Charles Meryon
| Charles Meryon | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Portret van Charles Meryon door Léopold Flameng | ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Geboren | Parijs, 23 november 1821 | |||
| Overleden | Charenton-Saint Maurice, 13 februari 1868 | |||
| Beroep(en) | etser, schilder, tekenaar | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Bekende werken | Eaux-fortes sur Paris | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Charles Meryon (Parijs, 23 november 1821 – Charenton-Saint Maurice, 13 februari 1868) was een Frans etser, schilder en tekenaar.
Levensloop
[bewerken | brontekst bewerken]
Meryon was de zoon van een Britse arts en een Franse danseres. Zijn moeder voedde hem alleen op. Toen zijn moeder vroegtijdig overleed ging hij in de Franse marine. Aan boord van de korvet Le Rhin maakte hij een reis om de wereld. Tijdens deze reis ontstonden zijn eerste tekeningen. Nadat hij in 1846 de marine verliet besloot hij kunstenaar te worden. Omdat hij kleurenblind was legde hij zich toe op de kunst van het etsen, waarvoor hij een opleiding volgde bij de Franse graveur Eugène Bléry. Tussen 1850 en 1854 ontstond zijn bekendste werk, de Eaux-fortes sur Paris, een serie stadsgezichten van Parijs. Meryon werd daartoe geïnspireerd door een kleine ets van de Nederlandse kunstenaar Reinier Nooms. In 1853 maakte hij de ets La Galerie Notre-Dame in Parijs. Deze werd echter geweigerd op de Parijse salon van dat jaar.
Meryon leefde in armoede. Hij was te trots om zijn familie om geld te vragen. Toen succes uitbleef, begon hij last te krijgen van hallucinaties en achtervolgingswaanzin. Een paar jaar na voltooiing van de Eaux-fortes sur Paris werd hij opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. Uiteindelijk werd hij gezond verklaard en heeft hij nog korte tijd gewerkt. Maar in 1867, vermoedelijk door uitputting, werd hij weer opgenomen en overleed een jaar later.
