Κύρια ακολουθία

Η κύρια ακολουθία είναι μία συνεχής και διακριτή λωρίδα αστέρων που εμφανίζεται στο διάγραμμα αστρικού χρώματος και λαμπρότητας. Αυτά τα διαγράμματα είναι γνωστά ως διάγραμμα Χέρτζσπρουνγκ-Ράσελ. Τα αστέρια αυτά είναι γνωστά ως αστέρες κύριας ακολουθίας ή νάνοι αστέρες.^[1][2]

Μετά τον σχηματισμό ενός αστέρα, παράγεται ενέργεια στον καυτό, πυκνό πυρήνα του μέσω της πυρηνικής σύντηξης ατόμων υδρογόνου σε ήλιο. Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου της ζωής του, ο αστέρας βρίσκεται στην κύρια ακολουθία σε μία θέση που καθορίζεται από τη μάζα του, αλλά με βάση επίσης τη χημική σύνθεσή του και άλλους παράγοντες. Όλα τα άστρα κύριας ακολουθίας βρίσκονται σε υδροστατική ισορροπία, όπου, η με διεύθυνση προς τα έξω θερμική πίεση από τον πυρήνα, εξισορροπείται από την με διεύθυνση προς τα μέσα βαρυτική πίεση από τα υπερκείμενα στρώματα. Η ισχυρή εξάρτηση του ρυθμού που παράγει η ενέργεια στον πυρήνα στην θερμοκρασία και την πίεση, βοηθά στη διατήρηση αυτής της ισορροπίας. Η ενέργεια που παράγεται στον πυρήνα του αστέρα κατευθύνεται προς την επιφάνεια και ακτινοβολεί μέσω της φωτόσφαιρας.^[2]

Ο Ήλιος στην παρούσα κατάσταση του εντάσσεται στην κύρια ακολουθία.^[3]

• Kippenhahn, Rudolf, 100 Billion Suns, Basic Books, New York, 1983.
• Arnett, David (1996). Supernovae and Nucleosynthesis. Princeton: Princeton University Press. 
• Bahcall, John N. (1989). Neutrino Astrophysics. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-37975-5. 
• Bahcall, John N.; Pinsonneault, M.H.; Basu, Sarbani (2001). «Solar Models: Current Epoch and Time Dependences, Neutrinos, and Helioseismological Properties». The Astrophysical Journal 555 (2): 990–1012. doi:10.1086/321493. Bibcode: 2001ApJ...555..990B. 
• Barnes, C. A.· Clayton, D. D.· Schramm, D. N., επιμ. (1982). Essays in Nuclear Astrophysics. Cambridge: Cambridge University Press. 
• Bowers, Richard L.· Deeming, Terry (1984). Astrophysics I: Stars. Boston: Jones and Bartlett. 
• Carroll, Bradley W.· Ostlie, Dale A. (2007). An Introduction to Modern Astrophysics. San Francisco: Pearson Education Addison-Wesley. ISBN 978-0-8053-0402-2.  Unknown parameter |name-list-style= ignored (βοήθεια)
• Chabrier, Gilles; Baraffe, Isabelle (2000). «Theory of Low-Mass Stars and Substellar Objects». Annual Review of Astronomy and Astrophysics 38: 337–377. doi:10.1146/annurev.astro.38.1.337. Bibcode: 2000ARA&A..38..337C. 
• Chandrasekhar, S. (1967). An Introduction to the study of stellar Structure. New York: Dover. 
• Clayton, Donald D. (1983). Principles of Stellar Evolution and Nucleosynthesis. Chicago: University of Chicago. ISBN 978-0-226-10952-7. 
• Cox, J. P.· Giuli, R. T. (1968). Principles of Stellar Structure. New York City: Gordon and Breach. 
• Fowler, William A.; Caughlan, Georgeanne R.; Zimmerman, Barbara A. (1967). «Thermonuclear Reaction Rates, I». Annual Review of Astronomy and Astrophysics 5: 525. doi:10.1146/annurev.aa.05.090167.002521. Bibcode: 1967ARA&A...5..525F. https://archive.org/details/sim_annual-review-of-astronomy-and-astrophysics_1967_5/page/525. 
• Fowler, William A.; Caughlan, Georgeanne R.; Zimmerman, Barbara A. (1975). «Thermonuclear Reaction Rates, II». Annual Review of Astronomy and Astrophysics 13: 69. doi:10.1146/annurev.aa.13.090175.000441. Bibcode: 1975ARA&A..13...69F. https://archive.org/details/sim_annual-review-of-astronomy-and-astrophysics_1975_13/page/69. 
• Hansen, Carl J.· Kawaler, Steven D.· Trimble, Virginia (2004). Stellar Interiors: Physical Principles, Structure, and Evolution, Second Edition. New York: Springer-Verlag. 
• Harris, Michael J.; Fowler, William A.; Caughlan, Georgeanne R.; Zimmerman, Barbara A. (1983). «Thermonuclear Reaction Rates, III». Annual Review of Astronomy and Astrophysics 21: 165. doi:10.1146/annurev.aa.21.090183.001121. Bibcode: 1983ARA&A..21..165H. https://archive.org/details/sim_annual-review-of-astronomy-and-astrophysics_1983_21/page/165. 
• Iben, Icko Jr (1967). «Stellar Evolution Within and Off the Main Sequence». Annual Review of Astronomy and Astrophysics 5: 571. doi:10.1146/annurev.aa.05.090167.003035. Bibcode: 1967ARA&A...5..571I. https://archive.org/details/sim_annual-review-of-astronomy-and-astrophysics_1967_5/page/571. 
• Iglesias, Carlos A.; Rogers, Forrest J. (1996). «Updated Opal Opacities». The Astrophysical Journal 464: 943. doi:10.1086/177381. Bibcode: 1996ApJ...464..943I. 
• Kippenhahn, Rudolf· Weigert, Alfred (1990). Stellar Structure and Evolution. Berlin: Springer-Verlag. 
• Liebert, James; Probst, Ronald G. (1987). «Very Low Mass Stars». Annual Review of Astronomy and Astrophysics 25: 437. doi:10.1146/annurev.aa.25.090187.002353. Bibcode: 1987ARA&A..25..473L. https://archive.org/details/sim_annual-review-of-astronomy-and-astrophysics_1987_25/page/437. 
• Novotny, Eva (1973). Introduction to Stellar Atmospheres and Interior. New York City: Oxford University Press. 
• Padmanabhan, T. (2002). Theoretical Astrophysics. Cambridge: Cambridge University Press. 
• Prialnik, Dina (2000). An Introduction to the Theory of Stellar Structure and Evolution. Cambridge: Cambridge University Press. 
• Shore, Steven N. (2003). The Tapestry of Modern Astrophysics. Hoboken: John Wiley and Sons. 

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Κύρια ακολουθία

Αυτό το λήμμα σχετικά με την αστρονομία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.