Diego Milito

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Diego Milito
Kişisel bilgileri
Tam adı Diego Alberto Milito
Doğum tarihi 12 Haziran 1979 (45 yaşında)
Doğum yeri Buenos Aires, Arjantin
Boyu 1,83 m (6 ft 0 in)
Mevkii Santrafor
Profesyonel kariyeri*
Yıllar Takım Maç (Gol)
1999-2004 Racing 137 (34)
2004-2005 Genoa 59 (33)
2005-2008 Real Zaragoza 108 (53)
2008-2009 Genoa 31 (24)
2009-2014 Internazionale 128 (62)
2014-2016 Racing 52 (18)
Toplam 515 (224)
Millî takım kariyeri
2003-2011  Arjantin 25 (4)
* Yalnızca lig maçları ve gollerini içerir.
Güncelleme: 22 Mayıs 2016

Diego Alberto Milito ya da Diego Milito (d. 12 Haziran 1979), Arjantinli eski millî futbolcudur.

Milito, 1999 yılında Primera División (Arjantin) kulüplerinden Racing'ta profesyonel kariyerine başladı. O zamanlar kardeşi Gabriel Milito Racing'ün ezeli rakibi İndependiente'de oynamaktaydı.

2004 yılında o zaman Serie B'de mücadele eden Genoa CFC'ye transfer oldu. Burada başarılı bir sezon geçiren Milito, 59 maçta 42 gol kaydetti. Fakat Genoa CFC Serie C'ye düşünce, kardeşi Gabriel'in takımı olan Real Zaragoza'ya transfer oldu.

Sezon bittiğinde Milito 16 gol atmıştı ve Real Zaragoza La Liga'ya yükselmişti. Bir sezon sonra kardeşi Gabriel Barcelona'ya transfer oldu. Aynı sezon, yani 2006-2007 sezonunda, 30 golle La Liga'nın gol kralı oldu ve Francesco Totti'yle birlikte Altın Ayakkabının sahibi oldu.

2008 yılında transfer döneminin bitmesine dakikalar kala eski takımı Genoa CFC'ya transfer oldu. Genoa CFC'da başarı yakaladı ve Internazionale'e transfer oldu.

2010 yılı UEFA Şampiyonlar Ligi finalinde, Bayern Münih'e 2 gol atarak, kupayı Internazionale'nin kazanmasını sağlamıştır.

Kulüp kariyeri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Racing Club

[değiştir | kaynağı değiştir]

Diego Milito, kariyerine 1999 yılında Arjantin birinci ligi takımlarından Racing'da başladı ve takımıyla 2001 Apertura turnuvasını kazandı.[1] Bu süre içinde kardeşi Gabriel Racing'in rakibi Independiente'de defans oyuncusu olarak oynuyordu. İki kulübün Avellaneda derbisi maçlarında iki kardeş de birbirlerine karşı forma giydiler.[2]

Genoa

[değiştir | kaynağı değiştir]

2004 yılının başında Milito, 8 milyon £ bonservis bedeli karşılığında Serie B takımı Genoa'ya transfer oldu.[kaynak belirtilmeli] İtalya'da 59 maçta attığı 33 golle iki sezon geçiren futbolcu, 2004-05 sezonunun son maçı Venezia karşısında olan şike davası sebebiyle takımın Serie C1'e düşürülmesinin ardından,[1] Genoa'dan ayrıldı ve kardeşi Gabriel'in oynadığı Real Zaragoza'ya transfer oldu.[3]

Real Zaragoza

[değiştir | kaynağı değiştir]

Milito, 2006 Copa del Rey ilk yarı final maçında 6-1 yendikleri Real Madrid'e dört gol attı.[4][5][6] Sezonun sonuna kadar 16 gol atarak Zaragoza'nın en golcü futbolcusu oldu.

Milito, 2006-07 La Liga sezonunun en golcülerinden biriydi.[7] 23 gol atarak ligin gol kralı Ruud van Nistelrooy'dan iki gol ve Avrupa Altın Ayakkabı Ödülü'nü kazanan Francesco Totti'den üç gol daha az attı.

Kasım 2006'da Zaragoza'nın iki yıllık kiralık sözleşmesinin dolmasının ardından onu hemen satın almaya karar verdiği yazıldı.[8][9]

Milito, Zaragoza'da kaptanlığa getirilirken kardeşi Gabriel, 2007 yılında Barcelona'ya transfer oldu.[10] Milito'nun sözleşmesi Ağustos 2017'de 100 milyon € bonservis bedeli konarak uzatıldı.[11] Attığı gollerle Zaragoza'nın ligi altıncı bitirmesine katkıda bulundu. Ocak 2008'e kadar yaklaşık iki maçta bir gol atan Milito, Genoa'daki istatistiklerine ulaştı. Zaragoza ile geçirdiği üç sezonda toplam 61 gol attı.[1]

Genoa'ya dönüşü

[değiştir | kaynağı değiştir]

1 Eylül 2008 tarihinde transfer döneminin kapanmasına yalnızca birkaç dakika kala, Milito'nun Genoa'ya transferi gerçekleşti.[12][13] Menajeri Fernando Hidalgo, Milito'nun diğer büyük Avrupa kulüplerinden daha kazançlı teklifler almasına rağmen açıkça Genoa'ya dönmeyi seçtiğini doğruladı.[1][14] Serie A'da ilk maçına 14 Eylül'de Milan karşısında çıktı. Milito'nun ilk golündeki asisti ve ikinci golü atmasıyla Genoa maçı 2-0 kazandı.[15] 9 Kasım'da Milito, Genoa adına ilk hat-trick'ini 4-0 yendikleri Reggina'ya yaptı.[16][17] 31 lig maçına 24 gol atan Milito, gol kralı Zlatan Ibrahimović'in ardından ikinci oldu.[1][18]

Inter

[değiştir | kaynağı değiştir]

2009-10 sezonu

[değiştir | kaynağı değiştir]
2009 yılında bir sezon öncesi maçı sırasında Diego Milito

20 Mayıs 2009 tarihinde La Gazzetta dello Sport, Diego Milito'nun takım arkadaşı Thiago Motta ile beraber Inter'e transfer olduğunu yazdı.[19] Transfer ücretleri sırasıyla 28 milyon € ve 10 milyon € idi,[20] ancak Genoa karşılığında Robert Acquafresca,[21] Leonardo Bonucci,[22] Riccardo Meggiorini,[22] Francesco Bolzoni,[22] Ivan Fatić[23] ve nakit para aldı.

2009 yılında Diego Milito

Takımına çabucak adapte olan forvet, ezeli rakipleri Milan'a iki gol atarak 2-0'lık galibiyeti sağladı.[24] Daha sonra 29 Ağustos'ta Serie A'daki ilk Derby della Madonnina maçına Milan'a karşı iki golün asistini yaptı ve penaltıdan attığı golle sezondaki ilk lig golünü de atmış oldu. Böylelikle Inter maçı 4-0 kazandı.[25] 13 Eylül'de evinde 2-0 yendikleri Parma'ya karşı ligdeki ikinci golünü attı.[26] Sonraki lig maçında Cagliari'ya iki gol atarak Inter'in deplasmanda 2-1 kazanmasını sağladı.[27] 35 maçta 28 gol atan futbolcu, maç başına ortalama 0,8 gol atarak tüm zamanların Serie A skor listelerinin zirvesine yerleşti.[28] Sonraki lig maçında Napoli'ye karşıda formunu sürdüren Milito, Samuel Eto'o'nun golünden bir dakika sonra maçın ikinci golünü atarken, maç 3-1'lik galibiyetle sonuçlandı.[29]

Milito'nun önceki kulüplerinde gösterdiği tutarlılık, Inter'deki ilk sezonunda devam etti ve ilk birkaç maçtan sonra kadroda bulunan kilit futbolculardan birisi oldu. 30 Ekim'de bir sakatlıktan dönen Milito, evinde 5-3 yendikleri Palermo'ya karşı yedek kulübesinden gelerek Inter'in beşinci golünü attı.[30] Sonraki maçta Livorno karşısında bir gol daha attı ve dokuz lig maçında yedi gol atmış oldu.[31] Üç gün sonra 4 Kasım'da UEFA Şampiyonlar Ligi'ndeki ilk golünü grup aşamasında 2-1 yendikleri Dynamo Kyiv'e attı. Maçın galibiyet golü 89. dakikada Wesley Sneijder'den geldi.[32] 24 Şubat'ta başka bir Şampiyonlar Ligi maçında bu sefer Son 16'da 2-1 yendikleri Chelsea'ye gol attı ve bu gol turnuvadaki ikinci golü oldu.[33] Dört gün sonra 3-2 yendikleri Udinese'ye takımının galibiyet golünü attı.[34] Sakatlığı nedeniyle 27 Mart'ta 3-0 yendikleri Livorno maçını kaçıran futbolcu,[35] şampiyonluk yarışında bulunan Roma'ya 2-1 yenildikleri maçta takımın tek golünü attı.[36][37] 31 Mart'ta Şampiyonlar Ligi çeyrek finalinde 1-0 yendikleri CSKA Moskova'ya maçın tek golünü atarken, Inter'in yarı finale yükselmesi için avantaj elde ettirdi.[38] Barcelona'ya karşı yarı final ilk ayağında evinde 3-1 kazandıkları maçta Milito, bir gol attı ve iki asist yaptı.[39][40][41]

2009-10 sezonunun sonlarında Milito, Inter'in üç kupayla sezonu bitirmesinde önemli rol oynadı. İlk olarak 5 Mayıs 2010 tarihindeki Coppa Italia finalinde Roma'ya attığı tek golle Inter'e sezondaki ilk kupasını getirdi.[42] On bir gün sonra Siena'yı 1-0 yendikleri Milito'nun attığı golle Inter, Serie A'daki 18. şampiyonluğunu kazandı.[43] Milito attığı bu golü "kariyerinin en iyi golü" olarak yorumladı.[44] 22 Mayıs 2010 tarihinde Milito, Şampiyonlar Ligi finalinde Bayern Münih'e attığı iki golle takımının 2-0 kazanmasını sağladı. Sonuç olarak Inter, 45 yıl sonra ilk kez Avrupa şampiyonu oldu ve sezonu üç şampiyonlukla tamamladı.[45]

Milito, tüm turnuvalarda 30 golle sezonu bitirirken, gollerinin 22'sini ligde, 6'sını Şampiyonlar Ligi'nde attı.[1]

9 Ağustos 2010 tarihinde Milito, Inter ile dört yıllık sözleşme yeniledi.[46] 26 Ağustos'ta 2010 UEFA Yılın Forveti ve Oyuncusu olarak adlandırıldı.[47]

2010-11 sezonu

[değiştir | kaynağı değiştir]

26 Ağustos'ta UEFA Kulüp Futbolu Ödülleri'nin verilmesi için yapılan törende Milito, prestijli UEFA Yılın Futbolcusu ödülünü kazanarak bir önceki sezon Avrupa kulübünün en iyi forvet oyuncusu seçildi. Inter, geçen sezonki başarılarının ardından Roma'ya Supercoppa Italiana'yı kazandı. Ancak 2010 UEFA Süper Kupası'nda geçen sezonun UEFA Avrupa Ligi şampiyonu Atlético Madrid'e 2-0 yenildikleri maçta 90. dakikada kazandıkları penaltıyı gole çeviremedi. Ligdeki ilk maçına bir hafta sonra 30 Ağustos 2010 tarihinde Bologna karşısında çıkarken, Inter sezona golsüz beraberlikle başladı.[48] 14 Eylül'de Milito, Şampiyonlar Ligi'nde yaptıkları Twente maçında yanlışlıkla kendi kalesine bir gol attı.[49] Sekiz gün sonra 22 Eylül'de Milito, sezondaki ilk golünü Giuseppe Meazza Stadyumu'nda Serie A'ya yeni yükselmiş olan ve 4-0 yendikleri Bari'ye attı.[50] Sonraki golünü ise 10 Kasım'da Lecce'ye atarken, 76. dakikada takımını öne geçirse de üç dakika sonra Uruguay millî takımı futbolcusu Rubén Olivera maçın skorunu belirleyen beraberlik golünü attı.[51] Milito, bu maçta attığı golü üç gün önce dizinden sakatlanarak sezonu kapatan Walter Samuel'e adadığını söyledi.[52][53]

Aralık ayında Milito, 2010 FIFA Kulüpler Dünya Kupası yarı finalinde Seongnam Ilhwa Chunma'ya bir gol atarken; Inter, daha sonra turnuvayı kazandı.[1] 24 Ocak 2011 tarihinde Milito, 2009-10 sezonu için Oscar del Calcio ödüllerinden "En İyi Yabancı Futbolcu" ve "Yılın En İyi Futbolcusu" ödüllerini kazandı. Inter, bu sezon ligi ikinci sırada bitirirken; Milito, sakatlık geçirdiği bu sezonda 34 lig maçında sekiz gol atabildi.

2011-12 sezonu

[değiştir | kaynağı değiştir]
27 Eylül 2011 tarihinde CSKA Moskova ile yapılan bir Şampiyonlar Ligi maçı öncesinde Milito (22 numaralı) ve takım arkadaşları

2011-12 sezonunun ilk Serie A maçında Milito, 4-3 yendikleri Palermo'ya iki gol attı. Daha sonra 24 Eylül'de Bologna'ya bir gol atan futbolcu, 2 Kasım'da Lille'i 2-1 yendikleri Şampiyonlar Ligi maçında kulübünün 200. golünü attı.

27 Kasım'da Milito, Siena ile oynadıkları lig maçında kariyerinin 400. karşılaşmasına çıkarken, maçı deplasmanda 1-0 kazandılar.[54] 18 Aralık'ta 1-0 yendikleri Cesena maçında ise 100. Serie A maçını oynadı.[55] 21 Aralık'ta Inter'in 2011 yılındaki son maçında Lecce'ye karşı 4-1'lik galibiyet aldı.[56] 7 Ocak 2012 tarihinde Giuseppe Meazza Stadyumu'nda Parma'yı 5-0 yendikleri maçta iki gol attı ve Giampaolo Pazzini'nin golünde asist yaptı.[57] 15 Ocak 2013 tarihinde Inter, Milan'ı 1-0 yenerken; gol, 54. dakikada Javier Zanetti'nin asistiyle Milito'dan geldi.[58] Tüm turnuvalarda İtalyan kulübü adına 200. maçına çıkan futbolcu,[59] Milan'a attığı golle dokuz derbi maçında yedi gol atmış oldu.

1 Şubat'ta San Siro'da 4-4 berabere kaldıkları Palermo maçında Inter'in dört golünü de Milito attı.[60][61] Bunu Serie A'da daha önce yine Inter'de Brescia'ya (4-0) karşı 1 Aralık 2002 tarihinde Christian Vieri başarmıştı. Bunu daha önce Milito, 8 Şubat 2006'da Real Zaragoza formasıyla Copa del Rey'de Real Madrid'e karşı attığı dört golle gerçekleştirmişti.[4][5][6] Milito, 1 Nisan'da 5-4 yendikleri eski kulübü Genoa'ya karşı hat-trick yaptı ve 6 Mayıs'ta Milan'ı 4-2 yendikleri maçta kariyerine bir hat-trick daha ekledi. Bu gollerle Inter formasıyla 50 gole ulaşan Milito, Inter'de tüm zamanların gol atan futbolcusu listesindeki 49 gollü Ronaldo'yu geçti. Ayrıca Milan derbisinde yaptığı hat-trick, 27 Mart 1960'ta Altafini'den sonra Milano derbisinde attığı dördüncü hat-trick'ti. 13 Mayıs'ta takımı, Lazio'ya 3-1 yenildikten sonra Milito,[62] sezonu 24 golle, lider Zlatan Ibrahimović'in dört gol arkasında bitirdi.[63]

2012-13 sezonu

[değiştir | kaynağı değiştir]

Milito, 2012-13 sezonuna Serie A'ya yeni yükselmiş olan Pescara'ya karşı ligin ilk haftasında takımının ikinci golünü atarak başladı ve bu maçı 3-0 kazandılar.[64] 28 Ekim'de Inter formasıyla 100. Serie A maçını kutlayan futbolcu Bologna deplasmanında sezonun dördüncü golünü attı.[65] Üç gün sonra 31 Ekim'de beşinci golünü Sampdoria'da attı ve Inter maçı 3-2 kazandı. Ayrıca Milito'nun attığı bu gol, tüm turnuvalar göz önünde bulundurulduğunda kariyerindeki 200. golü oldu.[66] 4 Kasım'da Torino'da 3-1 yendikleri Juventus'a iki gol attı ve böylelikle Juventus'un Juventus Stadyumu'ndaki 49 maçlık yenilmezlik serisi sona erdi.[67]

Inter'in 9 Aralık'ta Napoli'ye karşı 2-1'lik galibiyetinde attığı golle Milito, hem Genoa hem de Inter formasıyla çıktığı 197 lig maçında 100. Serie A galibiyetini almış oldu.[68] 2012 yılı boyunca 28 gol atan futbolcu, Edinson Cavani (27) ve Udinese'den Antonio Di Natale'yi (23) geçerek ligde en çok gol atan futbolcu oldu.

Ocak'ta sakatlık geçiren futbolcu, 10 Şubat 2013 tarihinde geri döndüğü Chievo maçında bir gol attı ve Esteban Cambiasso'nun golünde bir asist yaptı.[69] Ancak Milito'nun sezon içindeki sakatlıkları 14 Şubat'ta CFR Cluj ile olan UEFA Avrupa Ligi maçında devam etti. Maçın yedinci dakikasında kollateral bağ yaralanması, ön çapraz bağ ve sol dizinin kapsülünden sakatlandı.[70] İki gün sonra Milito, sakatlığın düzelmesi için yapılan ameliyatın başarılı olduğunu, ancak en az altı ay sahalara dönemeyeceğini ve sezonu kapattığını açıkladı.

2013-14 sezonu

[değiştir | kaynağı değiştir]

Milito, sahalara 22 Eylül 2013 tarihinde Sassuolo maçıyla döndü. Önceki hafta Juventus maçında yedek kulübesinde yer almıştı. Deplasmanda 7-0 yendikleri Serie A'ya yeni yükselen takıma iki gol attı.[71] Ancak yine sakatlık geçirdi ve on maçtan daha uzak kaldı.[72] 6 Ocak 2014 tarihinde, deplasmanda 1-0 yenildikleri Lazio karşısında son dakikalarda dönüş yaptı.[73] Toplamda Inter formasıyla beş sezonda, tüm turnuvalar göz önünde bulundurulduğunda 171 maça çıkan Milito, 75 gol attı ve bunların 62'si Serie A'da geldi.[1]

Racing'e dönüşü

[değiştir | kaynağı değiştir]
Kasım 2015'te Milito

Milito'nun 2014 yılında profesyonel kariyerine başladığı Racing'e geri döneceği doğrulandı.[74] Milito, Racing'e döndüğü ilk maçta Arjantin şampiyonluğunun açılış hafta sonunda 3-1 yendikleri Defensa y Justicia'ya bir gol attı.[75] 26 Ağustos 2014 tarihinde Argentine Primera División'un dördüncü haftasonunda Arsenal Sarandi'yi 1-0 yendikleri maçta penaltıdan gol attı.[76] 31 Ağustos 2014 tarihinde, Racing adına üçüncü golünü 2-1 yenildikleri Independiente'ye attı. Boca Juniors'a 2-1 yendikleri maçta Gustavo Bou'ya bir asist yaptı.[77] Sezondaki dördüncü golünü 11 Ekim'de 4-0 yendikleri Estudiantes'e attı.[78]

Milito, 1-1 berabere kaldıkları Club Olimpo maçında üçüncü asistini yaparak iyi formunu sürdürdü.[79] Maçın 41. dakikasında Gabriel Hauche'ye asist yaptı.[80] 30 Kasım'da Rosario Central'a sezondaki beşinci ve altıncı golünü attı ve takımı deplasmandan 3-0'lık galibiyetle ayrıldı.[81] Bu galibiyetten sonra Racing, bitmesine bir maç kala ligin üst sırasına yerleşti. Ricardo Centurión'ın Godoy Cruz'a önemli bir gol attığı maçta yer aldı. Racing, 2014 Transición şampiyonu oldu ve 2015 Copa Libertadores ikinci aşamasına kaldı.[82] Bu şampiyonluk, Racing'in 13 yıl sonra ilk şampiyonluğu oldu.[83][84] 2001 yılındaki şampiyonlukta da Milito takımdaydı. Kulüp 1966 yılı hariç şampiyonluklarının hepsini Milito ile kazanmış oldu.[85] Futbolcu, Racing ile ligi kazanmanın bir rüyanın gerçekleşmesi olduğunu söyledi.[86]

21 Mayıs'ta Milito, kariyerinin son maçında 2-0 yendikleri Temperley'ye açılış golünü attığında 36 yaşındaydı.[87] Toplamda, kulüp kariyerini tüm turnuvalarda 607 maçta 254 golle bitirdi.[1]

Millî takım kariyeri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Milito, Arjantin ile ilk maçına 31 Ocak 2003 tarihinde Honduras karşısında çıkarken, aynı zamanda ilk golünü de attı. İkinci ve üçüncü gollerini 16 Temmuz 2003 tarihinde Uruguay'a atsa da sonraki yıllarda aralıklı olarak maçlarda yer aldı.[88] 2006 Dünya Kupası kadrosuna alınmadı.[89] Arjantin formasıyla 2007 Copa América turnuvasında yer aldı. Hernán Crespo'nun sakatlığı nedeniyle grup aşamasında Kolombiya karşısında oynadı ve maçta bir gol attı.[90] Arjantin, finalde, Brezilya'ya 3-0 yenildi.

Milito'nun Genoa döneminde gösterdiği performans, onun özellikle Diego Maradona'nın teknik direktör olduğu dönemde daha çok millî takıma çağrılmasını sağladı. Genellikle oyuna sonradan girdi. Milito'nun Inter ile ilk sezonunda Maradona, ona Güney Afrika'da yapılan 2010 FIFA Dünya Kupası'ın kadrosunda yer verdi.[91] Yalnızca iki maç oynadığı Arjantin, çeyrek finalde Almanya'ya 4-0 yenilerek elendi.[92] 1 Haziran 2011 tarihinde yeni Albiceleste teknik direktörü Sergio Batista'nun 2011 Copa América için belirlediği 23 kişilik kadroya kardeşi Gabriel ve Inter takım arkadaşları Javier Zanetti ve Esteban Cambiasso ile beraber alındı.[93] Turnuva boyunca Arjantin'in hiçbir maçında oynayamayadı ve takım, çeyrek finalde penaltılarla Uruguay'a elendi.[94][95]

Emekliliği

[değiştir | kaynağı değiştir]

Milito futbolu bıraktıktan sonra, son kulübü Racing Club, onun onuruna 12 Kasım 2016 tarihinde bir maç düzenledi. Takımda eski takım arkadaşlarının yanında arkadaşları ve aile üyeleri de yer aldı. 37 yaşındaki Milito, maçta iki gol attı ve Milito, onu kulübün en ikonik oyuncularından biri olarak gören Racing taraftarları tarafından ayakta alkışlandı.[85]

Oyun tarzı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Hızlı, dinamik ve teknik bir forvet olarak iyi görüş açısı, soğukkanlılık ve golü gözlemesiyle bilinen Milito,[96] hücumdaki hareketleri ve havadaki yeteneğiyle de tanınmaktadır ve doğal olarak sağ ayaklı olmasına rağmen kafasını ve her iki ayağını da bitiricilik açısından iyi kullanabilmektedir.[97][98][99] Ayrıca iyi bir penaltıcıydı.[100]

Zarif ama verimli oyun stili ve tutarlı, üretken golcü olan Milito için 2010 yılında Goal.com:[101] "Mesleği futbol, uzmanlığı ise gol. Bugün futbol dünyasındaki en etkileyici forvetlerden biri. Bazı forvet arkadaşlarıyla aynı fiziksel özelliklere sahip değil, ancak o özelliklere ihtiyacı yok. Golleri kolaylıkla atıyor ve her zaman en iyi takımlarda yer aldı. Milito tam bir 9 numara ve ceza sahasında öldürücü."[102] Yeteneğine rağmen, kariyeri boyunca sıklıkla sakatlıklarla mücadele etmiştir.[103]

Kişisel yaşamı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Diego Milito, İtalyan kökenlidir. Ailesi Terranova da Sibari, Calabria'dan Arjantin'e göç etmiştir.[104] Sofía ile evlidir ve çiftin üç çocuğu vardır.[105][106][107] Kardeşi eski futbolcu olan Gabriel'e karşı Şampiyonlar Ligi'nde özellikle 2010'daki yarı finalde Barcelona'ya karşı oynamış ve hem Diego hem de Gabriel, kendi takımlarının ilk 11'inde yer almıştır.[108] 21 Mayıs 2016 tarihinde futboldan emekliliğini açıkladığı gün Milito, üçüncü kızı Morena'nın doğum gününü kutlamıştır.[87] Oğlu Leandro şu anda Racing Club de Avellaneda'nın genç takımında oynamaktadır.[85]

Kariyer istatistikleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kulüp

[değiştir | kaynağı değiştir]
30 Kasım 2014 itibarıyla.[109][110][111][112]
Kulüp Sezon Lig Kupa Kıtasal Toplam
Maç Gol Asist Maç Gol Asist Maç Gol Asist Maç Gol Asist
Racing 1999-2000 11 1 0 0 0 0 0 0 0 11 1 0
2000-01 35 2 0 0 0 0 0 0 0 35 2 0
2001-02 38 9 0 0 0 0 0 0 0 38 9 0
2002-03 35 14 0 0 0 0 11 3 0 46 17 0
2003-04 18 8 0 0 0 0 0 0 0 18 8 0
Toplam 137 34 0 0 0 0 11 3 0 148 37 0
Genoa 2003-04 20 12 0 0 0 0 - 20 12 0
2004-05 39 21 0 3 1 0 - 42 22 0
Toplam 59 33 0 3 1 0 - 62 34 0
Zaragoza 2005-06 36 15 0 8 6 0 - 44 21 0
2006-07 37 23 2 3 0 0 - 40 23 2
2007-08 35 15 7 4 2 0 2 0 0 41 17 7
Toplam 108 53 9 15 8 0 2 0 0 125 61 9
Genoa 2008-09 31 24 7 1 2 0 - 32 26 7
Toplam 31 24 7 1 2 0 - 32 26 7
Inter 2009-10 35 22 4 6 2 0 11 6 2 52 30 6
2010-11 23 5 6 4 1 0 7 2 0 34 8 6
2011-12 33 24 3 1 0 0 7 2 1 41 26 4
2012-13 20 9 5 0 0 0 6 0 3 26 9 8
2013-14 17 2 2 1 0 0 - 18 2 2
Toplam 128 62 20 12 3 0 31 10 6 171 75 26
Racing 2014 17 6 3 1 0 0 0 0 0 18 6 3
2015 22 8 2 2 0 0 9 4 1 33 12 3
2016 6 3 0 0 0 0 2 0 0 8 3 0
Toplam 45 17 5 3 0 0 11 4 1 59 21 6
Toplam kariyer 508 229 41 34 14 0 55 17 7 597 254 49

Millî takım

[değiştir | kaynağı değiştir]

[113]

 Arjantin
Yıl Maç Gol
2003 5 3
2004 2 0
2005 0 0
2006 0 0
2007 6 1
2008 2 0
2009 5 0
2010 4 0
2011 1 0
Toplam 25 4

Millî takım golleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
# Tarih Yer Rakip Skor Sonuç Turnuva
1. 31 Ocak 2003 Estadio Olímpico Metropolitano, San Pedro Sula, Honduras  Honduras 1 - 0 3 - 1 Hazırlık maçı
2. 16 Temmuz 2003 Estadio Ciudad de La Plata, La Plata, Arjantin  Uruguay 1 - 0 2 - 2
3. 2 - 0
4. 2 Temmuz 2007 Estadio José Pachencho Romero, Maracaibo, Venezuela  Kolombiya 4 - 2 4 - 2 2007 Copa América

Oynanan maçların istatistiği 22 Mayıs 2010 tarihine kadar[113][114]

Başarıları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kulüp

[değiştir | kaynağı değiştir]
Racing Club[115]
Inter[115]

Kişisel

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b c d e f g h i Matteo Politanò (14 Kasım 2016). "Diego Milito ha dato l'addio al calcio: "Grazie Inter, non ti dimenticherò"" (İtalyanca). Panorama.it. 21 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2016. 
  2. ^ "Prince Milito now the King of Inter". Four Four Two. 22 Mayıs 2010. 3 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2010. 
  3. ^ "El Zaragoza ficha a Diego Milito" (İspanyolca). UEFA.com. 30 Ağustos 2005. 23 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mayıs 2010. 
  4. ^ a b "Zaragoza demolish Real Madrid 6-1 in Cup semi-final". ESPN FC. 8 Şubat 2006. 7 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2014. 
  5. ^ a b "El Zaragoza humilla al Real Madrid en la Copa del Rey: 6-1". Marca. 8 Şubat 2006. 7 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2014. 
  6. ^ a b "Zaragoza demolish Real Madrid 6-1 in Cup semi". chinadaily.com.cn. 8 Şubat 2006. 7 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2014. 
  7. ^ "RealZaragoza.org - Espiritu Zaragocista". 3 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2020. 
  8. ^ "Zaragoza to use Milito option". Sky Sports. 28 Kasım 2006. 11 Eylül 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mayıs 2010. 
  9. ^ "Preziosi: "La situazione di Milito? Non chiara"". Genoa CFC (İtalyanca). 12 Mayıs 2007. 26 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mayıs 2010. 
  10. ^ "Fernandez' Argentinians lift Zaragoza". 8 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2020. 
  11. ^ "Diego Milito renueva con el Zaragoza" (İspanyolca). UEFA.com. 31 Ağustos 2007. 11 Eylül 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mayıs 2010. 
  12. ^ "Milito returns to Genoa". Sky Sports. 1 Eylül 2008. 11 Eylül 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mayıs 2010. 
  13. ^ "DEPOSITATO IN LEGA IL CONTRATTO DI MILITO". Genoa CFC (İtalyanca). 1 Eylül 2008. 9 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mayıs 2010. 
  14. ^ "Vi racconto il rifiuto di Crespo e il ritorno di Milito" (İtalyanca). Il Secolo XIX. 2 Eylül 2008. 14 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2008. 
  15. ^ "Genoa vs. Milan - 14 September 2008". Soccerway. 14 Eylül 2008. 10 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2014. 
  16. ^ "Genoa-Reggina 4-0: Milito manda in estasi il Marassi". Calcio Blog. 9 Kasım 2008. 9 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2014. 
  17. ^ "Genoa vs. Reggina - 9 November 2008". Soccerway. 9 Kasım 2008. 10 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2014. 
  18. ^ "Campionato di Serie A 2008/2009". Gazzetta.it (İtalyanca). 13 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2014. 
  19. ^ "Milito e Motta all'Inter Al Genoa Acquafresca". La Gazzetta dello Sport (İtalyanca). 20 Mayıs 2009. 20 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2010. 
  20. ^ Genoa CFC SpA bilancio (financial report and accounts) on 31 December 2009 (İtalyanca) CCIAA 11 Eylül 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  21. ^ "Diego Milito signs for Inter". inter.it. FC Internazionale Milano. 29 Haziran 2009. 4 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Aralık 2013. 
  22. ^ a b c "Thiago Motta signs on". inter.it (FC Internazionale Milano official site). 1 Temmuz 2009. 24 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2010. 
  23. ^ "Il Genoa in rima: con Pelé c' è Dembelé". La Gazzetta dello Sport (İtalyanca). 10 Haziran 2009. 18 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2010. 
  24. ^ "Milito hits brace to bury Rossoneri". ESPNsoccernet. 26 Temmuz 2009. 9 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2010. 
  25. ^ "AC Milan 0-4 Inter". FC Internazionale Milano. 29 Ağustos 2009. 1 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2014. 
  26. ^ "Internazionale 2 - 0 Parma". ESPNsoccernet. 13 Eylül 2009. 22 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2010. 
  27. ^ "Cagliari 1 - 2 Internazionale". ESPNsoccernet. 20 Eylül 2009. 22 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2010. 
  28. ^ "Stats: Milito, the goal king". Inter Milan. 21 Eylül 2009. 6 Şubat 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2010. 
  29. ^ "Internazionale 3 - 1 Napoli". ESPNsoccernet. 23 Eylül 2009. 22 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2010. 
  30. ^ "Inter 5-3 Palermo: Braces For Eto'o, Balotelli & Miccoli In Eight Goal Thriller". Goal. 29 Ekim 2009. 8 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2010. 
  31. ^ "Clinical finishing seals win". ESPNsoccernet. 1 Kasım 2009. 22 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2010. 
  32. ^ "Late drama seals win". ESPNsoccernet. 4 Kasım 2009. 22 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2010. 
  33. ^ "Cambiasso strike gives Italians slight advantage". ESPNsoccernet. 24 Şubat 2010. 27 Şubat 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2010. 
  34. ^ "League leaders hang on". ESPNsoccernet. 28 Şubat 2010. 22 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2010. 
  35. ^ "Internazionale 3-0 Livorno". ESPNsoccernet. 25 Mart 2010. 30 Mart 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2010. 
  36. ^ "Previews: Milito ready to return at Roma". FourFourTwo. 26 Mart 2010. 27 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2010. 
  37. ^ "Toni the hero for title hopefuls". ESPNsoccernet. 27 Mart 2010. 22 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2010. 
  38. ^ "Milito nets vital winner". ESPNsoccernet. 1 Nisan 2010. 10 Nisan 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2010. 
  39. ^ "Internazionale vs. Barcelona - 20 April 2010". ESPNsoccernet. 20 Nisan 2010. 10 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2014. 
  40. ^ "Inter Milan 3 - 1 Barcelona". BBC Sport. 20 Nisan 2010. 17 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2014. 
  41. ^ "Inter Milan 3 Barcelona 1: Classy Italians muzzle Messi! Mourinho shows how to tame the champions". Daily Mail. 20 Nisan 2010. 10 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2014. 
  42. ^ "Inter claim first leg of possible treble". CNN. Turner Broadcasting System. 5 Mayıs 2010. 21 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2010. 
  43. ^ "Siena vs. Internazionale - 16 May 2010". Soccerway. Soccerway. 16 Mayıs 2010. 19 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2010. 
  44. ^ "Scudetto Goal Is Best of My Career - Inter Striker Diego Milito". Goal. 16 Mayıs 2010. 15 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2010. 
  45. ^ Lyon, Sam (22 Mayıs 2010). "Bayern Munich 0 - 2 Inter Milan". BBC Sport. BBC. 24 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2010. 
  46. ^ "Diego Milito signs new contract". FC Internazionale Milano. www.inter.it. 9 Ağustos 2010. 11 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Haziran 2011. 
  47. ^ "Milito signs new Inter Milan deal". Ontheminute.com. 9 Ağustos 2010. 3 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ağustos 2010. 
  48. ^ "Bologna 0-0 Inter: Nerazzurri Left Frustrated By Emiliano Viviano's Heroic Display". Goal. 30 Ağustos 2010. 24 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2014. 
  49. ^ "FC Twente 2 Inter Milan 2: match report". Goal.com. 14 Eylül 2010. 31 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2014. 
  50. ^ "Inter 4-0 Bari: Samuel Eto'o And Diego Milito Bag Braces To Send Nerazzurri Top". Goal. 22 Eylül 2010. 24 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2014. 
  51. ^ "Lecce 1-1 Inter: Italian Champions Continue To Struggle". Goal. 10 Kasım 2010. 24 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2014. 
  52. ^ "Calcio Debate: Walter Samuel's Season-Ending Injury Means Inter Must Spend Money In The January Transfer Window". Goal. 8 Kasım 2010. 24 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2014. 
  53. ^ "Walter Samuel injury hits Inter hard". Online Sports on Net. 8 Kasım 2010. 7 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2014. 
  54. ^ "Siena 0-1 Inter: Castaignos nets last-minute winner to capture points for below-par visitors". Goal. 27 Kasım 2011. 1 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2014. 
  55. ^ "Cesena 0-1 Inter: Ranocchia header secures third Serie A win in a row for Claudio Ranieri's men". Goal. 18 Aralık 2011. 1 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2014. 
  56. ^ "Inter 4-1 Lecce: Nerazzurri recover from early setback to record confident victory". Goal. 21 Aralık 2011. 1 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2014. 
  57. ^ "Inter 5-0 Parma: Masterful Milito sends Ranieri's side to within three points of Champions League spots". Goal. 7 Ocak 2012. 1 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2014. 
  58. ^ "Milan vs. Internazionale 0 - 1". Soccerway.com. 15 Ocak 2012. 17 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2014. 
  59. ^ "AC Milan 0-1 Inter: Abate error allows Milito to clinch the spoils for Nerazzurri in derby della Madonnina". Goal. 15 Ocak 2012. 1 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2014. 
  60. ^ "Inter 4–4 Palermo: Milito and Miccoli exchange hat-tricks as enthralling contest ends with points shared". Goal. 1 Şubat 2012. 24 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2014. 
  61. ^ "Inter-Palermo 4–4 – Il tabellino". Calcio Mercato. 1 Şubat 2012. 23 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2014. 
  62. ^ "Lazio vs. Internazionale - 13 May 2012". Soccerway. 13 Mayıs 2012. 10 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2014. 
  63. ^ "Classifica Marcatori" (İtalyanca). La Gazzetta dello Sport. 1 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2011. 
  64. ^ "Pescara 0–3 Inter: Sneijder, Milito and Coutinho secure dominant win". Goal. 26 Ağustos 2012. 24 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2014. 
  65. ^ "Bologna 1–3 Inter: In-form Nerazzurri make it five wins in a row". Goal. 28 Ekim 2012. 24 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2014. 
  66. ^ "Inter 3–2 Sampdoria: Milito, Palacio & Guarin send Nerazzurri second". Goal. 1 Kasım 2012. 24 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2014. 
  67. ^ "Juventus 1–3 Inter: Milito and Palacio end champions' unbeaten run". Goal. 3 Kasım 2012. 24 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2014. 
  68. ^ "Inter 2–1 Napoli: Guarin and Milito send Nerazzurri second in Serie A". Goal. 9 Aralık 2012. 24 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2014. 
  69. ^ "Inter 3-1 Chievo: Nerazzurri snap winless streak to move fourth". Goal. 10 Şubat 2013. 24 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2014. 
  70. ^ "Season over for Inter Milan's Diego Milito". Goal. 15 Şubat 2013. 2 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2014. 
  71. ^ "Sassuolo 0-7 Inter: Nerazzurri storm to rampant win". Goal. 22 Eylül 2013. 24 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2014. 
  72. ^ "Inter's Diego Milito suffers fresh injury". ESPN FC. 11 Ekim 2013. 2 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2014. 
  73. ^ "Lazio 1-0 Inter". BBC Sport. 6 Ocak 2014. 30 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2014. 
  74. ^ "Diego Milito returns "home" to Racing". Golazo Argentino. 19 Haziran 2014. 5 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2014. 
  75. ^ "South American Football - Milito scores on Racing return". Eurosport. 10 Ağustos 2014. 19 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2014. 
  76. ^ "Racing venció 1-0 a Arsenal con un penal agónico de Milito". Goal. 26 Ağustos 2014. 17 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ağustos 2014. 
  77. ^ "Argentine Primera Division Review: Boca beaten, River held". Sportal.com. 25 Eylül 2014. 16 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2014. 
  78. ^ "Racing goleó 4-0 a Estudiantes y está más vivo que nunca". Goal. 11 Ekim 2014. 22 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ağustos 2014. 
  79. ^ "Olimpo vs Racing Club - 26 October 2014". Soccerway. 26 Ekim 2014. 15 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2014. 
  80. ^ "Olimpo 1-1 Racing Club". Goal. 26 Ekim 2014. 24 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2014. 
  81. ^ "Racing le ganó a Central y sigue puntero". Goal. 30 Kasım 2014. 26 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2014. 
  82. ^ "Diego Milito's brace takes Racing Club on brink of Argentine league glory". Dnaindia.com. 1 Aralık 2014. 16 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2014. 
  83. ^ "Racing ends 13-year itch". Buenosairesherald.com. 15 Aralık 2014. 16 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2014. 
  84. ^ a b "Racing Club seal Argentine league title". Dailymail.co.uk. Daily Mail. 15 Aralık 2014. 15 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2014. 
  85. ^ a b c "Milito, doppietta e lacrime nella partita d'addio" (İtalyanca). Mediaset. 12 Kasım 2016. 1 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2016. 
  86. ^ "Milito: Racing title a dream come true". FIFA.com. 15 Aralık 2014. 16 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2014. 
  87. ^ a b "Argentina, Milito, tutto in una notte: addio con gol e terza figlia" (İtalyanca). La Gazzetta dello Sport. 22 Mayıs 2016. 1 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2016. 
  88. ^ "Argentina en las Eliminatorias 2003-2005". 2 Ağustos 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2020. 
  89. ^ "The Milito Clan". 8 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2020. 
  90. ^ "Argentina vs. Colombia - 3 July 2007". Soccerway. 3 Temmuz 2007. 12 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2014. 
  91. ^ "Lista de los 23 jugadores convocados para la Selección Nacional" (İspanyolca). AFA. 19 Mayıs 2010. 9 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2010. 
  92. ^ White, Duncan (3 Temmuz 2010). "Argentina 0 Germany 4: match report". The Daily Telegraph. BK. 6 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2010. 
  93. ^ "Batista announces Albiceleste squad". AFA. 28 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2011. 
  94. ^ "Argentina 1-1 Uruguay (AET, 4-5 pens.): Carlos Tevez penalty miss proves costly as hosts crash out of Copa America". Goal. 25 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2014. 
  95. ^ "Argentina 1 Uruguay 1 (aet Uruguay win 5-4 on pens): Tevez penalty miss costs hosts place in semis". Daily Mail. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2014. 
  96. ^ Williams, Richard (23 Mayıs 2010). "The New Diego – How Milito Won The Champions League". The Guardian. Londra. 28 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2010. 
  97. ^ "Milito, un principe sotto la Lanterna". Sky Sports (İtalyanca). 16 Eylül 2008. 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2015. 
  98. ^ Beppe Di Corrado (15 Mayıs 2009). "Diego Milito". Il Foglio (İtalyanca). 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2015. 
  99. ^ Roberto Perrone (24 Mayıs 2010). "Milito 10 e lode, i segreti del Principe". Corriere della Sera (İtalyanca). 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2015. 
  100. ^ "Di Natale re dei rigoristi Ma il colpo è Hernanes" (İtalyanca). La Gazzetta dello Sport. 8 Eylül 2011. 1 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2016. 
  101. ^ Mike Whittaker (6 Kasım 2012). "Diego Milito: The Prince of Milano". ESPN FC. 1 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Kasım 2015. 
  102. ^ "The Goal.com 50: Esteban Cambiasso (29) - Diego Milito". Goal.com. 24 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2010. 
  103. ^ Brunetti, Alessandro (19 Ocak 2016). "Da Borriello e Milito a Pavoletti, i grandi bomber forgiati da Gasperini" (İtalyanca). it.eurosport.com. 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2019. 
  104. ^ "Arşivlenmiş kopya". 17 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2014. 
  105. ^ "Milito becomes father to Agustina". FC Internazionale Milano official site. 21 Mart 2010. 29 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mayıs 2010. 
  106. ^ "Diego Milito" (İtalyanca). Corriere dello Sport – Stadio. 1 Haziran 2010. 17 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2020. 
  107. ^ "Storie di calabresi lontani da casa – I fratelli Milito". strill.it. 25 Mart 2012. 14 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ocak 2012. 
  108. ^ "Arşivlenmiş kopya". 26 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2020. 
  109. ^ "Diego Milito Player Profile – ESPN FC". ESPN FC. 16 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2014. 
  110. ^ "Argentina – D. Milito – Profile with news, career statistics and history". Soccerway. 17 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2014. 
  111. ^ "Diego Milito Football Statistics - WhoScored.com". WhoScored.com. 14 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2014. 
  112. ^ "Diego Milito – Profile at Scoresway". Scoresway.com. 29 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ekim 2014. 
  113. ^ a b National-Football-Teams.com'da Diego Milito Bunu Vikiveri'de düzenleyin
  114. ^ Diego Milito's Profile 3 Ekim 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., www.worldfootball.net. Erişim tarihi: 1 Nisan 2010.
  115. ^ a b "D. Milito - Soccerway". Soccerway. 17 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Kasım 2015. 
  116. ^ "Inter claim first gong of the treble". ESPNsoccernet. ESPN. 5 Mayıs 2010. 21 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2010. 
  117. ^ "Samuel Eto'o fires Internazionale to Coppa Italia win over Palermo". Guardian. 29 Mayıs 2011. 1 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2011. 
  118. ^ "Inter vs Palermo Report". Goal.com. 29 Mayıs 2011. 19 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2011. 
  119. ^ "Two-goal Eto'o fires Inter to more glory". UEFA.com. 21 Ağustos 2010. 25 Eylül 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2010. 
  120. ^ Lyon, Sam (22 Mayıs 2010). "Bayern Munich 0-2 Inter Milan". BBC Sport. British Broadcasting Corporation. 12 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2010. 
  121. ^ "Internazionale on top of the world". FIFA. 18 Aralık 2010. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2010. 
  122. ^ "TP Mazembe 0–3 Inter Milan". BBC Sport. 18 Aralık 2010. 19 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2010. 
  123. ^ a b c "Italy - Footballer of the Year". RSSSF. 21 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2015. 
  124. ^ "OSCAR AIC 2009: É TRIONFO NERAZZURRO" (İtalyanca). www.Inter.it. 18 Ocak 2010. 1 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2017. 
  125. ^ "CALCIO Gli Oscar del Aic Ibra, De Rossi e Mou" (İtalyanca). La Repubblica. 18 Ocak 2010. 1 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2017. 
  126. ^ Carminati, Nadia (22 Mayıs 2010). "Milito 'absolutely happy'". Sky Sports. 24 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2010. 
  127. ^ "UEFA Club Forward of the Year". UEFA.com. 1 Mayıs 2011. 2 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2017. 
  128. ^ "UEFA Club Footballer of the Year". UEFA.com. 1 Mayıs 2011. 22 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mayıs 2016. 
  129. ^ "World XI players". FifPro. FIFA. 19 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Eylül 2015. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Wikimedia Commons'ta Diego Milito ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Diego_Milito&oldid=32784833" sayfasından alınmıştır