Міхаіл Бакланаў
Міхаіл Бакланаў | ||||
 | ||||
| Род дзейнасьці | дойлідзтва | |||
|---|---|---|---|---|
| Дата нараджэньня | 12 лютага 1914 | |||
| Месца нараджэньня | Іванаўка, Марыюпальскі павет, Кацярынаслаўская губэрня, Расейская імпэрыя | |||
| Дата сьмерці | 23 студзеня 1990 | |||
| Месца сьмерці | Менск, Беларуская ССР, Савецкі Саюз | |||
| Месца пахаваньня | Паўночныя могілкі (Менск) | |||
| Грамадзянства | Савецкі Саюз | |||
| Месца вучобы | Харкаўскі інжынэрна-будаўнічы інстытут (1936—1940) | |||
| Прафэсія | дойлід | |||
| Месца працы | Інстытут «Белдзяржпраект» (1948—1983) | |||
| Гады дзейнасьці | 1944—1983 | |||
| Вядомы як | праектавальнік Нацыянальнага мастацкага музэю Беларусі (1954) | |||
| Сябра ў | Саюз архітэктараў СССР[d] | |||
| Бацька | Іван Бакланаў | |||
| Узнагароды |
| |||
Міхаі́л Іва́навіч Бакла́наў (12 лютага [ст. ст. 30 студзеня] 1914, Іванаўка, цяпер Валнаваскі раён, Данецкая вобласьць, Украіна — 1990, Менск, цяпер Беларусь) — беларускі дойлід.
Заслужаны архітэктар Беларусі (1969). Яго асноўнымі працамі ў Менску былі Нацыянальны мастацкі музэй Беларусі (1954), жылая забудова па вуліцы К. Маркса, на рагу вуліцы Захарава і Першамайскай вуліцы (1958), а таксама Беларускі дзяржаўны мэдычны ўнівэрсытэт (1966). Сярод іншага, стварыў дом адпачынку «Сосны» на возеры Нарач ў Мядзельскім раёне (1975)[1]. Кавалер ордэнаў Айчыннай вайны 2-й ступені і Працоўнага Чырвонага Сьцягу.
Жыцьцяпіс
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У 1931 годзе скончыў школу фабрычна-заводзкай адукацыі ў Данецку і працаўладкаваўся рысавальнікам на Данецкі мэталюргічны завод (Украінская ССР). У 1932—1936 гадох навучаўся ў Харкаўскім архітэктурна-будаўнічым тэхнікуме[2]. У 1936—1940 гадох навучаўся ў Харкаўскім інжынэрна-будаўнічым інстытуце [3]. У сьнежні 1940 году быў закліканы ў Чырвоную армію, дзе праходзіў вайсковую службу ў 17-м асобным дывізіёне аэрастатаў пад Беластокам (Беластоцкая вобласьць, Беларуская ССР)[4]. У ліпені 1941 году на пачатку Нямецка-савецкай вайны трапіў у нямецкі палон і апынуўся ў канцэнтрацыйным лягеры ў Генэрал-губэрнатарстве. У сакавіку 1943 году ўцёк з канцлягеру, пасьля чаго ўступіў у партызанскую брыгаду «Народныя мсьціўцы». Быў ўзнагароджаны мэдалём «Партызану Айчыннай вайны» 1-й ступені за ўдзел у баях. 22 ліпеня 1944 году паступіў на працу ў архітэктурна-плянавальную майстэрню Ўправы ў справах архітэктуры пры Савеце народных камісараў БССР. Пры гэтым, атрымаў запрашэньне на працу ад выканаўцы абавязкаў начальніка гэтай Управы Аляксандра Воінава. У 1946 годзе быў прыняты ў Саюз архітэктараў БССР[2].
_p04_%E2%80%94_BSU_law_school.jpg)
У 1945—1948 гадох сумесна зь Ёсіфам Лянгбардам распрацаваў праект рэкаструкцыі Клюба харчавікоў у менскі кінатэатар «Перамога»[5], які ўзьвялі ў 1950 годзе[6]. У верасьні 1948 году перайшоў на працу архітэктарам у інстытут «Белдзяржпраект»[4]. У 1949 годзе атрымаў Грамату Прэзыдыюму Вярхоўнага Савету БССР[2]. У 1950 годзе стаў дойлідам перабудовы Расейскага драматычнага тэатру імя Горкага ў Менску[3], для якога ў 1952 годзе распрацаваў афармленьне фасаду. У 1952 годзе ў стылі савецкага нэаклясыцызму выканаў афармленьне набярэжнай Сьвіслачы ў цэнтры Менску[2]. У 1954 годзе ягонымі працамі ў нэаклясычным стылі былі Менскі архітэктурна-будаўнічы тэхнікум, Дзяржаўная карцінная галерэя БССР і жылая забудова па вуліцы К. Маркса ў Менску[3], а таксама Менская абласная статыстычная ўправа. У 1954-м быў узнагароджаны за гэтыя працы Граматай Прэзыдыюму Вярхоўнага Савету БССР, а ў 1958-м — ордэнам Працоўнага Чырвонага Сьцягу[2]. 5 лістапада 1957 году скончылі 7-гадовае будаўніцтва Дзяржаўнай карціннай галерэі БССР па вуліцы Леніна, д. 20[7], што было побач з домам Міхаіла Бакланава[8].
У 1957-м паводле яго праекту ўзьвялі дзяржаўнае лецішча ў Віскулях (Пружанскі раён)[9]. У 1958-м стаў распрацоўнікам забудовы на рагу вуліцы Захарава і Першамайскай вуліцы ў Менску. У 1960 годзе яго працай быў Беларускі інстытут мэханізацыі сельскай гаспадаркі, прыбудовай якога займаўся ў 1973—1979 гадох[3]. У 1962 годзе паводле сумеснага праекту з Абрамам Духанам узьвялі галоўны корпус Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту. У 1965-м згодна зь ягоным праектам пабудавалі юрыдычны факультэт БДУ[2]. У 1966-м паводле яго праекту ўзьвялі Менскі мэдычны інстытут і факультэт радыёфізыкі БДУ (у саўтарстве з Натальляй Дзяменцьевай)[3]. У 1966 годзе спраектаваў помнік Якубу Коласу ў Мікалаеўшчыне (Стаўпецкі раён), скульптарам якога стаў Заір Азгур[2]. У 1968 годзе быў дойлідам турысцкай базы «Сосны» на возеры Нарач ў Мядзельскім раёне, які дабудаваў у 1975-м у дом адпачынку[3]. У 1969 годзе атрымаў годнасьць заслужанага архітэктара БССР і Ганаровую грамату Прэзыдыюму Вярхоўнага Савету БССР. У 1974—1983 гадох працаваў групы дойлідаў «Белдзяржпраекту»[2].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Даты, падзеі, людзі // Зьвязда : газэта. — 12 лютага 2014. — № 26 (27636). — С. 8. — ISSN 1990-763x.
- ^ а б в г д е ё ж Заслужаны архітэктар БССР Міхаіл Іванавіч Бакланаў. Да 100-годзьдзя з дня нараджэньня // Нацыянальны мастацкі музэй Беларусі, 12 лютага 2014 г. Праверана 22 лютага 2022 г.
- ^ а б в г д е Бакланаў Міхаіл Іванавіч // Беларуская энцыкляпэдыя ў 18 тамах / гал.рэд. Генадзь Пашкоў. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя імя Петруся Броўкі, 1996. — Т. 2: Аршыца — Беларусцы. — С. 230. — 480 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0061-7
- ^ а б Бакланаў Міхаіл Іванавіч // Анлайн-энцыкляпэдыя «Беларусь у асобах і падзеях», 20 лютага 2021 г. Праверана 22 лютага 2022 г.
- ^ Будынак кінатэатра «Перамога» // УП «Менская спадчына», 2022 г. Праверана 22 лютага 2022 г.
- ^ Дар’я Амяльковіч. Мультыплекс пасьляваеннага Менска // Культура : газэта. — 8 студзеня 2011. — № 1-2 (973-974).
- ^ 1957 год – новая старонка ў гісторыі музэя (архіўныя фотаздымкі) // Нацыянальны мастацкі музэй Беларусі, 2022 г. Праверана 22 лютага 2022 г.
- ^ Натальля Сьцяпура. Яны стваралі скарбніцу // Рэспубліка : газэта. — 15 студзеня 2019. — № 7148. — ISSN 1991-5322.
- ^ Уладзімер Пугач. Дзяржаўная дача ў Віскулях // Белавеская пушча. — Кастрычнік 1998. — № 5 (14). — С. 3.
 | Гэта — накід артыкула пра біяграфію асобы. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |