Παρθένιος Δ΄
| Παρθένιος Δ΄ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πατριάρχης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως |
Ο Παρθένιος Δ΄, ο επονομαζόμενος και Μογίλαλος ή Χουμχούμης[α], ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρέπει να γεννήθηκε στις αρχές του 17ου αιώνα και η καταγωγή του δεν είναι γνωστή. Εικάζεται ότι ήταν από την Αδριανούπολη, επειδή παρέμενε στην πόλη μετά τη δεύτερη και την τρίτη πατριαρχική του θητεία. Εκεί ενδεχομένως αποσύρθηκε και μετά την οριστική του απομάκρυνση από τον πατριαρχικό θρόνο ως το τέλος της ζωής του[1].
Εξελέγη Μητροπολίτης Προύσης τον Ιανουάριο του 1655[2]. Ως Μητροπολίτης[β] μερίμνησε για την ανοικοδόμηση και διακόσμηση του ναού του Αγίου Γεωργίου, που έκτοτε κατέστη ο μητροπολιτικός ναός της Προύσας[3]. Συνολικά πατριάρχευσε πέντε φορές:
Α΄ θητεία (1657-1662)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Την 1 Μαΐου 1657[4] εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης, διαδεχόμενος τον Γαβριήλ Β΄ (και εκείνος ανέλαβε «προεδρικώς» τη Μητρόπολη Προύσας). Υπό την προεδρία του συνήλθε στις 25 Ιανουαρίου 1661 Σύνοδος στην Κωνσταντινούπολη, η οποία εξέλεξε νέο Πατριάρχη Ιεροσολύμων και ασχολήθηκε με το θέμα των προσόντων που πρέπει να διαθέτει ο εκάστοτε Πατριάρχης Ιεροσολύμων[5]. Τον Ιούνιο του 1662 επαύθη και ανέλαβε εκ νέου, προεδρικώς, την Μητρόπολη Προύσης[6]. Αργότερα όμως εγκατέλειψε την Προύσα και εγκαταστάθηκε στην Βλαχία.
Β΄ θητεία (1665-1667)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από την Βλαχία επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη για να αναλάβει πάλι την Πατριαρχία, καθώς εξελέγη εκ νέου στις 21 Οκτωβρίου 1665[7]. Το ίδιο έτος καθαίρεσε τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Παΐσιο[8], επικαλούμενος την πολυετή απουσία του από την Αίγυπτο, αλλά η απόφαση δεν έγινε δεκτή από το ποίμνιο. Στις 9 Σεπτεμβρίου 1667 καθαιρέθηκε ο ίδιος και εξορίστηκε στην Τένεδο. Κατόπιν εξελέγη Μητροπολίτης Προϊλάβου και μετά Τορνόβου «εις ζωαρκείαν»[7].
Γ΄ θητεία (1671)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Μάρτιο του 1671 επανεξελέγη, αφού χρειάστηκε να καταβάλει 20.000 φλωρία. Στην Πατριαρχία του αυτή κατήργησε τα προσωρινά συνοικέσια μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων. Στις 7 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους επαύθη πάλι και εξορίστηκε στην Κύπρο, απ’ όπου όμως αργότερα του επιτράπηκε να επιστρέψει στην Αδριανούπολη.
Δ΄ θητεία (1675-1676)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εξελέγη Πατριάρχης για τέταρτη φορά την 1η Ιανουαρίου του 1675 και παρέμεινε στον θρόνο ως τις 19 Ιουλίου του επόμενου έτους[γ]. Κατόπιν ανέλαβε εις ζωαρκείαν τη Μητρόπολη Αγχιάλου[9].
Ε΄ θητεία (1685)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εξελέγη για τελευταία φορά Πατριάρχης στις 10 Μαρτίου 1684. Συνάντησε όμως αντιδράσεις και αναγκάστηκε να παραιτηθεί στις 24 Μαρτίου 1685, οπότε αποσύρθηκε οριστικά, αναλαμβάνοντας την Μητρόπολη Βιδύνης[10].
Υποσημειώσεις και παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Υποσημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Παρθένιος Δ΄ Κωνσταντινουπόλεως». Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού. Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2021.
- ↑ Αποστολόπουλος 1987, σελίδες 327-328.
- ↑ Covel, J. (1998). Voyages en Turquie 1675-77, επιμέλεια Grelois, J.-P. Paris. σελ. 222.
- ↑ Αποστολόπουλος 1987, σελ. 294.
- ↑ Αθηνών Χρυσόστομος 1900, σελ. 83-85.
- ↑ Μανουήλ Γεδεών, σελ. 587.
- ↑ 7,0 7,1 Μανουήλ Γεδεών, σελ. 591.
- ↑ «Υπόμνημα της Ιεραρχίας του Ιεροσολυμιτικού Πατριαρχείου». Γρηγόριος ο Παλαμάς ΜΘ: 679. Ιανουάριος 1920. http://digital.lib.auth.gr/record/139966/files/5076_1.pdf. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2022.
- ↑ Μανουήλ Γεδεών, σελ. 598.
- ↑ Μανουήλ Γεδεών, σελ. 604.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γεδεών, Μανουήλ (1885). Πατριαρχικοί Πίνακες: Ειδήσεις ιστορικαί βιογραφικαί περί των Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως: από Ανδρέου του Πρωτοκλήτου μέχρις Ιωακείμ Γ' του από Θεσσαλονίκης, 36-1884. Κωνσταντινούπολη: Lorenz & Keil.
- Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού
- «Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου» τόμ. 15ος, σελ. 537
- Αθηνών Χρυσόστομος (1900). Η εκκλησία Ιεροσολύμων κατά τους τέσσαρας τελευταίους αιώνας: [1517-1900]. Αθήνησιν: Εκ του Τυπογραφείου Π. Δ. Σακελλαρίου. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2011.
- Αποστολόπουλος, Δημήτρης Γ. (1987). Η Νομική Συναγωγή Του Δοσιθέου. Μία Πηγή Και Ένα Τεκμήριο. Αθήνα: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών.
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Μπρούσκαρη, Έρση (1983). «Πατριαρχικά γράμματα του Μουσείου Κανελλοπούλου». Δελτίον της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρίας 11: 249-266. https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/deltion/article/viewFile/4589/4365.pdf. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2021.
.svg)