Silahlı insansız hava aracı

Türk Hava Kuvvetleri'ne ait bir Bayraktar TB2 SİHA
ABD Hava Kuvvetleri'ne ait bir MQ-9 Reaper eğitim uçuşu esnasında

SİHA olarak da bilinen silahlı insansız hava aracı, genellikle bomba, füze ve/veya ATGM gibi uçak mühimmatlarını taşıyan ve drone saldırıları için kullanılan bir insansız hava aracı (İHA) türüdür.[1][2] Bu araçlar genellikle gerçek zamanlı insan kontrolü altındadırlar ve farklı özerklik seviyeleri vardır.[3]

Bu tip uçakların yerleşik bir insan pilotu yoktur.[4] Operatör aracı uzaktaki bir terminalden çalıştırdığından, bir insan pilot için gerekli ekipmana ihtiyaç duyulmaz, bu da insanlı bir uçaktan daha düşük bir ağırlık ve daha küçük bir boyuta neden olur. Birçok ülke operasyonel yerli insansız hava muharebe aracına sahiptir ve daha birçok insansız hava muharebe aracı ithal edilmekte veya geliştirme programları devam etmektedir.[5]

Mevcut Modeller

[değiştir | kaynağı değiştir]
Türk yapımı Baykar Bayraktar Akıncı Taarruzi İnsansız Hava Aracı
Türk yapımı TUSAŞ Anka SİHA
İran yapımı ikinci nesil Şahit 129 İHA

SİHA Modelleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ad Üretici(ler) Geliştiren Ülke(ler)
Bayraktar Kızılelma Baykar Teknoloji
Bayraktar Akıncı  Türkiye
Bayraktar TB2
Bayraktar TB3
TUSAŞ Anka-S TUSAŞ
TUSAŞ Aksungur
CAIG Wing Loong Chengdu Aircraft Industry Group  Çin
CAIG Wing Loong II
CASC CH-3/3A China Aerospace Science and Technology Corporation
CASC CH-4B
CASC CH-5
Hongdu GJ-11 Hongdu Aviation Industry Group
General Atomics MQ-1 Predator General Atomics Aeronautical Systems  ABD
General Atomics MQ-1C Gray Eagle
General Atomics MQ-9 Reaper
GIDS Uqab Global Industrial Defence Solutions  Pakistan
NESCOM Burraq National Engineering and Scientific Commission
Kaman-12 İran İslam Cumhuriyeti Hava Kuvvetleri  İran
Kaman 22
Qods Muhacir-6 Qods Havacılık Sanayii
Sageh İran Uçak İmalat Sanayii Şirketi
Şahit 129
Şahit 149 Gazze

Muharebe amaçlı da kullanılabilen İstihrabat İHA'lar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Avusturya yapımı Schiebel Camcopter S-100 helikopter İHA, Martlet füzesini taşırken
Ad Üretici(ler) Geliştiren Ülke(ler)
CASC CH-92 China Aerospace Science and Technology Corporation  Çin
Elbit Hermes 450 Elbit Systems  İsrail
IAI Eitan Israel Aerospace Industries
Vestel Karayel Vestel  Türkiye
HESA Ababil-3 İran Uçak İmalat Sanayii Şirketi  İran
HESA Hamaseh
Camcopter S100 Schiebel elektronische Geräte GmbH  Avusturya
  1. ^ "Drone warfare: The death of precision". Bulletin of the Atomic Scientists (İngilizce). 11 Mayıs 2017. 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2017. 
  2. ^ Kennedy, Caroline; Rogers, James I. (17 Şubat 2015). "Virtuous drones?". The International Journal of Human Rights. 19 (2): 211-227. doi:10.1080/13642987.2014.991217. ISSN 1364-2987. 
  3. ^ "The Simulation of the Human-Machine Partnership in UCAV Operation" (PDF). College of Aeronautics, Northwestern Polytechnical University, Xi'an 710072, China. 5 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2013. 
  4. ^ Dowd, Alan. "Drone wars: risks and warnings". 23 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2014. 
  5. ^ Silahlı drone üreten ülke sayısı kaynağa göre değişmektedir. Örneğin bakınız:
    • International Institute for Strategic Studies (IISS) (14 Şubat 2018). "The Military Balance 2018". The Military Balance (İngilizce). Routledge. 118: 21. , Amerika Birleşik Devletleri, İsrail, Çin, Türkiye ve İran listelenmektedir.
    • Peter Bergen, David Sterman, Alyssa Sims, Albert Ford, Christopher Mellon. "Who Has What: Countries Developing Armed Drones". International Security Program (İngilizce). New America. 17 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2018. , Amerika Birleşik Devletleri, İsveç, Güney Afrika, Fransa, İspanya, İtalya, Yunanistan, İsviçre, İngiltere, Rusya, Ukrayna, Türkiye, Gürcistan, İsrail, Ürdün, İran, BAE, Suudi Arabistan, Hindistan, Pakistan, Kuzey Kore, Güney Kore, Çin, Tayvan ve Avustralya listelenmektedir.

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]