Süredurum Kuramı

Süredurum kuramı (İngilizce: Steady State Theory) kozmolojide evrenin yapısı hakkındaki iki temel kuramdan biridir.

Kuram 1948 yılında İngiltere’ye yerleşen iki tanınmış Avusturyalı astrofizikçi Hermann Bondi (1919-2005) ve Thomas Gold (1920-2004) ile ünlü İngiliz astrofizikçi Fred Hoyle (1915-2001) tarafından geliştirilmiştir. Bu kurama göre evrenin belli bir başlama tarihi yoktur. Evren daima yaklaşık olarak bugünkü haliyle mevcut olmuştur. Kuram evrenin bir patlama ile başladığını öngören Büyük Patlama kuramı (Big Bang) ile çelişmektedir.

Süredurum Kuramı da Büyük Patlama kuramı gibi evrenin genişlediğini kabul etmektedir. Genişledikçe birim hacme düşen madde miktarının yani ortalama yoğunluğun azalması gerekir. Ancak süredurum kuramına göre evren genişledikçe azalan yoğunluk yeni madde üretimi ile telefi edilmekte ve bu şekilde ortalama yoğunluk daima aynı kalmaktadır. Böylelikle zaman içinde evrenin görünümü hep aynı kalmaktadır.^[1] (Bakınız Mükemmel evrensel ilke) Madde üretim temposu çok düşük olduğu için üretilen maddeyi saptamak olanaksızdır. Hesaplara göre, evrenin genişlemesini karşılamak için her yıl 10 milyar metreküplük bir hacim içerisinde sadece bir hidrojen atomunun üretilmesi yeterlidir.^[2]

Uzun süre kozmolojistler arasında Süredurum ve Büyük Patlama kuramları tartışıldı. Ancak 1964 yılında Kalıntı Işınım bulunması Büyük Patlama kuramını destekleyen bir kanıt oldu.Çünkü Büyük Patlamanın aksine Süredurum kuramında kalıntı ışınım açıklanamamaktadır. Gerçi 1993 yılında Hint astrofizikçi Jayant V. Narlikar (doğumu 1938) ve İngiliz astrofizikçi Geoffrey Burbidge (1925-2010) Süredurum kuramını kalıntı ışımayı açıklayacak şekilde revize ettiler. Ancak günümüz astronomlarının büyük bölümü Büyük Patlama kuramından yanalar.

Yorgun ışık