San Marino Ölçeği

San Marino Ölçeği, olası dünya dışı akıllı yaşamı hedefleyen Dünya'dan kasıtlı aktarımlarla ilişkili riskleri değerlendirmek için önerilen bir ölçektir. Ölçek, sinyal yoğunluğunun ve bilgi içeriğinin bir fonksiyonu olarak Dünya'dan yapılan aktarımların önemini değerlendirir. Ölçek 2005 yılında San Marino'da bir konferansta Iván Almár tarafından önerildi.^[1][2][3] Jüpiter, Satürn ve Neptün'ün radyo çıkışı modelde dikkate alınmamıştır. San Marino Ölçeği daha sonra Uluslararası Astronot Akademisi SETI Daimi Çalışma Grubu tarafından Hindistan'ın Haydarabad kentinde düzenlenen 2007 toplantısında kabul edildi.

Almár tarafından verilen orijinal sunumda, belirli bir olayın San Marino Endeksi, SME, iki terimin toplamı olarak hesaplanır.

${\displaystyle SME=I+C}$

İlk terim, I, aynı frekans bandında arka plan gürültüsüne göre sinyalin yoğunluğunu temel alır. Bu terim logaritmiktir ve şu şekilde hesaplanır:

${\displaystyle I{=}\log _{10}\left({\frac {\text{sinyal yoğunluğu}}{\text{arka plan yoğunluğu}}}\right)}$

Örneğin, aynı frekans ve bant genişliğinde arka plan gürültüsünden 100 kat daha yoğun olan bir sinyalin I değeri iki olacaktır.

İkinci terim olan C, daha özneldir ve sinyalin içeriği, amacı, zamanlaması ve karakteri ile ilgilidir.^[3] Birinin C derecesi, herhangi bir bilgi içeriğinden yoksun ve rastgele yönlendirilmiş, başıboş bir radar darbesi gibi bir şeydir. Beş C derecesi, dünya dışı bir sinyale kasıtlı bir cevaptır.