John C. Slater

John C. Slater
John C. Slater (1934)
Doğum22 Aralık 1900(1900-12-22)
Oak Park, Illinois ABD
Ölüm25 Temmuz 1976 (75 yaşında)
Sanibel, Florida, ABD
Mezun olduğu okul(lar)Harvard Üniversitesi
ÖdüllerRichtmyer Anma Ödülü (1951)
Irving Langmuir Ödülü (1967)
Ulusal Bilim Madalyası (1970)

John C. Slater (22 Aralık 1900 – 25 Temmuz 1976), atomların, moleküllerin ve cisimlerin elektronik yapısı teorisine büyük katkılar yapmış önemli bir Amerikalı fizikçidir. Bu çalışma kimyanın yanı sıra fiziğin birçok dalında devam eden bir önem arz eder. Slater ayrıca mikrodalga elektroniğine de önemli katkılar yapmıştır. 1920'de Rochester Üniversitesi Fen Fakültesinden mezun olmuş, 1923'te Harvard’da fizik üzerine doktora yapmıştır; ardından Cambridge (kısa süre) ve Copenhagen üniversitelerinde doktora sonrası çalışma yapmıştır. ABD'ye dönüşü ile birlikte Harvard Fizik Bölümüne katılmıştır.

1930'da, MIT rektörü Karl Compton Slater'i MIT Fizik Bölümü başkanı olarak atamıştır. Lisans eğitimi fizik müfredatını yeniden şekillendirmiş, 1933-1968 arası 14 kitap yazmış ve önemli bir uluslararası prestije sahip bir bölüm inşa etmiştir. İkinci Dünya Savaşı sırasında MIT Radyasyon Laboratuvarı ile birlikte Bell Laboratuvarları tarafından kısmen yapılan mikrodalga transmisyonu üzerine çalışması radarın gelişimine büyük bir katkıdır.

1950'de Fizik Bölümü içinde Katı Hal ve Moleküler Teori Grubunu (SSMTG) kurmuştur. Sonraki yıl bölüm başkanlığını bırakmış ve Atomik Enerji Komisyonu'nun Brookhaven Ulusal Laboratuvarında bir yıl geçirmiştir. Fizik Enstitü Profesörü olarak atanmış ve 1965'te MIT'den zorunlu emeklilik yaşı olan 65 yaşında emekli olana kadar SSMTG içinde doğrudan faaliyete devam etmiştir.

Ardından emeklilik yaşının 5 yıl daha çalışmasına izin verdiği Florida Üniversitesi’nde Araştırmacı Profesör olarak Kuantum Teorisi Projesine katılmıştır. SSMTG MIT Maddesel Bilimler ve Mühendislik Merkezinin (CMSE) öncüsü olarak gösterilmiştir. Bilimsel otobiyografisi ve üç röportajı araştırmaya, eğitime ve bilimin toplumdaki yerine olan bakış açısını sahneye koyar.

1926'da Helen Frankenfeld ile evlendi. Çiftin çocuklarının tamamı (Louise Chapin, John Frederick ve Clarke Rothwell) akademik kariyer yapmıştır. Slater ilk eşinden boşanmış ve 1954'te kendisiyle 1965'te kendisiyle birlikte Floridaya taşınacak olan fizikçi ve kristalograf Dr. Rose Mooney ile evlenmiştir.

1964'te Slater ve ardından yıllar önce Rochester Üniversitesinde İngilizce Bölümünü yöneten 92 yaşındaki babası bu üniversite tarafından fahri derecelerle ödüllendirilmiştir. Slater adını Bohr-Kramer-Slater teorisine, Slater determinantına ve Slater orbitaline vermiştir.

Slater 1976'da Florida Sanibel adasında ölmüştür.

İlk Eğitim

[değiştir | kaynağı değiştir]

Slater'in Virjinya doğumlu ve Harvard'da lisans eğitimi alan babası, Slater'in de lisans eğitimi alacağı Rochester Üniversitesinde İngilizce Bölüm Başkanı olmuştur. Slater'in gençlikte mekanik, kimya ve elektriğe ilgi duyuyordu. 1917'de Rochester Üniversitesi'ne girdiğinde fizik dersleri aldı, kıdemli asistan olarak fizik laboratuvarında çalıştı ve ve özel şeref payesi için tez üzerine ilk bağımsız araştırmalarını yaptı (Hidrojenin Balmer serisi yoğunluk basıncına dayalı bir ölçüm).

Asistan veya akademi üyesi seçenekleri ile yüksek lisans için Harvard'a kabul edildi. Percy W. Bridgman için çalıştığı sürede asistanlığı seçti. Bridgman'ın temel fizik derslerini takip etti ve E.C. Kemble' ın dersleri ile birlikte yeni kuantum fiziği ile tanışmış oldu. 1924'te Bridgman'ın altında çalışırken yaptığı tez çalışmalarını somutlaştıran Alkali Halitlerin Sıkıştırılabilirliği adlı belgesini yayınlayarak üç yıl içinde doktorasını tamamladı. Ancak aklı teorideydi ve ilk yayını doktora tezi değil Radyasyon ve Atomların Doğası'na bir nottu (1924).

Doktorasını yaptıktan sonra Avrupa'da çalışmak için bir Hamard Sheldon bursu kazandı. Kopenhag'a gitmeden İngiltere Cambridge'de biraz vakit geçirdi. Amerika'ya dönüşü ile Harvard Fizik Bölümüne katıldı.

MIT'DE Fizik bölümü başkanlığı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Karl Compton MIT rektörü olduğunda Slater'in Fizik Bölümünü yönetmesini istemiştir. Aşağıdaki maddeler İkinci Dünya Savaşı öncesi Slater liderliğinde bölümün ne kadar gelişip savunmaya katkı yaptığını gösteren yıllık MIT rektör raporlarıdır. İlk iki alıntı Compton tarafından yazılan raporlardan alınmıştır. Diğer alıntılar bölüm hakkındaki Slater'in kısımlardan gelir. Bunlar genel olarak fizik eğitimi ve araştırmaları içindeki politikaları içerir ve Slater'in ikisine de derin bağlılığını gösterir.

  • • 1930: “ Dr John C. Slater’in Fizik Bölüm Başkanı olarak seçilmesi lisans ve lisansüstü çalışmaları güçlendirecektir... alan kısıtlamaları lisansüstü çalışmaların gelişmesini geciktirmiştir... toplam lisans öğrencisi sayısı 53 ve lisansüstü eörenci sayısı 16 dır” (s.21) 
  • 1931: “ Bu bölümün yeni başkan John C. Slater yönetiminde ilk yılı oldu... konular aktif olarak Spektroskopi, Uygulamalı Optik, Gazlarda elektrik boşalması, Manyeto- Optik Olgu, Dielektrik çalışmaları ve modern ve klasik teorik fiziğin çeşitli yönleridir.”(s.42) 
  •  1932: MIT tarafından yayınlanan belgelerin listesinde 293-340 maddeler Fizik Bölümü bünyesindedir. (s. 206-208) 
  • 1933: “ Yılın başlangıcında bölümün taşındığı George Eastman Araştırma Laboratuvarı, Enstitüde Fizik araştırmaları için ilk defa kullanışlı bir ev sağladı. Slater laboratuvarın tahsis edilmesinin Uluslararası Astronomi Birliği, Amerikan Fizik Topluluğu toplantılarına ve bir Spektroskopik konferansa ev sahipliği yapılmasına olanak sağladığını söyler ve şöyle bitirir: “ Önceki yılda çekilen zorlukların ardından bu yıl genel olarak daha tatmin edici imkânlarla geçti. (s. 96-98) 
  • 1934: Lisans eğitiminde bazı gelişmeler planlandı veya yapıldı. “En çok göze çarpan olaylar arasında Ulusal Bilim Akademisinin, Bilimin Gelişimi için Amerikan Derneğinin, Amerika Fizik topluluğunun toplantılarına ve ulusal bir Spektroskopi konfersansına ev sahipliği yapmamız gösterilebilir. Araştırmalardaki gelişimler bölümde alışılmadık imkanların avantajlarını kullanıyordu ve Warren’in akışkanların yapısı, Mueller’in dielektrik özellikler, Stockbager’in kristal fiziği, Harrison’un spektroskopik ölçüm, Wulff’un aşırı ince yapılar, Boyce’un nebula spektrumu, Van der Graff’ın yüksek voltaj ve nükleer araştırmalar ve Stratton ve Morse’ un elipssel dalga fonksiyonları üzerine çalışmalarını içerir. (s. 104-106) 
  • 1935: Lisans eğitiminin gelişimine büyük önem verildi. Araştırma hakkında geniş yorumlar Robley Evans'ın gelişi ve bölüme göre yeni olan çalışması radyoaktivite ile ilgilidir. (s.102-103) 
  • 1936: Bu yıl bölümde en önemli gelişim uygulamalı fiziğin öneminin kabul görmesinin artışıdır. Geçmişte fizikçiler arasında yalnızca bilimlerinin direkt hattının gelişimine ilgi duymak ve uygulamalarını göz ardı etmek yaygındı. Slater Uygulamalı Fiziğin ulusal düzeyde gelişmesi için lisans ve lisansüstü çalışmalar yapmıştır. Gelişmekte olan temel araştırma radyoaktivite üzerindeki yükselen çalışmayı da içeren 10 farklı alana tekabül eder. (s. 131-134) 
  •  1937'den 1941'e : İşler aynı mizaçta devam eder. Ancak Dünya meseleleri etki etmeye başlamıştır. 1941 raporu şu şekilde biter: “X ışını şubesi Avrupada araştırması devam etmekte olan Profesör Rose C. L. Mooey ‘i savaştan koruma amacıyla Guggenheilm Bursu altında ziyaretçi olarak kabul etmiştir... yıl bittiğinde Ulusal Savunma girişimi personel üyelerinin servislerini açıklamaya başlamıştır. Muhtemelen gelecek yıl savunma girişimine büyük bir yoğunlaşma görülecektir. 
  • 1942: Savunma girişimi büyük yönetim sorumluluğu ile birlikte çok sayıda personel almaya başladı. Enstitüde Ulusal Savunma Araştırma Komitesinin Radyasyon Laboratuvarının açılması ile bölümün bazı üyeleri laboratuvar ile ilgilenmeye başladı ve diğer birçoğu da başka savunma projelerine gittiler. (s. 110-111) 
  • 1943’ten 1945’e: Slater radarın önemi üzerine çalışmak için izin aldı. Amerikan Matematik Topluluğu onu 1945 için Josiah Williards Gibbs eğitmeni olarak seçti. 
  • 1946: Slater başkan olarak geri döndü. Raporuna şöyle başlar: “Savaştan barışa geçiş yılı en muhteşem aktivitelerden birisi oldu... Savaş sırasında fizik muhtemelen diğer bir bilimin asla ulaşamayacağı bir öneme ulaştı. Enstitü ülkenin ve muhtemelen dünyanın lider teknik kurumu olarak hiçbir yerde eşi olmayan bir fizik bölümüne sahip olmalıydı.” Bu görevi yerine getirmek için planlarını sıralamıştır, bu onun yönetim sorumluluklarının çoğaldığını gösterir. (s. 133-143) 
Var olan laboratuvarları yeniden inşa ederek bölümler arası laboratuvarlar kurmak ( Radyasyon Laboratuvarının Julius Stratton ve Albert Hill tarafından Elektronik Araştırma Laboratuvarına dönüştürülmesi)
Öğrenci asistanları finanse etmek ve hükümeti eşi görülmemiş şekilde finanse etmeye ikna etmek Robley Evans’ın Radyoaktivite Merkezi ve Van der Graaff’ın Yüksek Voltaj Laboratuvarını denetlemek Richard Bolt tarafından yönetilecek Akustik Laboratuvarı ve kimyacı Richard Lord tarafından yönetilecek Spektroskopi Laboratuvarını kurmak. 
  • 1947: İyi laboratuvarlar inşa etmek ve personel alımı ile, Slater şöyle başlar: “Fizik Departmanında bu yıl savaş tarafından akademik kariyerleri bölünen gazi ve diğer öğrencilerin eğitimi ile başladı.” Tüm enstitüdeki öğrencilerin Fizik dersleri ve laboratuvarları için ihtiyaçlarını anlatarak devam eder ve kısaca önceki raporunun devamı olan gelişmelerden bahseder. (s. 139-141)
  • 1948: “ Bu yıl bölümün savaştan bu yana normal işlevine yaklaştığı ilk yıl. Herhangi yeni bir büyük proje veya politika değişikliği önerilmedi”. Ancak inşa ettiği bölüm başladığı zamankinden çok farklıydı. 16 master ve 47 doktora derecesi verilmişti. 25 aday MIT ve diğer üniversitelerden akademik onay aldı. Araştırmalar gelişti ve birçok bilim adamı Avrupa üniversitelerini ve ABD'deki diğer yerleri ziyaret etti. (s.141-143) 
  • 1950: Bölümün geleceği planlandı. Birkaç beklenmedik değişiklik vardı. Ve devam eden büyümeyle neredeyse bölümdeki tüm araştırma projeleri kendilerini lisans araştırması ile bağdaştırdı. (s.189-191)
  •  1951: Jay Stratton şöyle yazar: “ Profesör John C. Slater Fizik Bölümü Başkanlığını bıraktı ve Katı Hal Profesörü Harry B. Higgins atandı. Profesör Slater Brookhaven Ulusal Laboratuvarında araştırmasına devam etmek üzere gelecek yıl için izin aldı. 
  • Başkanlığı boyunca Slater eğitim vermiş, kitaplar yazmış, büyük bilimsel öneme sahip fikirler üretmiş ve bölgesel, ulusal ve uluslararası topluluklardan meslektaşları ile iletişim halinde olmuştur. Kişisel seviyede Morse: “(1930 lar) bir bölüm başkanından çok lisans öğrencisi gibi görünürdü...” Çok zaman sonra S.B Trickey: “ Onu oldukça iyi tanıyana dek asla verilen ismi J.C. Slater diye seslenemedim. Uzak olması daha çok utangaçlığa dönüşmüştü.” diye yazmıştır.

Atomlar, moleküller ve cisimler: İkinci Dünya Savaşı öncesi araştırma

[değiştir | kaynağı değiştir]

1920ye geri dönelim; Slater çok yüksek basınçta maddelerin davranışı üzerine çalışan Percy Bridgman ile yüksek lisans için Harvard’a gitti. Slater bilindik tuz ve diğer 10 alkali halitin ( lityum, sodyum, potasyum ve rubidyum, flor, klor ve brom bileşikleri ) sıkıştırılabilirliğini ölçtü. Sonuçları Bohr’un güncel elektron yapısı ve periyodik tablo ilişkisi bakış açısına uygun olarak açıkladı. Bu Slater’in iyonik kristallerin mekanik özelliklerini ilgilendiren gözlemini Bohr’un gaz elementlerin spektroskopisine dayalı olan teorisi ile aynı çizgiye getirdi. 1923’te, 1922 yazından beri iyice kafa yorduğu alkali halit makalesini yazdı. 1924’te Harvard Sheldon bursu ile avrupaya gitti. Cambridge Üniversitesinde kısa süre kaldıktan sonra Bohr ve Kramerin kendi fikri ikilik prensibinin bir çeşit atası olduğunu açıkladığı Kopenhag Üniversitesine geçti ve yayınlanan belge Bohr-Kramer-Slater teorisi adını waldı. “Slater aniden uluslararası tanınan bir isim oldu.” Slater Avrupa seyahatine kadar olan hayatını yazılı bir röportajla anlatmıştır.

Slater Avrupa'dan dönüşü ardından Harvard'a katıldı ve 1930'da MIT ‘ e geçti. Araştırma belgeleri birçok başlığı kapsadı.

  • 1924: yüksek lisans çalışmasının teorik kısmı, Bohr-Kramer- Slater (BKS) teorisi 
  • 1925: Spektral doğruların genişlikleri, elektron spin ilkesine çok yakın olan fikirler 
  • 1926 ve 1927: elektron spinine ve Schrödinger eşitliklerine belirgin ilgi 
  • 1928: Hartree kendi içinde tutarlı alanı, Rydberg formülü 
  • 1929: Antisimetrik bir dalga fonksiyonu için determinantsal gösterim 
  • 1930: Slater tipi orbitaller ve atomik koruyucu sabitleri 
  •  1931: atomik orbitallerin lineer kombinasyonu, van der Waals kuvvetleri ( Jack Kirkwood ile ) 
  •  1932’den 1935’e: atomik orbitaller, metalik iletkenlik, Thomas- Fermi methodunun metallere uygulanması 
  • 1936: ferromanyetizm, alkali halitlerin optik özellikleri 
  • 1937 ve 1938: çoğalan düzlem dalgaları, süperiletkenlik, ferromanyetizm, elektrodinamik 
  • 1939: sadece bir kitap yayınladı: Kimyasal Fiziğe Giriş 
  • 1940: Grüneisen sabiti ve Curie noktası 
  • 1941: potasyum dihidrojen fosfatta ferromanyetizme benzer faz geçişi  
  • [1]

Anı yazısında Morse : “ Diğer önemli belgelere ek olarak değerlik elektron üzerine yeni ufuklar açan bir makale yazmıştır.” (sonradan atomik orbitallerin lineer kombinasyonu olarak anılacaktır.) . Slater’in doktora öğrencileri arasında 1932 de hidrojen molekülü üzerine teorik yüksek lisans lisans çalışması yapan Nathan Rosen ve 1936’da sodyum kloratın enerji bant yapısı hakkında yüksek lisans yapan ve sonradan transistörün icadı ile Nobel ödülü alan William Shockley de yer almıştır.

Savaş sırasındaki araştırmalar ve barış sürecine dönüş aktiviteleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Slater Radyasyon Laboratuvarı ve Bell Laboratuvarlarında manyetron ve diğer başlıklar üzerindeki deneysel ve teorik çalışmalarında Mervin Kelly’e göre mikrodalga alanı işlemleri üzerinde herkesten çok anlayış sağlamıştır ve Morse’a göre Bell laboratuvarlarının yöneticisi olarak gösterilmiştir.

Slater’in savaş ve savaş sonrası iyileşme sürecindeki yayınları mikrodalga transmisyonu ve mikrodalga elektroniği üzerine kitap ve makaleler, lineer hızlandırıcılar, kriyojeni ve Francis Bitter ve birkaç başka meslektaşı ile süperiletkenlik başlıklarını içerir. Bu yayınlardan diğer birçok bilim adamı, matematikçi ve mühendis yararlanmıştır.[2]

Katı Hal ve Moleküler Teori Grubu 

[değiştir | kaynağı değiştir]

Aktiviteler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Robert Nesbet'in sözlerine göre “ Slater bu grubu atomların, moleküllerin ve cisimlerin elektronik yapısına ortak ilgisi olan genç jenerasyonu ve doktora sahiplerini bir araya getirmek amacıyla kurmuştur”. Bu kısmen savaş sırasında gelişen nükleer fiziğin yanında elektronik fiziğin yaşamını devam ettirmesi için sayılabilir.

Nesbet devamında “SSMTG de her sabah Profesör Slater tarafından yönetilen kahve toplantısı ile başlardı. Her üyenin kendi fikirleri ile 3 aylık ilerleme raporuna ( QPR) katkıda bulunmaları beklenirdi. SSMTG nin 3 aylık ilerleme raporları endüstriyel araştırma tesislerinden kişisel laboratuvarlara kadar geniş bir dağılıma sahipti.[3]

Katı hal çalışması ilk olarak SSMTG'de ilk yıllarda George Koster, John Wood Arthur Freeman ve Leonard Mattheis'in katkıları ile hızlı şekilde işlendi. Ayrıca moleküler ve atomik hesaplamalar Fernando J. Corbato, Lee Allen ve Alvin Meckler in ellerinde gelişti. Bu çalışma Slater tarafından düzenlenen yolu takip etti. 1958'de Michael Barnett geldi. O ve Jonh Wood fakültelere atandı. Robert Nesbet, Brain Sutcliffe, Malcolm Harrison ve Levente Szasz moleküler ve atomik problemlere yeni yaklaşımlar getirdi. Jens Dahl, Alfred Switendick, Jules Moskowitz, Donald Merrifield ve Russell Pitzer moleküller hakkında; Fred Quelle cisimler hakkında ileri araştırmalara yapmıştır.

Slater nadiren kendi adını kendisi ile çalışan SSMTG üyelerinin belgeleri üzerine yazdı. Ortak yazar olarak yaptığı işler (1) bağ yapısı hesaplamalarında grup teorisi ve (2) atomik orbitallerin lineer kombinasyonu, güçlü bağlar ve Bloch dalga yaklaşımının eş özellikleridir.[4]

İnsanlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

(Doktora öğrencileri, doktora sonrası öğretim üyeleri, araştırma görevlileri, öğretim üyeleri, bazı durumlarda arda,†,‡,৳, ¶ etiketli), SSMTG üyelerinin kısmi bir liste SSMTG ve daha sonra faaliyetlerini rapor başvuruları ile birlikte aşağıdaki gibidir.

  • Leland C. Allen †‡, ab initio molecular calculations, electronegativity, Professor of Chemistry Emeritus, Princeton University (2011).[5]
  • Michael P Barnett ৳¶, molecular integrals, software, phototypesetting, cognition,[6] later in industry, Columbia U. and CUNY.
  • Louis Burnelle‡, molecular calculations, later Professor of Chemistry, New York University.[7]
  • Earl Callen †
  • Fernando J. Corbató †, began the molecular calculations in the SSMTG; later a pioneer of time-sharing and recipient of Turing award.
  • George Coulouris ৳, worked with MPB, later Professor of Computer Science at Queen Mary College of the University of London.
  • Imre Cszimadia ‡, molecular calculations (LiH), later Professor of Chemistry, U. Toronto, ab initio calculations, drug design.[8]
  • Jens Dahl ‡, molecular calculations, later Professor of Chemistry, Technical University of Denmark, wrote quantum chemistry text.[9]
  • Donald E. Ellis ৳†, molecular calculations, later Professor of Physics and Astronomy at Northwestern University, "real" materials.[10]
  • Arthur Freeman †‡, orthogonalized plane wave calculations, later Professor of Physics and Astronomy at Northwestern University[11]
  • Robert P. Futrelle ৳, programming methods,[6] later Professor of Computer and Information Science at Northeastern University.[12]
  • Leon Gunther †‡ lattice vibrations in alkali halides, later Professor of Physics at Tufts University, focus on condensed matter theory in many areas, including superconductivity and seminal papers on nanoscopic physics & quantum tunneling of magnetization.[13]
  • Malcolm Harrison ‡, (died 2007) co-developer of POLYATOM, later Professor of Computer Science, New York University.[14]
  • Frank Herman, band structure calculations, went into RCA then IBM Research Laboratories, wrote and edited major surveys.[15]
  • David Howarth ‡, solid state, later Professor of Computer Science, Imperial College, University of London.[16]
  • John Iliffe ৳, computer scientist.[17]
  • San-Ichiro Ishigura ‡, later Professor, Ochinamizu University
  • Arnold Karo ‡, electronic structure of small molecules, later at Lawrence Livermore Laboratory.
  • C.W. Kern ‡, molecular calculations, later Professor of Chemistry, Ohio State U., published extensively.
  • Ryoichi Kikuchi ‡
  • Walter H. Kleiner, solid state physics, continued at Lincoln Laboratory.
  • George F. Koster †¶, became Chairman of the Physics Graduate Committee at MIT and wrote two books on solid state physics.[18]
  • Leonard F. Mattheiss †, augmented plane wave calculations, later at Bell Labs, published about 100 papers.[19]
  • Roy McWeeny ‡, valence theory, later held chairs at several British Universities and, since 1982, at the University of Pisa, Italy.
  • Alvin Meckler, first major molecular calculation on Whirlwind (oxygen), later National Security Agency,[20]
  • Donald Merrifield †, molecular calculations (methane), later President of Loyola University, Los Angeles.
  • Jules Moskowitz ‡, molecular calculations (benzene), later Chairman, Department of Chemistry, NYU, published 100 papers.
  • Robert K. Nesbet ‡, molecular calculations, later at IBM Almaden Research Laboratories, published over 200 papers.
  • Robert H. Parmenter, later Professor of Physics, U. Arizona, crystal properties and superconductivity.
  • Russell M. Pitzer ‡, molecular calculations (ethane), later Chairman of Chemistry Department, Ohio State U, over 100 papers.
  • George W. Pratt, Jr. †‡later Professor of Electrical Engineering and CMSE[disambiguation needed], MIT, solid state electronics.
  • F.W. Quelle, Jr. augmented plane waves, later laser optics.[21]
  • Melvin M. Saffren †
  • Robert Schrieffer wrote Bachelor's thesis on multiplets in heavy atoms, later shared Nobel Prize for BCS theory.
  • Edward Schultz
  • Harold Schweinler
  • Hermann Statz ‡, ferromagnetism, later director of research at Raytheon and recipient of 2004 IEEE Microwave Pioneer Award,[22]
  • Levente Szasz, atomic structure, became Professor of Physics at Fordham University, published two books,[23]
  • Brian T. Sutcliffe ‡, co-developer of POLYATOM, later Professor of Chemistry, University of York.[24]
  • Richard E. Watson ‡៛, electronic properties of metal atoms, later at Brookhaven, published over 200 papers.
  • E.B. White †
  • John Wood †¶, augmented plane waves using Hartree–Fock methods, at Los Alamos National Laboratory (died 1986), published extensively.[25]

Değerli ziyaretçiler dahil Frank Çocuklar, Alex Dalgarno, V. Fano, Anders Fröman, Inge Fischer-Hjalmars, Douglas Hartree, Werner Heisenberg, Per-Olov Löwdin, Chaim Pekeris, Ivar Waller ve Peter Wohlfarth.

Slater'in MIT'deki diğer aktiviteleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

1962 rektör raporunda, Jay Strotton (s. 17) “ Profesör Slater’in liderliğinde bir fakülte komitesi yeni Madde Merkezindeki imkanların planlanması için birincil sorumluluğu aldı” yazmıştır. Bunlar yeni bir kooperatif hesaplama laboratuvarının tamamlanması ve bir I.B.M 709 bilgisayarı edinilmesini de içerir.[26]

Madde Bilimi ve Mühendislik Merkezi (CMSE) ismi kısa bir süre sonra kabul edilmiştir. İlk yönetici daha önce İngilteredeki Royal Radar Kuruluşunun Fizik dairesi başkanı olan R.A. Smith idi. O, Slater ve Charles Townes İkinci Dünya savaşının erken yıllarından itibaren yakın arkadaşlık içindeydi ve örtüşen başlıklar üzerinde çalışıyordu.

Merkez Slater'in planlarına göre kuruldu. Metalürji ve Malzeme Bilimi, Elektrik Mühendisliği, Kimya ve Kimya Mühendisliği araştırmalarını destekledi ve MIT yi katı hal fiziği için odak olarak korudu. 1967'ye kadar yoğun madde fiziği ile ilgili çok küçük girişimler vardı çünkü büyük ölçüde yüksek enerji fiziği içerisindeydi. Ancak aynı yıl içerisinde 55 profesör ve 179 mezun öğrencilik CMSF personeli vardı. Merkez 21. Yüzyılda gelişmeye devam etmektedir.

Son yıllar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Slater 1954'te boşandı ve 1965'te kendisiyle Florida'ya giden fizikçi Dr. Rose Mooney ile evlenmiştir.

Emeklilik yaşının 70 olduğu Florida (Gainesville) Üniversitesinde Slater Kuantum Teorisi Prejesinde araştırmacı profesör olarak 5 yıl daha aktif araştırma ve yayın hayatının tadını çıkarmıştır. 1975'te bilimsel otobiyografisinde: “ Florida Fizik Bölümü katı hal fiziği, istatistiksel fizik ve ilgili alanlara olan vurgusu ile hoş bir yerdi. Bana MIT nin fizik bölümü başkanı olduğum günleri hatırlattı.” diye yazmıştır. Slater hayatının sonuna doğru yayınladığı son dergi makalesi (1976'Da John Connolly ile birlikte) moleküler orbital teoriye yeni bir yaklaşımdı.

Profesör Slater ayrıca Dr. Ravi Sharmanınki ve diğer birçok doktora için komite üyesiydi. O ve Rose Ravi'ye kitaplarını ve araştırma belgelerini MIT'den Geinsville'e taşınırken kamyonun sert dönüşü sonucu kaybettiğini söylemişlerdir.

 Slater 1976'da Florida Sanibel adasında ölmüştür. 

Eğitimci ve danışman olarak

[değiştir | kaynağı değiştir]

Slater'in diğerlerinden daha iyi bilinmesi Richard Feynman ile ilgili şu diyalogda anlatılmıştır: “Profesör Slater'e gidip hedeflerim hakkında konuştuğumda şöyle dedi: “Seni burada değerlendirmeyeceğiz” ben “Ne?” dedim, o “ Neden MIT de yüksek lisans yapmak istiyorsun ki?” “ Çünkü bilim için ülkedeki en iyi okul.”... “ İşte bu yüzden başka bir okula gidip dünyanın kalanının nasıl olduğunu bulmalısın.” Bu yüzden ben de Princeton'a gittim ... Slater haklıydı. Ve ben sık sık öğrencilerime aynı şekilde tavsiyede bulunurum. Dünyanın kalanının nasıl olduğunu öğrenin. Çeşitlilik zahmete değerdir.”

Özet

[değiştir | kaynağı değiştir]

Philip Morse’un hatırasından: “ O fizikteki kuantum devriminin başlangıcına büyük katkı yapmıştır; o böyle yapan Amerikan kökenli birkaç fizikçiden birisidir. Akranları savaştan etkilenerek nükleer fiziğe yönelse de katı hal fiziği üzere kalarak ististani birisi olmuştur. Dersleri ve yazıları 1940 1950 lerde Amerikan fizikçi örneklerinin yetişmesini sağlamıştır.”

Ancak bu son değildi. Slater’in SSMTG ve QTP’de yetiştirdiği yeni jenerasyon fizik, kimya ve bilgisayar bilimindeki birikim ve yetenekleri endüstriyel ve hükümete bağlı laboratuvarlara ve akademide araştırma ve yönetime taşımıştır. Onun methodlarını artan çeşitlilikte konulara uygulayarak geliştirmeye devam ettiler.

John Connolly ‘ nin yorumlarından sonuç olarak Slater ve öğrencilerinin çalışmaları kuantum teorisine ilk yaklaşımlar olarak kabul edilebilir

Slater belgeler miras için Amerikan Felsefe Derneği tarafından onun dul, Rose Mooney Slater, 1980 ve 1982.[27] Ağustos 2003, Alfred Switendick bağışlanan koleksiyonunun üç Aylık Raporlar MİT Katı Hal ve Moleküler Grup Teori (SSMTG), çıkmaktan 1951 1965. Bunlar mevcut çeşitli önemli araştırma kütüphaneleri.

Kitapları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ J.C. Slater, Theory of the transition in KH2PO4 Journal of Chemical Physics, 9, 16-33, 1041.
  2. ^ J.C. Slater, F. Bitter, J.B. Garrison, J. Halpern, E. Maxwell and C.F. Squire, Superconductivity of lead at 3 cm. wave length, Physical Review, 70, 97-98. 1946; J.C. Slater, E. Maxwell and P.M. Marcus, Surface impedance of normal and superconductors at 24,000 megacycles per second, Physical Review, 76, 1331-1347, 1949.
  3. ^ R.K. Nesbet, John C. Slater and the SSMTG in 1954-1956, Molecular Physics, 108 (21-23) 2867-2869, 2010.
  4. ^ J.C. Slater, G.F. Koster and J.H. Wood (1962). "Symmetry and free electron properties of Gallium energy bands". Physical Review. 126 (4). s. 1307. Bibcode:1962PhRv..126.1307S. doi:10.1103/PhysRev.126.1307. 
  5. ^ Michael P. Barnett and James Harrison, eds.
  6. ^ a b M. P. Barnett and R. P. Futrelle, Syntactic analysis by digital computer, Communications of the Association for Computing Machinery, 5, 515-526, 1962; M. P. Barnett, Computer Typesetting, Experiments and Prospects, MIT Press, 1965, and work cited therein; M. P. Barnett, Some comments suggested by a consideration of computers, in Macromolecular specificity and biological memory, ed.
  7. ^ Louis Burnelle and Marie J. Kranepool, On σ → π* transitions in aromatic hydrocarbons, Journal of Molecular Spectroscopy, 37 (3) 383-393, 1971.
  8. ^ I.G. Csizmadia with others, Polymerization dependence of the entropy of homo-oligomer peptides, Chemical Physics Letters, 501 (1-3) 30-32, 2010.
  9. ^ J. P. Dahl, Introduction to the quantum world of atoms and molecules, World Scientific, 2001.
  10. ^ "Northwestern University, Donald Ellis materials group web site". Appliedphysics.northwestern.edu. 5 Ekim 2010. 20 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2011. 
  11. ^ Arthur J. Freeman 22 Mayıs 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; Martin Peter, To Art Freeman for his 60th birthday, Physica B, 172 (1-2) p.vii, 1991 and further articles comprising the issue.
  12. ^ "Bob Futrelle's home page". Ccs.neu.edu. 10 Ocak 2010. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2011. 
  13. ^ Flux Quantization without Off-Diagonal Long Range Order in a Thin Hollow Cylinder (with Y. Imry), Sol.
  14. ^ New York University, Department of Computer Science, in memoriam web site 4 Mart 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Malcolm Harrison, $10 computer on a dime, Transactions of the New York Academy of Sciences, 35 (4) 358-358, 1973.
  15. ^ F. Herman, Theoretical Investigation of the Electronic Energy Band Structure of Solids, Reviews of Modern Physics 30, 102–121, 1958; Frank Herman, International Symposium on Computational Solid State Physics Wildbad (Germany), Plenum, 1972 ISBN 0-306-30583-6.
  16. ^ David Howarth, Operating Systems Mark 1 to Atlas 24 Mayıs 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  17. ^ John K. Iliffe (1961). "The Use of the Genie System in Numerical Calculations". Annual Review in Automatic Programming. Cilt 2. s. 25. doi:10.1016/S0066-4138(61)80002-5. 
  18. ^ (i) G.F. Koster, R.G. Wheeler, J.O. Dimmock, and H. Statz, The Properties of the Thirty-Two Point Groups, MIT Press, 1965, ISBN 0-262-11010-5. (ii) G.F. Koster and C.W. Nielson, Spectroscopic Coefficients for the pn, dn, and fn,MIT Press, ISBN 0-262-14001-2
  19. ^ L.F. Mattheiss, Effective Exchange Integral, Physical Review 123, 1219–1225, 1961; J. Matsuno, A. Fujimori, L.F. Mattheiss, R. Endoh and S. Nagata, Photoemission and band-calculation studies of the charge-density wave in CuV2S4, Physical Review B, 64 (11) Article Number 115116, 2001; (over 100 papers in all).
  20. ^ A. Meckler, Majorana Formula, Physical Review 111, 1447–1449 (1958).
  21. ^ F.W. Quelle, Jr., Thermal distortion of diffraction-limited optical elements,Applied Optics, 5(4):633-637, 1966.
  22. ^ "2004 Microwave Pioneer Award - Hermann Statz and Robert A. Pucel". IEEE Microwave Magazine. 6 (3). 2005. ss. 108-112. doi:10.1109/MMW.2005.1511946. 
  23. ^ L. Szasz, Pseudopotential Theory of Atoms and Molecules, Wiley, New York, 1985, ISBN 978-0-471-82417-6; L. Szasz, The electronic structure of atoms, Wiley, New York, 1991.
  24. ^ "S. J. Smith and B. T. Sutcliffe, The Development of Computational Chemistry in the United Kingdom, Reviews in Computational Chemistry, 10, 1997". Chilton-computing.org.uk. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2011. 
  25. ^ D. D. Koelling and J. H. Wood, On the interpolation of eigenvalues and a resultant integration scheme, Journal of Computational Physics, 67 (2) 253-262, 1986.
  26. ^ President's Report, Massachusetts Institute of Technology Bulletin, volume 622, number 1, 1930, 14 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1931, 16 Şubat 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1932, 5 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1933, 14 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1934, 6 Temmuz 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1935, 13 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1936, 5 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1937, 15 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1938, 5 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1939, 16 Şubat 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1940, 5 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1941, 21 Temmuz 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1942, 5 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1943, 16 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1946, 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1947, 3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1948, 3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1949, 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1950, 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1951, 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1952, 13 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1962, 3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1963, 5 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1964 13 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  27. ^ "John Clark Slater Papers American Philosophical Society". Amphilsoc.org. 14 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2011. 
  28. ^ From the Preface (p. v): "The present book is the second of several volumes which are intended to replace the Introduction to Theoretical Physics written by the same authors in 1933.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=John_C._Slater&oldid=33905482" sayfasından alınmıştır