Teberru
| Makale serilerinden |
 |
Teberra İmâmiyye-i İsnâaşeriyye Şiîğinde yaygın olan ve İslâm Dini'nin peygamberi Muhammed'in ailesi ve ailesinin soyundan gelenleri (yani Ehl-i Beyti) sevmeyenleri sevmemek, düşman olanlara düşman olmak gibi anlamlar taşıyan bir kavramdır.
Tarihçe
[değiştir | kaynağı değiştir]Ehl-i Sünnet'te genel olarak peygamberin ailesini sevmeyenler hoş görülmese de, bu tip özel bir kavram yoktur. Şîa'da ise bu kavram çok temel olmasının yanı sıra İslam'ın esaslarından görülür. İslam'ın esaslarından görülmesi tarihî olarak peygamberin ailesinin soyundan gelen âlim ve Şîa imamı olarak da sayılan Ca'fer es-Sâdık'a dayanmaktadır.[1]
Algılama hali
[değiştir | kaynağı değiştir]İsnâaşeriyye Mezhebi'nin Ca'feriyye ve Alevîyye itikadî kollarında, Ehl-i Sünnet tarafından kendilerine aşırı saygı gösterilen ve hatta kutsanan ilk Üç İslâm Hâlifesi olan Ebû Bekir, Ömer ile Osman ve diğer bazı kişiler Ehl-i beyt'in haklarını gasp eden ve onlara zulmeden kişiler olarak görülürler.[kaynak belirtilmeli] Zeydilik'te Ebû Bekir ile Ömer için geçerli olmayan bu algılama şekli İsnâaşeriyye itikadına mensup olan Şîa topluluklarında daha da belirgin bir halde onların nefret (Teberru) hisleri ile anılmaları şeklinde ortaya çıkmaktadır. Bu duygu geçmişte Ali ile savaşan Âişe, Zübeyr b. Avvâm, Talha b. Ubeydullah, Muâviye b. Ebû Süfyân ve Amr b. Âs için de geçerlidir.
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Calmard, J. "Tabarruʾ (a.)." Encyclopaedia of Islam. Edited by: P. Bearman, Th. Bianquis, C.E. Bosworth, E. van Donzel and W.P. Heinrichs. Brill, 2008. Brill Online.[ölü/kırık bağlantı]
 | İslam ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |