Тапалогія

Тапалогія
Стужка Мёбіуса — паверхня з адным бокам і адным краем; прыклад аб’екта, які вывучаецца ў тапалогіі
Прадмет вывучэння	тапалагічная прастора
Classification of Instructional Programs code	27.0105
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Тапало́гія^[1][2] (ад стар.-грэч.: τόπος — месца і λόγος — слова, вучэнне) — раздзел матэматыкі, які вывучае ў самым агульным выглядзе з’яву непарыўнасці, у прыватнасці ўласцівасці прасторы, якія застаюцца нязменнымі пры непарыўных дэфармацыях, напрыклад, звязнасць, арыентыруемасць. У адрозненне ад геаметрыі, у тапалогіі не разглядаюцца метрычныя ўласцівасці аб’ектаў (напрыклад, адлегласць паміж пунктамі). Напрыклад, з пункту гледжання тапалогіі, конаўка і абаранак (паўнаторый) не адрозніваюцца.

Вельмі важнымі для тапалогіі з’яўляюцца паняцці гомеамарфізму і гаматопіі.

• Вядзернікаў В. І., Фядэнка А. С. Тапало́гія // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 429. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
• Тапало́гія // Матэматычная энцыклапедыя / Гал. рэд. В. Бернік. — Мн.: Тэхналогія, 2001. — С. 338. — 496 с.: іл. — 1 000 экз. — ISBN 985-458-059-8.
• Архангельский А. В. Топологи́ческая простра́нство // Математический энциклопедический словарь (руск.) / Гл. ред. Ю. В. Прохоров; Ред. Кол.: С. И. Адян, Н. С. Бахвалов, В. И. Битюцков, А. П. Ершов, Л. Д. Кудрявцев, А. Л. Онищик, А. П. Юшкевич. — М.: «Советская энциклопедия», 1988. — С. 582—585. — 847 с. — 150 000 экз.
• Тополо́гия // Т. 26. Тихоходки — Ульяново. — М. : Советская энциклопедия, 1977. — С. 86—92. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)