Ελένη Τζόκα

Ελένη Τζόκα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Helena Dzoka / Helena Tzoka (Πολωνικά)
Όνομα γεννήσεως	Helena Milopoulu
Γέννηση	27  Απριλίου 1956[1] Μπιελάβα
Ψευδώνυμο	Eleni
Χώρα πολιτογράφησης	Λαϊκή Δημοκρατία της Πολωνίας Πολωνία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Πολωνικά νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	τραγουδίστρια μουσικός ηχογραφήσεων συνθέτρια[2] κιθαρίστρια[2]
Περίοδος ακμής	1975
Συγγενείς	Κώστας Τζόκας (κουνιάδος)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Τάγμα του Χαμόγελου Αργυρό Μετάλλιο για Αξία στον Πολιτισμό - Gloria Artis
Ιστότοπος
www.eleni.com.pl
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Ελένη Τζόκα, το γένος Μυλοπούλου, (27 Απριλίου 1956, Μπιελάβα) είναι Πολωνή τραγουδίστρια, ελληνικής καταγωγής.

Γεννήθηκε από ελληνική οικογένεια που μετανάστευσε στην Πολωνία τη δεκαετία του 1950.^[3] Σε νεαρή ηλικία εξοικειώθηκε με τη μουσική από τους γονείς της και τα πολυάριθμα αδέλφια της (ήταν το ένατο παιδί)^[4] που τραγουδούσαν συνεχώς. Τραγούδησε πρώτη φορά μπροστά σε κοινό στο δημοτικό σχολείο. Εκείνη την εποχή ανήκε σε μια παιδική μουσική ομάδα, τη Niezaopominajki («Forget-me-nots»).^[4] Λίγα χρόνια αργότερα έγινε τραγουδίστρια στη Ballada, μία μουσική ομάδα που σχηματίστηκε στο γυμνάσιο της.^[5]

Η Τζόκα ξεκίνησε την επαγγελματική της σταδιοδρομία το 1975, όταν προσχώρησε στο νεοσύστατο μουσικό συγκρότημα Προμηθέας, που δραστηριοποιούταν κυρίως στο Σόποτ. Στις 20 Ιουλίου του ίδιου έτους, έκανε το ντεμπούτο της σε μια συναυλία στο κοντινό Γκντανσκ.^[6]

Η Ελένη, όπως την αναφέρουν συνήθως στην Πολωνία,^[7] κυκλοφόρησε το πρώτο σόλο άλμπουμ της, Ty jak Niebo, ja - jak obłok, το 1980 (αν και είχε ηχογραφήσει έναν δίσκο βινυλίου με τον Προμηθέα νωρίτερα) με τίτλο Po słonecznej Stronie życia («Στην ηλιόλουστη πλευρά της ζωής», 1977). Ύστερα από την κυκλοφορία του σόλο άλμπουμ της, έγινε δημοφιλής. Ξεκίνησε να δίνει συναυλίες σε όλη την Πολωνία, καθώς και στο εξωτερικό. Μεταξύ πολλών άλλων χωρών, επισκέφθηκε την Αυστραλία, τη Γαλλία, τη Σουηδία, τον Καναδά ^[5] και τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου τραγούδησε για την πολωνική διασπορά.^[8]

Συμμετείχε τέσσερις φορές στο Εθνικό Φεστιβάλ Πολωνικού Τραγουδιού του Οπόλε: το 1984, το 1990, το 1991 και το 1993.^[9]

Αναφέρθηκε πως συγχώρεσε δημοσίως το δολοφόνο του μοναδικού παιδιού της.^[4] Όταν ενημερώθηκε για το θάνατο της κόρης της, τηλεφώνησε αμέσως στη μητέρα του φίλου της Αφροδίτης και της είπε χωρίς θυμό ότι «έχασαν τα παιδιά τους». Τιμήθηκε το 1999 με το ετήσιο βραβείο Αγία Ρίτα της Κάσια, το οποίο απονέμεται σε γυναίκες διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων, που έχουν ξεπεράσει ένα τραγικό γεγονός στη ζωή τους.^[4]

Η Ελένη έχει πολλές ακόμη βραβεύσεις. Το 2002, της δόθηκε το αγαλματίδιο της Złota Muza Polskich Nagrań από την πολωνική κρατική μουσική εταιρεία Polskie Nagrania. Εκτός από τα βραβεία που σχετίζονται με τη μουσική, τιμήθηκε επίσης (2003) με το βραβείο Złote Serce (Καρδιά από χρυσό) από το Ίδρυμα Saint Stanisław Kostka για τη νεολαία και τα παιδιά με αναπηρία του Κατοβίτσε, για τη «γενναιοδωρία, ευγένεια, κατανόηση και συνεργασία της, δηλαδή ότι κάνει εφικτή την πραγματοποίηση αξιέπαινων στόχων για το περιβάλλον των παιδιών με αναπηρία και των νέων.»^[10]

Το 2004, της δόθηκε το μετάλλιο του Αγίου Αδελφού Αλβέρτου για τη δέσμευσή της στην φιλανθρωπία που σχετίζεται με τη βοήθεια προς τους ανθρώπους που ζουν με το AIDS, καθώς και για τα ΑΜΕΑ. Η επίσημη αιτιολόγηση για το βραβείο περιελάμβανε τις συναντήσεις της με τη νεολαία και τις φιλανθρωπικές συναυλίες που δόθηκαν στα κέντρα κοινωνικής αρωγής και στις φυλακές.^[11] Είναι επίσης Ιππότης του Τάγματος του Χαμόγελου.^[7]

Είναι παντρεμένη με τον Φώτη Τζόκα, αδελφό του Κώστα Τζόκα, ιδρυτή του Προμηθέα. Ο Φώτης είναι σήμερα ο προσωπικός μάνατζερ της, καθώς και ο συνθέτης μερικών από τα τραγούδια της.^[4] Το 1994, η 17χρονη κόρη της, Αφροδίτη, δολοφονήθηκε από τον πρώην φίλο της.^[12]

Είναι η συγγραφέας του βιβλίου Nic miłości nie pokona (Τίποτα δεν θα νικήσει την αγάπη), που δημοσιεύτηκε το 2006. Αυτό το εικονογραφημένο άλμπουμ περιέχει μία συνέντευξη που δόθηκε σε έναν Παυλίνο μοναχό, τον Ρόμπερτ Γούκασουκ, στην οποία μιλάει για τη ζωή της, τα ανθρώπινα δεινά, την αγάπη, την έννοια της φιλανθρωπίας, καθώς και τις καλλιτεχνικές της εμπειρίες.^[13]

Ο Προμηθέας, το συγκρότημα στο οποίο ανήκε από το 1975, έπαιζε συνήθως παραδοσιακή ελληνική μουσική, συμπεριλαμβανομένων των ελληνικών χορών.^[3]

• Δισκογραφία