Evil Empire

Evil Empire
Album van Rage Against the Machine
Uitgebracht	15 april 1996
Genre	Rapcore, Funkmetal
Duur	46:57
Label(s)	Epic Records
Producent(en)	Brendan O'Brien Rage Against the Machine
Professionele recensie
AllMusic link Rolling Stone link
Chronologie
1992 Rage Against the Machine   1996 Evil Empire   1999 The Battle of Los Angeles
Singles van Evil Empire
Bulls on Parade Uitgebracht: 1996 People of the Sun Uitgebracht: 1996 Down Rodeo Uitgebracht: 1997 Vietnow Uitgebracht: 1997
(en) Allmusic-pagina (en) MusicBrainz-pagina
Portaal    Muziek

Evil Empire is het tweede album van de Amerikaanse band Rage Against the Machine. Het is uitgebracht op 15 april 1996 en is de opvolger van het debuutalbum Rage Against the Machine. Evil Empire is geproduceerd door Brendan O'Brien en bereikte in de week na de release de nummer 1-positie in de Amerikaanse Billboard Album Top 200. Vijf singles zijn afkomstig van het album: "Bulls on Parade", "People of the Sun", "Tire Me", "Down Rodeo" en "Vietnow". Het album is in de Verenigde Staten meer dan 2 miljoen keer verkocht.^[1]

In de winter van 1994 begon Epic Records druk op Rage Against the Machine te zetten om een nieuw album op te nemen. De A&R van de band, Michael Goldstone, verplichtte de bandleden om samen in een huis in Atlanta te gaan wonen om nieuwe nummers te schrijven. Goldstone wilde alle mogelijke afleidingen weghalen en vertelde de band dat ze "of een album gingen schrijven, of geen band meer moest zijn". Opgesloten worden in het huis was een frustrerende tijd, volgens gitarist Tom Morello: "Er was compleet geen muzikale of persoonlijke communicatie aan de gang. We konden het nergens over eens worden: van muziek schrijven tot het kiezen van een T-shirtontwerp. Het was tien keer erger dan MTV's The Real World." Er werd elke dag gerepeteerd, maar uiteindelijk verlieten ze Atlanta na 4 weken zonder één nummer.^[2] Geruchten van een splitsing gingen rond^[3] en De la Rocha vluchtte naar Chiapas, de andere bandleden achterlatend. Dit hele incident zorgde ervoor dat ze meer dan 4 maanden niet met elkaar speelden.^[4]

Meer succes hadden ze toen de band terugging naar Los Angeles.^[5] Ze huurden een kamer tegenover een van hun appartementen en begonnen daar met het schrijven van nummers.^[4] In de periode januari-februari 1996 werd het album afgerond. Tijdens die periode werd het een nummer met de titel Testify nog radicaal veranderd tot het nummer Down Rodeo. (De huidige versie van Testify heeft niets met de voorgaande versies te maken.^[6]) Het nummer Bulls on Parade was op 14 april voor het eerst op televisie te zien op het MTV-programma 120 Minutes.

De stijl van het album verschilt met die van het debuutalbum. Op Evil Empire wordt meer de nadruk gelegd op de zang (en rap) van Zack de la Rocha in plaats van de gitaarriffs van Morello, zoals op het eerste album het geval was. Rage Against the Machine borduurt verder op het eerste album door weer overwegend linkse en anti-Amerikaanse teksten te verkondigen. De titel "Evil Empire" werd het eerst gebruikt door president Ronald Reagan, die met deze term het voormalige Sovjet-Unie aan wilde geven. Het is onbekend wanneer de term voor het eerst werd gebruikt; ergens tussen 1982 en 1983. Reagan was van mening dat de Sovjet-Unie een totalitaire en kwaadaardige staat was. Toen de bekendheid van de term groeide, kwam er steeds meer kritiek op Reagan voor het gebruik ervan. Het kind op de voorkant van het album is Ari Meisel, op dat moment 15 jaar oud en leerling van de Verenigde Naties Internationale School in New York. Het originele werk is van _Crimebuster_, het alter ego van artiest Mel Ramos uit Los Angeles.^[6]

Zie "People of the Sun", "Bulls on Parade", "Vietnow", "Tire Me" en "Down Rodeo" voor informatie over deze nummers.

Het vierde nummer van het album, "Revolver", gaat over huiselijk geweld en de gevolgen daarvan.^[7] "Snakecharmer" is een nummer over de stribbelingen en moeilijkheden die een revolutionair moet doorstaan.^[8] "Without A Face" gaat over de problemen die Mexicaanse vluchtelingen moeten doorstaan om in de Verenigde Staten een bestaan op te bouwen. Volgens De la Rocha bouwt de regering daar een nieuwe Berlijnse Muur op de grens om de immigratie te stoppen.^[9] "Wind Below" is een nummer over revolutie van arbeiders tegen de grote bedrijven die volgens De la Rocha op een dag zal komen. De grote bedrijven worden ook bekritiseerd over het feit dat ze massaal naar lagelonenlanden verhuizen. De term 'wind below' komt uit het essay The Southeast In Two Winds van Subcomandante Marcos. Hij beschrijft de Zapatisten en de Chiapas als 'the wind below'.^[10]

"Roll Right" refereert aan Dante Alighieri's 9 niveaus van de hel. De zin 'Send 'em to the seventh level!' gaat over het zevende niveau, waar 'warmongers' (mensen die volken of landen aansporen tot oorlogen) naartoe gingen. Ook Ralph Ellison wordt genoemd, die in 1953 Invisible Man schreef. Dat boek ging over de sociale en intellectuele problemen die de Afrikaans-Amerikaanse bevolking moest doorstaan na de Amerikaanse Burgeroorlog.^[11] Het laatste nummer "Year of tha Boomerang" is een term van Frantz Fanon, die een jaar beschrijft waarin imperialisten met geweld de kop zullen worden ingedrukt. De zin 'It's dark now in Dachau and I'm screamin' from within' refereert aan de Dachau Massacre, waar Amerikaanse soldaten na de bevrijding van het concentratiekamp in Dachau 520 SS-soldaten vermoorden.^[12]

De band begon 1996 met een rij concerten in Australië en Nieuw-Zeeland, wat tot begin februari duurde.^[13] Twee dagen voor het uitbrengen van het album verscheen de band in Saturday Night Live. Dat optreden werd controversieel, omdat de bandleden omgekeerde Amerikaanse vlaggen op het podium hingen. Ook de aanwezigheid van Steve Forbes was aanstootgevend voor de band.^[6] Na het spelen van één nummer ("Bulls on Parade") werden de bandleden uit het gebouw gezet.^[6][14][15] De eerste twee concerten na de uitgave van Evil Empire werden op 19 en 20 april in Californië gehouden. Het eerste concert was een gratis optreden op de California State University.^[4] Daarna hield de band, van april tot juni 1996, een Europese tour. Op 27 mei werd Pinkpop bezocht en op 6 en 7 juli het Torhout & Werchter Festival.^[13]

Eénmaal ging de band tussendoor terug naar de Verenigde Staten, voor een concert in San Francisco: het Tibetan Freedom Concert. Dat tweedaagse festival trok 100.000 toeschouwers en bracht de inkomsten aan het Milarepa Fonds, die voor het culturele behoud in Tibet strijden. Er waren een groot aantal andere bands aanwezig zoals The Smashing Pumpkins, Beastie Boys, Red Hot Chili Peppers en de Fugees.^[1] In juli ging de band definitief terug naar eigen land, met een optreden op Lollapalooza '96, gevolgd door een nationale tour met als klapper 5 concerten achter elkaar in het NY Roseland (New York). Op 23 augustus keerde de band nog eenmaal terug naar Europa voor een optreden op het Reading Festival. Dan volgde een nieuwe Amerikaanse tour. Het voorprogramma werd verzorgd door Girls Vs. Boys en Stanford Prison Experience. Het laatste concert was op 10 oktober in Arizona.^[13]

Vanaf april 1997 hield Rage Against the Machine een tour als voorprogramma van U2. De opbrengsten van dit concert schonk de band aan enkele activisten-groeperingen, zoals Friends & Family of Mumia Abu-Jamal, FAIR (Fairness and Accuracy In Reporting), the National Commission for Democracy in Mexico, EZLN en Women Alive.^[1] Na enkele Amerikaanse optreden ging de band naar Europa, onder andere voor festivals. Het tweede deel van 1997 toerden zij met Wu-Tang Clan. Deze concerten waren uitsluitend in de Verenigde Staten. Voor laatste 12 concerten werd Wu-Tang Clan vervangen door onder andere The Roots en Foo Fighters. Het laatste concert (21 september 1997) was het begin van een periode waarin de band anderhalf jaar lang geen concert hield.^[13] De band nam een pauze en begon in mei 1998 aan de eerste oefeningen van The Battle of Los Angeles.^[1] Na de tour werd een video uitgebracht, met verschillende opnamen van optredens tijdens de gehele tour, alsmede ongecensureerde videoclips van de band. Deze video werd later ook op dvd uitgebracht.

Het album kreeg drie van de vijf sterren van Rolling Stone. Recensent David Fricke schreef: "Evil Empire is gericht op politiek dat de Armageddon-is-heel-dichtbij-dynamiek een welkome verandering is van de gemiddelde hedendaage band. Zack de la Rocha rapt met een soort underdog-passie en Tom Morello's laat zijn gitaar het werk doen: tijdens de solo van Bulls on Parade doet hij bijna perfect het geluid van een draaitafel na."^[16] Allmusic.com gaf het album vier sterren: Leadzanger Zack de la Rocha zit ergens tussen de militante rap van Chuck D en de uitbarstingen van een straatpredikant met simplistische, vrijelijke leuzen. (...) Gitarist Tom Morello laat een divers palet van geluiden horen en creëert nieuwe patronen in heavy metal, wat best lastig is. Maar zelfs met Morello's virtuositeit brengt de band zijn metal/hip-hop fusie niet tot wasdom. Ze komen niet in een groove; het enige wat ze doen is pompen."^[17]

Voor de MTV Music Video Awards van 1996 is de clip van Bulls on Parade, geregisseerd door Peter Christophersen, genomineerd voor de Best Hard Rock Video-award.^[1] Tire Me won in 1996 een Grammy Award in de categorie Best Metal Performance. Ook Bulls on Parade was genomineerd voor een Grammy (in de categorie Best Hard Rock Performance) maar won niet. Een jaar later wordt het nummer People of the Sun eveneens genomineerd voor een Grammy Award, in de categorie Best Hard Rock Performance. ^[1] Het nummer Year of the Boomerang komt voor in de soundtrack van de film Higher Learning.^[6]

1. "People of the Sun" – 2:30
2. "Bulls on Parade" – 3:51
3. "Vietnow" – 4:39
4. "Revolver" – 5:30
5. "Snakecharmer" – 3:55
6. "Tire Me" – 3:00
7. "Down Rodeo" – 5:20
8. "Without a Face" – 3:36
9. "Wind Below" – 5:50
10. "Roll Right" – 4:22
11. "Year of tha Boomerang" – 3:59

1. "Hadda Be Shit Playing on the Jukebox (live)" van de single "Bulls on Parade"
2. "Zapata's Blood (live)" van de single "People of the Sun"
3. "Clear the Lane" van de single "Vietnow", originele B-side van debuutalbum
4. "Intro/Black Steel In The Hour Of Chaos" van de single "Vietnow"

In het bijgeleverde boekje van het album en op de officiële website staat een lijst van boeken die de bandleden aanbevelen:^[18]