Ιγκουανόδοντας
 | Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Ιγκουανόδοντας Χρονικό πλαίσιο απολιθωμάτων: Κρητιδικό, 126–125Ma ↓ | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.001_-_Natural_History_Museum_of_London.JPG) αντίγραφο σκελετού Ιγκουανόδοντα στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Λονδίνου | ||||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Διώνυμο | ||||||||||||||||
| Iguanodon bernissartensis Boulenger, 1881 |
Ο Ιγκουανόδοντας (Iguanodon) ήταν φυτοφάγος δεινόσαυρος που έζησε από τη μέση Ιουράσια έως την Κρητιδική περίοδο. Είναι από τους πιο γνωστούς δεινόσαυρους, και τα απολιθώματά του από τα πρώτα που βρέθηκαν. Απολιθώματά του βρέθηκαν στη Βρετανία, τη Βόρεια Αφρική και την Ασία.Ήταν σχετικά μεγάλο ζώο, φτάνοντας τα 15 μέτρα σε μήκος και τους 8 τόνους σε βάρος, πλησιάζοντας έτσι τις διαστάσεις και το βάρος ενός σαρκοβόρου. Υπήρξαν εξελικτικοί πρόγονοι των αδρόσαυρων και συνήθως συμπεριλαμβάνονται στις Αδροσαυρίδες.
Ήταν ένας αρκετά μεγαλόσωμος φυτοφάγος δεινόσαυρος. Το ρύγχος του κατέληγε σε κεράτινο ράμφος χωρίς δόντια. Στο πίσω μέρος του στόματός του, όμως, είχε πολλές σειρές δοντιών. Τα δόντια του ήταν κατάλληλα προσαρμοσμένα ώστε να μασούν πολλά και διαφορετικά φυτά. Πιστεύεται ότι ο Ιγκουανόδοντας έτρωγε την τροφή του μασώντας την καλά, όπως κάνουν σήμερα οι άνθρωποι. Φαίνεται ότι οι Ιγκουανόδοντες ζούσαν σε ομάδες και πρόσεχαν τα μικρά τους. Είχαν αρκετά μεγάλο εγκέφαλο και αναπτυγμένες αισθήσεις. Η μακριά ουρά του Ιγκουανόδοντα ήταν ενισχυμένη με οστέινους τένοντες. Ο Ιγκουανόδοντας είχε μακριά και δυνατά χέρια. Κάθε χέρι είχε τέσσερα δάκτυλα κι έναν αντίχειρα. Ο αντίχειρας είχε εξελιχθεί σε αγκάθι, το οποίο ο δεινόσαυρος χρησιμοποιούσε για άμυνα και για να βρίσκει τροφή. Τα τρία μεσαία δάκτυλα ήταν ενωμένα σαν οπλή. Οι Ιγκουανόδοντες περπατούσαν πότε στα τέσσερα και πότε στα δύο πόδια.