Jacob Houbraken

Jacob Houbraken
Jacobus Houbraken, zelfportret 1770
Jacobus Houbraken, zelfportret 1770
Persoonsgegevens
Geboren Dordrecht, december 1698
Overleden Amsterdam, 14 nov 1780
Beroep(en) graveur, kopergraveur, prentkunstenaar, beeldend kunstenaar
RKD-profiel
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Jacob Houbraken (Dordrecht, gedoopt 17 december 1698 – Amsterdam, 14 november, 1780) was een Noord-Nederlands tekenaar, graveur en kunstverzamelaar.[1]

Houbraken leerde het beroep van etser van zijn vader, Arnold Houbraken (1660-1719). In 1707 verhuisde hij naar Amsterdam, waar hij jarenlang zijn vader hielp met diens magnum opus; het historische werk De Groote Schouburgh der Nederlantsche konstschilders en schilderessen (1718-1721).

Na de dood van zijn vader, hielp Houbraken zijn moeder de laatste hand te leggen aan het manuscript voordat dit gepubliceerd werd. Hierna ging hij zich bezighouden met het maken van etsen van Nederlandse beroemdheden. Zijn werk werd beïnvloed door de werken van Cornelis Cort, Jonas Suyderhoeff, Gerard Edelinck en John Visscher.

Houbraken legde zich vrijwel geheel toe op het maken van portretten. Hij werd vooral bekend door zijn samenwerking met de historicus Thomas Birch en kunstenaar George Vertue. Samen werkten ze aan een project getiteld Heads of Illustrious Persons of Great Britain, welke tussen 1743 en 1752 in etappes werd gepubliceerd in Londen.

Tussen 1752 en 1759 werkte Houbraken met Hendrik Pothoven en Jan Wagenaar aan diens 21-delen tellende project Vaderlandsche historie.

Het totale oeuvre van Jacob Houbraken beslaat meer dan vierhonderd portretten. Deze portretten werden vaak gemaakt binnen een ovaal frame. Enkele voorbeelden zijn:

Zie de categorie Jacob Houbraken van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.