Anton Brugmans

Antonius Brugmans, anni 1760. Collezione Museo Martena

Anton Brugmans, latinizzato come Antonius Brugmannus (Hantum, 22 ottobre 1732Groninga, 27 aprile 1789), è stato un fisico olandese, che propose una teoria del magnetismo a due fluidi.[1] Fece esperimenti di magnetismo mettendo oggetti sull'acqua o sul mercurio, usando la tensione superficiale per farli galleggiare e magneti per spostarli. Scoprì il diamagnetismo del bismuto.[2]

Biografia[modifica | modifica wikitesto]

Antonius Brugmans nacque nel 1732 nel villaggio frisone di Hantum, figlio del predicatore Pibo Brugmans (1697-1767) e di Petronella Wiersma (1694-1777). Già nel 1746 aveva completato la scuola di latino a Dokkum, propedeutica per iniziare gli studi teologici a Franeker all'età di 14 anni. Ottenne il dottorato a 18 anni e seguì il suo insegnante Johann Samuel König a L'Aia nel 1749.[3] Dopo la partenza di Petrus Camper da Franeker, Brugmans divenne professore di filosofia.[4] Nel 1767 accettò la cattedra di matematica e fisica all'Università di Groninga. Nel 1770 divenne Magnifico Rettore dell'Università. Nel 1771 gli succedette Gerardus Kuypers.[5]

Brugmans fu anche membro della società Pro Excolendo Jure Patrio. Nel 1771 divenne membro della Hollandse Maatschappij der Wetenschappen. I suoi contributi più importanti furono sul magnetismo.

Morì a Groninga nel 1789 a causa di un sarcoma.[5]

Opere[modifica | modifica wikitesto]

Tentamina philosophica de materia magnetica eiusque actione in ferrum et magnetem, 1765
  • (LA) De Essentiarum idearumque absoluta necessitate, Franeker 1748.
  • (LA) Dissertatio de Phaenomeno, Franeker 1749.
  • (LA) Proeve over de waare grondwetten der beweging en ruste, Leida 1753.
  • (LA) De Sensu communi matheseos et philosophiae matre, Franeker 1756.
  • (LA) Oratio de sensu communie, matheseos et Philosophiae matre, Franeker 1761.
  • (LA) Tentamina philosophica de materia magnetica eiusque actione in ferrum et magnetem, Franeker, Willem Coulon, 1765.
  • (LA) de Proferendis physices pomoeriis, Groningen 1767.
  • (LA) de Incognitis Dei perfectionibus, Franeker 1767.
  • (LA) Schediasma quo demonstratur corpora perfecte dura cum principio continuitatis non consistere, 1767.
  • (LA) Sermo publicus de monumentis variarum mutationum, quas Belgii foederati solum aliquando passum fuit, 1771.
  • (LA) Magnetismus sive de affinitatibus magneticis observationes academicae, Leida 1778.

Note[modifica | modifica wikitesto]

  1. ^ Brugmans, Anton (1732-1789), su scienceworld.wolfram.com. URL consultato il 23 aprile 2021.
  2. ^ Gerald Küstler, Diamagnetic Levitation – Historical Milestones, in Rev. Roum. Sci. Techn. – Électrotechn. Et Énerg., 52, 3, 2007, pp. 265–282.
  3. ^ Broer, H.W. & Snoo, H.S.V. de (2019). Antonius Brugmans 1732-1789. [online] Beschikbaar via: Math.rug.nl. [Geraadpleegd op 1 maart 2020].
  4. ^ Aa, A.J. van der (1855). Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 2. Derde en vierde stuk. Haarlem: J.J. van Brederode.
  5. ^ a b Blok, P.J. & Molhuysen, P.C. (Red.) (1912). Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek, Deel 2. Leiden: A.W. Sijthoff.

Altri progetti[modifica | modifica wikitesto]

Collegamenti esterni[modifica | modifica wikitesto]

Controllo di autoritàVIAF (EN40138428 · ISNI (EN0000 0001 0965 6303 · CERL cnp01434628 · LCCN (ENno2006002097 · GND (DE116775777 · NSK (HR000377756