Psikolojik adaptasyon

Psikolojik adaptasyon, çevresindeki bir organizmaya fayda sağlayan işlevsel, bilişsel veya davranışsal bir özelliktir. Psikolojik adaptasyonlar evrimleşmiş psikolojik mekanizmaların (EPM'ler) kapsamına girer, ancak,^[2] EPM'ler daha az kısıtlı bir kümeye işaret eder. Psikolojik adaptasyonlar sadece bir organizmanın ortama uygunluğunu artıran işlevsel özellikleri içerirken, EPM'ler evrim süreçleri yoluyla geliştirilen herhangi bir psikolojik mekanizmaya işaret eder. Bu ek EPM'ler, bir türün evrimsel gelişiminin yanı sıra, artık türün uygunluğuna fayda sağlamayan körelmiş özelliklerdir. Bir özelliğin körelmiş olup olmadığını söylemek zor olabilir, bu nedenle kimi literatür daha yumuşaktır ve körelmiş özelliklere artık adapta olabilme işlevselliğe sahip olmasalar bile adaptasyon olarak kabul eder. Örneğin, yabancı düşmanlığı tutum ve davranışlarının hastalıktan kaçınma ile ilgili bazı EPM etkileri olduğu görülmektedir, ancak,^[3] bazı ortamlarda bu davranışlar bir kişinin zindeliği üzerinde kötü bir etkiye sahip olabilir. Psikolojik adaptasyon ilkeleri Darwin'in evrim teorisine dayanır ve evrimsel psikoloji, biyoloji ve bilişsel bilim alanları için önemlidir.

Charles Darwin , Türlerin Kökeni'nde (1859) evrim teorisini önermiştir. Teorisi, adaptasyonların, bir türün ortamında karşılaştığı seçici baskılardan kaynaklanan özellikler olduğunu belirtir. Adaptasyonlar, uyarlanır kabul edilmek için bir organizmanın ya hayatta kalma ya da üreme şansını artırmalı ve de bu şansı doğal seçilim süreci ile bir sonraki kuşağa aktarabilmelidir.^[1] Psikolojik adaptasyonlar bilişsel veya davranışsal olduğunu düşündüğümüz uyarlanabilir özelliklerdir. Bunlar bilinçli sosyal stratejileri, bilinçaltı duygusal tepkileri (suçluluk, korku vb.) veya doğuştan gelen içgüdüleri içerebilir. Evrimsel psikologlar, işlevsellik, karmaşıklık, verimlilik ve evrensellik gibi psikolojik adaptasyonu belirleyen faktörleri dikkate alırlar. Uyarlanmış Zihin, Darwinci teoriyi modern psikolojiye daha da entegre eden evrimsel psikoloji üzerine temel bir metin olarak kabul edilir.

Evrimsel psikologlar, bilişsel bilim adamları ve davranışçılar arasında, psikolojik uyum ve neyin öğrenilmiş davranış olarak kabul edileceği çizginin nerede çizileceği konusunda bir anlaşmazlık içindedirler.^[4] Davranışçılık belirli davranışları koşullandırılmış yanıtlar olarak açıklarken, bilişsellik bu davranışların söz konusu davranış için tercih yaratan psikolojik bir adaptasyondan kaynaklandığını öne sürer. Evrimsel psikoloji, tabula rasa (boş tahta) modelinin aksine insan psikolojisinin esas olarak psikolojik adaptasyonlardan oluştuğnu önermektedir,^[2] BF Skinner gibi erken davranışçılar boş tahtası modeline yönelmiş ve doğuştan gelen davranışların ve içgüdülerin çok az olduğunu savunmuştur. Bazı davranışçılar ise doğuştan gelen tek davranışın öğrenme yeteneği olduğunu öne sürmüşlerdir. Öte yandan Steven Pinker, tabula rasa modellerine meydan okuduğu ve insan davranışının psikolojik adaptasyonlarla şekillendiğini iddia ettiği The Blank Slate kitabında bilişçi bakış açısını sunar.^[5]

Teorideki bu fark, modern insan cinsel tercihleri üzerine yapılan araştırmalarda görülebilir; davranışçılar medyada veya kültürel normlarda olduğu gibi cazibenin koşullandırıcı etkilere sahip olduğunu savunurken diğerleri psikolojik adaptasyonlara dayandığını savunurlar.^[6] Bununla birlikte, cinsel tercihler, insan eş seçiminde sergilenen varyans ve esneklik miktarı nedeniyle test edilmesi zor bir konudur.^[7] Psikolojik adaptasyonlara ve öğrenilmiş davranışlara melez bir çözüm, türün belirli bir davranış kapasitesi olarak adaptasyona işaret ederken, her bir organizmanın hala bu davranışı sergilemek için koşullandırılması gerekir. Bu yaklaşım dil edinimini dilbilimci ve bilişsel bilimci Noam Chomsky'nin insan dili modeli ile ilişkili olarak açıklayabilir.^[8] Chomsky'nin modeli, dil kapasitesinin psikolojik bir adaptasyon olduğunu (hem dili gerekli beyin yapılarını hem de dil edinimi için düzeni içerir), ancak çocukların doğumda dilin herhangi bir enstantanesinden yoksun olduklarını ve bunun yerine çevrelerinden öğrendiklerini söyler.

Her iki cinsiyetin çiftleşme stratejileri farklı psikolojik adaptasyonlara basitleştirilebilir. Yakın akrabalarla cinsel ilişkiden kaçınma eğilimi olan ensest kaçınmanın gelişmiş bir davranışsal adaptasyon olduğuna dair kapsamlı kanıtlar vardır.^[1] Ensestten kaçınma insanlarda kültürlerarası olarak görülebilir ve vahşi hayvanlarda görülür. Evrimsel psikologlar bu ensest kaçınma nedeniyle ağır engelli çocukların üretme büyük şans adapte tartışınca yakınları ile çiftleşme ve çünkü genetik değişkenlik yavru hayatta kalma konusunda fitness teklifler artış. Cinsel kıskançlık, içgüdüsel görünen insan ve insan olmayan hayvanlarda gözlemlenen başka bir davranıştır. Sezgisel problem çözme ve davranış kalıpları için tutarlı tercih bazı evrimsel psikologlar tarafından psikolojik uyarlamalar olarak kabul edilir.^[9] Örneğin, dişi olmayan baba gibi gelişimsel baskılarla karşı karşıya kaldıklarında, kadınların cinsel stratejilerini değiştirme eğilimi psikolojik bir adaptasyonun sonucu olabilir.

İnsanlarda erkekler, üreme başarılarını artırmak için karşı cins için çekici kılan psikolojik uyarlamalar geliştirmişlerdir. Evrimsel olarak, bir erkeğin çok eşli olması - aynı anda birkaç kadın partnere sahip olması - avantajlıdır, çünkü bu, bir fetüs taşımak gibi herhangi bir zaman yatırımı yapmak zorunda olmadıkları için aynı anda daha fazla yavru oluşturabileceği anlamına gelir. Bu diğer uyarlamalara örnek olarak kadınları ikna etme stratejileri, eş kazanma stratejileri ve kısa vadeli ilişkiler arzusu verilebilir.

Mizahın cinsel olarak seçildiği ve uygunluk göstergesi olarak kullanıldığı araştırılmıştır.^[10] Mizah üretimi erkeklerde eş değerini arttırır ve bu nedenle kadınlar iyi bir mizah anlayışı olan erkekleri ararlar. Buna karşılık, erkekler kadınları çekmek için mizah ürettikleri bir adaptasyon geliştirmişlerdir.

İnsanlarda erkekler iyi bir bel-kalça oranı gibi doğurganlık ipuçlarını göstermeleri halinde kadınları daha çekici buldukları bir adaptasyon geliştirmişlerdir. Bel/kalça oranı 0,7 olan kadınlar, erkeklerde daha erkeksi bir figür olduğu düşünülen 0,8 oranı olan kadınlardan daha çekici olarak kabul edilir.^[11] Bunun nedeni, daha fazla çocuk sahibi olabildikleri ve daha verimli ve sağlıklı oldukları için algılanmalarıdır.

Erkekler, uzun vadeli ilişkilerde üreme başarısını artırmak için, eş koruma olarak da bilinen bir eş kazanmaya yardımcı olan davranışlar geliştirmşlerdir. Örnekler, erkeğin eşinin mevcut ilişkilerini görme biçimini manipüle etmesini ve onu diğer ilişkilerden geri çekmesini içeren kişiler arası manipülasyonlardır.^[12] Bunu kendi değerini artırarak veya diğer erkeklerin değerini azaltarak yapabilirdi. Aşırı durumlarda, bazı erkekler eşlerinin şiddet kullanımı da dahil olmak üzere diğer erkeklerle etkileşim kurmasını kısıtlayan kişiler arası uyarlamalar geliştirmiştir. Bunu yaparak, kadınların korkudan olsa bile mevcut ilişkisinden kaçması daha az olasıdır. Öte yandan, cinsel ilişki manipülasyonları, kadınlar için eşinin değerini düşürmeyi veya elini halka açık tutma gibi sahip olunan teknikler kullanarak dişinin "onların'' olduğunu açıklayabilecek diğer seçenekleri azaltmak için kullanılır.^[13]

Ebeveyn yatırımı ile ilgili olarak, erkekler çocuğa yatırım yaparken çok daha dikkatli olurlar çünkü çocuğun kendisinin olduğunu garanti edemezler. Bu nedenle, bir uyarlama olarak, erkekler sadece yüksek düzeyde bağlılık varsa ve kısa vadeli ilişkilerin aksine uzun vadeli bir ilişkide üretildikleri takdirde, yavrulara yatırım yapma eğilimindedirler.

İnsan erkekleri de kadınlardan daha kısa süreli ilişkiler arzusu duydukları bir adaptasyon geliştirdiler.^[14] Bunun nedeni, erkeklerin herhangi bir yatırım yükümlülüğü bulunmamasıdır, oysa bir kadının cinsel karşılaşmadan sonra hamile kalması durumunda dokuz ay boyunca bir çocuk taşıması gerekir. Evrimsel olarak, erkeklerin ellerinden geldiğince çoğalma arzusu olduğu ve kısa süreli ilişkilerin, genlerinin nesiller boyunca devam etmesi için birçok kadını spermiyle tohumlamak için iyi bir yol olduğu düşünülmektedir. Bu kısa süreli çiftleşmenin, çeşitli seks partnerleri arzusundan başlayarak erkekler için psikolojik olarak nasıl geliştiğine dair çok kanıt var. Görünüşe göre, dünyanın her kültüründe erkeklerin daha büyük bir yüzdesi, bir ay içinde kadınlara kıyasla birden fazla seks partneri istiyor.^[15] Ayrıca, erkeklerin sadece bir saat, bir gün, bir hafta veya bir ay boyunca tanıyan biriyle cinsel ilişkiye girme olasılığı daha yüksektir.

Ancak, kısa vadeli çiftleşmede erkeklerin çözmesi gereken bazı uyum sorunları vardır; bunlardan biri bağlılıktan kaçınmak ve bağlılık ya da yatırım sinyali verene kadar erkekle seks yapamayan kadınlar. Bu, bir erkeğin takip edebileceği ve başarabileceği ortak sayısını azaltacaktır.^[16]

Kadın cinsiyetine özgü adaptasyonlar, uyumu artırmak ve sonuç olarak üreme başarısı için özel tasarımın kanıtlarını sunar.^[17] Örneğin, eş seçimi, tecavüzten kaçınma taktikleri ve hamilelik hastalığı, ampirik araştırmalarla tanımlanan, hayatta kalma ve üreme yoluyla genetik katkıları arttırdığı tespit edilen kadına özgü psikolojik uyarlamalardır.^[18]

Bir başka psikolojik adaptasyon ise kadınlarda eş seçiminde üreme başarısı için gelişmiştir. Evrimsel bir psikolog olan David Buss, Uyarlanmış Zihin yayınına katkısında insan eş tercihlerini yaratan seçim baskılarının temel ilkelerini inceler.^[19] Kadınlar, bazı erkek fiziksel özellikleri ve davranışları ile ilgili çiftleşme kararlarını etkileyen psikolojik prosedürler geliştirmiştir.^[20] Evrimsel bir biyolog olan Robert Trivers, bu tercihlerin ebeveyn yatırımı ve cinsel seçilim ile ilgili evrimsel temelini özetlemektedir.^[21] Kadınların, kadınların ve yavrularının hayatta kalması için hayati kaynaklara yatırım yapma yeteneği ve isteği sergileyen erkeklerle çiftleşme tercihini uyarladığını öne sürüyor. Araştırmalar, kadınların bölge veya fiziksel mülkler gibi erkekler tarafından görüntülenen dış ipuçlarını kullanabileceğini göstermektedir.

Örneğin, kadınlar yüz testosteron ipuçlarını gözlemleyerek erkeklerde uzun süreli testosteron varlığını değerlendirebilir.^[22] Testosteron, kraniyofasiyal gelişimi uyarır ve daha kare bir çene ve sonuç olarak daha erkeksi bir görünüm sağlar. Menstrüel döngülerinin fertil fazındaki kadınlar, erkeksi yüzleri kadınsı erkek yüzlerinden daha sağlıklı ve çekici olarak algılar.^[23] Dişiler, erkeğin kondisyonunu ve üreme değerini gösteren bu hormonal ipuçlarını kullanarak eş kalitesini tespit etmek için psikolojik bir adaptasyon gösterir. Testosteron ipuçları sergileyen erkekler, bir dişiye, immünosüpresan etkiler gibi yüksek fizyolojik maliyetleri dengeleyebileceklerini gösterir.^[24]

Araştırmalar, kadınların tecavüzden kaçınma davranışlarını veya stratejilerini motive etmek için özel olarak tasarlanmış psikolojik mekanizmalar geliştirdiklerini ileri sürmektedir.^[25] Çünkü tecavüz, hamilelik, fiziksel zarar, yaralanma veya ölüm, ilişkiden vazgeçme ve benlik saygısı kaybı gibi kadınlar için ciddi maliyetler doğurmaktadır.^[26] Dişi için en büyük maliyet, üreme başarısını tehdit eden ve yanıtta adaptasyonlara sahip olan eş seçimini atlatmaktır.^[27] Kanıtlar tecavüz yaşamakla ilişkili riskleri azaltmak için kadınlara özgü bazı özelliklerin evrimleştiğini göstermektedir. Beden koruyucusu hipotezi^[28] tecavüzden sakınmanın kadınların fiziksel veya baskın erkekler için eş tercihlerini yönlendirdiğini ileri sürmektedir. Kadınlar ayrıca potansiyel tecavüzcülere karşı koruyucu bir ittifak olarak erkek ve kadınlarla gruplar oluşturabilirler.^[29] Tecavüz sonrasında yaşanan psikolojik ağrı, kadınları gelecekteki önleme için tecavüzü çevreleyen sosyal koşullara odaklamak için tasarlanmış uyarlanabilir bir süreç olarak da tanımlanmaktadır.^[30]

Bunun bir adaptasyon olmasına yönelik bir kanıt, artan gebe kalma riski nedeniyle tecavüzden sonra daha fazla psikolojik ağrı yaşadığı tespit edilen üreme çağındaki kadınlarda görülebilir.^[31] Araştırmalar ayrıca adet döngüsünün doğurgan evresindeki kadınların, tecavüz riskine yol açabilecek daha az riskli davranış gerçekleştirdiğini göstermektedir.^[32] Kadınların tecavüze direnme kapasiteleri de adet döngülerine göre değişmektedir; fertil fazdaki kadınlar, tehdit edici, cinsel olarak zorlayıcı bir senaryoya yerleştirildiğinde grip tutuş gücünde bir artış gösterir.^[33] Bir erkeğin zorlama belirtilerine karşı duyarlılığın da doğurgan kadınlarda daha iyi olduğu belirlenmiştir.^[34]

Sadece kadınlarda bulunan psikolojik adaptasyonlardan biri de gebelikte mide bulantısıdır.^[35] Bu, gebelik sırasında toksik madde içeren gıdalardan kaçınmak amacıyla doğal seçilimden kaynaklanan bir uyarlamadır. Evrimsel bir biyolog olan Margaret Profet, gebelikte mide bulantısı hakkındaki literatür incelemesinde bu adaptasyon için kanıt sunmaktadır.^[36] Bazı bitkisel gıdalar, yetişkinler için zararlı olsa da, embriyo gelişimi için tehlikeli olan ve potansiyel olarak yüz asimetrisi gibi doğum kusurlarına neden olabilecek toksinler (örn. Teratojenler ) içerebilir. Kanıtlar, daha aşırı hamilelik hastalığı vakaları yaşayan kadınların düşük yapma ya da doğum kusurlu bebeklere sahip olma olasılıklarının daha düşük olduğu bulgularında yatmaktadır. Bu, zindeliği arttırdığı ve üreme başarısını artırdığı için bir adaptasyon kriterlerine uymaktadır - annenin daha fazla doğurganlığına neden olur ve gelişmekte olan embriyonun sağlığına katkıda bulunur.

Araştırmacılar bunun aslında psikolojik bir adaptasyon olup olmadığını tartışıyorlar, ancak kanıtlar bunun kalıtsal geçmişimizdeki güçlü seçici baskıların sonucu olduğunu savunuyor. Örneğin, toksinler günümüz doğal ortamımızda işlenmiş gıdalarda değil, sadece doğal yabani bitki gıdalarında bulunur. Ayrıca, hastalık yaşayan gebe kadınların potansiyel olarak toksin içeren belirli acı veya keskin kokulu gıdalardan kaçındığı bulunmuştur. Gebeliğe bağlı hastalık genellikle gebe kalmadan sadece 3 hafta sonra, embriyonun büyük organlar oluşturmaya başladığı ve bu nedenle en yüksek risk altında olduğu dönemde ortaya çıkar.^[37] Aynı zamanda kültürler arası evrensel bir adaptasyon, doğuştan gelen bir mekanizma olduğuna dair bir öneri.

• Evrimsel psikoloji
• İçgüdü