Georges J.F. Köhler
 Georges J.F. Köhler | ||||
|---|---|---|---|---|
| 17 maart 1946 – 1 maart 1995 | ||||
_(cropped).jpg) | ||||
Köhler (1990) | ||||
| Geboorteland | Duitsland | |||
| Geboorteplaats | München | |||
| Overlijdensplaats | Freiburg im Breisgau | |||
| Nobelprijs | Fysiologie of Geneeskunde | |||
| Jaar | 1984 | |||
| Reden | Voor onderzoek aan het immuunsysteem en de productie van monoklonale antistoffen | |||
| Samen met | Niels Kaj Jerne César Milstein | |||
| Voorganger(s) | Barbara McClintock | |||
| Opvolger(s) | Michael Stuart Brown Joseph Goldstein | |||
| ||||
Georges Jean Franz Köhler (München, 17 maart 1946 – Freiburg im Breisgau, 1 maart 1995) was een Duits bioloog. Samen met César Milstein en Niels Kaj Jerne won hij in 1984 de Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde voor onderzoek aan het immuunsysteem en de productie van monoklonale antistoffen.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Köhler genoot zijn wetenschappelijke opleiding aan de Universiteit van Freiburg waar hij in 1974 promoveerde in de biologie. Aansluitend ging hij naar Cambridge om als postdoctoraal student onderzoek te doen onder César Milstein en waar ze samen de hybridomatechniek ontwikkelden.[1] Met deze techniek lieten ze een antilichaam producerende B-cel fuseren met een ontspoorde myeloomcel. Deze samengesmolten cellen (hybridomacellen) waren nu in staat antilichamen te maken van een specifieke soort, namelijk die van de oorspronkelijk B-cel.
Deze techniek was essentieel om identieke (monoklonale) antilichamen te produceren waarbij slechts één kloon van plasmacellen tot de productie van antistoffen wordt aangezet. Hun doorbraak wordt beschouwd als een van de belangrijkste technieken binnen de biotechnologie en leidde tot een snelle ontwikkeling van verscheidene medicijnen voor de behandeling van onder andere kanker, leukemie en aids. Een deel van dit onderzoek voerde hij uit aan het Basel Institut für Immunologie.
In 1984 werd Köhler directeur van het Max Planck Institute for Immunobiology, waar hij tot zijn dood bleef werken. Hij stierf aan de gevolgen van een longontsteking.
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- (en) The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1984. NobelPrize.org. Nobel Media AB 2018.
- (en) Schmeck Jr., Harold M, 3 Immunology Investigators Win Nobel Prize in Medicine. The New York Times (16 oktober 1984). Gearchiveerd op 24 mei 2015. Geraadpleegd op 15 juni 2015.
- (en) Altman, Lawrence K, A Discovery and its Impact: Nine Years of Excitement. The New York Times (16 oktober 1984). Gearchiveerd op 24 mei 2015. Geraadpleegd op 15 juni 2015.
- (en) Wade, Nicholas, Georges Kohler, 48, Medicine Nobel Winner. The New York Times (4 maart 1995). Gearchiveerd op 22 februari 2015. Geraadpleegd op 22 februari 2015.
- ↑ G. Köhler, C. Milstein (1975). Continuous cultures of fused cells secreting antibody of predefined specificity. Nature 256: 495-497. DOI: 10.1038/256495a0.
· 
· 