Annie Salomons

Annie Salomons
Salomons in 1905
Salomons in 1905
Algemene informatie
Volledige naam Anna Maria Francisca van Wageningen-Salomons
Pseudoniem(en) Ada Gerlo
Geboren Rotterdam, 26 juni 1885
Geboorte­plaats Rotterdam[1]
Overleden 's-Gravenhage, 16 januari 1980
Overlijdensplaats Den Haag[1]
Beroep schrijfster, dichteres en vertaalster
Werk
Jaren actief 1905-1962
Bekende werken Herinneringen van een onafhankelijke vrouw, Toen en nu, Herinneringen uit de oude tijd
Dbnl-profiel
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

Anna Maria Francisca van (Annie) Salomons (Rotterdam, 26 juni 1885 – 's-Gravenhage, 16 januari 1980) was een Nederlandse schrijfster, dichteres en vertaalster.

Biografie

[bewerken | brontekst bewerken]

Salomons haalde haar HBS-diploma in 1901. Als extraneus aan het Erasmiaans Gymnasium behaalde zij in 1905 het diploma gymnasium-alfa, waarna zij Nederlandse letteren studeerde, eerst in Leiden (1905-1907), later in Utrecht, waar ze ook de colleges kunstgeschiedenis volgde van Willem Vogelsang. Zij beëindigde in 1910 de studie voortijdig. Daarna woonde zij bij haar ouders tot aan haar huwelijk op 27 november 1924 met de jurist Henri (Han) van Wageningen.

De dichter Geerten Gossaert (pseudoniem van Carel Gerretson) was haar eerste serieuze jeugdliefde. Zij was vijftien, hij zestien toen zij elkaar in Rotterdam leerden kennen. Tot zijn dood in 1958 is er een goede vriendschap gebleven. Ongetrouwd blijven ambieerde Salomons niet, maar het moest 'alles of niets' zijn. Henri van Wageningen was enige jaren jonger dan zij en van protestanten huize (Nederlands Hervormd). Na hun kennismaking en voor hun verloving is hij uit overtuiging rooms-katholiek geworden, het geloof van de familie Salomons. Het huwelijk was zeer gelukkig.

Van 1924 tot 1927 verbleven zij in Medan op Sumatra, in Nederlands-Indië. Han van Wageningen kon een goede carrière maken bij de Rechterlijke Macht, maar Salomons verdroeg de hitte slecht. Na drie jaar keerden zij terug naar Nederland om zich in Den Haag te vestigen, waar Van Wageningen tot rechter was benoemd.

Salomons werkte al vroeg mee aan tal van tijdschriften. Op haar achttiende jaar werd zij lid van de Vereniging van Letterkundigen, voor haar het bewijs dat zij door vakmensen serieus genomen werd. Onder invloed van de Tachtigers en aangemoedigd door Johan de Meester sr. was zij aanvankelijk dichteres. Later maakte zij echter vooral naam door haar romans, die handelden over de bewustwording van de vrouw. Salomons heeft veel over de verhouding man-vrouw nagedacht en geschreven. Zij kwam tot de conclusie dat de vrouw wel gelijkwaardig was aan de man, maar niet zijn gelijke: in het huwelijk zag zij de man toch als leider en meerdere. Ook vond zij dat de man beter abstract en intellectueel kon denken.

Salomons heeft het literaire tij mee gehad. Zij heeft de vele groten van de generatie na Tachtig persoonlijk gekend: Lodewijk van Deyssel, Frederik van Eeden, Louis Couperus, J.H. Leopold, P.C. Boutens, Nico van Suchtelen, Carel Gerretson (Geerten Gossaert), Slauerhoff, J.C. Bloem en Adriaan Roland Holst. Van de schrijfsters kende zij vooral Top Naeff, Ina Boudier-Bakker, Carry van Bruggen en Margo Scharten-Antink. Verder de Vlamingen August Van Cauwelaert, Felix Timmermans, Karel van de Woestijne en Herman Teirlinck.

Al deze ontmoetingen maakten indruk op Salomons en velen werden door haar bewonderd. In Herinneringen uit de oude tijd aan schrijvers, die ik persoonlijk heb gekend vertelt zij over deze kleurrijke mensen die haar leven en werken hebben beïnvloed en gevormd.

In 1975 werd Salomons onderscheiden met de Jacobson-prijs van het Tollensfonds voor oudere letterkundigen. Hieraan was een geldbedrag verbonden van 1000 gulden.

Werken

[bewerken | brontekst bewerken]
[bewerken | brontekst bewerken]
  1. ↑ a b https://www.wechanged.ugent.be/wechanged-database/; WeChangEd.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Annie_Salomons&oldid=67610756"