Camille Claudel
Vikipedi, özgür ansiklopedi
| Camille Claudel | |
|---|---|
 | |
| Doğum | Camille Rosalie Claudel 8 Aralık 1864 Fère-en-Tardenois, Aisne, İkinci Fransız İmparatorluğu |
| Ölüm | 19 Ekim 1943 (78 yaşında) Montdevergues, Vaucluse, Vichy Fransası |
| Meslek | heykeltıraş |
| Milliyet | Fransız |
| Alma mater | Académie Colarossi |
| Önemli eser | Sakuntala The Waltz The Mature Age |
| Akrabalar | Paul Claudel (Abisi), Louise Jeanne Claudel (Kız kardeşi) |
| İmza |  |
Camille Claudel (8 Aralık 1864 – 19 Ekim 1943), Fransız heykeltıraş. Fransız şair ve diplomat Paul Claudel'in ablası.
Yaşamı
[değiştir | kaynağı değiştir]Camille Claudel Kuzey Fransa'da Aisne'de, Louise Athanaïse Cécile Cerveaux ile Louis Prosper'nin ikinci çocuğu olarak doğdu. Aile, Camille henüz bebekken Villeneuve-sur-Fère'e taşındı. Erkek kardeşi Paul 1868'de doğdu. Aile 1870'te Bar-le-Duc'e, 1876'da Nogent-sur-Seine'e ve 1879'da Wassy-sur-Blaise'e taşındı. Camille annesi ve kardeşleriyle birlikte 1881'de Paris'in Montparnasse bölgesine yerleşti.
Çocukluğunda taş ve çamur gibi malzemelerle ilgilenmeye başlayan Camille, Académie Colarossi'de heykeltıraş Alfred Boucher ile çalışmaya başladı. (O dönemde École des Beaux-Arts'ta (Paris Güzel Sanatlar Akademisi) kadınların eğitim görmesi mümkün değildi.) 1882'de Claudel, çoğu İngiliz olan ve aralarında Jessie Lipscomb'un da bulunduğu bir grup genç kadınla bir atölye kiraladı. 1883'te, bu gruba heykel eğitimi veren Auguste Rodin'le tanıştı.
1884'te Rodin'in atölyesinde çalışmaya başladı ve onun ilham kaynağı, modeli, arkadaşı ve bir süre sonra sevgilisi oldu.
Yaşadığı fırtınalı ilişki, sanatını doğrudan etkiledi. Erken dönem eserlerinde Rodin'in sanat anlayışını yansıtan izler görüldü. Rodin'in kaba tavırları ve onu rakibi olarak görmesi, Camille'in yoluna tek başına devam etmesine neden oldu. Bu dönemde klasik heykelden uzaklaştı ve Art Nouveau akımına yaklaştı. Rodin'den ayrıldıktan sonra en büyük eserlerini verdi. Vals, Clotho, Olgunluk Çağı, Kayıp Tanrı, Geveze Kadınlar ve Sakuntala bunlardan bazılarıdır. 1903 yılının başlarında Salon d'Automne'da eserleri sergilendi. Büyük beğeni topladı. Claudel'in eserlerinin gelişimi büyük ölçüde Rodin'e bağlansa da, sanat yeteneğinin kişiselliğini vurgulayan sanat tarihçileri çoğunluktadır. Yazar ve sanat eleştirmeni Octave Mirbeau onun bir dâhi olduğunu söyler. İlk işlerinde Rodin'in etkisi görülür ancak özellikle ünlü heykeli Bronze Waltz (1893) bunun dışında değerlendirilir. 1905 yılından itibaren Claudel'de akıl hastalığı baş gösterdi. Heykellerinin birçoğunu kırdı, paranoya belirtileri göstermeye başladı. Rodin'i, fikirlerini çalmakla ve öldürmeyi planlamakla suçladı. O zamana kadar kendisini koruyan erkek kardeşinin evlenerek Çin'e dönmesinden sonra atölyesine kapandı. Kariyerini destekleyen ve maddi olarak da yardım eden babası 2 mart 1913'te öldüğünde Camille'in bundan haberi olmadı. 10 Mart'ta kardeşinin girişimiyle Neuilly-sur-Marne'daki Ville-Évrard akıl hastanesine yatırıldı. Doktorları aileyi sağlığı konusunda sürekli bilgilendirse de annesi ilgilenmeyi kabul etmedi. 1 Haziran 1920'de Dr. Brunet anneye yazdığı mektupta Camille'in aile ile bir araya gelmesinin öneminden söz etti, ancak cevap alamadı. Paul Claudel ise birkaç yılda bir ziyarete geliyordu.
Camille Claudel, 30 yıl akıl hastanesinde kaldıktan sonra 19 Ekim 1943'te öldü ve Monfavet mezarlığına gömüldü.
1906'da geçirdiği bir sinir krizi sonucu eserlerini yok etmeye başladı. Yaklaşık 90 adet heykelini, eskizlerini ve çizimlerini yok etti.
Henrik Ibsen, 1899'da yazdığı son eseri Biz Ölüler Uyanınca'da Rodin'in Claudel ile ilişkisinden söz etti.
1951'de, Paul Claudel Rodin Müzesi'nde bir sergi düzenledi. 1984'te Camille'in işlerinden oluşan geniş bir sergi açıldı.
1980'li yıllarda birçok biyografisi yazıldı.
1988 yapımı Camille Claudel, sanat çevreleri dışında da tanınmasına yol açtı. Filmde Camille rolünü Isabelle Adjani, Rodin'i ise Gérard Depardieu oynadı. Film iki dalda Oscar ödülü adayı oldu.
Türkiye'de, Camille Claudel ilk defa, Tiyatro Nienor'un ilk oyunu olarak İzmir'de, 15 Ekim 2010 tarihinde İzmir Fransız Kültür Merkezi'nde sahnelenerek dünya prömiyerini yaptı. Eda Erdem'in yazdığı, Ebru Atilla Sagay'ın oynadığı tek kişilik bu oyunun yönetmenliğini Kaan Basmacıoğlu, sahne tasarımını da Aykut Beysi yapmıştır.
| “ | "Bir avuç toprağı yoğurmayı bile bilmeyenler. Duygusuz yavan insanlar. Bu benim ruhum en kutsal varlığım... Bunlar çalışma saatleri. Ruhumun yandığı saatler. Siz yiyip içerken, dalga geçerken, oburca tıkınırken, ben heykelimle yalnızdım.. Ve yavaş yavaş akan benim hayatımdı.. Bu toprağın derinliklerine kanımı akıtıyordum..." | „ |
-Camille Claudel
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]
- Review of 2008 Claudel exhibition at Musée Rodin, Paris
- Camille Claudel and Rodin: Fateful Encounter at Detroit Institute of Arts 2005
- Claudel pages, including biography and timeline, at rodin-web.org 17 Mayıs 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Camille Claudel at artcyclopedia.com 2 Ocak 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Camille Claudel: a Life of Struggle
- Camille Claudel, Of Dreams and Nightmares27 Mayıs 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- An Eye on Art: L'Age Mûr
- Ron Schuler's Parlour Tricks: Camille Claudel 17 Nisan 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- CBC interview for the 2005 exhibition in Quebec
- Poème pour Camille Claudel 25 Nisan 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
.svg){kind=small}  | Bir Fransız'ın biyografisi ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
