Τζον Φλέτσερ (θεατρικός συγγραφέας)

Τζον Φλέτσερ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	Νοέμβριος 1579 ή 1579[1] ή 20  Δεκεμβρίου 1579[2] Rye
Θάνατος	Αύγουστος 1625[3] ή 1625[1] ή 29  Αυγούστου 1625[2] Λονδίνο[4]
Αιτία θανάτου	πανώλη
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Τόπος ταφής	Southwark Cathedral
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Αγγλίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά[5][6]
Σπουδές	Κολέγιο Κόρπους Κρίστι[7] The King's (The Cathedral) School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	θεατρικός συγγραφέας[4] ποιητής συγγραφέας[1]
Οικογένεια
Γονείς	Richard Fletcher
Συγγενείς	Giles Fletcher (θείος), Giles Fletcher (ξάδελφος) και Phineas Fletcher (ξάδελφος)
Συνεργάτης	Φράνσις Μπόμοντ
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Τζον Φλέτσερ (αγγλικά: John Fletcher) (Δεκέμβριος 1579 – Αύγουστος 1625) ήταν Άγγλος θεατρικός συγγραφέας. Ακολουθώντας τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ, ήταν μεταξύ των πιο παραγωγικών και επιδραστικών δραματουργών της Ιακωβιανής εποχής. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, οι δραματουργικά συναρπαστικές τραγωδίες, κωμωδίες και τραγικωμωδίες του με ξεκάθαρα σχεδιασμένους χαρακτήρες και ποικίλα εφέ, ανταποκρίθηκαν στις προτιμήσεις του σύγχρονου κοινού και αποδείχθηκαν εξαιρετικά επιτυχημένες ώστε η φήμη του συναγωνίζονταν τη φήμη του Σαίξπηρ. Συνεργάστηκε στη συγγραφή θεατρικών έργων κυρίως με τον Φράνσις Μπόμοντ αλλά και με τον Σαίξπηρ και άλλους. Αν και η δημοτικότητά του μειώθηκε πολύ από τότε, το έργο του παραμένει σημαντικό στη μετάβαση μεταξύ του θεάτρου της ελισαβετιανής παράδοσης και της δημοφιλούς κωμωδίας της Παλινόρθωσης.^[8]

Ο Φλέτσερ γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1579 στο Ράι του Σάσεξ της Αγγλίας, γιος του κληρικού Ρίτσαρντ Φλέτσερ. Όπως και ο φίλος του Φράνσις Μπόμοντ, με τον οποίο τελικά συνεργάστηκε στενά ως θεατρικός συγγραφέας, ο Φλέτσερ καταγόταν από διακεκριμένη οικογένεια. Ο πατέρας του ως πρωθιερέας του Πήτερμπρω, έγινε γνωστός ως κατήγορος στη δίκη της Μαρίας Α΄ της Σκωτίας και παρέστη στην εκτέλεσή της το 1567. Ήταν επίσκοπος του Μπρίστολ, του Γουόρτσεστερ και του Λονδίνου, πρόεδρος του Κολλεγίου Κόρπους Κρίστι στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και εφημέριος της αυλής της Ελισάβετ Α', μέχρι που τελικά έπεσε σε δυσμένεια και πέθανε με χρέη το 1596. Η ακριβής ημερομηνία γέννησης του Φλέτσερ δεν είναι γνωστή, αλλά η βάπτισή του έγινε στις 20 Δεκεμβρίου. Σε ηλικία 11 ετών άρχισε να φοιτά στο Κόρπους Κρίστι στο Κέιμπριτζ. Δεν είναι εξακριβωμένο αν πήρε πτυχίο. Τίποτε περαιτέρω δεν είναι γνωστό για την περίοδο της ζωής του μεταξύ του θανάτου του πατέρα του το 1596 και της εμφάνισής του ως συγγραφέα εγκωμιαστικών σχολίων για την κωμωδία Βολπόνε του Μπεν Τζόνσον το 1607. ^[9]

Πιθανώς από οικονομική ανάγκη, ο Φλέτσερ, του οποίου οι δύο μεγαλύτεροι ξάδερφοι Φινέας και Τζάιλς Φλέτσερ ήταν επίσης ποιητές και συγγραφείς, στράφηκε στο θέατρο και έγινε ένας από τους πιο παραγωγικούς θεατρικούς συγγραφείς της εποχής του. Μαζί με τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ και τον Μπεν Τζόνσον, ο Τζον Φλέτσερ ήταν σίγουρα ο πιο γνωστός θεατρικός συγγραφέας της εποχής του. Υπό την επιρροή του Τζόνσον, έγραψε διάφορα έργα για θεατρικούς θιάσους της εποχής και έγινε ο κύριος θεατρικός συγγραφέας του θεατρικού θιάσου Οι Άνθρωποι του Βασιλιά (The King's Menn), τον πιο διάσημο θίασο της εποχής, αλλά όχι επιχειρηματικός τους συνεργάτης όπως ο Σαίξπηρ. Μετά την αποχώρηση του Μπόμοντ από το θέατρο το 1613, ο Φλέτσερ πιθανότατα έγραψε όλα τα περαιτέρω έργα για τον θίασο, διαδεχόμενος τον Σαίξπηρ ως μόνιμος συγγραφέας. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Φίλιπ Μάσινγκερ, τον Ναθάνιελ Φηλντ και τον Ουίλιαμ Ρόουλι, έγραφε όμως και αποκλειστικά δικά του έργα.^[10]

Σε ηλικία 46 ετών, ο Τζον Φλέτσερ έπεσε θύμα της επιδημίας πανώλης στο Λονδίνο τον Αύγουστο του 1625.

Μεταξύ 1609 και 1625 θεωρείται ότι έγραψε 42 θεατρικά έργα, 21 από αυτά σε συνεργασία με τον Φράνσις Μπόμοντ, τον Ναθάνιελ Φηλντ, τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ και άλλους. Μόνο εννέα από τα έργα του τυπώθηκαν όσο ζούσε, καθώς εκείνη την εποχή δεν επιτρεπόταν στους δραματουργούς που αμείβονταν από θιάσους να δημοσιεύουν τα έργα τους χωρίς συγκατάθεση. ^[11]

Τα αριστουργήματα της συνεργασίας Μπόμοντ και Φλέτσερ είναι Φίλαστρος (Philaster), Η τραγωδία μιας κόρης (The Maid's Tragedy), και Ένας βασιλιάς αλλά όχι βασιλιάς (A King and No King).

Από τα έργα που έγραψε μόνος διακρίνονται Η πιστή βοσκοπούλα (The Faithful Shepherdess), Ο τρελός εραστής (Τhe Mad Lover), Ο πιστός υπήκοος (The Loyal Subject), Ο πνευματώδης υπολοχαγός (The Humorous Lieutenant), Οι ευχαριστημένες γυναίκες (Women Pleased), Η πριγκίπισσα του νησιού (The Island Princess) και Σύζυγος για ένα μήνα (A Wife for a Month), όλα μεταξύ περίπου 1608 και περίπου 1624. Καθένα από αυτά είναι μια σειρά από εξαιρετικές καταστάσεις και ακραίες συμπεριφορές των ηρώων, που παρουσιάζονται με ρητορικό στόμφο και επιτηδευμένο ύφος. Η καλύτερη από τις κωμωδίες του θεωρείται Το κυνήγι της αγριόχηνας (The Wild-Goose Chase).^[12]

Ανάμεσα στις συνεργασίες του με τον Σαίξπηρ είναι Οι δύο συγγενείς άρχοντες.