Σιχ

Σιχ

Ο Ραντζίτ Σινγκ ακούει την απαγγελία του Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ στον Χρυσό Ναό
Συνολικός πληθυσμός
π. 27 million[1]
Ιδρυτής
Γκουρού Νάνακ Ντεβ
Περιοχές με σημαντικούς πληθυσμούς
Ινδία ! Ινδία	20,815,730[2]
Ηνωμένες Πολιτείες ! Ηνωμένες Πολιτείες	500,000–700,000[3][4][5]
Καναδάς ! Καναδάς	468,673[6]
Ηνωμένο Βασίλειο ! Ηνωμένο Βασίλειο	432,429[7][8][9]
Ιταλία ! Ιταλία	150,000[10]
Αυστραλία ! Αυστραλία	125,900[11]
Μαλαισία ! Μαλαισία	120,000[12]
Ταϊλάνδη ! Ταϊλάνδη	70,000[13]
Πακιστάν ! Πακιστάν	50,000[14]
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ! Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα	50,000[15]
Φιλιππίνες ! Φιλιππίνες	50,000[16][17]
Νέα Ζηλανδία ! Νέα Ζηλανδία	40,908[18]
Γερμανία ! Γερμανία	10,000–20,000[19]
Σιγκαπούρη ! Σιγκαπούρη	15,000[20]
Ινδονησία ! Ινδονησία	10.000[21]
Χονγκ Κονγκ ! Χονγκ Κονγκ	10,000[22]
Νορβηγία ! Νορβηγία	5,000[23]
Φίτζι ! Φίτζι	2,577[24]
Θρησκείες
Σιχισμός
Γραφές
Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ
Γλώσσες
Παντζάμπι και άλλες γλώσσες της Ινδίας

Οι Σιχ ( /siːk/ ή /sɪk/ ? sikkh) συνδέονται με τον Σιχισμό, μια μονοθεϊστική θρησκεία που ξεκίνησε τον 15ο αιώνα, στην περιοχή Παντζάμπ στο βόρειο τμήμα της ινδικής υποηπείρου, με βάση την αποκάλυψη του Γκουρού Νάνακ.^[25] Ο όρος Sikh έχει την προέλευσή του στις λέξεις शिष्य (śiṣya), που σημαίνουν «ακόλουθος» ή «μαθητής».^[26] Σιχίτης, σύμφωνα με το άρθρο Ι του Sikh Rehat Maryada (ο κώδικας δεοντολογίας του Σιχ), είναι «κάθε άνθρωπος που πιστεύει πιστά σε Ένα Αθάνατο Ον, στους δέκα γκουρού, από τον Γκουρού Νάνακ έως τον Γκουρού Γκομπίντ Σινγκ, στο Τιμημένο Βιβλίο των Γκουρού , στις διδασκαλίες των δέκα Γκουρού και στο βάπτισμα που κληροδοτήθηκε από τον δέκατο Γκουρού».^[27]

Η περιοχή Παντζάμπ της ινδικής υποτελούς αποτελεί την ιστορική πατρίδα των σιχιτών και κυβερνήθηκε από Σιχίτες για μεγάλο μέρος του 18ου και 19ου αιώνα. Σήμερα, η πολιτεία της Παντζάμπ στη βορειοδυτική Ινδία κατοικείται στην πλειοψηφία της από σιχίτες, και υπάρχουν σημαντικές κοινότητες Σιχιτών σε όλον τον κόσμο. Πολλές χώρες, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, αναγνωρίζουν τους Σιχ ως διακριτή θρησκεία στις απογραφές τους.^[28] Η αμερικανική ΜΚΟ United Sikhs (Ενωμένοι Σιχίτες) αγωνίζεται για να περιληφθεί ο σιχισμός ως εθνικότητα στην απογραφή των ΗΠΑ, υποστηρίζοντας ότι οι Σιχ «αυτοπροσδιορίζονται ως εθνική μειονότητα» και πιστεύουν «ότι αποτελούν κάτι παραπάνω από μια απλή θρησκεία».^[29]

Οι άντρες σιχιστές έχουν γενικά το "Singh" (Λιοντάρι) ως μεσαίο όνομα ή επώνυμό τους (δεν είναι όλοι οι "Singh" σιχίτες), και οι γυναίκες Σιχ έχουν το όνομα "Kaur" (Πριγκίπισσα) ως μεσαίο όνομα ή επώνυμο. Οι Σιχίτες που έχουν περάσει την Khanḍe-kī-Pahul (η τελετή μύησης στον σιχισμό) μπορούν επίσης να αναγνωριστούν από τα πέντε Kακαρ (5 Kakkar), το Kesh (τα άκοπα μαλλιά που καλύπτονται συνήθως με ένα τουρμπάνι), την Kara (ένα βραχιόλι από σίδηρο ή χάλυβα), το Kirpan (ένα σπαθί ζωσμένο σε ένα λουρί gatra ή μια ζώνη kasar kamal), την Kachehra (βαμβακερό εσώρουχο) και την Kanga, μια μικρή ξύλινη χτένα.

Ο Γκουρού Νάνακ (1469–1539), ιδρυτής του σιχισμού, ήταν γιος του Μέχτα Καλού και της Μάτα Τρίπτα. Γεννήθηκε στο χωριό Ταλγουάντι, που σήμερα ονομάζεται Νάνκανα Σαχίμπ, κοντά στη Λαχόρε.^[30] Ο Γκουρού Νάνακ ήταν θρησκευτικός ηγέτης και κοινωνικός μεταρρυθμιστής. Εντούτοις, μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι η πολιτική ιστορία του σιχισμού ξεκινά με τον θάνατο του πέμπτου γκουρού του Σιχ, Γκουρού Αρντζάν Ντεν, το 1606.^[31] Οι θρησκευτικές πρακτικές του σιχισμού τυποποιήθηκαν από τον Γκουρού Γκομπίντ Σινγκ στις 30 Μαρτίου 1699. Ο Γκομπίντ Σινγκ μύησε πέντε ανθρώπους από διάφορα κοινωνικά υπόβαθρα, γνωστά ως Παντζ Πιαρέ (οι πέντε αγαπημένοι), ώστε να σχηματίσουν το Κχάλσα,^[32] δηλαδή το συλλογικό σώμα των μυημένων σιχιστών. Κατά την περίοδο της κυριαρχίας των Μογγόλων στην Ινδία (1556-1707) αρκετοί σιχιστές γκουρού δολοφονήθηκαν από τους Μογγόλους, διότι αντιτάσσονταν στη δίωξή των μειονοτικών θρησκευτικών κοινοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των ίδιων των Σιχ.^[33] Στη συνέχεια, οι Σιχ στρατιωτικοποιήθηκαν για να αντιταχθούν στον μογγολικό ζυγό.^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

Μετά τη νίκη επί των Αφγανών και των Μογγόλων, σχηματίστηκαν κράτη που ονομάζονται Μισλς, υπό τον Τζάσα Σινγκ Αχλουγαλία. Η Συνομοσπονδία ενοποιήθηκε και μετατράπηκε στην Αυτοκρατορία των Σιχ, κάτω από την ηγεσία του Μαχαραγιά Ραντζίτ Σινγκ Μπαχαντούρ, η οποία χαρακτηριζόταν από θρησκευτική ανοχή και πνεύμα πλουραλισμού, με χριστιανούς, μουσουλμάνους και Ινδουιστές σε θέσεις εξουσίας. Η αυτοκρατορία θεωρείται το ζενίθ του πολιτικού σιχισμού,^[34] περιλαμβάνοντας το Κασμίρ, το Λαντάκ και το Πεσαβάρ. Ο Χάρι Σινγκ Νάλβα, ο αρχηγός του στρατιωτικού επιτελείου του Στρατού των Σιχ στο Βορειοδυτικά Μέτωπο, επέκτεινε τη συνομοσπονδία στο Πέρασμα Χαϊμπέρ. Η κοσμική διοίκησή της πραγματοποίησε στρατιωτικές, οικονομικές και κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις.

• 
  Ο Ναός Τζανάμ Ασθάν, γενέτειρα του Γκουρού Νάνακ
• 
  Το Σαμάντι του αυτοκράτορα Ραντζίτ Σινγκ στη Λαχόρη, Πακιστάν
• 
  Ο Χρυσός Ναός
• 
  Ένα κράνος μάχης του Στρατού των Σιχιστών
• 
  Πανοπλία και όπλα των Σιχ