Blanca van Castilië

Blanche van Castilië
1188-1252
De kroning van Lodewijk VIII en Blanca (1450s), Grandes Chroniques de France, Jean Fouquet, BnF
Koningin-gemalin van Frankrijk
Periode	1223-1226
Voorganger	Agnes van Meranië
Opvolger	Margaretha van Provence
Vader	Alfons VIII van Castilië
Moeder	Eleonora van Engeland
Vermoedelijk wapen als koningin van Frankrijk

Blanca van Castilië (ook: Blanche van Castilië) (Palencia, 4 maart 1188 — Melun, 27 november 1252) was als echtgenote van koning Lodewijk VIII koningin van Frankrijk en na de dood van haar echtgenoot ook lange tijd regentes van het koninkrijk.

Ze was een dochter van koning Alfons VIII van Castilië en Eleonora van Engeland. Zij werd door een verdrag (januari 1200) tussen de koningen Filips Augustus van Frankrijk en Jan zonder Land van Engeland verloofd met de Franse kroonprins Lodewijk (1187-1226), de latere Lodewijk VIII. Het huwelijk vond plaats op 23 mei 1200 in Pont-Audemer (Normandië). Uit dit huwelijk kwamen veertien kinderen voort:

1. Blanche (1205-1206)
2. Agnes (1207-1207)
3. Filips (9 september 1209 - 1218)
4. Alphonsus en
5. Jan (1213-1213), tweeling
6. Louis (de latere Lodewijk IX) (25 april 1214 - 25 augustus 1270)
7. Robert (25 september 1216 - 9 februari 1250)
8. Filips (1218-1220)
9. Jan Tristan (21 juli 1219 - 1232)
10. Alfons van Toulouse (11 november 1220 - 21 augustus 1271)
11. Filips Dagobert (20 februari 1222 - 1232)
12. Isabella van Frankrijk (juni 1225 - 23 februari 1269)
13. Stefan (geboren en gestorven in 1226)
14. Karel I van Sicilië (maart 1227 - 7 januari 1285).

Toen haar echtgenoot in november 1226 overleed, in volle kruistocht tegen de katharen, werd Blanca plots regentes voor haar twaalfjarige zoon Lodewijk IX, in een koninkrijk aan de rand van de opstand. Met steun van de pauselijk legaat Frangipani wist zij met succes haar gezag te herstellen over rebellerende vazallen en kon zij met name Chartres, Blois en Languedoc voor haar zoon herwinnen. Vanaf de meerderjarigheid van Lodewijk IX in 1234, betrok zij hem langzamerhand steeds méér bij de regeringstaken, zonder zichzelf echter volledig terug te trekken.

Nadat Lodewijk IX, ondanks de waarschuwingen van zijn moeder, in 1248 inscheepte voor de Zevende Kruistocht, werd zij opnieuw alleen gevolmachtigd regentes. De kruistocht leek haar een geldverslindende en gevaarlijke onderneming en het verloop van de geschiedenis heeft haar gelijk gegeven. Blanca van Castilië zou haar beide zoons niet meer terugzien. Robert I van Artesië sneuvelde in El-Mansoera en Lodewijk zou pas terugkeren in Parijs toen zijn moeder was begraven.

In 1250 had zij nog af te rekenen met de zogeheten pastoureaux, opstandige landlieden die al plunderend door Frankrijk trokken. Dat werd haar laatste optreden. In 1251 verergerde de hartkwaal waaraan ze reeds enkele jaren leed. Zij besloot zich terug te trekken in het cisterciënzerklooster van Maubuisson, dat zij tien jaar eerder gesticht had en waar zij op 12 november 1252 overleed op de leeftijd van 64 jaar.

Zie de categorie Blanca van Castilië van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.