Wereldkampioenschap voetbal 2018

Zie Wereldkampioenschap voetbal 2018 (doorverwijspagina) voor andere betekenissen van Wereldkampioenschap voetbal 2018.
WK voetbal 2018
2018 FIFA World Cup
Чемпионат мира по футболу 2018
Wereldkampioenschap voetbal 2018
Toernooi-informatie
Gastland Vlag van Rusland Rusland
Editie 21e
Datum 14 juni 2018 – 15 juli 2018
Teams 32 (van 5 confederaties)
Stadions 12 (in 11 gaststeden)
Winnaar Vlag van Frankrijk Frankrijk (2e titel)
Toernooistatistieken
Wedstrijden 64
Doelpunten 169  (2,64 per wedstrijd)
Toeschouwers 3.031.768  (47.371 per wedstrijd)
Topscorer(s) Vlag van Engeland Harry Kane
Beste speler Vlag van Kroatië Luka Modrić
Beste keeper Vlag van België Thibaut Courtois
Fair-Playprijs Vlag van Spanje Spanje
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal  Portaalicoon   Voetbal
Het Franse elftal werd kampioen van dit toernooi.

Het FIFA-wereldkampioenschap voetbal 2018 was de editie van 2018 van een internationaal voetbaltoernooi waaraan nationale mannenteams van landen die aangesloten zijn bij de FIFA deelnamen. Het evenement vond plaats van 14 juni tot en met 15 juli 2018 in Rusland. De FIFA maakte op 2 december 2010 de organisator bekend, samen met die van het toernooi in 2022. Elf (groepen) landen hadden zich bij de FIFA aangemeld als kandidaat voor de organisatie van 2018 en/of 2022. Twee landen vielen af en uiteindelijk richtten alle Europese kandidaten zich op de organisatie van 2018 en de overige op 2022. Het toernooi werd gewonnen door Frankrijk, dat voor de tweede keer wereldkampioen werd.

Kylian Mbappé (Frankrijk, 1ste plaats) werd de beste jonge speler van het toernooi. Luka Modrić (Kroatië, 2de plaats) werd de beste speler en Thibaut Courtois (België, 3de plaats) werd de beste keeper van het toernooi. Topscorer van het toernooi was met 6 doelpunten Harry Kane (Engeland, 4de plaats). Het mooiste doelpunt werd volgens FIFA gemaakt door Benjamin Pavard (Frankrijk, 1ste plaats).

Veranderingen

[bewerken | brontekst bewerken]
De Russische delegatie bestaande uit onder meer Vitali Moetko (links) en Andrej Arsjavin (midden) viert de bekendmaking van het organiserende land (2 december 2010).
Een bankbiljet van 100 roebel. Dit ter ere van de wereldbeker die in Rusland plaatsvindt.

Op 29 november 2007 maakte de FIFA bekend dat men afstapte van het tot dan toe gehanteerde roulatiesysteem. Alle landen mochten zich weer kandidaat stellen voor de organisatie van het toernooi in 2018, behalve landen afkomstig van de continenten die de twee voorgaande toernooien zouden organiseren. Dit waren de landen uit Afrika en Zuid-Amerika.[1]

Daarnaast maakte in 2008 de voorzitter van de FIFA, Sepp Blatter, bekend dat de organiserende landen voor zowel 2018 als 2022 in december 2010 tegelijkertijd zouden worden bekendgemaakt.[2] Dit zou voor het eerst zijn dat twee toernooien tegelijkertijd werden toegewezen. De reden was dat dit commercieel interessanter is voor de FIFA omdat het de sponsoren en de media extra voorbereidingstijd geeft. De bestaande regel dat een continent nooit twee toernooien na elkaar mag organiseren, bleef van kracht. Blatter gaf aan dat geïnteresseerde landen op dat moment waren: Mexico, de Verenigde Staten, Engeland, Spanje, Nederland-België, Rusland, Qatar, China, Japan en Australië. Hij suggereerde dat Australië zich beter kon richten op 2022 omdat de aan 2018 voorafgaande twee toernooien (2010 en 2014) ook al op het zuidelijk halfrond zouden worden georganiseerd.[3] Tevens leek Blatter er op te zinspelen dat de Noord-Amerikaanse landen zich ook het beste zouden richten op 2022, omdat in 2014 het toernooi al in Zuid-Amerika plaats zou hebben. Ook gaf hij aan dat "het verlangen groot is om minstens één op de drie WK's in Europa te organiseren." Omdat de twee voorgaande edities buiten Europa plaats hebben, sprak hij hiermee een voorkeur uit voor Europa in 2018 en leek hij de niet-Europese landen te adviseren zich te richten op 2022.[4] Landen mochten zich kandidaat stellen voor de organisatie van een van de toernooien of van beide. Een half jaar voor de toewijzing van de toernooien bleek dat de FIFA inderdaad de voorkeur had om het toernooi van 2018 in Europa te houden en verzocht het de niet-Europese landen zich te richten op 2022.[5] Sinds dat moment maakten de niet-Europese landen stuk voor stuk bekend zich op 2022 te richten en bleven alleen de Europese landen in de race voor 2018.

Op een persconferentie in Asuncion, Paraguay gaf Blatter begin 2009 aan dat zijn voorkeur ernaar uitging dat elk van beide WK's door slechts één land werd georganiseerd en dat dus niet twee landen samen een toernooi moesten organiseren. Dit was bijvoorbeeld het geval op het WK van 2002 met de gastheren Japan en Zuid-Korea. "Als we individuele kandidaten hebben die voldoen aan de noodzakelijke voorwaarden, wijzen we de gezamenlijke kandidaturen van de hand", aldus Blatter.[6] Op dat moment bereidden België en Nederland, en Spanje en Portugal een gezamenlijke kandidatuur voor. Een paar dagen later nuanceerde een FIFA-woordvoerder het bericht: "Grote landen die in staat zijn alleen een WK te organiseren moeten zich alleen kandidaat stellen. Kleinere landen die niet bekwaam zijn een WK alleen te organiseren, moeten zich samen met een ander kleiner land aanmelden".

Mascotte

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 21 oktober 2016 maakte de FIFA de officiële mascotte van het WK 2018 bekend. De wolf Zabivaka werd met 53% van de stemmen verkozen tot winnaar van de ontwerpwedstrijd. Hiermee hield de wolf de tijger (27%) en de kat (20%) achter zich. De naam Zabivaka staat in het Russisch voor 'degene die scoort'. De mascotte werd ontworpen door Jekaterina Botsjarova.[7]

Procedure

[bewerken | brontekst bewerken]

Half januari 2009 maakte de FIFA de definitieve procedure bekend.[8] Alle landen die zijn aangesloten bij de FIFA mochten zich aanmelden voor de organisatie van de toernooien van 2018 en/of 2022. Uitgezonderd waren de landen aangesloten bij de CONMEBOL (Zuid-Amerika) voor beide edities en de landen aangesloten bij de CAF (Afrika) voor de editie van 2018. Dit vanwege het hiervoor genoemde aangepaste roulatiesysteem. Nederland en België besloten ook om een bid af te wegen.

Zie Belgisch-Nederlandse kandidatuur voor het wereldkampioenschap voetbal 2018 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Februari 2009
Op 2 februari 2009 was de uiterste datum waarop de landen hun interesse kunnen aangeven. Aan de landen die zich hadden ingeschreven stuurde de FIFA een registratieformulier voor het bid.
Maart 2009
Op 16 maart 2009 was de uiterste datum voor het retourneren van het registratieformulier.
April 2009
In april 2009 stuurde de FIFA de geregistreerde landen de documenten en overeenkomsten voor het bid.
December 2009
Op 11 december 2009 was de uiterste datum voor het tekenen van de bidovereenkomst.
Mei 2010
Op 14 mei 2010 was de uiterste datum waarop de kandidaat-landen het bid-boek aan de FIFA overhandigen. In dat boek verstrekken ze de gegevens die de FIFA nodig heeft om de kandidatuur te kunnen beoordelen en een besluit te kunnen nemen.
December 2010
Op 2 december 2010 maakte de FIFA de organiserende landen voor het WK van 2018 (Rusland) en 2022 (Qatar) bekend. Bij die bekendmaking van de procedure gaf de FIFA bovendien aan dat 12 stadions met capaciteiten tussen ongeveer 40.000 (groepswedstrijden) en 80.000 (opening en finale) nodig zijn.

Kandidaten

[bewerken | brontekst bewerken]
Kandidaten Legenda:
■ Toegewezen land.
■ Uitgeschakeld na stemming.
■ Afgevallen voor de stemming.

Poging tot een bid

[bewerken | brontekst bewerken]

Landen en groepen landen hadden tot 2 februari 2009 de mogelijkheid om hun interesse te tonen voor de organisatie van de toernooien van 2018 en/of 2022. Negen landen en twee duo-landen meldden zich aan.[9] Nadat de registratieformulieren aan de FIFA waren teruggestuurd, maakte de FIFA bekend dat er nog steeds 11 (groepen) landen kandidaat waren, maar dat Qatar en Zuid-Korea zich beperkten tot de organisatie van 2022.[10] In september 2009 werd bekend dat Mexico zich teruggetrokken had vanwege de mondiale economische crisis.[11] De Indonesische kandidatuur werd in maart 2010 door de FIFA geweigerd.[12] In mei 2010 kondigde Japan aan zich niet meer op 2018 te richten maar alleen op 2022.[13] Een maand later maakte ook Australië een dergelijke keuze bekend.[5] De Verenigde Staten maakten in oktober 2010 als laatste niet-Europese kandidaat ook bekend zich alleen op 2022 te richten. Hierdoor konden alleen nog Europese kandidaten voor 2018 gekozen worden, omdat er nu alleen nog kandidaten uit Europa zich voor 2018 kandidaat gesteld hadden en een WK niet twee keer achter elkaar in hetzelfde continent mag worden gehouden.[14]

Resultaten

[bewerken | brontekst bewerken]

Het uitvoerend comité van de FIFA bestond uit 24 leden die elk een stem mochten uitbrengen. Twee weken voor de stemming werden twee leden geschorst omdat ze, volgens de ethische commissie van de FIFA, zich schuldig hadden gemaakt aan corruptie en samenzwering. Reynald Temarii (Tahiti) en Amos Adamu (Nigeria) zouden hun stem hebben willen geven in ruil voor geld.[15]

De stemprocedure was als volgt: eerst werd gestemd over de toewijzing van 2018, vervolgens over die van 2022. Er werd in het geheim gestemd en er was een absolute meerderheid van stemmen nodig. Indien de stemmen staakten had de president de beslissende stem. Als bij een stemming geen absolute meerderheid zou worden bereikt, zou de kandidaat met het laagste aantal stemmen afvallen en zou er een nieuwe stemronde gehouden worden. Als meerdere kandidaturen het laagste aantal stemmen zouden hebben, zou een stemming volgen tussen die landen om de afvaller te bepalen.[16] De Britse krant The Sunday Times onthulde dat twee leden van het uitvoerend comité van FIFA geld vroegen in ruil voor hun steun aan kandidaat-landen om het kampioenschap te organiseren. De twee, Reynald Temarii, een Franse vicepresident van FIFA, en Amos Adamu, een Nigeriaans lid van het comité en de president van de West Africa Football Union, zouden aan journalisten die zich uitgaven als lobbyisten voor de VS gezegd hebben dat ze een stem voor de VS konden "verzekeren" voor $800.000. Adamu beweerde dat het geld zou dienen voor vier voetbalstadions in Nigeria.[17][18] FIFA kondigde enkele dagen later hun schorsing aan.[19]

Het team dat het bod van Engeland ondersteunde trok haar klacht bij FIFA over de campagne van Rusland terug na verontschuldigingen van Rusland. Russische officials hadden neerbuigende opmerkingen gemaakt over de criminaliteit en het jeugdalcoholisme in Londen.

Organiserend land Continent Stemmen Kosten bouw Stadions Gemiddelde kosten per stadion Eerder
Ronde 1 Ronde 2
Vlag van Rusland Rusland Europa 9 13 3360,0 miljoen 14 stadions 240,0 miljoen Nooit eerder georganiseerd
Vlag van Portugal Portugal en Vlag van Spanje Spanje Europa 7 7 1987,0 miljoen 21 stadions 94,6 miljoen Wereldkampioenschap voetbal 1982 (Spanje)
Vlag van België België en Vlag van Nederland Nederland Europa 4 2 2390,0 miljoen 14 stadions 170,7 miljoen Nooit eerder georganiseerd
Vlag van Engeland Engeland Europa 2 - 2555,3 miljoen 17 stadions 150,3 miljoen Wereldkampioenschap voetbal 1966 (Engeland)

Onderzoek toewijzing WK's 2018 en 2022

[bewerken | brontekst bewerken]

Na beschuldigingen van corruptie bij toewijzing van de WK's 2018 in Rusland en 2022 in Qatar heeft FIFA een onderzoek laten verrichten. Na de politieke onrust als gevolg van de crash van vlucht MH17 is vrijgave van de resultaten hiervan uitgesteld.

Kwalificatie

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Wereldkampioenschap voetbal 2018 (kwalificatie) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Een totaal van 207 leden schreef zich in voor het kwalificatietoernooi. Dit betekent dat geen enkel land verbonden bij de FIFA zich niet inschreef.

Confederatie Continent Link
AFC Azië en Australië Wereldkampioenschap voetbal 2018 (kwalificatie AFC)
CAF Afrika Wereldkampioenschap voetbal 2018 (kwalificatie CAF)
CONCACAF Noord-Amerika, Midden-Amerika en Caraïben Wereldkampioenschap voetbal 2018 (kwalificatie CONCACAF)
CONMEBOL Zuid-Amerika Wereldkampioenschap voetbal 2018 (kwalificatie CONMEBOL)
OFC Oceanië uitgezonderd Australië Wereldkampioenschap voetbal 2018 (kwalificatie OFC)
UEFA Europa Wereldkampioenschap voetbal 2018 (kwalificatie UEFA)
FIFA-lid Confederatie Kwalificatie Kwal.
datum 		Aantal dln.
(incl. 2018) 		Eerste
dln. 		Laatste
dln. 		Dln.
op rij 		Titels
(excl. 2018) 		Beste
prestatie
Vlag van Rusland Rusland UEFA Gastland 02/12/2010 4 1994 2014 2 0 Groepsfase
Vlag van Mexico Mexico CONCACAF Nr. 1 CONCACAF (vijfde ronde) 01/09/2017 16 1930 2014 7 0 Kwartfinale
Vlag van Costa Rica Costa Rica CONCACAF Nr. 2 CONCACAF (vijfde ronde) 07/10/2017 5 1990 2014 2 0 Kwartfinale
Vlag van Panama Panama CONCACAF Nr. 3 CONCACAF (vijfde ronde) 10/10/2017 1 2018 N.v.t. 1 0 N.v.t.
Vlag van Frankrijk Frankrijk UEFA 1e groep A 10/10/2017 14 1930 2014 6 1 Wereldkampioen
Vlag van Portugal Portugal UEFA 1e groep B 10/10/2017 7 1966 2014 5 0 Derde plaats
Vlag van Duitsland Duitsland UEFA 1e groep C 05/10/2017 19 1934 2014 17 4 Wereldkampioen
Vlag van Servië Servië UEFA 1e groep D 09/10/2017 2 2010 2010 1 0 Eerste ronde
Vlag van Polen Polen UEFA 1e groep E 08/10/2017 8 1938 2006 1 0 Derde plaats
Vlag van Engeland Engeland UEFA 1e groep F 05/10/2017 15 1950 2014 6 1 Wereldkampioen
Vlag van Spanje Spanje UEFA 1e groep G 06/10/2017 15 1934 2014 11 1 Wereldkampioen
Vlag van België België UEFA 1e groep H 03/09/2017 13 1930 2014 2 0 Vierde plaats
Vlag van IJsland IJsland UEFA 1e groep I 09/10/2017 1 2018 N.v.t. 1 0 N.v.t.
Vlag van Zwitserland Zwitserland UEFA Winnaar play-off 1 12/11/2017 11 1934 2014 4 0 Kwartfinale
Vlag van Kroatië Kroatië UEFA Winnaar play-off 2 12/11/2017 5 1998 2014 2 0 Derde plaats
Vlag van Denemarken Denemarken UEFA Winnaar play-off 3 14/11/2017 5 1986 2010 1 0 Kwartfinale
Vlag van Zweden Zweden UEFA Winnaar play-off 4 13/11/2017 12 1934 2006 1 0 Tweede plaats
Vlag van Iran Iran AFC 1e groep A (derde ronde) 12/06/2017 5 1978 2014 2 0 Eerste ronde
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea AFC 2e groep A (derde ronde) 05/09/2017 10 1954 2014 9 0 Vierde plaats
Vlag van Japan Japan AFC 1e groep B (derde ronde) 31/08/2017 6 1998 2014 6 0 Achtste finale
Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië AFC 2e groep B (derde ronde) 05/09/2017 5 1994 2006 1 0 Achtste finale
Vlag van Tunesië Tunesië CAF 1e groep A 11/11/2017 5 1978 2006 1 0 Achtste finale
Vlag van Nigeria Nigeria CAF 1e groep B 07/10/2017 6 1994 2014 3 0 Achtste finale
Vlag van Marokko Marokko CAF 1e groep C 11/11/2017 5 1970 1998 1 0 Achtste finale
Vlag van Senegal Senegal CAF 1e groep D 10/11/2017 2 2002 2002 1 0 Kwartfinale
Vlag van Egypte Egypte CAF 1e groep E 08/10/2017 3 1934 1990 1 0 Eerste ronde
Vlag van Brazilië Brazilië CONMEBOL Nr. 1 CONMEBOL 28/03/2017 21 1930 2014 21 5 Wereldkampioen
Vlag van Uruguay Uruguay CONMEBOL Nr. 2 CONMEBOL 11/10/2017 13 1930 2014 3 2 Wereldkampioen
Vlag van Argentinië Argentinië CONMEBOL Nr. 3 CONMEBOL 11/10/2017 17 1930 2014 12 2 Wereldkampioen
Vlag van Colombia Colombia CONMEBOL Nr. 4 CONMEBOL 11/10/2017 6 1962 2014 2 0 Kwartfinale
Vlag van Peru Peru CONMEBOL Intercontinentale play-off (CONMEBOL–OFC) 15/11/2017 5 1930 1982 1 0 Kwartfinale
Vlag van Australië Australië AFC Intercontinentale play-off (CONCACAF–AFC) 15/11/2017 5 1974 2014 4 0 Achtste finale

Verblijfplaatsen

[bewerken | brontekst bewerken]
Land Kamp Poule Knock-out
Wedstrijd 1 Wedstrijd 2 Wedstrijd 3 Achtste finale Kwartfinale Halve finale Troostfinale Finale
Vlag van Rusland Rusland Chimki (Oblast Moskou) Moskou Sint-Petersburg Samara Moskou Sotsji
Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië Sint-Petersburg Moskou Rostov aan de Don Wolgograd
Vlag van Egypte Egypte Grozny (Tsjetsjenië) Jekaterinenburg Sint-Petersburg Wolgograd
Vlag van Uruguay Uruguay Bor (Oblast Nizjni Novgorod) Jekaterinenburg Rostov aan de Don Samara Sotsji Nizjni Novgorod
Vlag van Portugal Portugal Ramenskoje (Oblast Moskou) Sotsji Moskou Saransk Sotsji
Vlag van Spanje Spanje Krasnodar (Kraj Krasnodar) Sotsji Kazan Kaliningrad Moskou
Vlag van Marokko Marokko Voronezj (Oblast Voronezj) Sint-Petersburg Moskou Kaliningrad
Vlag van Iran Iran Bakovka (Oblast Moskou) Sint-Petersburg Kazan Saransk
Vlag van Frankrijk Frankrijk Istra (Oblast Moskou) Kazan Jekaterinenburg Moskou Kazan Nizjni Novgorod Sint-Petersburg Moskou
Vlag van Australië Australië Kazan (Tatarije) Kazan Samara Sotsji
Vlag van Peru Peru Moskou Saransk Jekaterinenburg Sotsji
Vlag van Denemarken Denemarken Anapa (Kraj Krasnodar) Saransk Samara Moskou Nizjni Novgorod
Vlag van Argentinië Argentinië Bronnitsy (Oblast Moskou) Moskou Nizjni Novgorod Sint-Petersburg Kazan
Vlag van IJsland IJsland Gelendzjik (Kraj Krasnodar) Moskou Wolgograd Rostov aan de Don
Vlag van Kroatië Kroatië Vyborgsky (Oblast Leningrad) Kaliningrad Nizjni Novgorod Rostov aan de Don Nizjni Novgorod Sotsji Moskou Moskou
Vlag van Nigeria Nigeria Jessentoeki (Kraj Stavropol) Kaliningrad Wolgograd Sint-Petersburg
Vlag van Brazilië Brazilië Sotsji (Kraj Krasnodar) Rostov aan de Don Sint-Petersburg Moskou Samara Kazan
Vlag van Zwitserland Zwitserland Toljatti (Oblast Samara) Rostov aan de Don Kaliningrad Nizjni Novgorod Sint-Petersburg
Vlag van Costa Rica Costa Rica Sint-Petersburg Samara Sint-Petersburg Nizjni Novgorod
Vlag van Servië Servië Svetlogorsk (Oblast Kaliningrad) Samara Kaliningrad Moskou
Vlag van Duitsland Duitsland Moskou Moskou Sotsji Kazan
Vlag van Mexico Mexico Chimki (Oblast Moskou) Moskou Rostov aan de Don Jekaterinenburg Samara
Vlag van Zweden Zweden Gelendzjik (Kraj Krasnodar) Nizjni Novgorod Sotsji Jekaterinenburg Sint-Petersburg Samara
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea Sint-Petersburg Nizjni Novgorod Rostov aan de Don Kazan
Vlag van België België Krasnogorski (Oblast Moskou) Sotsji Moskou Kaliningrad Rostov aan de Don Kazan Sint-Petersburg Sint-Petersburg
Vlag van Panama Panama Saransk (Mordovië) Sotsji Nizjni Novgorod Saransk
Vlag van Tunesië Tunesië Pervomayskoye (Oblast Moskou) Wolgograd Moskou Saransk
Vlag van Engeland Engeland Repino (Sint-Petersburg) Wolgograd Nizjni Novgorod Kaliningrad Moskou Samara Moskou Sint-Petersburg
Vlag van Polen Polen Sotsji (Kraj Krasnodar) Moskou Kazan Wolgograd
Vlag van Senegal Senegal Kaloega (Oblast Kaloega) Moskou Jekaterinenburg Samara
Vlag van Colombia Colombia Verkhneuslonsky (Tatarije) Saransk Kazan Samara Moskou
Vlag van Japan Japan Kazan (Tatarije) Saransk Jekaterinenburg Wolgograd Rostov aan de Don

Tijdzones

[bewerken | brontekst bewerken]

Omdat de 11 speelsteden van het WK zijn verspreid over een groot deel van Rusland, krijgt men tijdens het WK te maken met speelsteden in verschillende tijdzones. In de westelijke regio van Rusland, waar het WK plaatsvindt, varieert de tijdzone van UTC+2 tot UTC+5. Kaliningrad valt in tijdzone UTC+2 (geen tijdsverschil met België en Nederland). Moskou, Kazan, Saransk, Rostov aan de Don, Sint-Petersburg, Nizjni Novgorod, Volgograd en Sotsji vallen in tijdzone UTC+3 (1 uur later). Samara valt in tijdzone UTC+4 (2 uur later) en Jekaterinenburg valt in tijdzone UTC+5 (3 uur later).[20]

Speelsteden

[bewerken | brontekst bewerken]

Voor Rusland is het WK na de Olympische Winterspelen 2014 het tweede grote sportevenement sinds de val van de Sovjet-Unie. Rusland had de steun van president Poetin, die er mede voor heeft gezorgd dat de Olympische Spelen in 2014 in Sotsji werden gehouden. In de kandidatuur werden oorspronkelijk 16 stadions in 13 steden voorgesteld. Het werden uiteindelijk 12 stadions in 11 steden. Acht stadions werden nieuw gebouwd, het stadion van Sotsji was van 2014, de overige drie gerenoveerd. De nieuwbouw en verbouw van de stadions werd in 2010 geraamd op 3,82 miljard dollar.[21] De openingswedstrijd, een van de halve finales en de finale worden gespeeld in het Olympisch Stadion Loezjniki in Moskou.

Alle speelsteden zijn gelegen in Europees Rusland. De afstand van Kaliningrad tot Jekaterinenburg is 2.481 km in vogelvucht, van Sint-Petersburg tot Sotsji is 1.908 km.

Sint-Petersburg Moskou Moskou Nizjni Novgorod
Krestovskistadion Olympisch Stadion Loezjniki Otkrytieje Arena Stadion Nizjni Novgorod
Capaciteit: 66.881 (nieuw) Capaciteit: 81.000 (renovatie) Capaciteit: 43.300 (nieuw) Capaciteit: 45.300 (nieuw)
Kaliningrad Jekaterinenburg
Stadion Kaliningrad (nieuw) Centraalstadion (renovatie)
Capaciteit: 35.000 Capaciteit: 34.000
Saransk Kazan
Mordovia Arena (nieuw) Kazan Arena (nieuw)
Capaciteit: 44.400 Capaciteit: 44.700
Rostov aan de Don Sotsji Wolgograd Samara
Rostov Arena (nieuw) Olympisch Stadion Fisjt Volgograd Arena (nieuw) Cosmos Arena (nieuw)
Capaciteit: 43.702 Capaciteit: 47.659 Capaciteit: 45.015 Capaciteit: 44.918

Hoofdtoernooi

[bewerken | brontekst bewerken]

Opzet

[bewerken | brontekst bewerken]

Het toernooi heeft dezelfde opzet als de toernooien die vanaf 1998 georganiseerd werden.

Tweeëndertig landen nemen deel, waaronder het gastland. Zij worden verdeeld in acht groepen van vier ploegen, waarbij de eerste twee zich kwalificeren voor de achtste finales. Vanaf deze fase wordt er gespeeld volgens het knock-outsysteem: de kwartfinales volgen, dan de halve finales, de wedstrijd om de derde plaats (troostfinale) en de finale.

Loting

[bewerken | brontekst bewerken]

De loting vond plaats op 1 december 2017 in het Kremlin van Moskou, Rusland. De presentatie was in handen van Gary Lineker en Maria Komandnaja. Ook Miroslav Klose maakte deel uit van de ceremonie in het Kremlin, hij mocht de trofee op het podium brengen. Verder werden Lineker en Komandnaja nog geassisteerd door Diego Maradona, Cafú, Laurent Blanc, Fabio Cannavaro, Carles Puyol, Diego Forlán, Gordon Banks en Nikita Simonjan.

Potindeling

[bewerken | brontekst bewerken]

De 32 landen werden in vier potten ingedeeld. Het gastland en de zeven landen met de hoogste positie op de FIFA-wereldranglijst van oktober 2017 werden geplaatst in pot 1. De overige potten werden eveneens ingedeeld op basis van de FIFA-wereldranglijst van oktober 2017.

Pot 1
gastland en top 7 		Pot 2
 Pot 3
 Pot 4

Vlag van Rusland Rusland
Vlag van Duitsland Duitsland
Vlag van Brazilië Brazilië
Vlag van Portugal Portugal
Vlag van Argentinië Argentinië
Vlag van België België
Vlag van Polen Polen
Vlag van Frankrijk Frankrijk

Vlag van Spanje Spanje
Vlag van Peru Peru
Vlag van Zwitserland Zwitserland
Vlag van Engeland Engeland
Vlag van Colombia Colombia
Vlag van Mexico Mexico
Vlag van Uruguay Uruguay
Vlag van Kroatië Kroatië

Vlag van Denemarken Denemarken
Vlag van IJsland IJsland
Vlag van Costa Rica Costa Rica
Vlag van Zweden Zweden
Vlag van Tunesië Tunesië
Vlag van Egypte Egypte
Vlag van Senegal Senegal
Vlag van Iran Iran

Vlag van Servië Servië
Vlag van Nigeria Nigeria
Vlag van Australië Australië
Vlag van Japan Japan
Vlag van Marokko Marokko
Vlag van Panama Panama
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea
Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië

Toepassing van de loting

[bewerken | brontekst bewerken]
Principes

Voor de loting waren drie principes van toepassing:

1. Geografische spreiding
Teams uit hetzelfde kwalificatiegebied kunnen niet in dezelfde groep uitkomen. Uitgezonderd de Europese teams, deze mogen met maximaal twee teams in een groep terechtkomen.
2. Volgorde
De potten worden van 1 t/m 4 volledig geleegd. Groepen (A t/m H) worden op volgorde gevuld. Groepen mogen overgeslagen worden als een indeling tegen het eerste principe van geografische spreiding in gaat.
3. Indeling in de groep
De landen uit pot 1 worden automatisch groepshoofd. Voor de overige teams volgt na groepsindeling een aparte trekking voor de positie 2 t/m 4 binnen de betreffende poule.

Poules

[bewerken | brontekst bewerken]
Poule A
Vlag van Rusland Rusland
Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië
Vlag van Egypte Egypte
Vlag van Uruguay Uruguay
Poule B
Vlag van Portugal Portugal
Vlag van Spanje Spanje
Vlag van Marokko Marokko
Vlag van Iran Iran
Poule C
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Vlag van Australië Australië
Vlag van Peru Peru
Vlag van Denemarken Denemarken
Poule D
Vlag van Argentinië Argentinië
Vlag van IJsland IJsland
Vlag van Kroatië Kroatië
Vlag van Nigeria Nigeria
Poule E
Vlag van Brazilië Brazilië
Vlag van Zwitserland Zwitserland
Vlag van Costa Rica Costa Rica
Vlag van Servië Servië
Poule F
Vlag van Duitsland Duitsland
Vlag van Mexico Mexico
Vlag van Zweden Zweden
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea
Poule G
Vlag van België België
Vlag van Panama Panama
Vlag van Tunesië Tunesië
Vlag van Engeland Engeland
Poule H
Vlag van Polen Polen
Vlag van Senegal Senegal
Vlag van Colombia Colombia
Vlag van Japan Japan

Scheidsrechters

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 21 november 2017 maakte de FIFA een voorselectie van zesendertig scheidsrechters. De FIFA heeft beslist om 36 scheidsrechters en 63 assistent-scheidsrechters naar Rusland te sturen. Hieronder een overzicht van de scheidsrechters. De oorspronkelijk geselecteerde Saoedische scheidsrechter Fahad Al-Mirdasi werd op 14 mei 2018 betrapt op poging tot matchfixing en werd levenslang geschorst door de Saoedische voetbalbond, die aan de FIFA vroeg om hetzelfde te doen, wat ook gebeurde.

Tussen haakjes staat het aantal wedstrijden dat de scheidsrechters leidden.

Confederatie Scheidsrechter Assistent-scheidsrechters Video-assistent
AFC Vlag van Iran Alireza Faghani (4) Vlag van Iran Reza Sokhandan
Vlag van Iran Mohammadreza Mansouri 		Vlag van Qatar Abdulrahman Al-Jassim
Vlag van Oezbekistan Ravshan Irmatov (2) Vlag van Oezbekistan Abdukhamidullo Rasulov
Vlag van Oezbekistan Jakhongir Saidov
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Mohammed Abdulla Mohamed (1) Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Mohamed Alhammadi
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Hasan Almahri
Vlag van Japan Ryuji Sato (0) Vlag van Japan Toru Sagara
Vlag van Japan Hiroshi Yamauchi
Vlag van Bahrein Nawaf Shukralla (2) Vlag van Bahrein Yaser Khalil Abdulla Tulefat
Vlag van Bahrein Taleb Al Maari
CAF Vlag van Algerije Mehdi Abid Charef (0) Vlag van Algerije Abdelhak Etchiali
Vlag van Senegal Malang Diedhiou (3) Vlag van Senegal Djibril Camara
Vlag van Senegal El Hadji Malick Samba
Vlag van Gambia Bakary Gassama (1) Vlag van Burundi Jean-Claude Birumushahu
Vlag van Egypte Gehad Grisha (1) Vlag van Marokko Redouane Achik
Vlag van Soedan Waleed Ahmed
Vlag van Zambia Janny Sikazwe (2) Vlag van Angola Jerson Emiliano Dos Santos
Vlag van Zuid-Afrika Zakhele Thusi Siwela
Vlag van Ethiopië Bamlak Tessema Weyesa (0) Vlag van Tunesië Anouar Hmila
CONCACAF Vlag van El Salvador Joel Aguilar (1) Vlag van El Salvador Juan Zumba
Vlag van Verenigde Staten Mark Geiger (3) Vlag van Verenigde Staten Frank Anderson
Vlag van Canada Joe Fletcher
Vlag van Verenigde Staten Jair Marrufo (1) Vlag van Verenigde Staten Corey Rockwell
Vlag van Costa Rica Ricardo Montero (0) Vlag van Costa Rica Juan Carlos Mora Araya
Vlag van Panama John Pitti (0) Vlag van Panama Gabriel Victoria
Vlag van Mexico César Arturo Ramos (3) Vlag van Mexico Marvin Torrentera
Vlag van Mexico Miguel Ángel Hernández Paredes
CONMEBOL Vlag van Chili Julio Bascuñán (0) Vlag van Chili Carlos Astroza
Vlag van Chili Christian Schiemann 		Vlag van Brazilië Wilton Pereira Sampaio
Vlag van Bolivia Gery Vargas
Vlag van Argentinië Mauro Vigliano
Vlag van Paraguay Enrique Cáceres (2) Vlag van Paraguay Eduardo Cardozo
Vlag van Paraguay Juan Zorilla
Vlag van Uruguay Andrés Cunha (3) Vlag van Uruguay Nicolás Taran
Vlag van Uruguay Mauricio Espinosa
Vlag van Argentinië Néstor Pitana (5) Vlag van Argentinië Hernán Maidana
Vlag van Argentinië Juan Pablo Belatti
Vlag van Brazilië Sandro Ricci (3) Vlag van Brazilië Emerson de Carvalho
Vlag van Brazilië Marcelo van Gasse
Vlag van Colombia Wilmar Roldán (2) Vlag van Colombia Alexander Guzmán
Vlag van Colombia Cristian de la Cruz
OFC Vlag van Nieuw-Zeeland Matthew Conger (1) Vlag van Nieuw-Zeeland Simon Lount
Vlag van Tonga Tevita Makasini
Vlag van Tahiti Norbert Hauata (0) Vlag van Nieuw-Caledonië Bertrand Brial
UEFA Vlag van Duitsland Felix Brych (1) Vlag van Duitsland Stefan Lupp
Vlag van Duitsland Mark Borsch 		Vlag van Duitsland Bastian Dankert
Vlag van Polen Paweł Gil
Vlag van Italië Massimiliano Irrati
Vlag van Portugal Tiago Martins
Vlag van Nederland Danny Makkelie
Vlag van Italië Daniele Orsato
Vlag van Portugal Artur Soares Dias
Vlag van Italië Paolo Valeri
Vlag van Duitsland Felix Zwayer
Vlag van Turkije Cüneyt Çakır (3) Vlag van Turkije Bahattin Duran
Vlag van Turkije Tarik Ongun
Vlag van Rusland Sergej Karasjov (1) Vlag van Rusland Anton Averjanov
Vlag van Rusland Tichon Kaloegin
Vlag van Nederland Björn Kuipers (4) Vlag van Nederland Sander van Roekel
Vlag van Nederland Erwin Zeinstra
Vlag van Polen Szymon Marciniak (2) Vlag van Polen Paweł Sokolnicki
Vlag van Polen Tomasz Listkiewicz
Vlag van Spanje Antonio Mateu Lahoz (2) Vlag van Spanje Pau Cebrián Devis
Vlag van Spanje Roberto Díaz Pérez
Vlag van Servië Milorad Mažić (3) Vlag van Servië Milovan Ristić
Vlag van Servië Dalibor Đurđević
Vlag van Italië Gianluca Rocchi (3) Vlag van Italië Elenito Di Liberatore
Vlag van Italië Mauro Tonolini
Vlag van Slovenië Damir Skomina (3) Vlag van Slovenië Jure Prapotnik
Vlag van Slovenië Robert Vukan
Vlag van Frankrijk Clément Turpin (2) Vlag van Frankrijk Cyril Gringore
Vlag van Frankrijk Nicolas Danos

Overzicht continent per ronde

[bewerken | brontekst bewerken]
Continent Confederatie Groepsfase 1/8e finale Kwartfinale Halve finale Troostfinale Finale
Europa UEFA 14 (43,8%) 10 (62,5%) 6 (75%) 4 (100% ) 2 (100%) 2 (100%)
Zuid-Amerika CONMEBOL 5 (15,6%) 4 (25%) 2 (25%) Continent volledig uitgeschakeld
Afrika CAF 5 (15,6%) Continent volledig uitgeschakeld
Azië AFC 5 (15,6%) 1 (6,25%) Continent volledig uitgeschakeld
Noord- en Midden-Amerika CONCACAF 3 (9,4%) 1 (6,25%) Continent volledig uitgeschakeld
Oceanië OFC Continent volledig uitgeschakeld
Totaal  32 16 8 4 2 2

Groepsfase

[bewerken | brontekst bewerken]
■ Kampioen
■ Tweede plek
■ Derde plek
■ Vierde plek
■ Kwartfinale
■ Achtste finale
■ Groepsfase
Puntentelling

De groepen spelen in een halve competitie, waarbij elk land eenmaal tegen elk ander land uit zijn eigen groep speelt. Volgens het driepuntensysteem krijgt een land drie punten voor een zege, een voor een gelijkspel en nul voor een nederlaag. De eerste twee landen uit elke groep gaan door naar de volgende ronde.

Beslissingscriteria[22]

Wanneer teams na het beëindigen van de groepsfase met evenveel punten eindigen, wordt een aantal opeenvolgende criteria doorlopen tot een verschil wordt gevonden en men de twee ploegen kan ordenen:

  1. Het doelpuntensaldo over alle groepswedstrijden.
  2. Meeste doelpunten gescoord in alle groepswedstrijden.

Wanneer twee of meerdere teams na deze criteria nog gelijk staan zal rangschikking bepaald worden als volgt:

  1. Meeste punten in de groepswedstrijden tegen andere ploegen met gelijk aantal punten.
  2. Doelpuntensaldo als resultaat van de groepswedstrijden tegen andere ploegen met gelijk aantal punten.
  3. Meeste doelpunten gescoord in de groepswedstrijden tegen andere ploegen met gelijk aantal punten.
  4. Wanneer teams na het toepassen van de eerste drie criteria nog steeds gelijk staan, zullen deze criteria opnieuw worden toegepast, maar nu alleen tussen de teams in kwestie.

Wanneer teams nog steeds gelijk staan, worden volgende criteria toegepast:

  1. Fair Play-ranglijst (1 punt voor een losse gele kaart, 3 punten voor een rode kaart als gevolg van twee gele kaarten, 4 punten voor een directe rode kaart en 5 punten voor een gele kaart gevolgd door een directe rode kaart).
  2. Lottrekking

Groep A

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos. Land GW W G V DV DT +/− Ptn.
1 Vlag van Uruguay Uruguay 3 3 0 0 5 0 +5 9
2 Vlag van Rusland Rusland 3 2 0 1 8 4 +4 6
3 Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië 3 1 0 2 2 7 –5 3
4 Vlag van Egypte Egypte 3 0 0 3 2 6 –4 0
14 juni 2018
«onderlinge duels»
18:00 (UTC+3)
 Rusland Vlag van Rusland 5 – 0 Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië Olympisch Stadion Loezjniki, Moskou
Toeschouwers: 78.011
Scheidsrechter: Vlag van Argentinië Néstor Pitana
Gazinski Goal 12'
Tsjerysjev Goal 43', Goal 90+1'
Dzjoeba Goal 71'
Golovin Goal 90+4' 		wedstrijdverslag
15 juni 2018
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+5)
 Egypte Vlag van Egypte 0 – 1 Vlag van Uruguay Uruguay Centraalstadion, Jekaterinenburg
Toeschouwers: 27.015
Scheidsrechter: Vlag van Nederland Björn Kuipers
wedstrijdverslag Goal 89' Giménez
19 juni 2018
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+3)
 Rusland Vlag van Rusland 3 – 1 Vlag van Egypte Egypte Krestovskistadion, Sint-Petersburg
Toeschouwers: 64.468
Scheidsrechter: Vlag van Paraguay Enrique Cáceres
Fathy Goal 47' (e.d.)
Tsjerysjev Goal 59'
Dzjoeba Goal 62' 		wedstrijdverslag Goal 73' (pen.) Salah
20 juni 2018
«onderlinge duels»
18:00 (UTC+3)
 Uruguay Vlag van Uruguay 1 – 0 Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië Rostov Arena, Rostov aan de Don
Toeschouwers: 42.678
Scheidsrechter: Vlag van Frankrijk Clément Turpin
Suárez Goal 23' wedstrijdverslag
25 juni 2018
«onderlinge duels»
18:00 (UTC+4)
 Uruguay Vlag van Uruguay 3 – 0 Vlag van Rusland Rusland Cosmos Arena, Samara
Toeschouwers: 41.970
Scheidsrechter: Vlag van Senegal Malang Diedhiou
Suárez Goal 10'
Tsjerysjev Goal 23' (e.d.)
Cavani Goal 90' 		wedstrijdverslag Kreeg geel in de 28e minuut Kreeg opnieuw geel in de 36e minuutWeggestuurd in de 36e minuut 28', 36' Smolnikov
25 juni 2018
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+3)
 Saoedi-Arabië Vlag van Saoedi-Arabië 2 – 1 Vlag van Egypte Egypte Volgograd Arena, Wolgograd
Toeschouwers: 36.823
Scheidsrechter: Vlag van Colombia Wilmar Roldán
Al-Faraj Goal 45+6' (pen.)
Al-Dawsari Goal 90+5' 		wedstrijdverslag Goal 22' Salah

Groep B

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos. Land GW W G V DV DT +/− Ptn.
1 Vlag van Spanje Spanje 3 1 2 0 6 5 +1 5
2 Vlag van Portugal Portugal 3 1 2 0 5 4 +1 5
3 Vlag van Iran Iran 3 1 1 1 2 2 0 4
4 Vlag van Marokko Marokko 3 0 1 2 2 4 –2 1
15 juni 2018
«onderlinge duels»
18:00 (UTC+3)
 Marokko Vlag van Marokko 0 – 1 Vlag van Iran Iran Krestovskistadion, Sint-Petersburg
Toeschouwers: 62.548
Scheidsrechter: Vlag van Turkije Cüneyt Çakır
wedstrijdverslag Goal 90+5' (e.d.) Bouhaddouz
15 juni 2018
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+3)
 Portugal Vlag van Portugal 3 – 3 Vlag van Spanje Spanje Olympisch Stadion Fisjt, Sotsji
Toeschouwers: 43.866
Scheidsrechter: Vlag van Italië Gianluca Rocchi
Ronaldo Goal 4' (pen.), Goal 44', Goal 88' wedstrijdverslag Goal 24', Goal 55' Costa
Goal 58' Nacho
20 juni 2018
«onderlinge duels»
15:00 (UTC+3)
 Portugal Vlag van Portugal 1 – 0 Vlag van Marokko Marokko Olympisch Stadion Loezjniki, Moskou
Toeschouwers: 78.011
Scheidsrechter: Vlag van Verenigde Staten Mark Geiger
Ronaldo Goal 4' wedstrijdverslag
20 juni 2018
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+3)
 Iran Vlag van Iran 0 – 1 Vlag van Spanje Spanje Kazan Arena, Kazan
Toeschouwers: 42.718
Scheidsrechter: Vlag van Uruguay Andrés Cunha
wedstrijdverslag Goal 54' Costa
25 juni 2018
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+3)
 Iran Vlag van Iran 1 – 1 Vlag van Portugal Portugal Mordovia Arena, Saransk
Toeschouwers: 41.685
Scheidsrechter: Vlag van Paraguay Enrique Cáceres
Ansarifard Goal 90+3' (pen.) wedstrijdverslag Goal 45' Quaresma
25 juni 2018
«onderlinge duels»
20:00 (UTC+2)
 Spanje Vlag van Spanje 2 – 2 Vlag van Marokko Marokko Arena Baltika, Kaliningrad
Toeschouwers: 33.973
Scheidsrechter: Vlag van Oezbekistan Ravshan Irmatov
Isco Goal 19'
Aspas Goal 90+1' 		wedstrijdverslag Goal 14' Boutaïb
Goal 81' En-Nesyri

Groep C

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos. Land GW W G V DV DT +/− Ptn.
1 Vlag van Frankrijk Frankrijk 3 2 1 0 3 1 +2 7
2 Vlag van Denemarken Denemarken 3 1 2 0 2 1 +1 5
3 Vlag van Peru Peru 3 1 0 2 2 2 0 3
4 Vlag van Australië Australië 3 0 1 2 2 5 –3 1
16 juni 2018
«onderlinge duels»
13:00 (UTC+3)
 Frankrijk Vlag van Frankrijk 2 – 1 Vlag van Australië Australië Kazan Arena, Kazan
Toeschouwers: 41.279
Scheidsrechter: Vlag van Uruguay Andrés Cunha
Griezmann Goal 58' (pen.)
Behich Goal 81' (e.d.) 		wedstrijdverslag Goal 62' (pen.) Jedinak
16 juni 2018
«onderlinge duels»
19:00 (UTC+3)
 Peru Vlag van Peru 0 – 1 Vlag van Denemarken Denemarken Mordovia Arena, Saransk
Toeschouwers: 40.052
Scheidsrechter: Vlag van Gambia Bakary Gassama
wedstrijdverslag Goal 59' Poulsen
21 juni 2018
«onderlinge duels»
16:00 (UTC+4)
 Denemarken Vlag van Denemarken 1 – 1 Vlag van Australië Australië Cosmos Arena, Samara
Toeschouwers: 40.727
Scheidsrechter: Vlag van Spanje Antonio Mateu Lahoz
Eriksen Goal 7' wedstrijdverslag Goal 38' (pen.) Jedinak
21 juni 2018
«onderlinge duels»
20:00 (UTC+5)
 Frankrijk Vlag van Frankrijk 1 – 0 Vlag van Peru Peru Centraalstadion, Jekaterinenburg
Toeschouwers: 32.789
Scheidsrechter: Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Mohammed Abdulla Mohamed
Mbappé Goal 34' wedstrijdverslag
26 juni 2018
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+3)
 Denemarken Vlag van Denemarken 0 – 0 Vlag van Frankrijk Frankrijk Olympisch Stadion Loezjniki, Moskou
Toeschouwers: 78.011
Scheidsrechter: Vlag van Brazilië Sandro Ricci
wedstrijdverslag
26 juni 2018
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+3)
 Australië Vlag van Australië 0 – 2 Vlag van Peru Peru Olympisch Stadion Fisjt, Sotsji
Toeschouwers: 44.073
Scheidsrechter: Vlag van Rusland Sergej Karasjov
wedstrijdverslag Goal 18' Carrillo
Goal 50' Guerrero

Groep D

[bewerken | brontekst bewerken]

Voor de vijfde maal op zes WK-deelnames, en voor het derde WK op een rij, treffen Nigeria en Argentinië elkaar in de groepsfase. Net als in 1994, 2002, 2010 en 2014 spelen de Super Eagles en La Albiceleste tegen elkaar. De vorige vier confrontaties werden alle door Argentinië gewonnen.

Pos. Land GW W G V DV DT +/− Ptn.
1 Vlag van Kroatië Kroatië 3 3 0 0 7 1 +6 9
2 Vlag van Argentinië Argentinië 3 1 1 1 3 5 –2 4
3 Vlag van Nigeria Nigeria 3 1 0 2 3 4 –1 3
4 Vlag van IJsland IJsland 3 0 1 2 2 5 –3 1
16 juni 2018
«onderlinge duels»
16:00 (UTC+3)
 Argentinië Vlag van Argentinië 1 – 1 Vlag van IJsland IJsland Otkrytieje Arena, Moskou
Toeschouwers: 44.190
Scheidsrechter: Vlag van Polen Szymon Marciniak
Agüero Goal 19' wedstrijdverslag Goal 23' Finnbogason
16 juni 2018
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
 Kroatië Vlag van Kroatië 2 – 0 Vlag van Nigeria Nigeria Arena Baltika, Kaliningrad
Toeschouwers: 31.136
Scheidsrechter: Vlag van Brazilië Sandro Ricci
Etebo Goal 32' (e.d.)
Modrić Goal 71' (pen.) 		wedstrijdverslag
21 juni 2018
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+3)
 Argentinië Vlag van Argentinië 0 – 3 Vlag van Kroatië Kroatië Stadion Nizjni Novgorod, Nizjni Novgorod
Toeschouwers: 43.319
Scheidsrechter: Vlag van Oezbekistan Ravshan Irmatov
wedstrijdverslag Goal 53' Rebić
Goal 80' Modrić
Goal 90+1' Rakitić
22 juni 2018
«onderlinge duels»
18:00 (UTC+3)
 Nigeria Vlag van Nigeria 2 – 0 Vlag van IJsland IJsland Volgograd Arena, Wolgograd
Toeschouwers: 40.904
Scheidsrechter: Vlag van Nieuw-Zeeland Matthew Conger
Musa Goal 49', Goal 75' wedstrijdverslag
26 juni 2018
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+3)
 Nigeria Vlag van Nigeria 1 – 2 Vlag van Argentinië Argentinië Krestovskistadion, Sint-Petersburg
Toeschouwers: 64.468
Scheidsrechter: Vlag van Turkije Cüneyt Çakır
Moses Goal 51' (pen.) wedstrijdverslag Goal 14' Messi
Goal 86' Rojo
26 juni 2018
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+3)
 IJsland Vlag van IJsland 1 – 2 Vlag van Kroatië Kroatië Rostov Arena, Rostov aan de Don
Toeschouwers: 43.472
Scheidsrechter: Vlag van Spanje Antonio Mateu Lahoz
Sigurðsson Goal 76' (pen.) wedstrijdverslag Goal 53' Badelj
Goal 90' Perišić

Groep E

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos. Land GW W G V DV DT +/− Ptn.
1 Vlag van Brazilië Brazilië 3 2 1 0 5 1 +4 7
2 Vlag van Zwitserland Zwitserland 3 1 2 0 5 4 +1 5
3 Vlag van Servië Servië 3 1 0 2 2 4 –2 3
4 Vlag van Costa Rica Costa Rica 3 0 1 2 2 5 –3 1
17 juni 2018
«onderlinge duels»
16:00 (UTC+4)
 Costa Rica Vlag van Costa Rica 0 – 1 Vlag van Servië Servië Cosmos Arena, Samara
Toeschouwers: 41.432
Scheidsrechter: Vlag van Senegal Malang Diedhiou
wedstrijdverslag Goal 56' Kolarov
17 juni 2018
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+3)
 Brazilië Vlag van Brazilië 1 – 1 Vlag van Zwitserland Zwitserland Rostov Arena, Rostov aan de Don
Toeschouwers: 43.109
Scheidsrechter: Vlag van Mexico César Arturo Ramos
Coutinho Goal 20' wedstrijdverslag Goal 50' Zuber
22 juni 2018
«onderlinge duels»
15:00 (UTC+3)
 Brazilië Vlag van Brazilië 2 – 0 Vlag van Costa Rica Costa Rica Krestovskistadion, Sint-Petersburg
Toeschouwers: 64.468
Scheidsrechter: Vlag van Nederland Björn Kuipers
Coutinho Goal 90+1'
Neymar Goal 90+7' 		wedstrijdverslag
22 juni 2018
«onderlinge duels»
20:00 (UTC+2)
 Servië Vlag van Servië 1 – 2 Vlag van Zwitserland Zwitserland Arena Baltika, Kaliningrad
Toeschouwers: 33.167
Scheidsrechter: Vlag van Duitsland Felix Brych
A. Mitrović Goal 5' wedstrijdverslag Goal 52' Xhaka
Goal 90' Shaqiri
27 juni 2018
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+3)
 Servië Vlag van Servië 0 – 2 Vlag van Brazilië Brazilië Otkrytieje Arena, Moskou
Toeschouwers: 44.190
Scheidsrechter: Vlag van Iran Alireza Faghani
wedstrijdverslag Goal 36' Paulinho
Goal 68' Thiago Silva
27 juni 2018
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+3)
 Zwitserland Vlag van Zwitserland 2 – 2 Vlag van Costa Rica Costa Rica Stadion Nizjni Novgorod, Nizjni Novgorod
Toeschouwers: 43.319
Scheidsrechter: Vlag van Frankrijk Clément Turpin
Džemaili Goal 31'
Drmić Goal 88' 		wedstrijdverslag Goal 56' Waston
Goal 90+3' (e.d.) Sommer

Groep F

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos. Land GW W G V DV DT +/− Ptn.
1 Vlag van Zweden Zweden 3 2 0 1 5 2 +3 6
2 Vlag van Mexico Mexico 3 2 0 1 3 4 –1 6
3 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea 3 1 0 2 3 3 0 3
4 Vlag van Duitsland Duitsland 3 1 0 2 2 4 –2 3
17 juni 2018
«onderlinge duels»
18:00 (UTC+3)
 Duitsland Vlag van Duitsland 0 – 1 Vlag van Mexico Mexico Olympisch Stadion Loezjniki, Moskou
Toeschouwers: 78.011
Scheidsrechter: Vlag van Iran Alireza Faghani
wedstrijdverslag Goal 35' Lozano
18 juni 2018
«onderlinge duels»
15:00 (UTC+3)
 Zweden Vlag van Zweden 1 – 0 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea Stadion Nizjni Novgorod, Nizjni Novgorod
Toeschouwers: 42.300
Scheidsrechter: Vlag van El Salvador Joel Aguilar
Granqvist Goal 65' (pen.) wedstrijdverslag
23 juni 2018
«onderlinge duels»
18:00 (UTC+3)
 Zuid-Korea Vlag van Zuid-Korea 1 – 2 Vlag van Mexico Mexico Rostov Arena, Rostov aan de Don
Toeschouwers: 43.472
Scheidsrechter: Vlag van Servië Milorad Mažić
Son Heung-min Goal 90+3' wedstrijdverslag Goal 26' (pen.) Vela
Goal 66' Hernández
23 juni 2018
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+3)
 Duitsland Vlag van Duitsland 2 – 1 Vlag van Zweden Zweden Olympisch Stadion Fisjt, Sotsji
Toeschouwers: 44.287
Scheidsrechter: