Enver Hadžihasanović

Enver Hadžihasanović (7. juli 1950. Zvornik) je bivši general Armije Republike Bosne i Hercegovine i komandant 3. korpusa i ratni zločinac osuđen na 3,5 godine zatvora.

Enver Hadžihasanović je rođen u Zvorniku, od oca Besima i majke Refije. Poslije srednje škole upisuje akademiju KoV JNA koju i završava 1973. u Beogradu. Nakon toga je raspoređivan na različite dužnosti u JNA u Tuzli i Sarajevu. Kao kapetan prve klase pohađao je Komandno-štabnu školu u Beogradu. Završetkom te škole unaprijeđen je u čin majora i raspoređen na dužnost komandanta bataljona vojne policije 7. armije JNA. Godine 1988. prekomandovan je na dužnost načelnika štaba 49. motorizovane brigade. Nakon transformacije ove brigade u mehanizovanu brigadu, krajem 1989. postavljen je za njenog komandanta. Obavljajući tu dužnost stekao je i čin potpukovnika.

Početkom aprila 1992. JNA ga je stavila u kućni pritvor u Sarajevu. On je međutim 8. aprila 1992. uspio pobjeći iz kućnog zatvora te je dezertirao iz JNA. Neposredno po napuštanju JNA, stupa u Teritorijalnu odbranu BiH. Dana 14. novembra 1992, postao je prvi komandant 3. korpusa Armije Bosne i Hercegovine i tu dužnost obavlja do 1. novembra 1993, kada je unaprijeđen u načelnika Štaba Vrhovne komande Armije RBiH.^[1] U decembru 1993. unaprijeđen je u čin brigadnog generala.

Formiranjem Vojske Federacije Bosne i Hercegovine postaje član njene komande. U maju 1997. unaprijeđen je u čin divizijskog generala. Poslije je unaprijeđen u čin general majora i u tom činu i završava profesionalnu službe jer je penzionisan u aprilu 2000.

Usljed optužnice Međunarodnog suda u Hagu, uhapšen je 2. augusta 2001. zajedno sa generalom Mehmedom Alagićem i pukovnikom Amirom Kuburom.^[2]

Godine 2006. Enver Hadžihasanović osuđen je na 5 godina zatvora pred Tribunalom u Hagu po komandnoj odgovornosti jer nije preduzeo nužne i razumne mjere da kazni podređene za kršenja zakona i običaja ratovanja protiv zarobljenika u Zenici i Bugojnu 1993. (ubistvo i okrutno postupanje).^[3]

U aprilu 2008, kazna mu je smanjena na 3,5 godine. Oslobođen je optužbe za ubistva iz razloga što je odnos između 3. korpusa na čelu sa Hadžihasanovićem i odreda El Mudžahid nije bio podređenost, već je bio "blizak otvorenom neprijateljstvu, jer jedini način da se kontroliše odred bio bi napad kao da su posebna neprijateljska sila”.^[4] Presuda je potvrđena za propust da spriječi ili kazni okrutno postupanje prema zatvorenicima u Muzičkoj školi u Zenici 1993.^[5]

Pušten je na slobodu 23. aprila 2008. nakon što je izdržao kaznu. Ostale optužbe, ubistvo Mladena Havraneka i okrutno postupanje prema šestorici zatvorenika u salonu namještaja "Slavonija", te ubistvo Dragana Popovića i okrutno postupanje prema zatvorenicima u Orašcu u oktobru 1993. su odbačene pošto, po jednoglasnom mišljenju sudija, nisu dokazane "van razumne sumnje". [1]^{[mrtav link]}