Revizyonist İslam Araştırmaları Okulu

Revizyonist İslam Araştırmaları Okulu, (ayrıca Tarihsel-Eleştirel İslami Çalışmalar Okulu ve Şüpheci/Revizyonist İslam Tarihçileri)[1] İslami araştırmalarda[2][3][4] İslam'ın kökenlerine ilişkin geleneksel Müslüman anlatılarını sorgulayan bir harekettir.[5][6]

1970'lerin başlarına kadar,[7] gayrimüslim İslam alimleri -ilahi kaynak açıklamalarını kabul etmemekle birlikte- köken hikâyesini "çoğu ayrıntısıyla"[8] kabul ettiler[9] ve tefsir (Kuran üzerine yorumlar),[10] hadis (İslam peygamberi Muhammed'in onayladığı veya onaylamadığı şeylerin hikâyeleri) ve siyerin (peygamberin biyografisi) güvenilirliğini kabul etmekteydiler. Revizyonistler bunun yerine, ilgili arkeoloji, epigrafi, nümizmatik ve çağdaş Arap dışı edebiyatı incelemenin yanı sıra, mevcut literatüre "kaynak bakımından eleştirel" bir yaklaşım kullanırlar.[11] Muhammed'den 150 ila 200 yıl sonra yazılan geleneksel İslami anlatıların yazarlar ve aktarıcılar tarafından yapılan önyargılara ve süslemelere maruz kaldığına ve bu yöntembilimlerin "kesin gerçekler" sunduğunu ve islami literatürü çapraz kontrol etme yeteneği sağladığına inanmaktadırlar.[12]

Okulun 1970'lerde ortaya çıktığı ve John Wansbrough ve öğrencileri Andrew Rippin, Norman Calder, G. R. Hawting, Patricia Crone ve Michael Cook'un yanı sıra Günter Lüling, Yehuda D. Nevo ve Christoph Luxenberg gibi akademisyenleri içerdiği düşünülmektedir.[13] Onlar hiçbir şekilde yekpare değildir ve savunucuları "metodolojik önkoşulları" paylaşırken, "Arap fetihleri ve İslam'ın yükselişi hakkında çelişkili hikâyeler" sundular.[14] Bazen geleneksel köken hikâyesini kabul eden İslam'ın "gelenekselci" tarihçileriyle çelişmektedirler.[1] Ancak iki yaklaşıma da bağlılık "açıkça belirtilmiş olmaktan" ziyade "genellikle örtüktür".[15]

Harici video
Odon Lafontaine'in İslamın çıkışı ile ilgili görüşleri Nümizmatik kanıtlar), ing.

Ana tezler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Erken İslam dönemindeki olaylar, tarihsel-eleştirel yöntemin yardımıyla yeniden araştırılmalı ve yeniden oluşturulmalıdır. Revizyonistler islam tarihini yazarken Kur'an ve Hadise yaslanmak istemediler. Çevredeki ortamlardan birbiri ardından gelen birincil kaynaklara dayanarak, İslam'ın hem Arapları hem de Yahudileri içeren tek tanrılı bir hareket olarak başladığını savunurlar. Bu hareket (islam), Arap yarımadasının kuzey ucunda, Bizans ve Pers İmparatorluklarına yakın bir yerde ortaya çıkmıştı. İslami genişleme seküler bir Arap genişlemesiydi; ancak Emevi Halifeliğinin (661-750 M.S.) yükselişinden sonra, köken anlatısını Arap yarımadasına kaydıran özel bir Arap İslami kimliği şekillendi. Daha geniş bir çerçevede revizyonistler şunları savunurlar:

Erken İslam'ın doğası:

  • İslam, çölde çok tanrılı putperestler arasında değil, Yahudi ve Hristiyan metinlerinin iyi bilindiği bir ortamda yükseldi. "Kafirler" putperest müşrikler değildi, ancak polemik olarak tektanrıcılıktan biraz sapmış olarak kabul edilen tektanrıcılardı.[16]
  • Müslümanlar ve Yahudiler arasındaki bağlantı İslam'ın ilk dönemlerinde çok yakındı. Yahudiler de "inananlar" olarak adlandırıldı ve ümmetin bir parçasıydı. Örneğin, Yahudi kabilesi Beni Kurayza'nın katledilmesine ilişkin hikâye (bkz. Beni Kureyza Muharebesi) gibi Yahudi karşıtı metinler, İslam'ın Yahudilikten ayrıldığı zaman Muhammed'den çok sonra ortaya çıktı.[17]

Erken İslam'ın yeri:

  • Kuran'daki coğrafi tanımlamalar ve sonraki gelenekler Mekke'ye uymamaktadır. Daha çok kuzeybatı Arabistan'daki bir yere işaret etmektedirler, ör. Ürdün'deki Petra.[18]
Raşidun Halifeliği'nin İslami paralarından. (656). Sasani hükümdarı II. Hüsrev'i taklit eden büst, Ay-yıldız, Besmele [19] Zerdüşt ateşi. Pek çok örnekte, başlarda sorun olmayan[20] kabartma ve resimler ulemanın getirdiği yorumlarla günah, diğer inançları temsil eden semboller ise küfür sayılarak toplum hayatından tamamen dışlanıyor.[21] (Revizyonist ekole göre bugün İslam'ın yayılışı olarak adlandırılan genişlemenin dini değil, seküler bir Arap yayılması olduğunun kanıtlarından.[22])

İslam'ın genişlemesi:

Erken İslam'ın yeniden şekillendirilmiş kimliği:

  • Muhammed'den sonra, İslam'ın sonraki şekliyle oluşumu için büyük önem taşıyan en az iki aşama vardı:
    • Emevi Halifeliği (661-750 M.S.); Özellikle Abdülmelik bin Mervan (647-705), özel bir Arap İslami kimliği yaratarak İslami anlatıyı şekillendirdi.[23] Emevi halifesi Abdülmelik bin Mervan'ın hakimiyeti altında Kudüs'teki Kubbetü's-Sahre inşa edildi. Orada "İslam" kelimesi ilk kez ortaya çıkıyor. Bu ana kadar Müslümanlar kendilerini sadece "inananlar" olarak adlandırmışlardı ve Arap İmparatorluğu'nda Hristiyan sembollerini gösteren paralar basılmıştı. Abdülmelik, Kuran metninin yeniden işlenmesinde de önemli bir rol oynamaktadır.[24]
    • Abbasi Halifeliği dönemi (750-1258 M.S.); İslam'ın başlangıcıyla ilgili neredeyse Tüm İslami geleneksel metinler bu dönemde yazılmıştı. Emeviler ile olan çatışmada galip gelen taraf olarak Abbasiler, yönetimlerini meşrulaştırmaya büyük ilgi duyuyorlardı. Bu motivasyon açıkça geleneksel metinlere sızdı.[25]

Fethedilen halkların etkisi:

  • Patricia Crone, Şeriat hukukunun Allah'ın elçisi Muhammed'in gelenekleri üzerine değil, "İskender döneminde geliştirilen Yakın Doğu'nun yasası üzerine kurulduğunu" savunur. Ona göre "müslümanlar, bu yasayı Allah adına eleyip sistemleştirmiş ve bu süreçte kendi imajlarıyla damgalamıştı."[26] "Genel olarak Emevi hilafeti ve özellikle Muaviye"'nin kullandığı bu eyalet yasası, "ulema tarafından uzun bir uyarlama döneminden" sonra şimdi şeriat dediğimiz şey haline geldi.[27]
  • Robert G. Hoyland ayrıca, eğer şeriatın temeli Muhammed'in yaptıkları ve sözleriyse, bunların dikkatli bir şekilde not edilmiş ve ilk selef nesli tarafından sonraki ulemaya dikkatle aktarılmış olması gerektiğini savunur. Ancak bu öğreti, Muhammed'in hadislerinin ortak kullanımını özellikle reddeden erken (selef) İslam alimlerinin alıntıları tarafından yalanlanmaktadır:
    • "Abdullah bin Ömer (ö.693, ikinci halifenin oğlu) ile bir yıl oturdum ve onun peygamberden bir şey rivayet ettiğini duymadım";[28][29]
    • "Cabir bin Zeyd'in (ö.720) 'Peygamber şöyle dedi...' dediğini hiç duymadım ve yine de buradaki genç adamlar bunu saatte yirmi kez söylüyorlar."[29][30]
  • Tom Holland'a göre, fetihçi Arap savaşçılar ezici çoğunlukla okuma yazma bilmiyorlardı, oysa ilk Ulema sınıfı (İslam'daki dini bilgilerin koruyucuları, aktarıcıları ve yorumlayıcıları) ezici çoğunlukla fethedilen halklardan oluşuyordu —yani islama dönmüş Zerdüştler ve Yahudiler— ve güçlü bir ilmi geleneğe sahipti.[31]

Kuran'ın metin bütünlüğü:

  • Günümüzde kullanılan Kuran metni, mevcut en eski el yazmalarına göre birçok farklılık göstermektedir. Kuran'ın temel bir kısmı Muhammed'in öğretilerinden türetilmiş olabilir, ancak Kuran'ın bazı kısımları kesin olarak sonradan eklenmiş veya yeniden işlenmiştir. Buna ek olarak, tekrar tekrar kopyalanan diğer eski metinlerde olduğu gibi metinde birçok küçük sapmalar meydana geldi.[32]
  • Peygamber Muhammed'in tarihi bir insan olarak varlığı ve önemi, özellikle Kuran'ın herhangi bir bölümünün ve eğer öyleyse, Kuran'ın kaç parçasının O'nun zamanına atfedilip atfedilemeyeceği -veya Kuran'ın tamamının veya çoğunun sadece Muhammed'in zamanından sonra ortaya çıkıp çıkmadığı- sorusuna bağlıdır. Araştırmacıların görüşleri bu konuda farklılık göstermektedir.[33] Fred Donner Kuran için erken bir tarih önerir.[34] (Bu tez, erken el yazmalarının incelenmesi ve tarihlendirilmesi sayesinde 21.yüzyılda birçok kişi tarafından terk edilmiştir.[35] Daha önce bunu destekleyen Michael Cook, son çalışmaların "varyantların iletiminin devam eden doğruluğunun bir kanıtı" olduğunu söylüyor.[36] Tom Holland ayrıca, kanıtların, çağdaş standart Kuran'ın "Müslüman geleneğin yaşadığı konusunda ısrar ettiği dönemde Muhammed tarafından söylendiğini gösterdiği konusunu" kabul ediyor.[37]
  • Kuran, "saf" bir Arapça olarak yazılmamıştır, çünkü daha sonra unutulmuş olan Süryani dili, Kuran'ın dili üzerinde belirli bir etkiye sahip gibi görünmektedir. Bu, Kuran metninin beşte birinin neden anlaşılmasının zor olduğunun olası bir açıklaması olabilir.[38]

Dini otoritenin konsolidasyonu:

  • Başlangıçta seküler ve manevi güç halifenin şahsında birleşmişti. Özel (manevi güce sahip) din bilginleri yoktu. Din bilginleri ancak daha sonra ortaya çıkmış ve manevi gücü halifelerden almıştır.[39]

Kökenler ve metodoloji

[değiştir | kaynağı değiştir]

Batı'da İslam araştırmalarındaki farklı eğilimlerin etkisi dalgalı bir seyir göstermektedir. Ibn Warraq, "revizyonist okulun yükselişinin", Oxford Üniversitesi Yakın Doğu Tarih Grubu'nun Temmuz 1975'teki Beşinci kolokyumuna tarihlendirilebileceğine, Robert Hoyland onların 1970'lerde ve 1980'lerde yükselişte olduğuna inanıyor. 1970'lerin başlarına kadar,[7] gayrimüslim İslam alimleri -ilahi kaynaklık açıklaması dışında- köken hikâyesini "çoğu ayrıntısıyla"[8] kabul ettiler[9] ve tefsir (Kuran üzerine yorumlar),[10] hadis (İslam peygamberi Muhammed'in onayladığı veya onaylamadığı şeylerin hikâyeleri) ve siyerin (peygamberin biyografisi) güvenilirliğini kabul etmekteydiler. Revizyonistler bunun yerine, ilgili arkeoloji, epigrafi, nümizmatik ve çağdaş Arap dışı literatürü incelemenin yanı sıra, geleneksel literatüre "kaynak bakımından eleştirel" bir yaklaşım kullanırlar.[11] Muhammed'den 150 ila 200 yıl sonra yazılan geleneksel İslami anlatıların yazarlar ve aktarıcılar tarafından yapılan önyargılara ve süslemelere maruz kaldığına ve yöntemlerinin "kesin gerçekler" ve verileri çapraz olarak kontrol etme yeteneği sağladığına inanmaktadırlar.[12]

Savaş Sonrası öğrenim

[değiştir | kaynağı değiştir]

II. Dünya Savaşı'ndan 1970'lerin ortalarına kadar, bilgin Charles Adams'ın "Batı'da hem dini çevrelerde hem de üniversitelerde temsil edilen belirgin bir hareket" olarak tanımladığı şey vardı ve amacı "hem "İslami dindarlığın daha fazla takdir edildiğini" göstermek hem de "ona karşı yeni bir tutum"[a] geliştirmek, bunu yaparken de "Batı Oryantalizm geleneğine musallat olan sempatik olmayan, düşmanca veya benzer yaklaşımların günahlarını telafi etmek" idi.[41] Herbert Berg, Wilfred Cantwell Smith ve W. Montgomery Watt'ı İslamın gelenekselci tarihine bu "ironik yaklaşım"[42] olgusunun örnekleri olarak verir ve bu yaklaşımın, İslami doktrinle çatıştığı için revizyonistlerin soruları ve olası cevaplarıyla zorunlu olarak çatıştığını belirtir.

Hadis çalışmaları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Revizyonist okulun, İslam alimleri Ignác Goldziher (1850-1921) ve Joseph Schacht (1902-1969) tarafından İslam'ın ilk zamanlarıyla ilgili geleneksel İslami anlatıların - Muhammed'den 150 ila 200 yıl sonra yazılmış - tarihsel kaynaklar olarak güvenilemeyeceğini iddia eden hadis literatürünün çalışmasına dayandığı söylenmiştir.[43] Goldziher (R.S. Humphreys'in ifadesiyle), "En katı şekilde eleştirel Müslüman derlemelerinde kabul edilen çok sayıda hadisin bile, 8. ve 9. yüzyılların sonlarından, tamamen sahte ve sonuç olarak, onları destekleyen titiz isnadların da tamamen hayali olduğunu" savundu.[44]

Schacht' göre İslam hukuku Muhammed'den sapma olmaksızın aktrılan bir hukuk değildi. O [...] Emeviler dönemindeki popüler ve idari uygulamalardan çıkmıştı ve bu uygulama genellikle Kuran'ın niyetlerinden ve hatta açık ifadesinden ayrılıyordu ... Kuran'dan türetilen kurallar, neredeyse her zaman ikincil bir aşamada Muhammedî hukuka dahil edildi."[45][46]

Hadis iddialarının genişletilmesi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Revizyonistler bu görüşü hadislerin ötesinde İslami literatürün diğer yönlerine - siyere (Muhammed'in biyografisi), Kuran'ın oluşum tarihine ve ilk İslami hanedan olan Emevi Halifeliği altındaki tarihsel gelişmelere kadar genişlettiler. İslam'ın ilk zamanlarındaki gerçek tarihsel olaylar, tarihsel-eleştirel yöntemle yeniden araştırılmalı ve yeniden yapılandırılmalıydı[4] ya da alternatif olarak, Cook ve Crone'un sözleriyle, tarihçi "rivayetçi" İslam geleneğinin tamamen dışına çıkmalı ve yeni baştan başlamalıdır".[47] Bu, aşağıdakileri kullanmayı gerektirir:

  1. İslam'ın yükselişi, Fetih ve Emeviler dönemine ait Kuran ve Müslüman edebi anlatımlarına "kaynak-eleştirel" yaklaşım;[48]
  2. geleneksel açıklamaların karşılaştırılması;
    1. M.S. yedinci ve sekizinci yüzyıla ait, Müslüman rivayet geleneğinin dışında kalan anlatılar;[48]
    2. M.S. yedinci ve sekizinci yüzyıla ait arkeoloji, epigrafi, nümismatik[11] - Müslüman edebi kaynaklarla çelişki olduğunda tercih edilmesi gereken kaynaklar.[48]

Revizyonistler, diğerlerinin yanında bu yöntemlerin sonuçlarının İslam öncesi Pers ve Bizans uygarlığının din, yönetim ve kültürü ile 7. yüzyıl Arap fetihçilerininki arasındaki kırılmanın geleneksel tarihin ileri sürdüğü kadar keskin olmadığını gösterdiğine inanırlar (Oxford Üniversitesi Yakın Doğu Tarih Grubu'nun Beşinci Kolokyumunun bildirisinde öne sürülen bir fikir). Kolokyum düzenleyicileri, "bazı sürekliliklerin olması gerektiğini varsayarak başlarsak, ya İslami kaynakların ötesine geçmemiz gerekir ya da [...] onları yeniden yorumlamamız gerekir" görüşünü savundular.[49]

Revizyonist okulun altın çağı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Hoyland, Batılı akademisyenlerin "sol eğilimli" liberalizm eğiliminin "İslam'ı eleştirmekten çekindiği" ve "gelenekçileri tercih ettiği" 1980'lerden bir süre sonra (Hoyland savunduğu), "İslam'ın kamusal profili"nin "büyük ölçüde" artmasıyla azalan revizyonizmin altın çağına inanır ve bu yaklaşım, "şüphecileri/revizyonistleri daha aşırı olmaya itmektedir." (Hoyland, revizyonizm ile eleştiriden kaçınma arasında bir orta yol bulmaya çalışır.)[1]

Revizyonizm tanımı ilk olarak yeni akademik hareketin muhalifleri tarafından ortaya atıldı ve onlar tarafından kısmen bugün hâlâ olumludan daha az bir çağrışımla kullanılmaktadır.[2][50] Daha sonra medya, yeni hareketi veciz bir sloganla çağırmak için bu atamayı aldı.[51] Bugün, yeni hareketin taraftarları da Revizyonizmi kendilerini tanımlamak için kullanırlar, ancak çoğunlukla tırnak içinde ve biraz alaycı bir alt tonla yazarak.[52]

Başlıca temsilciler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Revizyonizmin "önde gelen" savunucuları arasında John Wansbrough (1928-2002), Patricia Crone (1945-2015), Michael Cook, Yehuda D. Nevo (1932-1992) ve Fred M. Donner vardır.[43] Yeni hareket, Londra Üniversitesi'ndeki SOAS'ta (Doğu ve Afrika Çalışmaları Okulu) Wansbrough'un iki eserinin yayınlanmasıyla ortaya çıktı: Quranic Studies (1977; tr: Kuran Çalışmaları) ve The Sectarian Milieu (1978; tr: Mezhepçi Ortam). Andrew Rippin (1950-2016), Norman Calder, G. R. Hawting, Patricia Crone ve Michael Cook, Wansbrough'un öğrencileriydi. 1977'de Crone ve Cook, diğer şeylerin yanı sıra, İslam'ın Arap fetihlerinden önce değil, sonra kurulduğunu ve Mekke'nin esas İslami kutsal alan olmadığını öne süren Hacerilik adlı çalışmayı yayınladı.[4] Daha sonra, her ikisi de kendilerini Hacerilik'in çok geniş kapsamlı tezlerinden uzaklaştırdılar, ancak "İslam tarihine ilişkin hem Müslüman hem de Batılı ortodoks görüşlere meydan okumaya" devam ettiler.[4] Martin Hinds (1941-1988),[53] aynı zamanda SOAS'ta okumuştu ve Robert G. Hoyland, Patricia Crone'un öğrencisiydi.[54]

Almanya'da Saarland Üniversitesi'nde, Günter Lüling (1928-2014) ve Gerd-Rüdiger Puin, 1970'lerden başlayarak Kuran'ın gelişiminin tarihsel-eleştirel araştırmalarına odaklandı ve 2000'lerde Karl-Heinz Ohlig, Volker Popp, Christoph Luxenberg ve Markus Groß, Muhammed'in tarihsel değil efsanevi bir figür olduğunu savundu. Hollanda'dan Hans Jansen, 2005/7'de Muhammed'in hayatının bilinen hikâyelerinin neden efsanevi olduğunu ayrıntılı olarak tartışan bir çalışma yayınladı. Yehuda D. Nevo ayrıca Muhammed'in tarihselliğini de sorguladı.[b] İslam'a girmiş olan Sven Kalisch, 2008'de islamdan ayrılmadan önce Muhammed'in (İsa ve Musa'nın yanı sıra) tarihselliğini sorguladı.[55] O inançtan ayrılmadan önce İslam teolojisini öğretti.[56][c]

James A. Bellamy, Kuran'ın metin eleştirisini ve kendisinin yaptığı "düzeltmeler", (yani Kuran'ın geleneksel metninin düzeltmeleri) ini yapmıştır. Fred Donner, erken İslam tarihi üzerine yazdığı birkaç kitabında, Arap fetihçilerinin erken evrensel tektanrıcılığının yalnızca Abdülmelik bin Mervan (685-705) saltanatı sırasında Hristiyanlardan ve Yahudilerden ayrılmaya başladığını savundu.

Popüler tarihçi Tom Holland'ın In the Shadow of the Sword (2012; tr: Kılıcın Gölgesinde)[57][58] adlı çalışması yeni araştırma sonuçlarını popüler hale getirdi ve çeşitli revizyonist yaklaşımların olası bir sentezini tasvir etti.

Yayınlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Akademik

[değiştir | kaynağı değiştir]

Patricia Crone ve Michael Cook, Hagarism: The Making of the Islamic World (1977)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Hacerilik; İslam Dünyasının Oluşumu' adlı çalışmada Patricia Crone ve Michael Cook, arkeolojik kanıtları ve Arapça, Ermenice, Kıptîce, Yunanca, İbranice, Aramice, Latince ve Süryanice dillerindeki çağa ait belgeleri ortaya koymak için için geleneksel (rivayete dayalı) İslam tarihini bir kenara koydular. Onlar -henüz İslami olmayan Bizans ve Pers topraklarının 7. yüzyıl Arap fethini- tasvir ettiler.[59] Çeşitli kaynaklarda fethedilen halk (Yunan Magaritai, Süryani Mahgre veya Mahgraye) fatihlerini Müslümanlardan ziyade "Hagaren" olarak adlandırmaktadır. "Yeni bir peygamber tarafından ilham edilen, Kutsal Kitap ve din tarafından fethedilmek yerine" Araplar, Bizans İmparatorluğu'ndan vadedilen toprakları geri almak için -"yahudi mesihçiliği"nin ardından Yahudilerle ittifak halinde olan- olarak tanımlanmaktadır. Kuran, daha sonra (yazarlara göre), çeşitli Yahudi-Hristiyan ve Orta Doğu kaynaklarından alınan çeşitli materyallerin 8. yüzyıl düzenlemelerinin bir ürünü olarak gelirken, Muhammed, bir Yahudi Mesih olan kurtarıcı Ömer'in habercisiydi.[60]

Patricia Crone, Meccan Trade and the Rise of Islam (1987)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Mekke Ticareti ve İslam'ın Yükselişi adlı eserde Patricia Crone, Mekke'nin çeşitli nedenlerden dolayı Muhammed zamanında Güney Arabistan'dan Suriye'ye[61] kara ticaretinin merkezi olamayacağını savunur. Güney Arabistan'dan Suriye'ye[61] giden kara ticaret yolu üzerinde değildi, ancak öyle olsa bile, bu kara yolu deniz ticaret yoluna[61] kıyasla çok önemli değildi ve en geç M.S. ikinci yüzyılın sonlarında kullanılmaz hale geldi.[62] Mekke ticareti, Yemen parfümü hariç, esas olarak ucuz deri eşya ve giysiler üzerineydi ve bazen de kuzeye Suriye'ye ihraç edilmeyen (zaten Suriyede bol miktarda bulunan), ancak yakın bölgelere satılan[63] temel gıda maddeleri[64] üzerineydi. Ayrıca, Arap ilişkilerini (Yunanca, Latince, Süryanice, Aramice, Kıptîce) takip eden Arap ticaret ortaklarının literatürü "Kureyş (Muhammed'in kabilesi) ve ticaret merkezi Mekke'den" bahsetmemektedir.[65] Bütün bunlar, Muhammed'in uzak ve geniş diyarlara seyahat eden ve güçlü Mekke kabilelerinin elinde acı çeken bir Mekkeli tüccar olarak hayatı hakkında aktarılan geleneksel "tarihlerin" "saf uydurmalar"[66] olduğunu ve Muhammed'in kariyerinin Mekke ve Medine'de ya da güneybatı Arabistan'da değil, kuzeybatı Arabistan'da gerçekleşmesinin çok daha muhtemel olduğunu göstermektedir.

Hans Jansen, De Historische Mohammed (2005/2007)

[değiştir | kaynağı değiştir]

İslam'ın başlangıcıyla ilgili klasik İslami geleneklerin inandırıcılığına karşı olan argümanlar, Hans Jansen tarafından De Historische Mohammed (Tarihsel Muhammed) adlı eserinde özetlenmiştir. Jansen, Kuran'ın, genellikle olayları tasvir etmekten ziyade onları ima eden ve nadiren bir vahiyin yapıldığı durumu tanımlayan gizemli doğası nedeniyle, tarihsel olarak sorgulanabilir geleneklerin Kuran'ın yorumlanması ve anlaşılması için büyük önem taşıdığına dikkat çekiyor. Birçok İslami gelenek, Muhammed'den çok sonra, bir Kuran ayetinin hangi durumda indirildiğine dair sadece tahminlere dayanarak ortaya çıktı. Bu tarihsel olarak şüpheli geleneklerden ötürü, Kuran'ın yorumlanması o zamandan beri kısıtlanmıştır.

Akademik olmayan

[değiştir | kaynağı değiştir]
Harici video
The Sacred City (2016) (Kutsal Şehir), Türkçe
Harici video
İlyas Özkan İslamın çıkış yeri olarak Mekke konusunu dış kaynaklar üzerinden tartışıyor.

İslam eleştirisiyle tanınan bir yazar olan Ibn Warraq, The Quest for the Historical Muhammad (Tarihsel Muhammed Arayışı) adlı kitabında birkaç revizyonist makale derlemiştir. Kitabı gözden geçiren Fred Donner, Wansbrough'un revizyonizm okulunu tercih ederek, yazarın bu revizyonizm çizgisinin zorluklarını dikkate almayan "tek taraflı bir seçim" sunduğunu belirtmiştir. Sonuç, "birçok dikkatsiz genel okuyucuyu yanıltması muhtemel bir kitaptır."[67][68]

Önemli bir İslam eleştirmeni olan Robert Spencer, İslami Revizyonist Çalışmalar üzerine popüler bir çalışma olan Muhammed Var Mıydı? (Did Muhammad Exist?) adlı akademik çalışmayı popüler bir kitleye ulaştırmaya teşebbüs eden çalışmalar gerçekleştirir.

Revizyonizm eleştirisi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Erken İslam'ın sonuç olarak tarihsel-eleştirel analizi, başlangıçta şiddetli bir direnişle karşılaştı, çünkü o zaman geniş kapsamlı anlamlara sahip kışkırtıcı tezler yeterli kanıt olmadan yayınlanmıştı. Özellikle Patricia Crone ve Michael Cook'un kitabı Hagarism (1977, tr: Hacerilik) çok sert eleştirilere yol açtı. Bu arada Patricia Crone veya Michael Cook gibi Revizyonizmin önemli temsilcileri kendilerini bu tür radikal tezlerden ve dikkatsiz yayınlardan uzaklaştırdılar.[69]

Eleştiri, bazı tezlerin spekülatif doğasını hedefleyen ve bazı revizyonistlerin bilimsel standartlardan yoksun olduğunu gösteren Tilman Nagel gibi araştırmacılar tarafından dile getirilmektedir. Öte yandan Nagel, tarihsel-eleştirel yöntemin uygulanmasına daha fazla vurgu yapmak için yeni hareketin temel dürtüsünü kabul eder.[70] Revizyonistleri ciddiye almaya yönelik belirli bir eğilim, örneğin; muhaliflerin artık eleştirilerini yalnızca "revizyonizm"e değil, "aşırı revizyonizm" veya "ultra-revizyonizm"e yöneltmeleri gerçeğiyle açıkça ortaya çıkmaktadır.[71]

Gregor Schoeler revizyonist okulu tartışır ve erken tartışmaları tasvir eder. Schoeler revizyonizmi çok radikal olarak görür, ancak genel dürtüyü memnuniyetle karşılar: "Tüm bunları ve çok daha dikkat çekici şeyleri ilk kez düşünmemizi sağlamak -- ya da tekrar düşündürmek, hiç şüphesiz yeni nesil 'şüphecilerin' bir erdemidir."[72]

François de Blois, tarihsel-eleştirel yöntemin İslami metinlere uygulanmasını reddeder. Bu yöntemin Hristiyan metinleri için geliştirildiğini ve bu nedenle bu yöntemi İslami metinlere uygulamak için hiçbir neden olmadığını savunur.[2]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]

Notlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Adams 1976'da yazıyordu ve revizyonizmden bahsetmedi[40]
  2. ^ 2003 yılındaki İslam Kavşağı: Arap Dininin ve Arap Devletinin Kökenleri çalışmasında
  3. ^ Kalisch, tarihsel-eleştirel araştırmaların yeni sonuçlarının dikkate alınmadan İslam teolojisinin öğretilmesi fikrini reddetmişti ve 2008 itibarıyla Münster Almanya'da Geç Antik Çağ'da Yakın Doğu'da fikirler tarihini öğretmekteydi.[55][56]

Alıntılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b c Hoyland, In God's Path, 2015: s. 232
  2. ^ a b c Bkz. örneğin, François de Blois, Islam in its Arabian Context 18 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., [tr: Arap Bağlamında İslam], in: The Qur'an in Context, ed. Angelika Neuwirth vb. tarafından, 2010, s. 615
  3. ^ Alexander Stille: pagewanted=all Scholars Are Quietly Offering New Theories of the Koran 17 Haziran 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., New York Times 02 March 2002
  4. ^ a b c d Lester, Toby. "What Is the Koran?" [Kuran Nedir?]. theatlantic.com (İngilizce), Ocak 1999. The Atlantic. 22 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2020. Bazı dindar Müslüman çevrelerde, Kuran'ın yıpranmış veya hasar görmüş kopyalarının dolaşımdan çıkarılması gerektiğine inanılmaktadır; bu yüzden, bu hem dinlenmeye bırakılan metinlerin kutsallığını koruyan hem de kutsal yazıların sadece tam ve kusursuz baskılarının okunmasını sağlayan bir mezar fikridir. (In some pious Muslim circles it is held that worn-out or damaged copies of the Koran must be removed from circulation; hence the idea of a grave, which both preserves the sanctity of the texts being laid to rest and ensures that only complete and unblemished editions of the scripture will be read.) 
  5. ^ Holland, 'In the Shadow of the Sword, 2012: s. 38
  6. ^ Holland, Tom (2012). In the Shadow of the Sword. Birleşik Krallık: Doubleday. s. 38. ISBN 978-0-385-53135-1. 25 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2019. 
  7. ^ a b Donner, "Quran in Recent Scholarship", 2008: s. 30
  8. ^ a b Donner, "Quran in Recent Scholarship", 2008: s. 29
  9. ^ a b Holland, In the Shadow of the Sword, 2012: s. 45
  10. ^ a b Crone, Patricia (1987). Meccan Trade and the Rise of Islam. Oxford Üniversitesi Yayınları. s. 223. 
  11. ^ a b c Neva & Koren, "Methodological Approaches to Islamic Studies", 2000: s. 420
  12. ^ a b Neva & Koren, "Methodological Approaches to Islamic Studies", 2000: s. 422-6
  13. ^ Reynolds, "Quranic studies and its controversies", 2008: s. 8
  14. ^ Neva & Koren, "Methodological Approaches to Islamic Studies", 2000: s. 420-441
  15. ^ Neva & Koren, "Methodological Approaches to Islamic Studies", 2000: s. 421
  16. ^ G. R. Hawting: The Idea of Idolatry and the Rise of Islam: From Polemic to History (1999); Fred Donner: Muhammad and the Believers. At the Origins of Islam (2010) s. 59
  17. ^ Fred Donner: Muhammad and the Believers. At the Origins of Islam [tr: Muhammed ve Müminler. İslam'ın Kökenlerinde] (2010) s. 68 ve devamı; bkz. ayrıca Hans Jansen: Muhammed (2005/7) ss. 311-317 (2008 Almanca baskısı)
  18. ^ Patricia Crone / Michael Cook: Hagarism [tr: Hacerilik] (1977) ss. 22-24; Patricia Crone: Meccan Trade and the Rise of Islam [tr: Mekke Ticareti ve İslam'ın Yükselişi] (1987); ve özel araştırmacı Dan Gibson: Quranic Geography [tr: Kuran Coğrafyası] (2011)
  19. ^ https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/395839 [yalın URL]
  20. ^ "Arşivlenmiş kopya". 24 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2022. 
  21. ^ "Arşivlenmiş kopya". 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2022. 
  22. ^ a b Robert G. Hoyland: In God's Path. The Arab Conquests and the Creation of an Islamic Empire [tr: Allah'ın Yolunda. Arap Fetihleri ve İslam İmparatorluğunun Yaratılışı] (2015)
  23. ^ Fred Donner, Muhammad and the Believers. At the Origins of Islam [tr: Muhammed ve Müminler. İslam'ın Kökenlerinde] (Harvard Üniversitesi Yayınları; 2010) 978-0-674-05097-6
  24. ^ Patricia Crone / Michael Cook: Hagarism (1977) s. 29; Yehuda D. Nevo: Crossroads to Islam: The Origins of the Arab Religion and the Arab State [tr: İslam Kavşağı: Arap Dininin ve Arap Devletinin Kökenleri] (2003) ss. 410-413; Karl-Heinz Ohlig (Ed.): Der frühe Islam. Eine historisch-kritische Rekonstruktion anhand zeitgenössischer Quellen [tr: Erken İslam. Çağdaş Kaynaklara Dayalı Tarihsel-Eleştirel Bir Yeniden Yapılanma] (2007) ss. 336 ve devamı.
  25. ^ Crone, Patricia (1980). Slaves on Horses: The Evolution of the Islamic Polity (İngilizce). Cambridge: Cambridge University Press. ss. 7, 12, 15. ISBN 0-521-52940-9. ; ayrıca Hans Jansen: Mohammed [tr: Muhammed] (2005/7)
  26. ^ Crone, Patricia (1987). Roman, Provincial and Islamic Law: The Origins of the Islamic Patronate [Roma, Eyalet ve İslam Hukuku: İslam Himayesinin Kökenleri] (İngilizce). Cambridge. s. 99.  atıf yapılan kaynak Ibn Warraq, (Ed.) (2000). "2. Origins of Islam: A Critical Look at the Sources". The Quest for the Historical Muhammad [Tarihsel Muhammed Arayışı] (İngilizce). Prometheus. s. 99. 
  27. ^ Ibn al-Rawandi, "Origins of Islam: A Critical Look at the Sources", 2000: s. 98
  28. ^ Ibn Sa'd (ö.845), Tabaqat [tr: Tabakat], ed. E. Sachau (Leiden, 1904-1940), 4.1.106, El-Şabi'ye ('Abdullah) atıfta bulunarak
  29. ^ a b Hoyland, In God's Path, 2015: s. 137
  30. ^ Fasawi (ö.890), Kitab al-Ma'rifa wa-l-ta'rikh, ed.A.D. al'Umari (Beyrut, 1981), 2.15 (Cabir bin Zeyd)
  31. ^ Holland, 'In the Shadow of the Sword, 2012 [tr: Kılıcın Gölgesinde]: s. 409
  32. ^ John Wansbrough: Quranic Studies: Sources and Methods of Scriptural Interpretation [tr: Kuran Çalışmaları: Kutsal Yazıların Yorumlanmasının Kaynakları ve Yöntemleri] (1977) ss. 43 ve devamı; Gerd-Rüdiger Puin: Observations on Early Qur'an Manuscripts in San’a’, [tr: San'a'daki Erken Kuran El Yazmaları Üzerine Gözlemler] içerik: Stefan Wild (Ed.): The Qur’an as Text [tr: Metin Olarak Kuran] Brill, Leiden 1996; ss. 107-111
  33. ^ Yehuda D. Nevo: Crossroads to Islam: The Origins of the Arab Religion and the Arab State [tr: İslam Kavşağı: Arap Dininin ve Arap Devletinin Kökenleri] (2003); Karl-Heinz Ohlig (Ed.): Der frühe Islam. Eine historisch-kritische Rekonstruktion anhand zeitgenössischer Quellen [tr: Erken İslam. Çağdaş Kaynaklara Dayalı Tarihsel-Eleştirel Bir Yeniden Yapılanma] (2007)
  34. ^ Fred Donner: Narratives of Islamic Origins: The Beginnings of Islamic Historical Writing [tr: İslami Kökenlerin Anlatıları: İslami Tarih Yazımının Başlangıçları] (1998), s. 60
  35. ^ Sinai, Nicolai (2014). "When did the consonantal skeleton of the Quran reach closure? Part I" [Kuran'ın ünsüz iskeleti ne zaman sona erdi? Bölüm I] (İngilizce). 77 (2). Doğu ve Afrika Çalışmaları Okulu Bülteni, Londra Üniversitesi. ss. 273-292. 29 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2021. 
  36. ^ Lumbard, Joseph E. B. (24 Temmuz 2015). "New Light on the History of the Quranic Text?" [Kuran Metninin Tarihine Yeni Bir Işık mı?]. huffpost.com (İngilizce). Huffington Post. 25 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2021. 
  37. ^ Tom Holland (18 Şubat 2017). The Origins of Islam [İslam'ın Kökenleri Üzerine] (İngilizce). Rancho Mirage Yazarlar Festivali'nde yapılan konuşmanın videosu. 29 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Haziran 2021. 
  38. ^ Karl-Heinz Ohlig (Ed.): Der frühe Islam. Eine historisch-kritische Rekonstruktion anhand zeitgenössischer Quellen (2007) pp. 377 ff.; Christoph Luxenberg: The Syro-Aramaic Reading of the Koran – A Contribution to the Decoding of the Koran (2007).
  39. ^ Patricia Crone / Martin Hinds: God's Caliph: Religious Authority in the First Centuries of Islam [tr: Allah'ın Halifesi: İslam'ın İlk Yüzyıllarında Dini Otorite] (1986)
  40. ^ Adams, Charles (1976). "The Islamic Religious Tradition". Binder, Louis (Ed.). The Study of the Middle East: Research and Scholarship in the Humanities and Social Sciences [Ortadoğu Çalışması: Beşeri ve Sosyal Bilimlerde Araştırma ve Öğrenim] (İngilizce). John Wiley and Sons. s. 38. 
  41. ^ Adams, Charles (1976). "The Islamic Religious Tradition". Binder, Louis (Ed.). The Study of the Middle East: Research and Scholarship in the Humanities and Social Sciences [Ortadoğu Çalışması: Beşeri ve Sosyal Bilimlerde Araştırma ve Öğrenim] (İngilizce). John Wiley and Sons. s. 50.  alıntı için Berg, Herbert (2000). "15. Implications of, and Opposition to, the Methods and Theories of John Wansbrough". Ibn Warraq (Ed.). The Quest for the Historical Muhammad [Tarihsel Muhammed Arayışı] (İngilizce). Prometheus. s. 502. 
  42. ^ Berg, Herbert (2000). "15. Implications of, and Opposition to, the Methods and Theories of John Wansbrough". Ibn Warraq (Ed.). The Quest for the Historical Muhammad. Prometheus. s. 502. 
  43. ^ a b Feroz-ud-Din Shah Khagga, M.; Warraich, M. Mahmood (Nisan 2015). "Revisionism: A Modern Orientalistic Wave in the Qurʾānic Criticism" [Revizyonizm: Kuran Eleştirisinde Çağdaş Bir Oryantalist Dalga]. Al-Qalam (İngilizce). s. 2. 29 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2019. 
  44. ^ Humphreys, R.S. Islamic History, A Framework for Inquiry, [tr: İslam Tarihi, Sorgulama için bir Çerçeve] Princeton, 1991, s.83
  45. ^ Schacht, Joseph (1950). The Origins of Muhammadan Jurisprudence [Muhammedî Hukukun Kökenleri] (İngilizce). Oxford: Clarendon. 
  46. ^ Ibn Rawandi, "Origins of Islam", 2000: s.97
  47. ^ Hagarism; The Making Of The Islamic World [tr: Hacerilik; İslam Dünyasının Oluşumu] Patricia Crone & Michael Cook, Cambridge Üniversitesi Yayınları, 1977, s. 3, "İslam'ın erken gelişiminin hemen hemen tüm açıklamaları, İslami kaynaklardan en azından sürecin ana hatlarını ortaya çıkarmanın mümkün olduğunu aşikâr olarak kabul eder. (Virtually all accounts of the early development of Islam take it as axiomatic that it is possible to elicit at least the outlines of the process from the Islamic sources.)"
  48. ^ a b c Neva & Koren, "Methodological Approaches to Islamic Studies", 2000: s.426
  49. ^ Oxford Üniversitesi Yakın Doğu Tarih Grubu'nun Temmuz 1975 Beşinci Kolokyumu'nun açıklaması, Ibn Warraq, (Ed.) (2000). "1. Studies on Muhammad and the Rise of Islam". The Quest for the Historical Muhammad. Prometheus. ss. 55. 
  50. ^ Judith Herrin, Patricia Crone: memoir of a superb Islamic Scholar 20 Kasım 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., openDemocracy, 12 Temmuz 2015
  51. ^ Bkz. örneğin, Toby Lester: Lester, Toby. "What Is the Koran?" [Kuran Nedir?]. theatlantic.com (İngilizce), Ocak 1999. The Atlantic. 22 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2020. Proje başladıktan kısa bir süre sonra, istifin bazen "kağıt mezar" olarak adlandırılan şeyin muhteşem bir örneği olduğu ortaya çıktı—bu durumda, diğer şeylerin yanı sıra, Müslüman kutsal kitabı olan Kuran'ın bine yakın farklı parşömen kodlarından on binlerce parça için dinlenme yeriydi. (Soon after the project began, it became clear that the hoard was a fabulous example of what is sometimes referred to as a "paper grave"—in this case the resting place for, among other things, tens of thousands of fragments from close to a thousand different parchment codices of the Koran, the Muslim holy scripture.) 
  52. ^ Bkz. örneğin, Patricia Crone: Among the Believers 2 Kasım 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Tablet Magazine, 10 Ağustos 2010
  53. ^ Takim, Liyakat N. (2006). Heirs of the Prophet, The: Charisma and Religious Authority in Shi'ite Islam [Peygamberin Mirasçıları, Şii İslam'da Etkileyicilik ve Dini Otorite] (İngilizce). New York: SUNY Press. s. 187. ISBN 9780791481912. 29 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2020. 
  54. ^ Khan, Muhammad (29 Eylül 2017). "Revisionist account of early Islamic history and culture" [Erken İslam tarihi ve kültürünün revizyonist hesabı]. muslimnews.co.uk (İngilizce). Muslim News. 29 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2020. 
  55. ^ a b Neues Aufgabengebiet für Sven Kalisch 14 Nisan 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.| WWU Munster| 13 Temmuz 2010
  56. ^ a b "Professor Hired for Outreach to Muslims Delivers a Jolt" [Müslümanlara Sosyal Yardım için İşe Alınan Profesör bir Sarsıntı Sağlıyor]. wsj.com (İngilizce). The Wall Street Journal. 15 Kasım 2008. 15 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Temmuz 2011. 
  57. ^ Bowersock, Glen (4 Mayıs 2012). "In the Shadow of the Sword by Tom Holland – review" [Kılıcın Gölgesinde, Tom Holland tarafından – inceleme]. theguardian.com (İngilizce). The Guardian. 12 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2019. 
  58. ^ Brown, Jonathan (26 Temmuz 2015). "Tom Holland, the Five Daily Prayers and they Hypocrisy of Revisionism" [Tom Holland, Beş Vakit Namaz ve Revizyonizmin İkiyüzlülüğü]. drjonathanbrown.com (İngilizce). Dr. Jonathan Brown. 4 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2020. 
  59. ^ Waines, David (2003). "Excursus on Islamic origins". An Introduction to Islam [İslam'a Giriş]. 2 (İngilizce). Cambridge Üniversitesi Yayınları. s. 307. doi:10.1017/CBO9780511801037.012. ISBN 978-0-521-53906-7. 29 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Haziran 2021. 
  60. ^ Humphreys, R. Stephen (1992). "Early historical tradition and the first Islamic polity". Islamic History: A Framework for Inquiry. Princeton Üniversitesi Yayınları. ss. 84-85. doi:10.1515/9780691214238-005. ISBN 978-0-691-21423-8. 
  61. ^ a b c Neva & Koren, "Methodological Approaches to Islamic Studies", 2000: s. 431
  62. ^ Crone, Patricia (1987). "2". Meccan Trade and the Rise of Islam. Princeton Üniversitesi Yayınları. 
  63. ^ Crone, Patricia (1987). "5". Meccan Trade and the Rise of Islam. Princeton Üniversitesi Yayınları. 
  64. ^ Crone, Patricia (1987). "4". Meccan Trade and the Rise of Islam. Princeton Üniversitesi Yayınları. 
  65. ^ Patricia Crone, Meccan Trade and the Rise of Islam (Princeton, ABD: Princeton Üniversitesi Yayınları, 1987), s. 134
  66. ^ Neva & Koren, "Methodological Approaches to Islamic Studies", 2000: p.432
  67. ^ Ibn Warraq (1 Mart 2000). The Quest for the Historical Muhammad. prometheusbooks.com. Prometheus Books. ISBN 978-1573927871. OCLC 468593725. 
  68. ^ Fred Donner: Review of: The Quest for the Historical Muhammad; yazar: Ibn Warraq 8 Ekim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Ortadoğu Araştırmaları Derneği Bülteni, 35(1), ss. 75–76.
  69. ^ Bkz. örneğin, Toby Lester: What is the Koran? 22 Haziran 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., in: The Atlantic, sayı Ocak 1999
  70. ^ Cf. e.g. Tilman Nagel: Befreit den Propheten aus seiner religiösen Umklammerung! 15 Eylül 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. in: Frankfurter Allgemeine Zeitung 21 September 2009
  71. ^ Bkz. örneğin, Marion Holmes Katz: Body of Text: The Emergence of the Sunni Law of Ritual Purity 29 Haziran 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. [tr: Metnin Gövdesi: Sünni Ritüel Saflık Yasasının Ortaya Çıkışı] (2012), s. 27
  72. ^ Gregor Schoeler, Charakter und Authentie der muslimischen Überlieferung über das Leben Mohammeds, de Gruyter 1996. pp. 18 f., 23 f. 142 f.; original citation p. 24: "dies alles und noch manches Beachtenswerte mehr uns zum ersten Mal -- oder erneut -- zu bedenken gegeben zu haben, ist zweifellos ein Verdienst der neuen Generation der 'Skeptiker'."

Bibliyografya

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Cook, Michael (2000). The Koran: A Very Short Introduction. Oxford Üniversitesi Yayınları. ISBN 0192853449. 
  • Crone, Patricia (1987). Meccan Trade and the Rise of Islam (PDF). Princeton Üniversitesi Yayınları. 28 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 29 Haziran 2021. 
  • Crone, Patricia (1980). Slaves on Horses (PDF). Cambridge Üniversitesi Yayınları. 16 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 23 Kasım 2019. 
  • Crone, Patricia; Hinds, Martin (1986). God's Caliph: Religious Authority In the First Centuries of Islam (PDF). Cambridge Üniversitesi Yayınları. 29 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 24 Kasım 2019. 
  • Fred Donner: Muhammad and the Believers. At the Origins of Islam, Harvard Üniversitesi Yayınları, 2010 978-0-674-05097-6
  • Holland, Tom (2012). In the Shadow of the Sword. Birleşik Krallık: Doubleday. ISBN 978-0-385-53135-1. 25 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2019. 
  • Tom Holland (18 Şubat 2017). The Origins of Islam [İslam'ın Kökenleri Üzerine]. youtube.com (İngilizce). Rancho Mirage Yazarlar Festivali: YouTube. Rancho Mirage Yazarlar Festivali'nde yapılan konuşmanın videosu. 
  • Tom Holland (8 Ağustos 2015). Islam: The Untold Story [İslam: Anlatılmamış Hikâye] (video). youtube.com (İngilizce). YouTube. Erişim tarihi: 18 Ocak 2020. 
  • Hoyland, Robert G. (2015). In God's Path: the Arab Conquests and the Creation of an Islamic Empire. Oxford Üniversitesi Yayınları. 
  • Donner, Fred M. (2008). "The Quran in Recent Scholarship". Reynolds, Gabriel Said (Ed.). The Quran in its Historical Context. Routledge. s. 29-50. 
  • Reynolds, Gabriel Said (2008). "Introduction, Quranic studies and its controversies". Reynolds, Gabriel Said (Ed.). The Quran in its Historical Context. Routledge. ss. 1-26. 
  • Nevo, Yehuda D.; Koren, Judith (2000). "Methodological Approaches to Islamic Studies". The Quest for the Historical Muhammad. New York: Prometheus Books. ss. 420-443. 
  • Ibn Warraq, (Ed.) (2000). "2. Origins of Islam: A Critical Look at the Sources". The Quest for the Historical Muhammad. Prometheus Books. ss. 89-124. 
  • Schacht, Joseph (1950). The Origins of Muhammadan Jurisprudence. Oxford: Clarendon. 
  • Lester, Toby. "What is the Koran?" [Kuran Nedir?] (İngilizce), Ocak 1999. The Atlantic. 22 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Kasım 2019. 
  • Ibn Warraq, (Ed.) (2000). "1. Studies on Muhammad and the Rise of Islam". The Quest for the Historical Muhammad [Tarihsel Muhammed Arayışı] (İngilizce). Prometheus Books. ss. 55. 
  • Wansbrough, John (1978). Quranic Studies: Sources and Methods of Scriptural Interpretation [Kuran Çalışmaları: Kutsal Yazıların Yorumlanmasının Kaynakları ve Yöntemleri] (İngilizce). Oxford. 

Konuyla ilgili yayınlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Revizyonist_İslam_Araştırmaları_Okulu&oldid=33069619" sayfasından alınmıştır