Skathi (uydu)
 | |
| Keşif | |
|---|---|
| Keşfeden | Brett J. Gladman John J. Kavelaars ve diğerleri.[a] |
| Keşif yeri | Mauna Kea Gözlemevleri |
| Keşif tarihi | Eylül 23, 2000 |
| Adlandırmalar | |
| MPC belirtmesi | Saturn XXVII |
Adın kaynağı | Skaði |
Alternatif adlar | S/2000 S 8 |
| Yörünge özellikleri [3] | |
| 15541000 km | |
| Dış merkezlik | 0.270 |
| −728.2 gün | |
| Eğiklik | 152.6° |
| Doğal uydusu | Satürn |
| Grup | İskandinav grubu |
| Fiziksel özellikler | |
| 23.6 | |
| 11,10±0,02 h[4] | |
 Wikimedia Commons'ta ilgili ortam | |
Skathi (Satürn XXVII), Satürn'ün İskandinav uyduları grubundaki düzensiz uydularından biridir. 23 Eylül 2000'de Brett Gladman liderliğindeki bir grup gökbilimci ekip tarafından keşfedildi. Ekip, 7 Aralık 2000'de Satürn'ün diğer yedi uydusu olan Tarvos, Ijiraq, Thrymr, Siarnaq, Mundilfari, Erriapus ve Suttungr ile birlikte keşiflerini duyurdu.[5][6] Uydu, astronomik cisimlerin büyük ölçüde Yunan ve Roma isimleri ile adlandırılma çabasının bir parçası olarak, İskandinav mitolojisindeki bir figür olan Skaði'nin adını aldı.
Skathi'nin Satürn'ün bir yörüngesini tamamlaması 725 günden biraz fazla sürdüğü ve kendi ekseni etrafında dönmesinin 11,1±0,02 saat sürdüğü tahmin edilmektedir. Skathi, Satürn'den gezegenin diğer uydularının çoğundan daha büyük bir yörüngede, dolayısıyla daha uzak bir mesafede olup, büyük bir yörünge eğimi ve eksantrikliği ile yörüngede döner ve ters yönde hareket eder. Skathi, sönük bir cisim olduğu için hakkında pek bir şey bilinmemektedir. Dünya temelli gözlemler dışında, yalnızca Cassini sondası tarafından gözlemlendi ve bu ölçümler bile yaklaşık 9,7 milyon kilometre mesafeden alındı.
Skathi'nin kökeni hala tam olarak bilinmemektedir. Bir olasılık, aslen başka bir yerde oluşan bir asteroit olması ve gezegenin yanından uçarken Satürn'ün yerçekimi tarafından yakalanmasıdır. Diğer bir olasılık ise, aslında Phoebe gibi Satürn'ün uydularından birinin, bir parçasının, bir çarpışma sırasında ayrılarak bağımsız bir uydu haline gelmesidir. Fiziksel bileşimi belirlenmemiştir, ancak yaklaşık 8 kilometre çapında olduğu ve düzensiz bir şekle sahip olduğu bilinmektedir.
Keşif
[değiştir | kaynağı değiştir]
Skathi, 23 Eylül 2000'de Brett J. Gladman, John J. Kavelaars, Jean-Marc Petit, Hans Scholl, Matthew J. Holman, Brian G. Marsden, Phil Nicholson ve Joseph A. Burns tarafından keşfedildi.[2] Ekip, Mauna Kea Gözlemevlerinde Kanada-Fransa-Hawaii Teleskobu tarafından çekilen görüntüleri kullandı.[2]
İlk başta, Skathi'ye "S/2000 S 8" geçici adı verildi. İlk "S", Skathi'nin bir uydu olduğunu (örneğin, bir gezegen halkasının aksine), "2000", 2000 yılında keşfedildiğini, ikinci "S", Satürn gezegeninin yörüngesinde döndüğünü, 8 sayısı ise, o yıl keşfedilen sekizinci astronomik cisim olduğunu belirtmektedir.[6]
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Notlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Jet İtki Laboratuvarı'nın Güneş Sistemi Dinamiği sayfası, keşfi Gladman ve Kavelaars'a,[1] Uluslararası Astronomi Birliği ise araştırmaya katılan gökbilimciler ekibine itibar ediyor.[2]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Planetary Satellite Discovery Circumstances". NASA. 28 Ekim 2019. 13 Mayıs 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2020.
- ^ a b c "Skathi In Depth". NASA. 19 Aralık 2019. 13 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2021.
- ^ Sheppard, Scott S. (2019). Moons of Saturn. Carnegie Science. s. 1038. ISBN 9780877790426. Erişim tarihi: 4 Nisan 2021.
- ^ Denk, T.; Motolla, S. (2019). Cassini Observations of Saturn's Irregular Moons (PDF). 50th Lunar and Planetary Science Conference (50. Ay ve Gezegen Bilimleri Konferansı) (2132 bas.). Lunar and Planetary Institute. 31 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 8 Ekim 2022.
- ^ Marsden, Brian G., (Ed.) (7 Aralık 2000). "S/2000 S 7, S/2000 S 8, S/2000 S 9". Central Bureau for Astronomical Telegrams. Cilt IAU Circular 7538. International Astronomical Union. 28 Nisan 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2022.
- ^ a b Blunck, Jürgen (2009). Solar System Moons: Discovery and Mythology. Berlin: Springer Science & Business Media. s. 59. ISBN 978-3-540-68853-2. 16 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2022.