Nasko Frndić
| Nasko Frndić | |
|---|---|
| Puno ime | Nazif Frndić |
| Rođenje | 3. april 1920. Zenica, Kraljevina Jugoslavija |
| Smrt | 31. maj 2011 (91 godina) Zagreb, Hrvatska |
| Zanimanje | Knjizevnik, publicista i kritičar |
Nazif Nasko Frndić (3. aprila 1920 - 31. maja 2011) poznat i kao Nasko Aganov bio je bosanskohercegovački i hrvatski književnik, publicista, urednik i kritičar.[1][2]
Biografija
[uredi | uredi izvor]Rođen je 3. aprila 1920. u Zenici. Godine 1941. završio je Gimnaziju u Sarajevu. a diplomirao na Filozofskom fakultetu u Zagrebu 1953. Uređivao je časopis Izvor od 1949. do 1951, nakon čega je od 1953. do 1959. radio prvo kao saradnik, a onda i kao urednik u Borbi. U periodu od 1954. do 1990. je radio kao pozorišni kritičar Borbe. Uređivao je Jazu od 1960. 1961, a zatim u Zori. Između 1973. i 1977. bio je direktor Zore, a nakon spajanja s Grafičkim zavodom Hrvatske bio je njegov glavni urednik do 1980. Također je bio član uredništva Republike 1975–80. Penzionisan je 1983.
Umro je 31. maja 2011. u Zagrebu, te je ukopan na gradskom groblju na Mirogoju.[1][3]
Djela
[uredi | uredi izvor]Autor je knjige Dvije drame iz prošlosti Bosne, koja se sastoji od drama Alibegovo pismo Evropi i Americi, te Krvave sablje Omer-paše Latasa. Između ostalog njegova djela su i zbirke Bez dlake na jeziku epigrami, epitrafi, epigrafi i Muslimanske junačke pjesme. Alibegovo pismo Evropi i Americi je drama koja se dešava u Zenici početkom 20. vijeka. Krvave sablje Omer-paše Latasa je drama koja je smještena u kraj 19. vijeka u Travniku i Sarajevu.
- Dan cvjetače (1958.)[1]
- Prvo kupatilo (1958.)[1]
- Svi moji unuci (1958.)[1]
- Muslimanske junačke pjesme (1969.),[1]
- Bez dlake na jeziku (1964.),[1]
- Narodni humor i mudrost Muslimana (1972.)[1]
- Mostovi (1975.)[1]
- Iz mračnog ćemo doca na visove se peti (1976.).[1]
- Čudovita Bosna (2008.)[1]
Reference
[uredi | uredi izvor]Vanjski linkovi
[uredi | uredi izvor]- Nasko Frndić na OpenLibrary.org