Спіс фіналаў чэмпіянатаў свету па снукеры

Гэта старонка — інфармацыйны спіс.
Чэмпіянат свету
Фота
Лагатып чэмпіянату свету 2018 года
Год заснавання: 1927
Горад: Шэфілд (1977–...)
Арэна: Тэатр Крусібл (1977–...)
Арганізацыя: WPBSA
Спонсар: Betfred (2015–...)
Статус: Рэйтынгавы турнір (1974–...)
Прызавы фонд: £1,968,000 (2018)
Рэкордная колькасць тытулаў: 15: Джо Дэвіс
Рэкордная колькасць тытулаў запар: 15: Джо Дэвіс
Дзеючы чэмпіён: Марк Уільямс
(трэці тытул)

Чэмпіянат свету па снукеры (англ.: World Snooker Championship) — найбуйнейшы і найстарэйшы прафесійны рэйтынгавы турнір па снукеры, які быў заснаваны ў 1927 годзе[1]. Турнір праходзіць на працягу 17 дзён у канцы красавіка і пачатку мая і ў храналагічным сэнсе з'яўляецца трэцім турнірам трайной снукернай кароны з сезона 1977/1978, калі ў календары з'явіўся чэмпіянат Вялікабрытаніі. Чэмпіянат свету не праводзіўся з 1941 па 1945 гады ў сувязі з Другой сусветнай вайной[2] і з 1958 па 1963 гады ў сувязі з зніжэннем цікавасці да гэтага віда спорту[1]. Спаборніцтва праходзіла ў розных гарадах Англіі, а таксама на востраве Джэрсі (1957), у Паўднёва-Афрыканскай Рэспубліцы (1965) і ў Аўстраліі (1971, 1975) да таго як у 1977 годзе не пераехала ў тэатр Крусібл у Шэфілдзе, дзе з таго часу праводзіцца штогод[1]. Кіруючым органам, які ў цяперашні час арганізуе гэтае мерапрыемства з'яўляецца сусветная асацыяцыя прафесійнага більярда і снукера (англ.: World Professional Billiards and Snooker Association (WPBSA)). Да таго, як WPBSA узяла кантроль над прафесійным снукерам у 1968 годзе, чэмпіянат свету арганізоўвала асацыяцыя і кіруючы савет більярда (англ.: Billiards Association and Control Council (BACC)), за выключэннем шасці гадоў (1952—1957), калі пасля спрэчкі з арганізацыяй гульцы арганізавалі сваю замену чэмпіянату — Professional Matchplay Championship[1].

Трафей чэмпіянату свету.

Правілы турніру пацярпелі мноства змен з першага розыгрышу. З 1927 па 1951 гады чэмпіянат свету праходзіў па сістэме плэй-оф, пры гэтым у 1928 і 1932 гадах дзеючы чэмпіён турніру адразу гуляў у фінале з пераможцам папярэдніх раундаў, а ў 1931 і 1934 гадах у чэмпіянаце прымалі ўдзел толькі па два снукерысты: дзеючы чэмпіён і прэтэндэнт на тытул. У выніку канфлікту паміж гульцамі і BACC у 1952 годзе было праведзена два чэмпіянату: чэмпіянат, арганізаваны BACC, і чэмпіянат, арганізаваны самімі снукерыстамі (Professional Matchplay Championship)[2]. Пасля гэтага, з 1953 па 1957 гады Professional Matchplay Championship заняў месца чэмпіянату свету, аднак з-за нізкай папулярнасці і недахопу грошай пасля 1957 года чэмпіянат не праводзіўся[1]. У 1964 годзе турнір адрадзіўся ў выглядзе чэлендж-матчаў: чэмпіянат складаўся з аднаго матча, у якім дзеючы чэмпіён турніру абараняў тытул у паядынку з прэтэндэнтам (з 1964 па 1968 гады было згуляна 7 чэлендж-матчаў)[2]. З 1969 года чэмпіянат свету зноў стаў праходзіць па сістэме плэй-оф, якая дзейнічае па сённяшні дзень. У 1980 годзе канчаткова была зацверджана колькасць фрэймаў у фінальным матчы чэмпіянату — 35 (да 18 перамог)[2]. З 1982 года ў турніры прымаюць удзел 32 снукерысты, якія гуляюць на выбыванне пачынаючы з 1/16 фіналу, а першы нумар пасеву атрымлівае леташні пераможца[2].

Прызавы фонд першага чэмпіянату свету ў 1927 годзе склаў £6.10 (6 фунтаў і 10 шылінгаў)[3], а ў 1973 годзе ён складаў ужо £6,600, з якіх пераможца атрымаў £1,500, пасля чаго стаў хутка расці ў сувязі з з'яўленнем буйнога спонсару ў 1976 годзе — цыгарэтнага брэнду Embassy, які спансаваў турнір да 2005 года[1], а з 1978 года канал BBC пачаў штодзённыя трансляцыі гульняў чэмпіянату[2]. У 2003 годзе прызавы фонд турніру склаў рэкордныя на той момант £1,815,250, пасля чаго знізіўся з-за забароны тытунёвым кампаніям спансіраваць спартыўныя падзеі на тэрыторыі Вялікабрытаніі і сыходу Embassy[2]. На змену былому спонсару з 2006 года прыйшлі букмекерскія кампаніі і казіно, а ў 2014 годзе першы прыз снукернага турніру ўпершыню ў гісторыі дасягнуў £300,000 і працягвае расці, склаўшы ў 2018 годзе рэкордную суму ў £425,000[4]. Апроч таго, прызавы фонт чэмпіянату ў 2018 годзе стаў рэкордным у гісторыі снукера — £1,968,000[5].

Джо Дэвіс, які выйграў 15 першых чэмпіянатаў свету (1927—1946), па сённяшні дзень з'яўляецца рэкардсменам па колькасці тытулаў турніру і па колькасці тытулаў, выйграных запар. Фрэд Дэвіс выйграў 3 чэмпіянаты ў 1948, 1949 і 1951 гадах, а таксама 5 турніраў Professional Matchplay Championship (1952—1956), стаўшы васьміразовым чэмпіёнам свету. Джон Палмэн выйграў апошні Professional Matchplay Championship у 1957 годзе, пасля чаго абараняў тытул ва ўсіх 7 чэлендж-матчах (1964—1968), зраўняўшыся з Фрэдам Дэвісам па колькасці перамог. Пасля замацавання сістэмы плэй-оф у 1969 годзе Рэй Рыярдан (1970, 1973—1976, 1978) і Стыў Дэвіс (1981, 1983—1984, 1987—1989) выйгралі па 6 сусветных перышнстваў, а Стывен Хендры стаў рэкардсменам па колькасці чэмпіёнскіх тытулаў у сучаснай снукернай эры з 7 перамогамі (1990, 1992—1996, 1999) і па колькасці чэмпіёнскіх тытулаў у сучаснай снукернай эры, выйграных запар, — 5 (1992—1996). Джон Хігінс, які выйграў свой першы тытул у 1998 годзе, у 2000-х гадах выйграў яшчэ тры чэмпіянаты (2007, 2009, 2011), стаўшы чатырохразовым чэмпіёнам свету, а Роні О’Саліван перамог на сямі сусветных першынствах (2001, 2004, 2008, 2012—2013, 2020, 2022)[1][2].

Фіналы

[правіць | правіць зыходнік]
Асноўныя артыкулы: Чэмпіянат свету па снукеры і Professional Matchplay Championship


Фармат Арганізацыя
Плэй-оф BACC
Дзеючы чэмпіён пачынаў чэмпіянат адразу з фіналу BACC
Professional Matchplay Championship Незалежны
Чэлендж-матчы BACC
Плэй-оф WPBSA


Год Сезон Месца правядзення Спонсар Пераможца Фіналіст Фінальны лік
1927 — Бірмінгем, Англія — Сцяг Англіі Джо Дэвіс Сцяг Англіі Том Дэніс 20:11[6][7][8]
1928 — Бірмінгем, Англія — Сцяг Англіі Джо Дэвіс Сцяг Англіі Фрэд Лоўрэнс 16:13[7]
1929 — Нотынгем, Англія — Сцяг Англіі Джо Дэвіс Сцяг Англіі Том Дэніс 19:14[7]
1930 — Лондан, Англія — Сцяг Англіі Джо Дэвіс Сцяг Англіі Том Дэніс 25:12[7]
1931 — Нотынгем, Англія — Сцяг Англіі Джо Дэвіс Сцяг Англіі Том Дэніс 25:21[7]
1932 — Лондан, Англія — Сцяг Англіі Джо Дэвіс Сцяг Новай Зеландыі Кларк Мак-Конэкі 30:19[7]
1933 — Чэстэрфілд, Англія — Сцяг Англіі Джо Дэвіс Сцяг Англіі Вілі Сміт 25:18[7]
1934 — Нотынгем, Англія — Сцяг Англіі Джо Дэвіс Сцяг Англіі Том Ньюмэн 25:23[7]
1935 — Лондан, Англія — Сцяг Англіі Джо Дэвіс Сцяг Англіі Вілі Сміт 25:20[7]
1936 — Лондан, Англія — Сцяг Англіі Джо Дэвіс Сцяг Аўстраліі Хорас Ліндрум 34:27[7]
1937 — Лондан, Англія — Сцяг Англіі Джо Дэвіс Сцяг Аўстраліі Хорас Ліндрум 32:29[7]
1938 — Лондан, Англія — Сцяг Англіі Джо Дэвіс Сцяг Англіі Сідней Сміт 37:24[7]
1939 — Лондан, Англія — Сцяг Англіі Джо Дэвіс Сцяг Англіі Сідней Сміт 43:30[7]
1940 — Лондан, Англія — Сцяг Англіі Джо Дэвіс Сцяг Англіі Фрэд Дэвіс 37:36[7]
1941—1945 не праводзіліся з-за Другой сусветнай вайны
1946 — Лондан, Англія — Сцяг Англіі Джо Дэвіс Сцяг Аўстраліі Хорас Ліндрум 78:67[7]
1947 — Лондан, Англія — Сцяг Шатландыі Уолтэр Дональдсан Сцяг Англіі Фрэд Дэвіс 82:63[7]
1948 — Лондан, Англія — Сцяг Англіі Фрэд Дэвіс Сцяг Шатландыі Уолтэр Дональдсан 84:61[7]
1949 — Лондан, Англія — Сцяг Англіі Фрэд Дэвіс Сцяг Шатландыі Уолтэр Дональдсан 80:65[7]
1950 — Блэкпул, Англія — Сцяг Шатландыі Уолтэр Дональдсан Сцяг Англіі Фрэд Дэвіс 51:46[7]
1951 — Лондан, Англія — Сцяг Англіі Фрэд Дэвіс Сцяг Шатландыі Уолтэр Дональдсан 58:39[7]
1952 — Манчэстэр, Англія — Сцяг Аўстраліі Хорас Ліндрум[заўв 1] Сцяг Новай Зеландыі Кларк Мак-Конэкі 94:49[7]
1952 — Блэкпул, Англія — Сцяг Англіі Фрэд Дэвіс Сцяг Шатландыі Уолтэр Дональдсан 38:35[7]
1953 — Лондан, Англія — Сцяг Англіі Фрэд Дэвіс Сцяг Шатландыі Уолтэр Дональдсан 37:34[7]
1954 — Манчэстэр, Англія — Сцяг Англіі Фрэд Дэвіс Сцяг Шатландыі Уолтэр Дональдсан 39:21[7][9]
1955 — Блэкпул, Англія — Сцяг Англіі Фрэд Дэвіс Сцяг Англіі Джон Палмэн 37:34[7]
1956 — Блэкпул, Англія — Сцяг Англіі Фрэд Дэвіс Сцяг Англіі Джон Палмэн 38:35[7]
1957 — Востраў Джэрсі — Сцяг Англіі Джон Палмэн Сцяг Паўночнай Ірландыі Джэйкі Ры 39:34[7]
1958—1963 не праводзіліся
1964 — Лондан, Англія — Сцяг Англіі Джон Палмэн Сцяг Англіі Фрэд Дэвіс 19:16[7]
1964 — Лондан, Англія — Сцяг Англіі Джон Палмэн Сцяг Англіі Рэкс Уільямс 40:33[7]
1965 — Лондан, Англія — Сцяг Англіі Джон Палмэн Сцяг Англіі Фрэд Дэвіс 37:36[7]
1965 — ПАР — Сцяг Англіі Джон Палмэн Сцяг Англіі Рэкс Уільямс 25:22 (лік па матчах)[7][заўв 2]
1965 — ПАР — Сцяг Англіі Джон Палмэн Сцяг Пар (1927-1994) Фрэд ван Рэнсбург 39:12[7]
1966 — Ліверпул, Англія — Сцяг Англіі Джон Палмэн Сцяг Англіі Фрэд Дэвіс 5:2 (лік па матчах)[7][заўв 2]
1968 — Болтан, Англія — Сцяг Англіі Джон Палмэн Сцяг Аўстраліі Эдзі Чарльтан 39:34[7]
1969 — Лондан, Англія Player's No. 6 Сцяг Англіі Джон Спэнсэр Сцяг Уэльса Гары Оўэн 37:24[7]
1970 — Лондан, Англія Player's No. 6 Сцяг Уэльса Рэй Рыярдан Сцяг Англіі Джон Палмэн 37:33[7]
1971 — Сідней, Аўстралія — Сцяг Англіі Джон Спэнсэр Сцяг Аўстраліі Уорэн Сімпсан 37:29[7]
1972 — Бірмінгем, Англія Park Drive Сцяг Паўночнай Ірландыі Алекс Хігінс Сцяг Англіі Джон Спэнсэр 37:32[7]
1973 — Манчэстэр, Англія Park Drive Сцяг Уэльса Рэй Рыярдан Сцяг Аўстраліі Эдзі Чарльтан 38:32[7]
1974 1973/1974 Манчэстэр, Англія Park Drive Сцяг Уэльса Рэй Рыярдан Сцяг Англіі Грэм Майлс 22:12[7]
1975 1974/1975 Мельбурн, Аўстралія — Сцяг Уэльса Рэй Рыярдан Сцяг Аўстраліі Эдзі Чарльтан 31:30[7][10]
1976 1975/1976 Манчэстэр, Англія Embassy Сцяг Уэльса Рэй Рыярдан Сцяг Паўночнай Ірландыі Алекс Хігінс 27:16[7]
1977 1976/1977 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Англіі Джон Спэнсэр Сцяг Канады Кліф Торбурн 25:21[7]
1978 1977/1978 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Уэльса Рэй Рыярдан Сцяг Пар (1927-1994) Пэры Мэнс 25:18[7]
1979 1978/1979 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Уэльса Тэры Грыфітс Сцяг Паўночнай Ірландыі Дэніс Тэйлар 24:16[7]
1980 1979/1980 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Канады Кліф Торбурн Сцяг Паўночнай Ірландыі Алекс Хігінс 18:16[7]
1981 1980/1981 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Англіі Стыў Дэвіс Сцяг Уэльса Дуг Маўнджой 18:12[7]
1982 1981/1982 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Паўночнай Ірландыі Алекс Хігінс Сцяг Уэльса Рэй Рыярдан 18:15[7]
1983 1982/1983 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Англіі Стыў Дэвіс Сцяг Канады Кліф Торбурн 18:6[7]
1984 1983/1984 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Англіі Стыў Дэвіс Сцяг Англіі Джымі Уайт 18:16[7]
1985 1984/1985 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Паўночнай Ірландыі Дэніс Тэйлар Сцяг Англіі Стыў Дэвіс 18:17[7]
1986 1985/1986 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Англіі Джо Джонсан Сцяг Англіі Стыў Дэвіс 18:12[7]
1987 1986/1987 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Англіі Стыў Дэвіс Сцяг Англіі Джо Джонсан 18:14[7]
1988 1987/1988 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Англіі Стыў Дэвіс Сцяг Уэльса Тэры Грыфітс 18:11[7]
1989 1988/1989 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Англіі Стыў Дэвіс Сцяг Англіі Джон Пэрат 18:3[7]
1990 1989/1990 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Шатландыі Стывен Хендры Сцяг Англіі Джымі Уайт 18:12[7]
1991 1990/1991 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Англіі Джон Пэрат Сцяг Англіі Джымі Уайт 18:11[7]
1992 1991/1992 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Шатландыі Стывен Хендры Сцяг Англіі Джымі Уайт 18:14[7]
1993 1992/1993 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Шатландыі Стывен Хендры Сцяг Англіі Джымі Уайт 18:5[7]
1994 1993/1994 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Шатландыі Стывен Хендры Сцяг Англіі Джымі Уайт 18:17[7]
1995 1994/1995 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Шатландыі Стывен Хендры Сцяг Англіі Найджэл Бонд 18:9[7]
1996 1995/1996 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Шатландыі Стывен Хендры Сцяг Англіі Пітэр Эбдан 18:12[7]
1997 1996/1997 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Ірландыі Кен Доэрці Сцяг Шатландыі Стывен Хендры 18:12[7]
1998 1997/1998 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Шатландыі Джон Хігінс Сцяг Ірландыі Кен Доэрці 18:12[7]
1999 1998/1999 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Шатландыі Стывен Хендры Сцяг Уэльса Марк Уільямс 18:11[7][11]
2000 1999/2000 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Уэльса Марк Уільямс Сцяг Уэльса Мэцью Стывенс 18:16[7][12]
2001 2000/2001 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Англіі Роні О’Саліван Сцяг Шатландыі Джон Хігінс 18:14[7][13]
2002 2001/2002 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Англіі Пітэр Эбдан Сцяг Шатландыі Стывен Хендры 18:17[7][14]
2003 2002/2003 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Уэльса Марк Уільямс Сцяг Ірландыі Кен Доэрці 18:16[7][15]
2004 2003/2004 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Англіі Роні О’Саліван Сцяг Шатландыі Грэм Дот 18:8[7][16]
2005 2004/2005 Шэфілд, Англія Embassy Сцяг Англіі Шон Мёрфі Сцяг Уэльса Мэцью Стывенс 18:16[7][17]
2006 2005/2006 Шэфілд, Англія 888.com Сцяг Шатландыі Грэм Дот Сцяг Англіі Пітэр Эбдан 18:14[7][18]
2007 2006/2007 Шэфілд, Англія 888.com Сцяг Шатландыі Джон Хігінс Сцяг Англіі Марк Сэлбі 18:13[7][19]
2008 2007/2008 Шэфілд, Англія 888.com Сцяг Англіі Роні О’Саліван Сцяг Англіі Алістэр Картэр 18:8[7][20][21]
2009 2008/2009 Шэфілд, Англія Betfred Сцяг Шатландыі Джон Хігінс Сцяг Англіі Шон Мёрфі 18:9[7][22][23]
2010 2009/2010 Шэфілд, Англія Betfred Сцяг Аўстраліі Ніл Робертсан Сцяг Шатландыі Грэм Дот 18:13[7][24][25]
2011 2010/2011 Шэфілд, Англія Betfred Сцяг Шатландыі Джон Хігінс Сцяг Англіі Джад Трамп 18:15[7][26]
2012 2011/2012 Шэфілд, Англія Betfred Сцяг Англіі Роні О’Саліван Сцяг Англіі Алістэр Картэр 18:11[27][28]
2013 2012/2013 Шэфілд, Англія Betfair Сцяг Англіі Роні О’Саліван Сцяг Англіі Бары Хокінс 18:12[29][30]
2014 2013/2014 Шэфілд, Англія Dafabet Сцяг Англіі Марк Сэлбі Сцяг Англіі Роні О’Саліван 18:14[31][32]
2015 2014/2015 Шэфілд, Англія Betfred Сцяг Англіі Сцюарт Бінэм Сцяг Англіі Шон Мёрфі 18:15[33][34]
2016 2015/2016 Шэфілд, Англія Betfred Сцяг Англіі Марк Сэлбі Сцяг Кітая Дзін Цзюньхуэй 18:14[35][36]
2017 2016/2017 Шэфілд, Англія Betfred Сцяг Англіі Марк Сэлбі Сцяг Шатландыі Джон Хігінс 18:15[37][38]
2018 2017/2018 Шэфілд, Англія Betfred Сцяг Уэльса Марк Уільямс Сцяг Шатландыі Джон Хігінс 18:16[39][40]
2019 2018/2019 Шэфілд, Англія Betfred Сцяг Англіі Джад Трамп Сцяг Шатландыі Джон Хігінс 18:9
2020 2019/2020 Шэфілд, Англія Betfred Сцяг Англіі Роні О’Саліван Сцяг Англіі Кайрэн Уілсан 18:8
2021 2020/2021 Шэфілд, Англія Betfred Сцяг Англіі Марк Сэлбі Сцяг Англіі Шон Мёрфі 18:15
2022 2021/2022 Шэфілд, Англія Betfred Сцяг Англіі Роні О’Саліван Сцяг Англіі Джад Трамп 18:13
2023 2022/2023 Шэфілд, Англія Cazoo Сцяг Бельгіі Лука Брэсэль Сцяг Англіі Марк Сэлбі 18:15
2024 2023/2024 Шэфілд, Англія Cazoo Сцяг Англіі Кайрэн Уілсан Сцяг Уэльса Джэк Джонс 18:14

Галерэя

[правіць | правіць зыходнік]


Джо Дэвіс


Хорас Ліндрум і Джо Дэвіс


Алекс Хігінс


Кліф Торбурн


Стыў Дэвіс


Дэніс Тэйлар


Джон Пэрат


Стывен Хендры


Кен Доэрці


Марк Уільямс


Джон Хігінс


Пітэр Эбдан


Роні О’Саліван


Шон Мёрфі


Грэм Дот


Ніл Робертсан


Марк Сэлбі


Сцюарт Бінэм

Статыстыка фіналістаў

[правіць | правіць зыходнік]
Гулец П Ф КФ Выйграныя турніры Фіналы
Сцяг Англіі Джо Дэвіс 15 0 15 1927, 1928, 1929, 1930, 1931, 1932, 1933, 1934,
1935, 1936, 1937, 1938, 1939, 1940, 1946		 —
Сцяг Англіі Фрэд Дэвіс 8[заўв 3] 6 14 1948, 1949, 1951, 1952, 1953, 1954, 1955, 1956 1940, 1947, 1950, 1964, 1965, 1966
Сцяг Англіі Джон Палмэн 8[заўв 3] 3 11 1957, 1964, 1964, 1965, 1965, 1965, 1966, 1968 1955, 1956, 1970
Сцяг Шатландыі Стывен Хендры 7 2 9 1990, 1992, 1993, 1994, 1995, 1996, 1999 1997, 2002
Сцяг Англіі Стыў Дэвіс 6 2 8 1981, 1983, 1984, 1987, 1988, 1989 1985, 1986
Сцяг Уэльса Рэй Рыярдан 6 1 7 1970, 1973, 1974, 1975, 1976, 1978 1982
Сцяг Англіі Роні О’Саліван 7 1 8 2001, 2004, 2008, 2012 , 2013, 2020, 2022 2014
Сцяг Шатландыі Джон Хігінс 4 3 7 1998, 2007, 2009, 2011 2001, 2017, 2018
Сцяг Уэльса Марк Уільямс 3 1 4 2000, 2003, 2018 1999
Сцяг Англіі Марк Сэлбі 4 1 5 2014, 2016, 2017, 2021 2007
Сцяг Англіі Джон Спэнсэр 3 1 4 1969, 1971, 1977 1972
Сцяг Шатландыі Уолтэр Дональдсан 2 6 8 1947, 1950 1948, 1949, 1951, 1952, 1953, 1954
Сцяг Паўночнай Ірландыі Алекс Хігінс 2 2 4 1972, 1982 1976, 1980
Сцяг Аўстраліі Хорас Ліндрум 1 3 4 1952 1936, 1937, 1946
Сцяг Канады Кліф Торбурн 1 2 3 1980 1977, 1983
Сцяг Ірландыі Кен Доэрці 1 2 3 1997 1998, 2003
Сцяг Англіі Пітэр Эбдан 1 2 3 2002 1996, 2006
Сцяг Шатландыі Грэм Дот 1 2 3 2006 2004, 2010
Сцяг Англіі Шон Мёрфі 1 2 3 2005 2009, 2015
Сцяг Паўночнай Ірландыі Дэніс Тэйлар 1 1 2 1985 1979
Сцяг Англіі Джо Джонсан 1 1 2 1986 1987
Сцяг Уэльса Тэры Грыфітс 1 1 2 1979 1988
Сцяг Англіі Джон Пэрат 1 1 2 1991 1989
Сцяг Англіі Кайрэн Уілсан 1 1 2 2024 2020
Сцяг Англіі Сцюарт Бінэм 1 0 1 2015 —
Сцяг Аўстраліі Ніл Робертсан 1 0 1 2010 —
Сцяг Бельгіі Лука Брэсэль 1 0 1 2023 —
Сцяг Англіі Джымі Уайт 0 6 6 — 1984, 1990, 1991, 1992, 1993, 1994
Сцяг Англіі Том Дэніс 0 4 4 — 1927, 1929, 1930, 1931
Сцяг Аўстраліі Эдзі Чарльтан 0 3 3 — 1968, 1973, 1975
Сцяг Англіі Вілі Сміт 0 2 2 — 1933, 1935
Сцяг Англіі Сідней Сміт 0 2 2 — 1938, 1939
Сцяг Аўстраліі Кларк Мак-Конэкі 0 2 2 — 1932, 1952
Сцяг Англіі Рэкс Уільямс 0 2 2 — 1964, 1965
Сцяг Уэльса Мэцью Стывенс 0 2 2 — 2000, 2005
Сцяг Англіі Алістэр Картэр 0 2 2 — 2008, 2012
Сцяг Англіі Фрэд Лоўрэнс 0 1 1 — 1928
Сцяг Англіі Том Ньюмэн 0 1 1 — 1934
Сцяг Паўночнай Ірландыі Джэйкі Ры 0 1 1 — 1957
Сцяг Пар (1927-1994) Фрэд ван Рэнсбург 0 1 1 — 1965
Сцяг Уэльса Гары Оўэн 0 1 1 — 1969
Сцяг Аўстраліі Уорэн Сімпсан 0 1 1 — 1971
Сцяг Англіі Грэм Майлс 0 1 1 — 1974
Сцяг Пар (1927-1994) Пэры Мэнс 0 1 1 — 1978
Сцяг Уэльса Даг Маўнджой 0 1 1 — 1981
Сцяг Англіі Найджэл Бонд 0 1 1 — 1995
Сцяг Англіі Джад Трамп 0 1 1 — 2011
Сцяг Англіі Бары Хокінс 0 1 1 — 2013
Сцяг Кітая Дзін Цзюньхуэй 0 1 1 — 2016

Статыстыка паводле краін

[правіць | правіць зыходнік]
Краіна Перамогі Фіналы Увогуле АКП АКФ
Сцяг Англіі Англія 53 (1927, 1928, 1929, 1930, 1931, 1932, 1933, 1934, 1935, 1936, 1937, 1938, 1939, 1940, 1946, 1948, 1949, 1951, 1952, 1953, 1954, 1955, 1956, 1957, 1964, 1964, 1965, 1965, 1965, 1966, 1968, 1969, 1971, 1977, 1981, 1983, 1984, 1986, 1987, 1988, 1989, 1991, 2001, 2002, 2004, 2005, 2008, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017) 44 (1927, 1928, 1929, 1930, 1931, 1933, 1934, 1935, 1938, 1939, 1940, 1947, 1950, 1955, 1956, 1964, 1964, 1965, 1965, 1966, 1970, 1972, 1974, 1984, 1985, 1986, 1987, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1994, 1995, 1996, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015) 97 12 24
Сцяг Шатландыі Шатландыя 14 (1947, 1950, 1990, 1992, 1993, 1994, 1995, 1996, 1998, 1999, 2006, 2007, 2009, 2011) 13 (1948, 1949, 1951, 1952, 1953, 1954, 1997, 2001, 2002, 2004, 2010, 2017, 2018) 27 4 4
Сцяг Уэльса Уэльс 10 (1970, 1973, 1974, 1975, 1976, 1978, 1979, 2000, 2003, 2018) 7 (1969, 1981, 1982, 1988, 1999, 2000, 2005) 17 3 6
Сцяг Паўночнай Ірландыі Паўночная Ірландыя 3 (1972, 1982, 1985) 4 (1957, 1976, 1979, 1980) 7 2 3
Сцяг Аўстраліі Аўстралія 2 (1952, 2010) 9 (1932, 1936, 1937, 1946, 1952, 1968, 1971, 1973, 1975) 11 2 5
Сцяг Ірландыі Ірландыя 1 (1997) 2 (1998, 2003) 3 1 1
Сцяг Канады Канада 1 (1980) 2 (1977, 1983) 3 1 1
Сцяг ПАР ПАР 0 2 (1965, 1978) 2 0 2
Сцяг Кітая Кітай 0 1 (2016) 1 0 1

Гл. таксама

[правіць | правіць зыходнік]

Заўвагі

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Згодна з пагадненнем з кіруючым снукерным органам, Ліндрум і Мак-Конэкі былі адзінымі ўдзельнікамі гэтага чэмпіянату ў той час, як большасць прафесіяналаў гулялі на турніры Professional Matchplay Championship. У выніку чэмпіёнскі тытул Ліндрума часта ігнаруецца, а Кліфа Торбурна (Канада), Кена Доэрці (Ірландыя) і Ніла Робертсана (Аўстралія) звычайна называюць адзінымі чэмпіёнамі свету не з Вялікабрытаніі.
  2. ↑ а б Пераможца вырашаўся не па выйграных фрэймах, а ў серыі невялікіх матчаў.
  3. ↑ а б Кніга рэкордаў Гінэса не ўлічвае вынікі турніру Professional Matchplay Championship у сваіх рэкордах, у выніку чаго згодна з ёй Фрэд Дэвіс мае толькі тры чэмпіёнскія тытулы, а Джон Палмэн — 7.

Зноскі

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ а б в г д е ё Цёрнэр, Крыс. World Professional Championship(недаступная спасылка). cajt.pwp.blueyonder.co.uk. Chris Turner's Snooker Archive. Архівавана з першакрыніцы 16 красавіка 2013. Праверана 31 сакавіка 2015.
  2. ↑ а б в г д е ё ж Гісторыя чэмпіянату. Архівавана з першакрыніцы 30 лістапада 2009.
  3. ↑ History of the World Snooker Championship. worldsnooker.com. World Professional Billiards and Snooker Association. Архівавана з першакрыніцы 29 кастрычніка 2013.
  4. ↑ Indicative Prize Money Rankings Schedule 2016/2017 Season. World Snooker. Праверана 10 January 2017.
  5. ↑ Betfred World Championship. World Snooker.
  6. ↑ World Championship – Roll of Honour. Global Snooker. Архівавана з першакрыніцы 22 лютага 2012. Праверана 31 сакавіка 2015.
  7. ↑ а б в г д е ё ж з і к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я аа аб ав аг ад ае аё аж аз аі ак ал ам ан ао ап ар ас ат ау аф ах ац ач аш аэ аю ая ба бб бв бг бд бе бё бж бз бі бк бл бм бн бо бп бр бс бт бу бф Embassy World Championship. Snooker Scene. Архівавана з першакрыніцы 24 студзеня 2013. Праверана 31 сакавіка 2015.
  8. ↑ Embassy World Championship. Snooker Scene. Архівавана з першакрыніцы 23 чэрвеня 2012. Праверана 31 сакавіка 2015.
  9. ↑ "Davis retains snooker title". The Argus. 8 сакавіка 1954. Праверана 8 May 2013.
  10. ↑ 1975 World Championships Results. Snooker Database. Архівавана з першакрыніцы 5 мая 2014.
  11. ↑ "Seventh title for Hendry". BBC News. 4 мая 1999. Архівавана з арыгінала 31 сакавіка 2015.
  12. ↑ "Williams wins epic snooker final". BBC News. 1 мая 2000. Архівавана з арыгінала 22 лютага 2013.
  13. ↑ "Framewatch: O'Sullivan v Higgins". BBC News. 7 мая 2001. Архівавана з арыгінала 30 кастрычніка 2014.
  14. ↑ "Ebdon wins Crucible thriller". BBC Sport. 18 лютага 2003. Архівавана з арыгінала 11 лютага 2015.
  15. ↑ Уорэн, Дэн (5 мая 2003). "Williams wins Crucible thriller". BBC Sport. Архівавана з арыгінала 11 снежня 2013.
  16. ↑ Джонс, Клайв; Уорэн, Дэн (3 мая 2004). "O'Sullivan wins World crown". BBC Sport. Архівавана з арыгінала 30 кастрычніка 2014.
  17. ↑ "Qualifier Murphy wins world title". BBC Sport. 2 мая 2005. Архівавана з арыгінала 22 снежня 2014.
  18. ↑ "Dogged Dott wins epic world final". BBC Sport. 2 мая 2006. Архівавана з арыгінала 2 снежня 2010. Праверана 31 сакавіка 2015.
  19. ↑ "Higgins beats brave Selby in epic". BBC Sport. 8 мая 2007. Архівавана з арыгінала 9 кастрычніка 2014.
  20. ↑ O'Sullivan completes world hat-trick. worldsnooker.com. World Professional Billiards and Snooker Association. Архівавана з першакрыніцы 8 мая 2008. Праверана 31 сакавіка 2015.
  21. ↑ "O'Sullivan wins third world title". BBC Sport. 5 мая 2008. Архівавана з арыгінала 9 мая 2008.
  22. ↑ Эйшэндэн, Марк (4 мая 2009). "Higgins earns third world crown". BBC Sport. Архівавана з арыгінала 19 красавіка 2012. Праверана 31 сакавіка 2015.
  23. ↑ "Higgins wins World Championship final". The Sydney Morning Herald. 5 мая2009. Архівавана з арыгінала 19 красавіка 2012. Праверана 31 сакавіка 2015. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  24. ↑ Спек, Іван. Aussie Rules! Neil Robertson crowned World Champion after marathon win over Graeme Dott. Daily Mail (4 мая 2010). Архівавана з першакрыніцы 6 лютага 2011.
  25. ↑ "Aussie Neil Robertson beats Dott to win world title". BBC Sport. 4 мая 2010. Архівавана з арыгінала 5 мая 2010. Праверана 31 сакавіка 2015.
  26. ↑ Эйшдэн, Марк (2 мая 2011). "Higgins beats Trump to win fourth title". BBC Sport. Архівавана з арыгінала 3 мая 2011. Праверана 31 сакавіка 2015.
  27. ↑ Superb O'Sullivan claims fourth world title. Eurosport (7 мая 2012). Архівавана з першакрыніцы 10 мая 2012.
  28. ↑ Дырс, Бен. World Snooker final 2012: Ronnie O'Sullivan wins fourth title. BBC Sport (7 мая 2012). Архівавана з першакрыніцы 21 ліпеня 2014.
  29. ↑ Дырс, Бен. Ronnie O'Sullivan beats Barry Hawkins to retain World title. BBC Sport (6 мая 2013). Архівавана з першакрыніцы 2 лютага 2015.
  30. ↑ O'Sullivan masterful in retaining world title against spirited Hawkins. Eurosport Australia. Архівавана з першакрыніцы 23 мая 2013.
  31. ↑ Mark Selby beats Ronnie O'Sullivan 18–14 to win world snooker final. The Guardian (5 мая 2014). Архівавана з першакрыніцы 24 кастрычніка 2014.
  32. ↑ Mark Selby dedicates World Championship title to late father. BBC Sport (5 мая 2014). Архівавана з першакрыніцы 6 мая 2014.
  33. ↑ Stuart Bingham shocks Shaun Murphy in World Snooker Championship final. The Guardian (4 мая 2015). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 4 мая 2015.
  34. ↑ World Snooker Championship: Bingham beats Murphy 18-15. BBC Sport (4 мая 2015). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 4 мая 2015.
  35. ↑ Mark Selby beats Ding Junhui to win World Snooker Championship. BBC Sport (2 мая 2016). Архівавана з першакрыніцы 2 мая 2016. Праверана 2 мая 2016.
  36. ↑ Mark Selby clinches second world title with 18-14 win over Ding Junhui. The Guardian (2 мая 2016). Архівавана з першакрыніцы 2 мая 2016. Праверана 2 мая 2016.
  37. ↑ Mark Selby beats John Higgins to defend his World Championship title. BBC Sport (1 мая 2017). Архівавана з першакрыніцы 2 мая 2017.
  38. ↑ SELBY CONQUERS THE CRUCIBLE AGAIN. World Snooker (1 мая 2017). Архівавана з першакрыніцы 2 мая 2017. Праверана 2 мая 2017.
  39. ↑ World Championship: Mark Williams beats John Higgins to win third title. BBC Sport (7 мая 2018). Архівавана з першакрыніцы 8 мая 2018. Праверана 9 мая 2018.
  40. ↑ WILLIAMS CONQUERS CRUCIBLE. World Snooker (7 мая 2018). Архівавана з першакрыніцы 8 мая 2018. Праверана 9 мая 2018.