Namibya-Türkiye ilişkileri
 | Bu maddenin daha doğru ve güvenilir bilgi sunması için güncellenmesi gerekmektedir. Daha fazla bilgi için tartışma sayfasına bakınız. (Nisan 2022) |
 | |
 Namibya |  Türkiye |
|---|---|
| Diplomatik Misyon | |
| - | Türkiye'nin Windhoek Büyükelçiliği |
| Temsilcilik | |
| - | Büyükelçi Berin Makbule Tulun |
Namibya-Türkiye ilişkileri, Namibya ile Türkiye arasındaki dış ilişkilerdir. Namibya-Türkiye ilişkileri 12 Kasım 1997'de diplomatik olarak başlamıştır. Türkiye, 4 Ocak 2012 tarihinde Namibya Büyükelçiliğini faaliyete geçirmiştir.[1]
Ülke Karşılaştırması
[değiştir | kaynağı değiştir] Namibya |  Türkiye | |
|---|---|---|
| Bayrak |  |  |
| Devlet Amblemi |  |  |
| Nüfus | 2.746.745 | 83.154.997 |
| Yüzölçümü | 825.418 km2 (318.696 sq mi) | 783.356 km² (302.455 sq mi) |
| Nüfus yoğunluğu | 3,2/km2 (8,3/sq mi) | 105/km2 (271,9/sq mi) |
| Başkent | Windhoek | Ankara |
| Hükûmet | Cumhuriyet | Başkanlık sistemi |
| Mevcut Lider | Cumhurbaşkanı Hage Geingob Başbakan Saara Kuugongelwa-Amadhila | Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan Başkan Yardımcısı Fuat Oktay |
| Resmi diller | İngilizce, Afrikaanca, Almanca, Kwangali dili, Silozi Setswana Khoekhoe dili, Herero dili, Oshiwambo dili. | Türkçe |
| Etnik gruplar | % 49,5 Ovambo %9,2 Kavango % 8,0 Renkli (Baster dahil) % 7,0 Herero % 7,0 Damara % 7,0 Beyaz % 4,7 Nama % 3,5 Lozi % 3,0 San % 0,6 Tswana 0,5% Diğer | %85 Türk, %9 Kürt, %6 Diğer |
| Ana dinler | % 87,9 Hristiyanlık —%43,7 Lutheranizm -% 22,8 Katoliklik -% 21,4 Diğer Hristiyan % 10,2 Geleneksel inançlar %1,6 Ateizm 0,3% Diğer | % 97,6 İslam, %1,1 Yahudilik, %0,3 Hristiyanlık |
| (İGE İnsani Gelişme Endeksi) | 0,646 (orta)[2] — 82. | 0,806 (çok yüksek) -59. |
| GSYİH (PPP) | $24,132 milyar (kişi başına 9.537dolar) | $2,464 trilyon[3] (kişi başına 29.326 dolar) |
Diplomatik ilişkiler
[değiştir | kaynağı değiştir]Namibya'nın bağımsızlık mücadelesi, Western Contact Group'un eş sponsoru ve Namibya'nın bağımsızlığını isteyen BM Namibya Konseyi'nin kurucu üyesi olarak kapsamlı Türk diplomatik çabalarını ortaya çıkardı.
Namibya son Afrika kolonisiydi. Güneybatı Afrika, Almanya'nın I.Dünya Savaşı'ndaki yenilgisinin ardından 1920'de Milletler Cemiyeti yetkisi altında Güney Afrika'ya verilen bir Alman kolonisiydi.[4] Manda, Güney Afrika'nın Güney Batı Afrika'yı ilhak etmesini yasakladı ancak Güney Afrika, BM'den sonra bile yönetimini sürdürdü. Genel Kurul 26 Ağustos 1966'da Milletler Cemiyeti yetkisinin kaldırılması için oy kullandı.[5]
Türkiye, Namibya'nın bağımsızlığını savunmaya devam etti ancak birçok ülke, ülkenin Sovyetler Birliği ile müttefik olan Sam Nujoma yönetimindeki hareketini desteklemekten vazgeçti.[6]
Diplomatik atılım, Western Contact Group'u desteklemek için gelen ve Namibya'da barışı müzakere etmeye çalışan Jimmy Carter'ın seçilmesiyle geldi.[7] 1978'de Güney Afrika ve Western Contact Group, 1990'da Namibya'yı bağımsız yapacak seçimler düzenlemek için bir plan hazırladı.
Ekonomik ilişkiler
[değiştir | kaynağı değiştir]- İki ülke arasındaki ticaret hacmi 2020 yılında 4,3 milyon dolar (Türkiye'nin ithalatı: 127 bin dolar, ihracatı 4,241 milyon dolar).[1] oldu.
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b "Türkiye - Namibya Siyasi ve Ekonomik İlişkileri / T.C. Dışişleri Bakanlığı". www.mfa.gov.tr. 30 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2022.
- ^ "2019 Human Development Index Ranking | Human Development Reports". hdr.undp.org. 9 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2020.
- ^ "International Monetary Fund, Report on selected countries". imf.org. 24 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Haziran 2017.
- ^ Leys, Colin, and John S. Saul, eds. Namibia’s Liberation Struggle: The Two- Edged Sword. London: James Currey, 1995.
- ^ Duignan, Peter, and Lewis H. Gann. The United States and Africa: A History. New York: Cambridge University Press, 1987.
- ^ Dickson, David. United States Foreign Policy towards Sub-Saharan Africa. Lanham, Md.: University Press of America, 1985.
- ^ Thornton, Richard C., ed. The Carter Years: Toward a New Global Order. New York: Paragon House, 1991.
Okuma tavsiyeleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- Bender, Gerald J., James S. Coleman, Richard Sklar, eds. Afrika Kriz Alanları ve ABD Dış Politikası. Berkeley: Kaliforniya Üniversitesi Yayınları, 1985.
- Birdsall, Nancy, Milan Vaishnave ve Robert L. Ayres, eds. Hedefin Özeti: ABD Politikası ve Kötü Performans Gösteren Devletler. Washington, D.C .: Küresel Gelişim Merkezi, 2001.
- Bodry-Sanders, Penelope. Afrika Takıntısı: Carl Akeley'in Hayatı ve Mirası. Jacksonville, Fla.: Batax Müzesi Yayıncılık, 1998.
- Markalar, H.W. Tarafsızlık Hayaleti: Birleşik Devletler ve Üçüncü Dünyanın Ortaya Çıkışı, 1947–1960. New York: Columbia University Press, 1989.
- Brinkley, Douglas G. Bitmemiş Başkanlık: Jimmy Carter'ın Beyaz Saray'ın Ötesine Yolculuğu. New York: Viking, 1998.
- Chester, Edward W. Clash of Titans: Africa and U.S. Foreign Policy. Philadelphia, Pa .: Orbis Books, 1974. Clough, Michael. Sonunda Ücretsiz mi? ABD'nin Afrika Politikası ve Soğuk Savaşın Sonu. New York: Council on Foreign Relations Press, 1992.
- Crabb Jr., Cecil V. Amerikan Dış Politikasının Doktrinleri: Onların Anlamı, Rolü ve Geleceği. Baton Rouge: Louisiana Eyalet Üniversitesi Yayınları, 1982.
- Dickson, David. Sahra Altı Afrika'ya Yönelik Amerika Birleşik Devletleri Dış Politikası. Lanham, Md.: University Press of America, 1985.
- Duignan, Peter ve Lewis H. Gann. Amerika Birleşik Devletleri ve Afrika: Bir Tarih. New York: Cambridge University Press, 1987.
- Engerman, David C., vd. Aşamalı Büyüme: Modernleşme, Kalkınma ve Küresel Soğuk Savaş. Amherst: Massachusetts Üniversitesi Yayınları, 2003.
- Haass, Richard N, ed. Transatlantik Gerilimler: Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa ve Sorunlu Ülkeler. Washington, DC: Brookings Institution Press, 2009.
- Hahn, Peter L. ve Mary Ann Heiss, editörler. Empire and Revolution, 1945'ten beri Birleşik Devletler ve Üçüncü Dünya. Columbus: Ohio State University Press, 2010.
- Herbst, Jeffrey. Afrika'ya Yönelik ABD Ekonomi Politikası. New York: Council on Foreign Relations Press, 2002.
- Karns, Margaret P. "Ad hoc Multilateral Diplomacy: The United States, the Contact Group, and Namibia." Uluslararası Organizasyon 41, no. 1 (Kış 1987): s. 93–123.
- Leys, Colin ve John S. Saul, ed. Namibya'nın Kurtuluş Mücadelesi: İki Uçlu Kılıç. Londra: James Currey, 1995.
- Thornton, Richard C., ed. Carter Yılları: Yeni Bir Küresel Düzene Doğru. New York: Paragon Evi, 1991.
- Vance, Cyrus R. Zor Seçimler: Amerika'nın Dış Politikasında Kritik Yıllar. New York: Simon & Schuster, 1983.
