Alfred Vierling
Alfred Vierling | ||||
---|---|---|---|---|
Alfred Vierling in 2005 | ||||
Algemeen | ||||
Volledige naam | Alfred J.C. Vierling | |||
Geboren | 3 juli 1949 | |||
Partij | CP (1982-1984) CD (1984-1990) Nederlands Blok (1992-1994) | |||
Titulatuur | drs. | |||
Functies | ||||
1990 | Lid gemeenteraad van Schiedam | |||
|
Alfred J.C. Vierling (Voorburg, 3 juli 1949) is een Nederlands politiek activist en ideoloog, die vanaf de jaren tachtig een bekend lid was van de Centrumpartij,[1][2] de Centrumdemocraten[3] en het Nederlands Blok,[4][5] partijen die veelal als extreemrechts worden bestempeld, hoewel Vierling zichzelf in zijn partijpolitieke jaren als staatsnationalist beschouwde. Vierling is openlijk homoseksueel[6] en verdedigt homoseksualiteit.[7]
Levensloop
[bewerken | brontekst bewerken]Jaren 70
[bewerken | brontekst bewerken]Vierling studeerde rechten en politicologie in Leiden.[8] Hij was in de jaren zeventig actief als milieuactivist[9][10][11] (zo was hij actief als vertegenwoordiger van Milieudefensie in het European Environmental Bureau in Brussel)[12] en was onder meer voorzitter van de Ekologische Beweging.[13][14] In het najaar van 1982 werd hij uit deze functie gezet en geroyeerd uit de vereniging vanwege zijn activiteiten voor de Centrumpartij.
Daarnaast was hij dierenrechtenactivist.[15] Ook was hij wetenschappelijk medewerker aan de Rijksuniversiteit Leiden (Internationaal milieurecht) en aan de Vrije Universiteit Amsterdam (Nucleaire strategieën). In 1980 was hij secretaris van de Interdepartementale Commissie Beleid voor Migranten uit Suriname en de Ned. Antillen (ICBM).[8]
Jaren 80
[bewerken | brontekst bewerken]In Nederland was Vierling een van de eersten die in twee artikelen in NRC Handelsblad reeds in 1980 openlijk cultuurkritiek uitoefende op de islam.[16]
Al snel na de oprichting van de Centrumpartij sloot hij zich bij deze partij aan, zonder overigens meteen partijlid te worden.[17] Na de voor de Centrumpartij redelijk succesvol verlopen parlementsverkiezingen van 1982 werd hij aangezocht om fractiemedewerker van Hans Janmaat te worden, waarvoor het partijlidschap wel een voorwaarde was.
Binnen de Centrumpartij wist Vierling zich als woordvoerder van de Tweede Kamerfractie publieke bekendheid te verwerven met zijn standpunten omtrent immigratie, integratie en remigratie. Deswege werd hij soms beschouwd als partijideoloog.[18] Hij had in die periode een grote inbreng bij de vorming en scholing van kaderleden voor de Centrumpartij.
In 1984 verliet Vierling om financiële redenen wegens zijn fractiewerkzaamheden voor Janmaat de Centrumpartij om zich aan te sluiten bij de Centrum Democraten. Eerder in dat jaar was hij nog lijsttrekker van de Centrumpartij bij de Europese verkiezingen maar de 134.877 stemmen die de partij behaalde waren niet genoeg voor een zetel.[19][20]
In 1985 was hij de schrijver van de door het wetenschappelijk bureau van de Centrumdemocraten (SWOCI) uitgegeven nota "Centrumdemocratisch beleid ter bescherming van het Nederlands staatsburgerschap".[21] Die nota was geheel geformuleerd vanuit een cultureel en juridisch perspectief, waarbij assimilatie van immigranten tot staatsburgers zijn streven was.
Hij volgde hierin het Frans-republikeinse voorbeeld van de 'laïcité', dat haaks staat op het verzuilingsmodel van het communautarisme. Het destijds gangbare beleid van integratie van immigranten met behoud van culturele identiteit werd in de nota verworpen en een ruim pakket aan remigratie-maatregelen werd voorgesteld.[16]
Aan het eind van de jaren tachtig werkte hij als senior researcher aan de Universiteit van Suid-Afrika in Pretoria waar hij een studiecentrum voor Asian Studies oprichtte.
Jaren 90
[bewerken | brontekst bewerken]In 1990 werd hij verkozen in de gemeenteraad van Schiedam,[22][23] maar hij moest als niet-inwoner de zetel na minder dan zes maanden vacant geven.[24][25] Later dat jaar verliet Vierling de CD.
In 1992 was hij een van de oprichters van het Nederlands Blok, waarvoor hij onder meer met het Vlaams Blok en CP'86 verkennende besprekingen voerde. Deze partij verliet hij in 1994. Op 12 oktober 1999 diende hij een aanklacht in tegen drie leden van de Nederlandse Regering wegens oorlogsmisdaden begaan in het kader van de NAVO-bombardementen bij het Internationale Straftribunaal voor voormalig Joegoslavië.[26]
Latere activiteiten
[bewerken | brontekst bewerken]Tegenwoordig houdt Vierling lezingen over islam en nationalisme, en verzorgt vorming aan groeperingen zoals het volksnationalistische Voorpost, Euro-Rus, Erkenbrand[27] en anderen.
Hij werkte mee aan uitzendingen van Radio Rapaille (een internetradiozender), schrijft artikelen voor diverse tegen multiculturalisme gerichte tijdschriften en websites en ageert tegen immigratie.[28] Zelf heeft hij een serie video-interviews uitgegeven met bekende eurocentristen (Horst Mahler, Guillaume Faye en David Duke).[29][30]
Trivia
[bewerken | brontekst bewerken]- Robert Jan Stips van The Nits zat op school met Vierling en schreef het nummer Think It Over (van het album Adieu, Sweet Bahnhof) over hem.[31]
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Wilmer Heck, Rik Wassens, "Hoe het Christchurch-manifest in alle talen de wereld over gaat", NRC, 27 augustus 2019. Gearchiveerd op 7 november 2023. Geraadpleegd op 7 november 2023.
- ↑ Centrumpartij (CP, CP'86) - Partijgeschiedenis, Rijksuniversiteit Groningen
- ↑ Rapport Centrumdemocraten: Nederland alleen voor Nederlanders, Leeuwarder Courant, 8 July 1985
- ↑ Vierling kaapt partijnaam gebundeld extreem-rechts, Het Parool, 15 september 1992
- ↑ Hollands Blok naar Vlaams model, Trouw, 15 september 1992
- ↑ Interview met Gaie France (Franstalig). Gearchiveerd op 7 november 2021.
- ↑ Vilification of Homosexuality by identary ethno-nationalists: A Misunderstanding. (Engelstalig) (archief)
- ↑ a b Biografie op de website van Vierling. Gearchiveerd op 11 november 2023.
- ↑ Het gaat niet om verschillen, maar om bundeling van krachten, Nederlands Dagblad, 22 februari 1983
- ↑ Kees van der Hoeven, De schaapskleren van de Centrumpartij, NRC Handelsblad, 12 februari 1983
- ↑ Lezersbrief van Vierling aan het NRC Handelsblad, 19 februari 1983
- ↑ Tussen activisme en advisering: de Nederlandse milieubeweging naar Europa, pp.17-18, Emiel Geurts, Universiteit Utrecht, 15 juni 2020
- ↑ Ecologische Beweging probeert zich te zuiveren, Cor Schoenmaker, De Waarheid, 15 februari 1982
- ↑ Goed en kwaad, Gjalt Zondergeld, uitgave Garant (2002), pagina 54
- ↑ Ritueel slachten moet blijven, de Volkskrant, 6 december 1984
- ↑ a b Hoe heeft het integratiedebat zich in Nederland ontwikkeld?, pp.7-8, Van der Brug e.a., UvA, Afdeling Politicologie, ASSR/IMES)
- ↑ Alfred Vierling in gesprek met Tim Mudde op Radio Rapaille
- ↑ De Vrienden van Nieuw Rechts, Antifascistische Onderzoeksgroep Kafka
- ↑ Vierling nr. 1 CD-Europa, Het Vrije Volk, 5 april 1984
- ↑ Europees Parlement 14 juni 1984, Kiesraad
- ↑ Rapport "Centrumdemocratisch beleid ter bescherming van het Nederlands staatsburgerschap" (1985). Gearchiveerd op 7 november 2021.
- ↑ 'Eenmalig en expres stoel naast Vierling genomen', Het Vrije Volk, 3 mei 1990
- ↑ Galerij van extreem-rechtse raadsleden, Het Vrije Volk, 31 mei 1990
- ↑ CD-Vierling uit raad Schiedam, Nieuwsblad van het Noorden, 11 oktober 1990
- ↑ Notulen van de gemeenteraad van Schiedam van 22 oktober 1990 (archief)
- ↑ Denouncement of NATO/Dutch war crimes (1999) (Engelstalig). Gearchiveerd op 7 november 2021.
- ↑ (en) The Influence of Erkenbrand: A Hyperlink Network Analysis of the Dutch Language Right-Extremist Network, pp.49-50,52,74-80,82, Ralph Verwegen, Universiteit Leiden, 2021
- ↑ Propaganda voor rassenscheiding en 'minder, minder' bij NTR, Joop.nl, 22 april 2014. Gearchiveerd op 20 juli 2015.
- ↑ (en) The Transnational Relations of the Contemporary Russian Extreme Right, Miroslav Mareš and Martin Laryš, Europe-Asia Studies, Vol. 67, No. 7 (September 2015), pp.1056-1078 (23 pagina's), uitgegeven door Taylor & Francis, Ltd., via JStor
- ↑ Video-interview met David Duke. Gearchiveerd op 24 december 2021.
- ↑ Nits website - hall of fame