Hijo de la luna

Hijo de la luna (Spaans voor "Zoon van de maan") is een Spaanstalig liedje. De tekst en melodie zijn geschreven door José María Cano van de groep Mecano, die ermee in 1990 een Top 40-notering haalde in Nederland. Het lied is vertolkt door diverse artiesten, waaronder Loona (1999), Sarah Brightman (2000), Belle Pérez met Voice Male (2003) en Haggard (2008). Een Nederlandstalige versie wordt gezongen door Leoni Jansen.Ook is het nummer gesampled door DJ Zany en The Prophet in het hardstylenummer 384.000.

Het lied gaat over het tragische verhaal van een zigeunervrouw, die verliefd werd op een zigeuner die tot de etnische groep Calé behoorde. Zij konden niet met elkaar trouwen, omdat de wetten van elke zigeunerstad alleen huwelijken van dezelfde stam toestonden. De zigeunervrouw bidt, te midden van haar verdriet, en roept de maan aan, met het verzoek of de calé haar echtgenoot wordt. De maan in zijn volle maanfase spreekt haar aan en stelt een deal voor: ze zal met hem kunnen trouwen vanwege de liefde die ze voelde, in ruil voor het geven van haar eerste kind als offer. Hoewel de Maan haar tijdens de deal met de zigeuner op de proef stelt, redeneert ze dat als ze in staat zou zijn haar eigen zoon op te geven, ze eigenlijk niet in staat zou zijn van hem te houden.

De twee zigeuners trouwen en uit dat huwelijk wordt een kind geboren. Zijn ouders zijn verrast omdat het kind niet met dezelfde raciale kenmerken is geboren als zijn ouders, maar albino was. Volgens de tekst van het lied werd het kind geboren "wit als de rug van een hermelijn en met grijze ogen in plaats van olijfgroen, een albinokind van de maan", ondanks het feit dat zijn ouders een donkere huidskleur hadden en donkere ogen hadden. De zigeuner, de vader van het kind, accepteert niet dat het zijn zoon is, ontkent het vaderschap en confronteert zijn vrouw, waarbij hij haar ervan beschuldigt ontrouw te zijn geweest met een payo (geen zigeuner), waarna hij haar neersteekt en haar achterlaat om te sterven; Later neemt hij het kind in zijn armen en neemt hem mee naar de berg waar hij hem ook achterlaat om te sterven. Maar op dat moment neemt de maan het kind mee, en het lied eindigt met de woorden: "En op de nachten dat het volle maan is, zal dat zijn omdat het kind gelukkig is, en als het kind huilt, zal de maan afnemen, om hem te laten een wieg."