Lo-Fi
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Lo-fi (low-fidelity kelimesinin kısaltması), genellikle kayıt veya performansın kusurlarının bazen bilinçli bir şekilde duyulabilir olarak hazırlandığı bir müzik türüdür. Ses kalitesi ve prodüksiyon standartların her geçen yıl gelişmesinden ötürü eski lo-fi müzik örnekleri, günümüz lo-fi örneklerine benzemeyebilir. Lo-fi, 1990'larda alternatif olarak DIY müzik olarak anılmaya başlandı ve bu tarihten sonra popüler müzik tarzı olarak kabul edildi.[1]
Her ne kadar "lo-fi", yaklaşık olarak high fidelity (Hi-Fi) kadar uzun süredir kültürel sözlüğün içinde yer alsa da, Amerikan WFMU radyosunun DJ'i William Berger genellikle 1986'da bu terimi popülerleştirmesiyle tanınır. Modern dijital ses iş istasyonlarının yükselişiyle evde müzik yapabilen müzisyenler kavramı genişledi ve 2000'lerin sonlarında lo-fi, chillwave ve hipnagojik pop müzik türlerinin temelini oluşturdu.[2]
Tanımlar ve etimoloji
[değiştir | kaynağı değiştir]—Adam Harper, Lo-Fi Aesthetics in Popular Music Discourse (2014)[3]
Lo-fi, hi-fi'ın tersidir.[4] Tarihsel olarak, "lo-fi" nin tarifi, teknolojik gelişmeler ve sıradan müzik dinleyicilerinin beklentileri ile ilişkilidir ve bu yüzden lo-fi teriminin birçok kez değişmesine neden olmuştur.[5] 1990'lardan önce genellikle "low-fi" olarak hecelenen bu terim, 1950'lerden beri, hi-fi'ın in kabulünden kısa bir süre sonra var olmuştur ve tanımı, 1970'ler ile 2000'ler arasında sürekli olarak gelişmiştir. Oxford İngilizce Sözlüğü'nün 1976 baskısında, lo-fi'nin karşılığı "hi-fi'den daha az kaliteli üretilmiş ses" şeklindedir.[5]
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Lo-Fi Aesthetics in Popular Music Discourse (Tez). Wadham College. 2014. ss. 2-3, 44. 19 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2018.
- ^ Winston (December 2019). "Beats to Relax/Study To: Contradiction and Paradox in Lo-Fi Hip Hop". IASPM Journal. 9 (2): 40-54. doi:10.5429/2079-3871(2019)v9i2.4en. 30 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2020.
- ^ Harper 2014, s. 5.
- ^ Practical Recording Techniques: The Step- By- Step Approach to Professional Audio Recording. Taylor & Francis. 2013. ss. 229-233. ISBN 978-1-136-12534-8. 11 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2020.
- ^ a b Harper 2014.