Europees kampioenschap voetbal 1984

Europees kampioenschap voetbal 1984
Toernooi-informatie
Gastland	Frankrijk
Organisator	UEFA
Editie	7e
Datum	12–27 juni 1984
Teams	8 (van 1 confederatie)
Stadions	7 (in 7 gaststeden)
Winnaar	Frankrijk (1e titel)
Toernooistatistieken
Wedstrijden	15
Doelpunten	41  (2,73 per wedstrijd)
Toeschouwers	599.669  (39.978 per wedstrijd)
Topscorer(s)	Michel Platini
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal    Voetbal

Het Europees kampioenschap voetbal 1984 werd van 12 tot 27 juni 1984 gespeeld in Frankrijk.

Zie Europees kampioenschap voetbal 1984 kwalificatie voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

België kwalificeerde zich in 1984 voor de eindronde. Door de winst in de eerste vier wedstrijden (op een totaal van zes), was het al snel zo goed als zeker van kwalificatie. Zwitserland en Oost-Duitsland werden de nummers twee en drie. Nederland stond met in totaal zes ruime overwinningen, een kleine nederlaag en een gelijkspel stevig bovenaan in de groep. De verwachting was dus dat het zich zou kwalificeren. Ook al zou Spanje vier dagen na Oranje's wedstrijd van Malta winnen, dan nog was het doelsaldo van Nederland (+16 tegenover +5) niet in te halen, zo was iedereen overtuigd. Het onwaarschijnlijke gebeurde echter: Spanje won met 12-1, kwam op een gelijk doelsaldo en ging verder op basis van het gemaakte aantal doelpunten (+24 tegen +22).

Land	Kwalificatie als	Eerdere deelnames aan EK1
Frankrijk	Gastland	1 (1960)
België	Winnaar groep 1	2 (1972, 1980)
Portugal	Winnaar groep 2	0 (debuut)
Denemarken	Winnaar groep 3	1 (1964)
Joegoslavië	Winnaar groep 4	3 (1960,1968, 1972)
Roemenië	Winnaar groep 5	0 (debuut)
West-Duitsland	Winnaar groep 6	3 (1972, 1976, 1980)
Spanje	Winnaar groep 7	2 (19641,1980)

¹ Een vetgedrukt jaartal betekent een kampioenschap tijdens dat toernooi

Lens	Nantes	Lyon	UEFA Euro 1984 Speelsteden en stadions
Stade Félix Bollaert Capaciteit: 43.500	Stade de la Beaujoire Capaciteit: 52.923	Stade Gerland Capaciteit: 41.180
2 groepswedstrijden	2 groepswedstrijden	1 groepswedstrijd Halve finale
Marseille Straatsburg Saint-Étienne Lens Nantes Lyon Parijs
Parc des Princes Capaciteit: 48.400	Stade Geoffroy-Guichard Capaciteit: 36.000	Stade de la Meinau Capaciteit: 40.860	Stade Vélodrome Capaciteit: 60.000
2 groepswedstrijden Finale	2 groepswedstrijden	2 groepswedstrijden	1 groepswedstrijd Halvefinale
Parijs	Saint-Étienne	Straatsburg	Marseille

Zie Europees kampioenschap voetbal 1984/Selecties voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De loting vond plaats op dinsdag 10 januari 1984 in het Hilton-hotel in Parijs. Frankrijk was als gastland automatisch ingedeeld in Pot 1. West-Duitsland was in die pot ingedeeld als titelhouder. Ook Joegoslavië en Spanje genoten een beschermde status - zij konden niet tegen elkaar loten. De overige vier teams werden vrijuit geloot over de twee groepen.^[1][2]

Pot 1 (Groepshoofd)	Pot 2	Pot 3
Frankrijk (gastland)  West-Duitsland (titelhouder)	Joegoslavië  Spanje	België  Denemarken  Portugal  Roemenië

Frankrijk werd op het laatste WK in de halve finale na strafschoppen uitgeschakeld door West-Duitsland. Het middenveld van dit team was opnieuw aanwezig op het EK, aangevuld met de meer verdedigend ingestelde Luis Fernández in plaats van Bernard Genghini. De doelpunten moesten vooral van de middenvelders komen, want de aanvallers scoorden weinig in de nationale ploeg. Verdedigend was Frankrijk aangevuld met een nieuwe doelman Joël Bats en de weer herstelde Patrick Battiston. In de eerste openingswedstrijd hadden de Fransen problemen met de Denen. Ze wonnen door een treffer van Michel Platini vlak voor tijd. De irritatie was hoog bij de Fransen en dat resulteerde in een wilde tackle van Yvon Leroux tegen Allan Simonsen, die zijn been brak en niet meer in actie kwam tijdens dit kampioenschap. In de slotfase kreeg Manuel Amoros rood na een kopstoot tegen Jesper Olsen. Hij werd voor drie wedstrijden geschorst.

Voor Joegoslavië liep het in de eindronde mis, Het verloor kansloos van België en Denemarken, met 2-0 en 5-0. Bij België was de achttienjarige net genaturaliseerde Italiaan Enzo Scifo net doorgebroken bij zijn club RSC Anderlecht en was de uitblinker in de wedstrijd tegen Joegoslavië. Alle toenmalige spelers van Standard Luik waren geschorst, omdat ze twee jaren eerder onder dwang van trainer Raymond Goethals de spelers van Thor Waterschei hadden omgekocht om kampioen te worden (zaak-Bellemans). België miste ervaring in de verdediging: aanvoerder Erik Gerets en Walter Meeuws konden niet mee naar Frankrijk. In Nantes werden de Rode Duivels onder de voet gelopen door Frankrijk: 5-0 na een ruststand van 3-0. Michel Platini was de grote man met drie doelpunten.

België moest winnen van Denemarken om de halve finales te halen. Het kwam op een 2-0-voorsprong door doelpunten van Jan Ceulemans en Franky Vercauteren. Vlak voor rust maakte Frank Arnesen uit een strafschop de aansluitingstreffer. Vlak na rust werd de wedstrijd beslist: Erwin Vandenbergh kwam alleen voor de doelman te staan, maar faalde alleen voor Ole Qvist, in het dagelijks leven politieman in Kopenhagen. Vlak erna scoorde invaller Kenneth Brylle de gelijkmaker, waarna Denemarken de wedstrijd overheerste. Vlak voor het einde maakte Preben Elkjær Larsen aan alle twijfel een einde: 3-2 voor Denemarken. Alle Deense doelpuntenmakers waren in dienst van Belgische clubs. Op dezelfde avond won Frankrijk met 3-2 van Joegoslavië met weer drie doelpunten van Michel Platini: een intikker, een kopgoal en een vrije trap.

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Frankrijk	3	3	0	0	9	2	7	6
Denemarken	3	2	0	1	8	3	5	4
België	3	1	0	2	4	8	–4	2
Joegoslavië	3	0	0	3	2	10	–8	0

12 juni 1984 «onderlinge duels» 20:30 uur (UTC+2)	Frankrijk	1 – 0	Denemarken	Parc des Princes, Parijs Toeschouwers: 47.570 Scheidsrechter: Volker Roth (} West-Duitsland)
	Platini  78'	Wedstrijdverslag

13 juni 1984 «onderlinge duels» 20:30 uur (UTC+2)	België	2 – 0	Joegoslavië	Stade Félix Bollaert, Lens Toeschouwers: 41.774 Scheidsrechter: Erik Fredriksson ( Zweden)
	Vandenbergh  28' Grün  45'	Wedstrijdverslag

16 juni 1984 «onderlinge duels» 17:15 uur (UTC+2)	Frankrijk	5 – 0	België	Stade de la Beaujoire, Nantes Toeschouwers: 51.359 Scheidsrechter: Robert Valentine ( Schotland)
	Platini  4',  74' (pen.),  89' Giresse  33' Luis Fernández  43'	Wedstrijdverslag

16 juni 1984 «onderlinge duels» 20:30 uur (UTC+2)	Denemarken	5 – 0	Joegoslavië	Stade de Gerland, Lyon Toeschouwers: 24.736 Scheidsrechter: Augusto Lamo Castillo ( Spanje)
	Arnesen  8',  69' (pen.) Berggreen  16' Elkjær  82' Lauridsen  84'	Wedstrijdverslag

19 juni 1984 «onderlinge duels» 20:30 uur (UTC+2)	Frankrijk	3 – 2	Joegoslavië	Stade Geoffroy-Guichard, Saint-Étienne Toeschouwers: 47.589 Scheidsrechter: André Daina ( Zwitserland)
	Platini  59',  62',  77'	Wedstrijdverslag	Šestić  32' D. Stojković  84' (pen.)

19 juni 1984 «onderlinge duels» 20:30 uur (UTC+2)	Denemarken	3 – 2	België	Stade de la Meinau, Straatsburg Toeschouwers: 36.911 Scheidsrechter: Adolf Prokop ( Oost-Duitsland)
	Arnesen  41' (pen.) Brylle  60' Elkjær  84'	Wedstrijdverslag	Ceulemans  26' Vercauteren  39'

In tegenstelling tot groep A vielen in deze groep nauwelijks doelpunten. Bij titelverdediger West-Duitsland werd vooral de komst van doelman Harald Schumacher met spanning tegemoet gezien na de veelbesproken botsing met Fransman Patrick Battiston op het WK in 1982. Schumacher werd constant uitgefloten, maar speelde een uitstekend toernooi. Dat was hard nodig, want met name op het middenveld ontbeerde Duitsland elke vorm van creativiteit, Breitner was gestopt, Schuster zou nooit meer voor de nationale ploeg uitkomen en Magath was gepasseerd. Door gebrek aan alternatief werd topaanvaller Karl-Heinz Rummenigge op het middenveld geposteerd, Rudi Völler nam zijn plaats over in de aanval. Tegen Portugal was de ploeg niet opgewassen tegen het sterke Portugese middenveld, waar de kleine dribbelaar Ferenando Chalana veel indruk maakte, maar omdat Portugal aanvallend niet veel voorstelde bleef het 0-0. Ook de wedstrijd tegen Roemenië was weinig verheffend, maar er werd in ieder geval met 2-1 gewonnen dankzij twee treffers van Völler en een prima redding van Schumacher aan het einde van de wedstrijd.

Omdat alle andere wedstrijden eindigden in een gelijkspel had West Duitsland in hun laatste wedstrijd tegen Spanje genoeg aan een gelijkspel. Duitsland speelde veel beter dan in de eerste twee wedstrijden en Hans-Peter Briegel en Andreas Brehme schoten op paal en lat. De beste kans was voor Spanje, maar Schumacher stopte een strafschop van Carrasco. In de tweede helft was er nog één geslaagde actie van Rummenigge, maar de Spaanse doelman Luis Arconada redde bekwaam. Omdat Portugal-Roemenië ook op 0-0 leek te eindigen, waren beide ploegen bij een eindstand van 0-0 geplaatst en deden het rustig aan. Plotseling scoorde de ervaren invaller Nené 1-0 voor Portugal en moest Spanje nu winnen om zich te plaatsen. Spanje ging strijden voor hun laatste kans en in de laatste minuut scoorde Maceda de winnende treffer. West-Duitsland was verslagen en bij terugkomst op het vliegveld in Frankfurt hing er een spandoek: "Derwall raus". Jupp Derwall werd ontslagen en opgevolgd door Franz Beckenbauer.

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Spanje	3	1	2	0	3	2	1	4
Portugal	3	1	2	0	2	1	1	4
West-Duitsland	3	1	1	1	2	2	0	3
Roemenië	3	0	1	2	2	4	–2	1

14 juni 1984 «onderlinge duels» 17:15 uur (UTC+2)	West-Duitsland	0 – 0	Portugal	Stade de la Meinau, Straatsburg Toeschouwers: 44.707 Scheidsrechter: Romualdas Yushka ( Sovjet-Unie)
		Wedstrijdverslag

14 juni 1984 «onderlinge duels» 20:30 uur (UTC+2)	Roemenië	1 – 1	Spanje	Stade Geoffroy-Guichard, Saint-Étienne Toeschouwers: 16.972 Scheidsrechter: Alexis Ponnet ( Belgische voetbalbond)
	Bölöni  35'	Wedstrijdverslag	Carrasco  22' (pen.)

17 juni 1984 «onderlinge duels» 17:15 uur (UTC+2)	West-Duitsland	2 – 1	Roemenië	Stade Félix Bollaert, Lens Toeschouwers: 31.787 Scheidsrechter: Jan Keizer ( Nederland)
	Völler  25',  66'	Wedstrijdverslag	Coraş  46'

17 juni 1984 «onderlinge duels» 20:30 uur (UTC+2)	Portugal	1 – 1	Spanje	Stade Vélodrome, Marseille Toeschouwers: 24.364 Scheidsrechter: Michel Vautrot ( Frankrijk)
	Sousa  52'	Wedstrijdverslag	Santillana  73'

20 juni 1984 «onderlinge duels» 20:30 uur (UTC+2)	West-Duitsland	0 – 1	Spanje	Parc des Princes, Parijs Toeschouwers: 47.691 Scheidsrechter: Vojtěch Christov ( Tsjecho-Slowakije)
		Wedstrijdverslag	Maceda  90'

20 juni 1984 «onderlinge duels» 20:30 uur (UTC+2)	Portugal	1 – 0	Roemenië	Stade de la Beaujoire, Nantes Toeschouwers: 24.464 Scheidsrechter: Heinz Fahnler ( Oostenrijk)
	Nené  81'	Wedstrijdverslag

In vergelijking met het vorige EK plaatsten geen enkel land zich opnieuw voor de halve finales, West Duitsland werd door zowel Spanje als Portugal uitgeschakeld, België door Frankrijk en Denemarken. Italië en Tsjecho-Slowakije vielen ook af.

	halve finale				finale
	23 juni – Marseille
	Frankrijk	3
	Portugal	2			27 juni – Parijs
					Frankrijk	2
	24 juni – Lyon			Spanje	0
	Denemarken	1 (4)
	Spanje	1 (5)

In de halve finale tegen Portugal speelde Didier Six voor zijn eigen publiek (Marseille): ook hij presteerde matig, spitsen scoorden niet in deze ploeg. Wel scoorde de op het laatste moment bij de selectie toegevoegde verdediger Domerque uit een vrije trap. Portugal bleef in de wedstrijd dankzij een paar goede reddingen van hun doelman Bento. Op het middenveld had het veelgeprezen middenrif van Frankrijk het zwaar tegen de Portugezen, vooral de kleine besnorde dribbelaar Chalana leefde zich uit. Portugal begon steeds meer risico's te nemen en zette de twee aanvallers Nenė en Gomes naast de alleenstaande aanvaller Jordão in. Dat betaalde zich uit, want Jordão scoorde een kwartier voor tijd de gelijkmaker na een voorzet van Chalana en in de verlenging gebeurde precies hetzelfde: 1-2 voor Portugal. Frankrijk leek verslagen, pas zes minuten voor tijd scoorde opnieuw Domerque de gelijkmaker, waarna de wedstrijd op strafschoppen leek af te stevenen. In de laatste minuut scoorde de voor de rest onzichtbare Michel Platini na goed doorzetten van Jean Tigana. Voor twee hoofdrolspelers was het de laatste keer, dat ze in de schijnwerpers stonden: Domerque verloor na het EK zijn basisplaats weer aan de toen geschorste Manuel Amoros, Chalana verdiende door zijn glansrol een transfer naar Girondins de Bordeaux, waar hij ook door veel blessures nooit zijn belofte kon waarmaken. De wedstrijd is de geschiedenis in gegaan als een van de beste EK-wedstrijden aller tijden.

De andere halve finale was een botsing van twee stijlen: het avontuurlijke Deense - tegen het berekenbare Spaanse voetbal. In de eerste helft kwam Denemarken op voorsprong: doelman Arconada kon een kopkans Preben Elkjaer Larsen half verwerken, waarvan Søren Lerby profiteerde. Denemarken was in de eerste helft beter, waarbij Frank Arnesen de lat raakte. In de tweede helft kwam Spanje steeds beter in de wedstrijd en halverwege de tweede helft maakte Maceda de gelijkmaker. In de verlenging bleef het kansen regenen voor beide teams, waarbij Klaus Berggreen bij Denemarken de rode kaart ontving. In de strafschoppenserie miste uitgerekend een van de beste spelers van het toernooi Preben Elkjaer Larsen als enige. Spanje haalde de finale, maar zou in deze wedstrijd twee van zijn beste spelers missen vanwege een tweede gele kaart: Maceda en Gordillo waren geschorst voor de finale

23 juni 1984 «onderlinge duels» 20:00 uur (UTC+2)	Frankrijk	3 – 2 (nv)	Portugal	Stade Vélodrome, Marseille Toeschouwers: 54.848 Scheidsrechter: Paolo Bergamo ( Italië)
	Domergue  24',  114' Platini  119'	Wedstrijdverslag	Jordão  74',  98'

24 juni 1984 «onderlinge duels» 20:00 uur (UTC+2)	Spanje	1 – 1 (nv)	Denemarken	Stade de Gerland, Lyon Toeschouwers: 47.843 Scheidsrechter: George Courtney ( Engeland)
	Maceda  67'	Wedstrijdverslag	Lerby  7'
		Strafschoppen
	Santillana Señor Urquiaga Víctor Muñoz Sarabia	5 – 4	Brylle Olsen Laudrup Lerby Elkjær

Zie Finale Europees kampioenschap voetbal 1984 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

27 juni 1984 «onderlinge duels» 20:00 uur (UTC+2)	Frankrijk	2 – 0	Spanje	Parc des Princes, Parijs Toeschouwers: 47.368 Scheidsrechter: Vojtěch Christov ( Tsjecho-Slowakije)
	Platini  57' Bellone  90'	Wedstrijdverslag

UEFA Europees kampioenschap voetbal Winnaar 1984
FRANKRIJK 1ste titel

9 doelpunten

• Michel Platini

3 doelpunten

• Frank Arnesen

2 doelpunten

• Preben Elkjær
• Jean-François Domergue
• Rui Jordão
• Antonio Maceda
• Rudi Völler

1 doelpunt