Alfonsus van Liguori
| Alfonsus van Liguori | ||||
|---|---|---|---|---|
| Doctor ecclesiae (1871) | ||||
 | ||||
| Geboren | 27 september 1696 te Marianella, bij Napels | |||
| Gestorven | 1 augustus 1787 te Pagani, bij Napels | |||
| Heiligverklaring | 1839 door paus Gregorius XVI | |||
| Naamdag | 1 augustus | |||
| Beschermheilige voor | Redemptoristen | |||
| Lijst van christelijke heiligen | ||||
| ||||
Alfonso Maria de' Liguori (Marianella bij Napels, 27 september 1696 – Pagani bij Napels, 1 augustus 1787), ook wel Alfonsus van Liguori genoemd, was een Italiaanse jurist en bisschop en de stichter van de redemptoristen.
In 1816 werd Alfonso zalig verklaard en in 1839 werd hij heilig verklaard door de Rooms-Katholieke Kerk. In 1871 werd hij tot kerkleraar verheven en in 1950 tot patroon van biechtvaders en moraaltheologen. Zijn gedenkdag is op 1 augustus.
Vroege leven
[bewerken | brontekst bewerken]Alfonso was het eerste kind van adellijke ouders. Hij kreeg een strenge en veeleisende scholing van privéleraren. Al op jeugdige leeftijd gaf hij blijk van talent voor schilderen, speelde hij klavecimbel en had hij een dichtbundel gepubliceerd. Op 16-jarige leeftijd (1713) promoveerde hij in de beide rechten (het kerkelijk en wereldlijk recht). Op 19-jarige leeftijd voerde hij zijn eerste proces. In 1723 verloor hij echter door een intrige een belangrijk proces, hetgeen hem veel spot opleverde.
Dit fiasco was voor hem aanleiding zich te bezinnen op zijn toekomst. Op 28 augustus 1723 besloot hij zijn leven radicaal te wijzigen. In een kerk, toegewijd aan Maria, legde hij zijn degen af, het symbool van zijn adellijke afkomst. Daarna studeerde hij theologie. Drie jaar later werd hij priester gewijd. Hij was getroffen door de nood van zijn arme Napolitaanse medeburgers, ijverde voor hun welzijn, hield volksmissies en gaf scholing aan lekenapostelen.
Stichting van de Redemptoristen
[bewerken | brontekst bewerken]Door ziekte zag hij zich gedwongen naar het platteland te gaan. In het dorpje Scala in de buurt van Amalfi zag hij dat de plattelandsbevolking de priesterlijke zielzorg nog meer had moeten ontberen dan de stedelingen. In de hoop hierin te kunnen voorzien, richtte hij met zuster Celeste Crostarosa in 1731 een vrouwencongregatie op, de Redemptoristinnen, en stichtte hij een jaar later de congregatie van de Redemptoristen, ofwel de Congregatio Sanctissimi Redemptoris (de Congregatie van de Allerheiligste Verlosser).
De voornaamste taak van deze congregaties zou moeten zijn de volksmissie. God werd in de tijd van Alfonso vooral beleefd als een god van macht en willekeur, als een god die moest worden gevreesd. Met dit godsbeeld worstelden de gelovigen, de vele armen, met name de paupers van het platteland misschien nog het meest. De armen voelden zich de dupe van God, kerk en adel. Alfonso werd geraakt door die schrijnende armoede op spiritueel en materieel gebied. Hij wilde opkomen voor de verlatenen en de verworpenen der aarde. Tegenover het in die dagen breed verbreide jansenisme, met zijn rigoureuze pessimisme, benadrukte Alfonso de goddelijke barmhartigheid. In zijn sermoenen vroeg hij op eenvoudige manier te bidden tot het Heilig Sacrament. Maria gold voor hem als model van de verloste mens en was een geliefd thema van zijn catechese.[2] De wapenspreuk die hij zijn orde meegaf luidde: Overvloedig is bij Hem de verlossing.
Benoeming tot bisschop
[bewerken | brontekst bewerken]In 1762 werd hij door paus Clemens XIII tot bisschop van Sant'Agata dei Goti bij Napels benoemd, nadat hij lang geaarzeld had of hij deze functie wel zou aanvaarden. Hij verkocht regelmatig goederen van het bisschoppelijk paleis, om het geld onder de armen te verdelen. Hij ontwikkelde een reumatische ziekte. Hij vroeg paus Clemens XIV om ontslag, kennelijk om gezondheidsredenen, maar de paus weigerde. De paus vond dat Alfonsus met 1 gebed vanuit zijn ziekbed méér goed doet dan 1.000 pastorale bezoeken in zijn bisdom. De opvolger van paus Clemens, paus Pius VI gaf hem wel ontslag als bisschop (1775). De laatste jaren had Alfonsus half doof en blind en door jicht aan een rolstoel gekluisterd, soms bedlegerig zijn bisdom geleid. In juli 1775 verhuisde Alfonsus naar het door hem gestichte klooster in Nocera degli Pagani bij Napels (huidige naam: Pagani), waar hij nog 11 jaren zeer teruggetrokken leefde. Hij stierf op de leeftijd van 90 jaar (1787).
Belangrijkste werken
[bewerken | brontekst bewerken]Alfonso de' Liguori is de auteur van het beroemde Italiaanse kerstlied Tu scendi dalle stelle (Gij daalt neer van de sterren), waarin de armoede van het kindje Jezus wordt benadrukt. Daarnaast schreef hij meer dan 100 andere populariserende en exegetische werken. De voornaamste zijn:
- Massime Eterne, 1728
- Pratica di amar Gesù Cristo, 1768
- Storia delle eresie, 1768
- Canzoncine spirituali, 1732
- Visite al Santissimo Sacramento, 1745
- Theologia moralis (I edizione), 1748
- Le glorie di Maria, 1750
- Apparecchio alla morte, 1758
- Del gran mezzo della preghiera, 1759
- Vera sposa di Gesù Cristo, 1760[3]
- Considerazioni sopra la passione di Gesù Cristo, 1760
- Dell'uso moderato della opinione probabile, 1765
- Verità della Fede, 1767
- Pratica del Confessore per ben esercitare il suo Ministero, 1771
Wonder
[bewerken | brontekst bewerken]Van Alfonso de' Liguori wordt verteld dat hij in 1774 werd gezien aan het sterfbed van paus Clemens XIV, terwijl hij in zijn kloostercel zat, vier dagreizen daarvandaan; volgens sommigen lag Alfonsus die dag bewusteloos in bed. Paus Clemens XIV was de paus die zijn vraag tot ontslag als bisschop afwees. Deze bilocatie werd uitgelegd als een wonder en speelde een rol bij zijn heiligverklaring.
Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Wim Zaal, Het loon van de angst – Alfonsus van Liguori, in: Maatstaf, 1976, p. 66-71
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Tom Zwaenepoel, Het heiligenboek, ISBN 978 90 209 8041 7, 2008
- ↑ Mgr Paul Guérin. Vie des Saints. Société Générale de Librairie Catholique, Paris 1888.
- ↑ Alfonso Maria de Liguori (1771). La Vera Sposa di Gesu-Cristo, cioè la Monaca Santa per Mezzo delle Virtù proprie d’una Religiosa. Opera dell' Illustriss. e Reverendiss. Mons. D. Alfonso de Liguori Vescovo di Santagata de' Goti e Rettor Maggiore della Congregazione del SS. Redentore; Utile non solo per le Religiose, e Religiosi, ma anche per li Secolari, mentre in essa trattasi della Pratica delle Virtù Cristiane, che spettano ad ogni Stato di Persone. Terza Edizione. Divisa in due tomi. Tomo primo. In fine del Secondo Tomo vi saranno di più le Meditazioni per otto giorni degli Esercizi Spirituali, che sogliono fare molte Religiose privatamente in solitudine. Inoltre vi saranno alcune divote Riflessioni, ed Affetti sull’ Istoria della Passione di Gesu-Cristo, 3e druk. Bassano: Spese Remondini di Venezia.
· 
· 
