiaq)
Huş kabuğundan kano, Kuzey Amerika
Huş kabuğundan balıkçı ağı mantarı (içi taş), Finlandiya
Huş kabuğuna yazılan Keşmirce elyazması, 17. yy.
Huş kabuğundnan bebek taşıma beşiği, Alaska yerlileri, 1917
Huş kabuğu

Huş kabuğu, huş (Betula) ağacının bir bıçak yardımıyla floeme bağlı iç kabuğundan kolayca tabaka olarak soyulabilen ve araç gereç yapımında kullanılan dış kabuğu. Güçlü ve suya dayanıklı karton gibi kolayca kesilip bükülen huş kabuğu, tarihöncesi çağlardan beri değerli yapı, kaplama ve yazı malzemesi olarak iş görür ve bugün bile güncelliğini yitirmeden ondan sanat ürünleri oluşturulabilir. Kabukta tıbbi ve kimyasal maddeler bulunur ve betulin gibi bazıları aynı zamanda fungusit (mantar öldürücü) olduklarından saklama kaplarında yiyeceğin korunmasına yardımcı olur.

Farklı yörelerde farklı huş türleri kullanılır:

En uygun hasat mevsimi suyun yürümeye başladığı ilkbahar ile yaz başıdır. Ağacın floeme dahil olan iç kabuğu değil onun üzerinde yer alan ve genelde 25 inç kalınlığında olan dış kabuğu soyularak hasat edilir. Malzemenin büyüklüğüne bağlı olarak yerden yüksekçe huş gövdesinde alttan ve üstten daire biçiminde kesildikten sonra iki daire arası yandan kesilerek kabuk tek parça olarak soyulur. Kabuk ağaç kesildikten sonra soyulabildiği gibi, ağacı kesmeden de kabuk zararsız biçimde soyulabilir. Dış kabuk uygun biçimde soyulursa huş ağacının iç kabuğu kendini yenileyip tekrar dış kabukla örtülüyor. İlk hasattan 10-20 yıl sonra aynı ağacın kabuğu aynı yerden ikinci kez hasat edildiği kayıtlara geçmiştir.[1] Soyulan kabuk rulo hâlinde bırakılmayıp düzleştirilir. Taze soyulmuş kabukla çalışma yapılabildiği gibi, daha sonra kullanmak üzere kurutulan kabuklar ılık suda ıslatılarak ya da buhara veya ateşe tutulup yumuşatıldıktan sonra da kullanılabilir.

Etnografik olarak huş kabuğunu en yoğun biçimde kullanan yerli halklar, Avrasya ve Kuzey Amerika'nın kuzey bölgelerinde yaşayan halklardır.

Kuzey Amerika'da Amerika Birleşik Devletleri ile Kanada'da yaşayan Alaska Atabaskları, Atabask halkları, Algonkin halkları gibi Kızılderililer ve Kanada Kızılderilileridir.

Kuzey Amerika'da daha çok kâğıt huşu (Betula papyrifera) türü kullanılır. Kâğıt huşunun (Ahtnaca k’ey, Denağinaca q'eytsay, Değinakça q'eyh, Holikaçukça q'iyh, q'eyh, Tanakrosça k'įį, Yukarı Tananaca k'įį, Guçince kʼìi) daha çok kabuğu kullanılır ve bu kabukla kar ayakkabısı, kano, kızak, beşik, konut kaplaması, sepet[5] ve mutfak gereçleri yaparlar.[6] Kanada'daki Kanada Atabasklarından olan Sarıbıçaklar için geçmişte Huş kabuğu Kızılderilileri (< İngilizce Birch-rind Indians, Birch-Rindmen[7]) adı da kullanılmıştır.

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b John Zasada, Birch and Birch Bark 5 Şubat 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  2. ^ Raymond Parks (1995), The Tuohitorvi: Cornett Survival or Re-creation?, The Galpin Society Journal, No. XLVIII, March, 1995, pp. 188-93 (İngilizce)
  3. ^ Paimen 4 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Fince)
  4. ^ Выставка картин Евгения Ушакова «Березовая Русь» открылась в Иркутске 5 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Rusça)
  5. ^ Susan W. Fair (2006), Alaska Native Art: Tradition, Innovation, Continuity 19 Mart 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., University of Alaska Press
  6. ^ "Uses Of Birch Bark". 5 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2012. 
  7. ^ Weledeh Yellowknives Dene (1997), Weledeh Yellowknives Dene, a history 3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Dettah: Yellowknives Dene First Nation Council

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]