Αετορράχη Ιωαννίνων

Συντεταγμένες: 39°31′09.78″N 20°55′29.89″E / 39.5193833°N 20.9249694°E / 39.5193833; 20.9249694

Αετορράχη
Αετορράχη is located in Greece
Αετορράχη
Αετορράχη
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΗπείρου
Περιφερειακή ΕνότηταΙωαννίνων
ΔήμοςΒορείων Τζουμέρκων
Δημοτική ΕνότηταΚατσανοχωρίων
Γεωγραφία
ΝομόςΙωαννίνων
Υψόμετρο850
Έκταση5,231 (η κοινότητα)
Πληθυσμός
Μόνιμος51
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασίαΚοτόρτσι
Ταχ. κώδικας440 13
Τηλ. κωδικός+26590

Η Αετορράχη είναι ορεινό χωριό του νομού Ιωαννίνων.[1] Είναι έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας και ανήκει στα Κατσανοχώρια της Ηπείρου.[2][3]

Γεωγραφία - αξιοθέατα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αετορράχη βρίσκεται στα νοτιοανατολικά του νομού Ιωαννίνων, κτισμένη στις νοτιοανατολικές πλαγιές της οροσειράς Αετοράχη και κοντά στην επαρχιακή οδό Άρτας - Ιωαννίνων. Απέχει 22,5 χλμ. ΝΑ. της πόλης των Ιωαννίνων, 69 χλμ. Β. της Άρτας και 33,5 χλμ. Δ. από τα Πράμαντα. Αξιοθέατά της θεωρούνται η μεταβυζαντινή εκκλησία του Αγίου Βλασίου που έχει κτιστεί το 1647 και από το 1962 έχει κηρυχθεί αρχαίο μνημείο.[4] η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου (του 1850) και Αγίου Νικολάου (του 1860)[1]. Το κέλυφος του παλιού πέτρινου δημοτικού σχολείου έχει χαρακτηριστεί από το 2007, ως μνημείο "διότι αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα σχολικού κτιρίου του τέλους του 19ου αιώνα".[5] Στη τοποθεσία "Ζέκος" βρίσκεται ερειπωμένος σήμερα νερόμυλος και η τοποθεσία "Αετορράχες" σε υψόμετρο 810 μέτρα, προσφέρει πανοραμική θέα της γύρω περιοχής μέχρι τον ποταμό Άραχθο[1].

Την περίοδο του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου οι Τούρκοι είχαν δημιουργήσει στην περιοχή προκεχωρημένη γραμμή άμυνας που αποτελούσε μέρος της οχύρωσης των Ιωαννίνων. Στις 29 Νοεμβρίου 1912 δύο τάγματα ευζώνων και μια πυροβολαρχία, μετά από μάχη 30 ωρών, τους ανάγκασαν να υποχωρήσουν και έτσι προχώρησαν τα ελληνικά στρατεύματα προς το Μπιζάνι (βλ. μάχη του Μπιζανίου)[6].

Ονομασία - Διοικητικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η παλιά ονομασία του χωριού ήταν Κοτόρτσι και με το όνομα αυτό αναγνωρίστηκε ως κοινότητα, μετά την απελευθέρωση, το 1919. Μετονομάστηκε σε Αετορράχη το 1926.[7] Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης, μαζί με την Λάζαινα αποτελούν τη τοπική κοινότητα Αετορράχης που ανήκει στη δημοτική ενότητα Κατσανοχωρίων του Δήμου Βορείων Τζουμέρκων και σύμφωνα με την απογραφή 2011 ως κοινότητα έχει πληθυσμό 116 κατοίκους ενώ ως οικισμός 49.[8]

Η τοπική κοινότητα Αετορράχης είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ορεινός οικισμός, με έκταση 5,231 χμ² (2011).[9]

Μόνιμος [10][11][12]
Έτος Πληθυσμός
1991 42 (110)
2001 38 (113)
2011 49 (116)
Πραγματικός (de facto) [9][13][14]
Έτος Πληθυσμός
1961 104 (214)
1971 71 (161)
1981 87 (219)
1991 72 (159)
2001 48 (136)
2011 49 (116)

(σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας)

  1. 1,0 1,1 1,2 «Αετοράχη – Λάζαινα». www.voreiatzoumerka.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2018. 
  2. Φράγκος, Χρήστος (2010). Ήπειρος-Βόρεια Ήπειρος, Τζουμέρκα και Κατσανοχώρια: Ιστορία, Λαογραφία, Πολιτιστικά Μνημεία, Τουρισμός. Christos Frangos. ISBN 9789609318044. [νεκρός σύνδεσμος]
  3. «Άραχθος-Κατσανοχώρια». αθηνόραμα travel. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2018. [νεκρός σύνδεσμος]
  4. Nikos, Kapetanakos E. «ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΩΝ». listedmonuments.culture.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2018. 
  5. Nikos, Kapetanakos E. «ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΩΝ». listedmonuments.culture.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2018. 
  6. Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 9 τομ.2. 
  7. «Διοικητικές Μεταβολές Δήμων και Κοινοτήτωνwebsite=ΕΕΤΑΑ». Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2018. 
  8. «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10561 (σελ. 87 του pdf)
  9. 9,0 9,1 https://www.statistics.gr/2011-census-pop-hous
  10. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf
  11. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_monimos.pdf
  12. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_monimos.pdf
  13. ΠΛ 1:470
  14. ΠΛΜ 3:160
  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006 (ΠΛΜ)
  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)