Αντώνης Αντάπασης

Ο Αντώνης Μ. Αντάπασης (Νίσυρος, 6 Ιουλίου 1941 - Αθήνα, 29 Απριλίου 2013) ήταν Έλληνας νομικός. Υπήρξε ομότιμος καθηγητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και δικηγόρος στον Άρειο Πάγο.

Ο Αντώνης Μ. Αντάπασης γεννήθηκε στη Νίσυρο στις 6 Ιουλίου του 1941.^[1] Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή Αθηνών το 1964 και συνέχισε τις σπουδές του αποκτώντας Μεταπτυχιακό δίπλωμα από το Πανεπιστημίου του Στρασβούργου (Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών) το 1968 και ειδικό πτυχίο ναυτικού δικαίου από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών το 1969. Στη συνέχεια, το 1976, αναγορεύτηκε Διδάκτωρ της Νομικής Σχολής Αθηνών με βαθμό άριστα με τίτλο διδακτορικής διατριβής «Απαιτήσεις απολαύουσαι ναυτικών προνομίων»^[2], κατόπιν εισήγησης του καθηγητή Κωνσταντίνου Ρόκα.^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

Αρχικά δίδαξε στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στη συνέχεια όμως ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.^[1] Το 1970 ξεκίνησε η επιστημονική του δραστηριότητα, οριζόμενος ως επιστημονικός βοηθός. Το 1983 ανελίχθη στη θέση του Λέκτορα, το 1986 σε αυτή του Επίκουρου Καθηγητή, το 1993 του Αναπληρωτή Καθηγητή και το 1998 σε αυτή του Καθηγητή, ενώ μετά την αποχώρηση του από το πανεπιστήμιο εξελέγη ομότιμος καθηγητής.^[2][3] Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του στο πανεπιστήμιο δίδαξε το Γενικό Μέρος του Εμπορικού Δικαίου, Δίκαιο των Αξιογράφων, το Ναυτικό Δίκαιο και το ιδιωτικό Αεροπορικό Δίκαιο, καθώς και το Δίκαιο της θαλάσσιας, εναέριας και χερσαίας μεταφοράς. Μεταξύ 2001 και 2003 διετέλεσε πρόεδρος της νομικής σχολής Αθηνών.^[2][4]

Έχει αποτελέσει πολλές φορές μέλος νομοπαρασκευαστικών επιτροπών, όπως εκείνης που συνέταξε και προσάρμοσε στα Ευρωπαϊκά δεδομένα τον Κώδικα Αεροπορικού Δικαίου.^[1] Μέχρι το θάνατο του, διατελούσε πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Ναυτικού Δικαίου, επίτιμο μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Ναυτιλίας (Comité Maritime International).^[4] Την περίοδο 1989-1990 διετέλεσε πρόεδρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού, ενώ τα έτη 1990 και 2000 συμμετείχε ως μέλος στο δικαστήριο αγωγών κακοδικίας. Το 1989 ορίστηκε μέλος του νομικού συμβουλίου της ΔΕΗ όπου έμεινε έως το 1993.^[2]

Ήταν διευθυντής του νομικού περιοδικού του Δικηγορικού συλλόγου Πειραιά «Πειραϊκή Νομολογία» από το 1979 έως το 1993. Ακόμη, ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Αιγαίου για το Δίκαιο της Θάλασσας και το Ναυτικό Δίκαιο και μέλος του Συνδέσμου Ελλήνων Εμπορικολόγων, της Ένωσης Ελλήνων Δικονομολόγων, της Εταιρίας Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου και της Εταιρίας Δικαστικών Μελετών. Οργάνωσε και προέδρευσε επτά Διεθνών Συνεδρίων Ναυτικού Δικαίου του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιώς.^[2]

Ασχολήθηκε με τη δικηγορία αρχικά το 1967 με τη βοήθεια του δικηγόρου Στέλιου Παπαδημητρίου. Το 1971 ίδρυσε μαζί με τον Γεώργιο Αλμπουρά δικηγορικό γραφείο στον Πειραιά. Υπήρξε επίσης διαιτητής του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου και του Ναυτικού Επιμελητηρίου Ελλάδας.^[2][4]

Απεβίωσε στις 29 Απριλίου 2013 από ανακοπή καρδιάς και κηδεύτηκε την επόμενη μέρα στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.^[4]

Έχει συγγράψει είτε σε ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο, πληθώρα έργων σχετικά με το δίκαιο.^[5]