Στηβ Μορς

Στηβ Μορς
Ο Στηβ Μορς σε συναυλία το 2005
Πληροφορίες
Γέννηση	28  Ιουλίου 1954[1][2] Χάμιλτον
Καταγωγή	Ανατολικό Λονδίνο, Αγγλία
Eίδος	Heavy Metal, Hard Rock, Progressive Rock, Jazz
Ιδιότητες	Μουσικός, Συνθέτης
Μουσικά όργανα	Κιθάρα, Μπάσο, Φωνητικά, Πλήκτρα
Παρουσία	1969 - σήμερα
Συμμετοχές	Dixie Dregs, Kansas, Deep Purple, Living Loud, Angelfire, Flying Colors
Ιστότοπος
www.stevemorse.com
wikidata (π)

Ο Στηβ Μορς (αγγλ. Steven J. "Steve" Morse, 28 Ιουλίου 1954) είναι Αμερικανός κιθαρίστας, γνωστός ως ο ιδρυτής του ροκ συγκροτήματος Dixie Dregs, αλλά και ως ο μακροβιότερος κιθαρίστας των Deep Purple.

Ο Στηβ Μορς γεννήθηκε στο Χάμιλτον του Οχάιο των Ηνωμένων Πολιτειών και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Μίσιγκαν, όπου μετακόμισε με την οικογένεια του.^[3] Ο Μορς έπαιξε για πρώτη φορά σε συγκρότημα, κατά τη διάρκεια της εφηβείας του, όταν μαζί με τον αδερφό του Ντέιβιντ, εντάχθηκαν στο συγκρότημα The Plague.^[4] Στα τέλη της δεκαετίας του '60 έπαιξε στους Three, μαζί με τον αδερφό του και σε εκείνο το διάστημα γνώρισε τον μπασίστα Άντι Γουέστ, με τον οποίο σχημάτισαν ροκ συγκρότημα, χωρίς φωνητικά.

Το 1970, ο Μορς και ο Γουέστ, ξεκίνησαν να παρακολουθούν μαθήματα στο "School of Music" του Μαϊάμι, εντάσσοντας στο συγκρότημα τον κιμπορντίστα Φρανκ Τζόσεφς, τον ντράμερ Μπαρτ Γιάρναλ και τον βιολιστή Άλεν Σλόαν.^[5] Μετά την αποφοίτηση τους, το 1975, ο Μορς και ο Γουέστ ονόμασαν το συγκρότημα Dixie Dregs, ενώ ο Ροντ Μόργκενσταϊν αντικατέστησε τον Γιάρναλ στα τύμπανα. Το συγκρότημα, ξεκίνησε να παίζει σε συναυλίες, μόνο ορχηστρικά κομμάτια, με το set list τους να αποτελείται κατά κύριο λόγο από διασκευές. Η "Capricorn Records" τους έκανε πρόταση για να υπογράψουν συμβόλαιο στα τέλη του 1976. Στις 27 Μαΐου 1977, κυκλοφόρησε το πρώτο τους άλμπουμ, με τίτλο "Free Fall", το οποίο σημείωσε μικρό αριθμό πωλήσεων και δεν κατάφερε να μπει στα αμερικανικά τσαρτ. Όλα τα τραγούδια του δίσκου γράφτηκαν από τον Στηβ Μορς.^[6]

Τον Μάρτιο του 1978, κυκλοφόρησαν το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο "What If", με τον ήχο του συγκροτήματος να ωριμάζει και για πρώτη φορά να μπαίνουν στους καταλόγους πωλήσεων των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ όλα τα κομμάτια του δίσκου εκτός από το "Travel Tunes" γράφτηκαν από τον Στηβ Μορς.^[7] Τον Ιούλιο εκείνης της χρονιάς, εμφανίστηκαν στο διάσημο φεστιβάλ τζαζ του Μοντρέ, στην Ελβετία, με την ηχογράφηση αυτής της συναυλίας να κυκλοφορεί τον Μάρτιο του 1979, στον δίσκο "Night of the Living Dregs".^[8] Λίγους μήνες αργότερα, η δισκογραφική εταιρεία που τους προωθούσε πτώχευσε, με αποτέλεσμα οι Dixie Dregs να μετακινηθούν στην "Arista Records".

Με τη νέα τους εταιρεία, κυκλοφόρησαν το "Dregs of the Earth" το Μάιο του 1980, το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος το οποίο μπήκε στο Billboard Hot-100, φθάνοντας ως το # 81 των τσαρτ.^[9] Όλα τα τραγούδια του δίσκου γράφτηκαν αποκλειστικά από τον Μορς και ο δίσκος έλαβε υποψηφιότητα για βραβείο Grammy, στην κατηγορία "Best Rock Instrumental Performance", γεγονός που επαναλήφθηκε και την επόμενη χρονιά για το δίσκο "Unsung Heroes".^[10] Ο Μορς έγραψε και πάλι όλα τα κομμάτια του δίσκου και το άλμπουμ ανέβηκε στο # 67 των τσαρτ. Η δισκογραφική τους εταιρεία, τους ζήτησε να προσθέσουν φωνητικά για τον επόμενο δίσκο τους, με τον Άλεξ Λίτζερτγουντ να αναλαμβάνει τον ρόλο του τραγουδιστή. Το "Industry Standard", κυκλοφόρησε το 1982 με όλα τα κομμάτια να έχουν γραφτεί από τον Μορς και ανέβηκε στο # 56 των αμερικανικών τσαρτ, την υψηλότερη θέση στην οποία έφθασε δίσκος των Dixie Dregs.^[11] Το συγκρότημα έλαβε για άλλη μια φορά υποψηφιότητα για Grammy και στο δημοψήφισμα των αναγνωστών του περιοδικού "Guitar Player" βραβεύθηκε ως "Best Guitar LP" και ο Μορς βραβεύθηκε ως καλύτερος κιθαρίστας, για το 1982. Οι Dixie Dregs διαλύθηκαν στις αρχές του 1983, λόγω της κόπωσης από τις συνεχείς περιοδείες και των απαιτήσεων της δισκογραφικής τους εταιρείας.

Ο Μορς σχημάτισε το δικό του σχήμα, με την ονομασία "Steve Morse Band", με τον μπασίστα Τζέρι Πηκ και τον ντράμερ Νταγκ Μόργκαν, ο οποίος μετά την πρώτη τους περιοδεία αντικαταστάθηκε από τον Ροντ Μόργκενσταϊν. Το φθινόπωρο του 1984, κυκλοφόρησαν μέσω της "Electra Records", το δίσκο "The Introduction", ο οποίος ανέβηκε στο # 101 του αμερικανικού καταλόγου επιτυχιών,^[12] ενώ την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησαν το δίσκο "Stand Up", στον οποίο συμμετείχαν μουσικοί όπως ο Έρικ Τζόνσον, ο Πήτερ Φράμπτον, ο Άλμπερτ Λι, κ.α..^[13] Στην περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, οι Steve Morse Band άνοιγαν συναυλίες των Rush.

Το 1986, ο Μορς εντάχθηκε στο progressive ροκ συγκρότημα των Kansas, με τους οποίους κυκλοφόρησε το δίσκο "Power" (# 35), ο οποίος περιείχε το σινγκλ "All I Wanted", το οποίο έφθασε στο Top-20 στις Ηνωμένες Πολιτείες.^[14] Τον Οκτώβριο του 1988, κυκλοφόρησε το δεύτερο και τελευταίο άλμπουμ του Μορς με τους Kansas, με τίτλο "In the Spirit of Things".^[15] Μετά την περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, ο Μορς αποχώρησε για να εργαστεί ως πιλότος αεροπορικής εταιρείας, για μερικούς μήνες. Το 1991, επέστρεψε για μία περιοδεία, στους Kansas, ενώ κυκλοφόρησε άλλο ένα άλμπουμ με το προσωπικό του συγκρότημα, το "Southern Steel".^[16] Τον Ιούνιο του 1992, οι Steve Morse Band κυκλοφόρησαν το πέμπτο τους άλμπουμ, "Coast to Coast".^[17]

Το 1994, ο Μορς εντάχθηκε στο χαρντ ροκ συγκρότημα των Deep Purple, αντικαθιστώντας τον Τζο Σατριάνι.^[18] Με τους Deep Purple, περιόδευσε σε όλο τον κόσμο, ηχογραφώντας τους δίσκους "Purpendicular" (1996), "Abandon" (1998), "Bananas" (2003), "Rapture of the Deep" (2005) kai "Now What?!", αλλά και αρκετούς ζωντανά ηχογραφημένους δίσκους.^[19]

Παράλληλα με τους Deep Purple, ηχογράφησε το επόμενο σόλο άλμπουμ του, με τίτλο "Stressfest", το οποίο κυκλοφόρησε το 1996.^[20] Άλλα προσωπικά άλμπουμ τα οποία ηχογράφησε ήταν το "Major Impacts" του 2000, το "Split Decision" του 2002 και το "Major Impacts 2" του 2004.

Το 2003, ο Μορς σχημάτισε τους Living Koud, μαζί με τον κιμπορντίστα Ντον Έρεϊ (Rainbow, Black Sabbath, Ozzy Osbourne, Deep Purple, κ.α.), τον τραγουδιστή Τζίμι Μπαρνς, τον μπασίστα Μπομπ Ντέισλι (Rainbow, Black Sabbath, κ.α.) και τον ντράμερ Λι Κέρσλεηκ (Uriah Heep, Ozzy Osbourne, κ.α.), κυκλοφορώντας τον ομώνυμο δίσκο ο οποίος περιείχε διασκευές σε έξι τραγούδια του Ozzy Osbourne από τα δύο πρώτα άλμπουμ του, στα οποία συμμετείχαν ο Έρεϊ, ο Ντέισλι και ο Κέρσλεϊκ. Μετά την κυκλοφορία ενός ζωντανά βιντεοσκοπημένου DVD, οι Living Loud διαλύθηκαν, το χειμώνα του 2004.^[21]

Το 2007, ο Μορς συνεργάστηκε με την τραγουδίστρια Σάρα Σπένσερ για το πρότζεκτ Angelfire, κυκλοφορώντας το ομώνυμο άλμπουμ τρία χρόνια αργότερα, στις 22 Ιουνίου του 2010, ενώ το 2012, συμμετείχε στο συγκρότημα Flying Colors, με τον Μάικ Πορτνόι των Dream Theater στα τύμπανα, τον τραγουδιστή Κάσι ΜακΦέρσον, τον κιμπορντίστα Νηλ Μορς και τον μπασίστα Ντέηβ ΛαΡού.^[22]

Τον Απρίλιο του 2013, κυκλοφόρησε το πιο επιτυχημένο άλμπουμ του Στηβ Μορς με τους Deep Purple με τίτλο "Now What?!", γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία στα ευρωπαϊκά τσαρτ ενώ κατάφερε να μπει στο Billboard των Ηνωμένων Πολιτειών για πρώτη φορά από το 1993.^[23] Στο συγκεκριμένο δίσκο, ο Μορς μαζί με τον κιμπορντίστα Ντον Έρεϊ παρουσίασαν ένα ιδιαίτερα έντονο ηχητικό σύνολο, με πολλά σόλο φανερώνοντας πτυχές της τεχνικής τους κατάρτισης τις οποίες δεν είχαν δείξει στα προηγούμενα άλμπουμ του συγκροτήματος.

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Στηβ Μορς

• Guitar Player for Deep Purple - Steve Morse
• Steve Morse - Starpulse.com Αρχειοθετήθηκε 2013-07-03 στο Wayback Machine.
• Steve Morse Biography | Guitar Files(TM)
• Deep Purple Biography. Steve Morse - Deep-Purple.net
• Steve Morse - All Music Guide
• Dixie Dregs - Piero Scaruffi
• The Dixie Dregs | Biography & History | AllMusic

• Επίσημη ιστοσελίδα
• Steve Morse - Facebook