Sulpicia

Sulpicia unica poetria Romana est, cuius carmina tradita sunt. Quae inveniri possunt in tertio libro Corporis Tibulliani (c.13–18): in ea collectione carmina eorum poetarum sunt, qui in circulo Messallae numerabantur. In quarto suo carmine (Tib. 3.16) Sulpicia se filiam Servi (id est, Servius Sulpicius Rufus) esse praedicat, et in secundo (3.14) Messallam propinquum suum vocat. In carminibus amorem suum in iuvenem Cerinthum nomine cantat.

• 'Sulpiciae elegidia' : Text, Übersetzung, Einleitung und Anmerkungen von Hans-Christian Günther. Nordhausen : Verlag Traugott Bautz, 2016. Studia classica et mediaevalia ; 13 ISBN 978-3-95948-153-3 Recensio critica
• Tibulli Aliorumque Carminum Libri Tres. Recognovit brevique adnotatione critica instruxit I. P. Postgate. Editio altera. Oxoniae 1915.

• Judith P. Hallett, "Sulpicia and Her "Fama": An Intertextual Approach to Recovering Her Latin Literary Image", The Classical World, 2006: 37-42
• Thomas K. Hubbard, "The Invention of Sulpicia", The Classical Journal, 2005: 177-194
• Alison Keith, "Critical Trends in Interpreting Sulpicia", The Classical World, 2006: 3-10
• Mary Maxwell, "H.D.: Pound's Sulpicia", Arion: A Journal of Humanities and the Classics, 2002: 15-48
• Carol U. Merriam, "Sulpicia: Just Another Roman Poet", The Classical World, 2006: 11-15

• Liber III Corporis Tibulliani (Latine)

Haec stipula ad scriptorem spectat. Amplifica, si potes!