Joris Thijssen
Joris Thijssen | ||||
---|---|---|---|---|
Thijssen (2020) | ||||
Algemeen | ||||
Volledige naam | Joris Thijssen | |||
Geboren | 19 april 1974 | |||
Geboorteplaats | Arnhem | |||
Functie | lid Tweede Kamer der Staten-Generaal | |||
Sinds | 31 maart 2021 | |||
Partij | PvdA | |||
Titulatuur | ir., MBA | |||
Alma mater | Technische Universiteit Delft, Universiteit van Amsterdam, Universiteit Leiden, Erasmus Universiteit Rotterdam | |||
Functies | ||||
2021-heden | lid Tweede Kamer der Staten-Generaal | |||
|
Joris Thijssen (Arnhem, 19 april 1974) is een Nederlands bestuurder en politicus namens de PvdA. Sinds 31 maart 2021 is hij lid van de Tweede Kamer der Staten-Generaal.
Opleiding
[bewerken | brontekst bewerken]Thijssen werd geboren in Arnhem in 1974. Zijn vader was directeur van een bedrijf dat scooters importeerde.[1] Thijssen studeerde luchtvaart- en ruimtevaarttechniek aan de Technische Universiteit Delft tussen 1992 en 2000, toen hij cum laude afstudeerde.[2][3] Thijssen was lid van de studentenroeivereniging D.S.R. Proteus-Eretes.[3] Na zijn tweede studiejaar maakte hij een wereldreis en volgens Thijssen zette dit hem aan het denken over het effect van de mens op de planeet.[4] Voor zijn scriptie liep hij onder toezicht van astronaut Wubbo Ockels twee jaar stage bij de Europese Ruimtevaartorganisatie (ESA), waar hij werkte aan een maanlander voor op de zuidpool.[3][5] Thijssens vader overleed toen Joris twintig was.[6] Hij heeft later ook nog filosofie en antropologie gestudeerd in Amsterdam en Leiden en een executive MBA behaald aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.[7]
In 2008 solliciteerde Thijssen naar een baan als astronaut bij de ESA, maar hij werd niet gekozen.[4]
Greenpeace
[bewerken | brontekst bewerken]Thijssen werd vrijwilliger bij Greenpeace in de tweede helft van de jaren 90.[8] In 1997 ging hij samen met toekomstig politicus Diederik Samsom naar Normandië om vanuit een boot met vliegers de mate van radioactiviteit te meten bij een lozingspijp.[4][9] Nadat Thijssen zijn studie had voltooid, kreeg hij een betaalde positie bij de organisatie. Hij voerde actie tegen kernenergie en onderzocht het smelten van gletsjers.[10]
In juli 2002 lukte het Thijssen om het terrein van Paleis Huis ten Bosch te betreden tijdens de presentatie van het kabinet-Balkenende I. Hij toonde daar uit protest een spandoek met de tekst "De milieuminister meldt zich" voordat hij tien minuten later door beveiligers werd weggehaald. Thijssen, die gekleed was in pak en achter in een huurauto zat, was binnengelaten door de Koninklijke Marechaussee nadat zijn chauffeur had gezegd dat achterin de nieuwe milieuminister zat, een destijds niet bestaande positie.[11] Twee maanden later, tijdens de algemene politieke beschouwingen, wist hij de plenaire zaal van Tweede Kamer binnen te komen. Ditmaal werd hij verwijderd en gearresteerd voordat hij zich vast kon ketenen en een speech kon houden. Later op die dag werd hij vrijgelaten.[12] Thijssen werd niet vervolgd voor beide acties na het treffen van een schikking van €250.[13]
Thijssen was campagneleider klimaat en energie bij Greenpeace Nederland totdat hij in 2007 naar China verhuisde om bij het kantoor in Beijing voor een jaar als adviseur te werken.[2][3] Daarna werkte hij twee jaar voor Greenpeace International, waar hij veertig regionale kantoren coördineerde en hun acties ondersteunde.[3][14] In 2009–10 zat Thijssen twintig dagen in voorarrest in de Deense gevangenis Vestre, nadat hij en drie anderen waren opgepakt voor huisvredebreuk en valsheid in geschrifte. Hij had twee activisten geholpen, die tijdens de Klimaatconferentie van Kopenhagen waren binnengekomen bij een galadiner voor wereldleiders in het paleis Christiansborg en spandoeken hadden laten zien.[15][16] Hij werd later veroordeeld tot een voorwaardelijke straf van twee weken, maar hij kreeg ook een schadevergoeding van €2.400.[17][18]
Vervolgens kwam Thijssen terug bij Greenpeace Nederland om als campagnedirecteur en later als programmadirecteur te werken.[3][4] Hij probeerde opnieuw op het terrein van Huis ten Bosch te komen als milieuminister tijdens de presentatie van het kabinet-Rutte I in 2010, maar ditmaal mislukte zijn poging. Nadat hij had beweerd de minister van Defensie te zijn en zijn spandoek had getoond, werd hij gearresteerd en voor een aantal uur vastgehouden.[19] Thijssen was ook in 2013 de onderhandelaar van Greenpeace voor het Energieakkoord, waarin 47 organisaties waaronder de Rijksoverheid afspraken om de energievoorziening duurzamer te maken.[20][21]
Mededirecteur (2016–2020)
[bewerken | brontekst bewerken]Thijssen werd op 1 september 2016 samen met Anna Schoemakers directeur van Greenpeace Nederland. Ze volgden Sylvia Borren op.[22] Thijssens focus als directeur was Nederlandse politiek en bedrijven, terwijl Schoemakers zich vooral bezighield met internationale zaken.[23] Een week na hun benoeming hingen ze samen met een andere activist in hangmatten aan een kabel die tussen twee windturbines in de Eemshaven was gespannen om zo te voorkomen dat een kolenschip een kolencentrale daar kon bevoorraden.[24] In oktober deed Thijssen mee aan een nationale klimaattop die over de implementatie van het akkoord van Parijs ging. Daar schudde hij de hand van de directeur van Royal Dutch Shell Nederland, Marjan van Loon.[25]
Toen Thijssen en Schoemakers directeur waren, werd het budget voor het werven van donors vergroot, omdat het aantal donors in de vijf jaren voorafgaand aan 2018 met meer dan een vijfde was gedaald.[26] Greenpeace was in 2018 ook een van de partijen bij de onderhandelingen voor het klimaatakkoord. Enkele weken voordat het akkoord af zou moeten zijn dreigden Greenpeace en drie andere milieuorganisaties het niet te ondertekenen.[27] In december – op de dag voordat het aan het kabinet werd aangeboden – gaven de organisaties definitief aan het conceptakkoord niet te zullen steunen.[28] In een interview vertelde Thijssen dat volgens hem de maatregelen niet genoeg waren om gevaarlijke klimaatverandering te stoppen. Ook was hij tegenstander van de CO2-afvang en -opslag uit het akkoord en vond hij dat burgers te veel moesten betalen om klimaatverandering tegen te gaan in vergelijking tot grote bedrijven.[2]
Hij trad af als directeur toen in november 2020 werd bekendgemaakt dat hij mee zou doen aan verkiezingen in 2021. Thijssen vertrok om de politieke neutraliteit van Greenpeace te handhaven.[8]
Politiek
[bewerken | brontekst bewerken]Tijdens de Tweede Kamerverkiezingen 2021 stond hij op plek zes op de kandidatenlijst van de PvdA.[29] Thijssen ontving 2666 voorkeurstemmen en is sinds 31 maart 2021 lid van de Tweede Kamer der Staten-Generaal.[30] Hij heeft de portefeuille klimaat, energie, landbouw, natuur, buitenlandse handel en ontwikkelingssamenwerking.[31] Hij is ook lid van de commissies voor Defensie, voor Economische Zaken en Klimaat, voor Infrastructuur en Waterstaat en voor Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit.[7] Thijssen was tegenstander van investeringen in kernenergie en noemde het een afleiding van het daadwerkelijk terugdringen van klimaatverandering vanwege de hoge kosten en het resulterende radioactief afval.[32] Samen met Kamerlid Suzanne Kröger van GroenLinks schreef hij in 2022 een plan om het klimaat te verbeteren. Het bevatte ambitieuzere doelen dan die van het kabinet en legde de nadruk op het betaalbaar maken van verduurzaming voor mensen met een lager inkomen.[33] Als reactie op de stikstofproblematiek besloot de regering boeren uit te kopen. Thijssen stelde vervolgens voor dat de schulden van stoppende boeren deels kwijtgescholden zouden moeten worden door de Rabobank, de grootste financier van de landbouwsector. Hiermee wilde hij voorkomen dat een aanzienlijk deel van het geld voor het uitkopen van boeren bij de bank terecht zou komen.[34] Een motie van Thijssen om de mogelijkheid van een dergelijke bail-in te onderzoeken ontving steun van een meerderheid van de Tweede Kamer.[35]
Hij was de lijstduwer van de PvdA in zijn thuisgemeente Gooise Meren bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2022.[36]
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Scheer, Paul, Joris Thijssen (PvdA): 'Dappere besluiten nodig over energietransitie'. VNO-NCW (29 maart 2023). Gearchiveerd op 30 mei 2023. Geraadpleegd op 30 mei 2023.
- ↑ a b c Van Santen, Hester, "Ik had gedacht dat multinationals het klimaat serieus zouden nemen", NRC Handelsblad, 3 januari 2019. Gearchiveerd op 27 augustus 2023. Geraadpleegd op 28 december 2020.
- ↑ a b c d e f (en) Van Uffelen, Connie, After Delft – Joris Thijssen. Delft Outlook (oktober 2019). Geraadpleegd op 30 december 2020.
- ↑ a b c d Kraak, Haro, "Kandidaat-Kamerlid voor de PvdA met een lange lijst arrestaties als Greenpeace-activist", de Volkskrant, 30 november 2020. Gearchiveerd op 17 januari 2021. Geraadpleegd op 29 december 2020.
- ↑ De Sloover, Sara, "Op naar de sterren en daar voorbij", Volkskrant Banen, 5 augustus 2008, pp. 18–19.
- ↑ Kraijenoord, Henk, "Thijssen (PvdA): Voor een compromis op klimaatgebied is het al te laat", Reformatorisch Dagblad, 23 augustus 2021. Gearchiveerd op 24 augustus 2021. Geraadpleegd op 29 augustus 2021.
- ↑ a b Biografie, onderwijs en loopbaan van Joris Thijssen. Tweede Kamer der Staten-Generaal. Gearchiveerd op 24 april 2021. Geraadpleegd op 24 april 2021.
- ↑ a b "Personalia", Energeia, 27 november 2020. Gearchiveerd op 27 augustus 2023. Geraadpleegd op 29 november 2020.
- ↑ Oostveen, Margriet, "De activist, de filosoof en de strateeg", NRC Handelsblad, 18 november 2002. Gearchiveerd op 27 augustus 2023. Geraadpleegd op 30 december 2020.
- ↑ Joosten, Carla (27 november 2019). De 100 van Jesse Klaver. Elsevier Weekblad 75 (48): p. 10
- ↑ Kranenberg, Annieke; Kruijt, Michiel, "'Minister' kwam ongehinderd paleisterrein op", de Volkskrant, 24 juli 2002, pp. 2.
- ↑ "Activist verstoort debat", NRC Handelsblad, 19 september 2002, pp. 2.
- ↑ "Geen vervolging 'milieuminister'", Algemeen Dagblad, 30 mei 2003, pp. 3.
- ↑ Bonger, Saskia, "Realistische activist", Delta, 14 september 2011. Gearchiveerd op 27 augustus 2023. Geraadpleegd op 30 december 2020.
- ↑ Van Zoelen, Bart, "De milieuminister is weer thuis", Het Parool, 8 januari 2010, pp. 4.
- ↑ Meershoek, Patrick, "Activist milieutop nog vast", Het Parool, 13 december 2009, pp. 2.
- ↑ "Geen cel voor toneelspelers in Kopenhagen", de Volkskrant, 27 augustus 2011, pp. 31.
- ↑ Punt, Peter, "Activist Greenpeace krijgt schadevergoeding", Het Parool, 29 augustus 2012. Geraadpleegd op 28 december 2020.
- ↑ Veldman, Willemien, "'Milieuminister' Greenpeace opgepakt", BN DeStem, 14 oktober 2010. Geraadpleegd op 28 december 2020.
- ↑ Bouma, Joop, "Zuinig met energie wordt weer de norm", Trouw, 28 augustus 2013, pp. 9.
- ↑ Wat is het Energieakkoord?. SER. Gearchiveerd op 15 januari 2021. Geraadpleegd op 28 december 2020.
- ↑ Greenpeace maakt nieuwe directie bekend. Greenpeace (7 juli 2016). Geraadpleegd op 30 december 2020.
- ↑ Spaans, Vera, "Anna Schoemakers: 'Gekke henkie? Prima'", Het Parool, 16 februari 2019. Gearchiveerd op 10 augustus 2020.
- ↑ "Greenpeace blokkeert kolenschip in Eemshaven", NOS, 8 september 2016. Geraadpleegd op 30 december 2020.
- ↑ Dupont–Nivet, Daphné; Woutersen, Emiel, "Met de vuist aan tafel", De Groene Amsterdammer, 9 augustus 2017. Gearchiveerd op 5 december 2020. Geraadpleegd op 28 december 2020.
- ↑ Van Dijk, Bert, "Greenpeace gaat extra investeren om teruggang aantal donateurs te stoppen", Het Financieele Dagblad, 19 april 2018. Gearchiveerd op 27 augustus 2023. Geraadpleegd op 28 december 2020.
- ↑ Markus, Niels, "Klimaatakkoord in gevaar nu milieuclubs ontevreden zijn", Trouw, 4 december 2018. Gearchiveerd op 28 november 2020. Geraadpleegd op 28 december 2020.
- ↑ Grol, Carel; Knoop, Bas, "Klimaatakkoord: moeizaam compromis dat zich nog moet bewijzen", Het Financieele Dagblad, 21 december 2018. Gearchiveerd op 20 september 2021. Geraadpleegd op 28 december 2020.
- ↑ Kandidatenlijst 2021. Partij van de Arbeid. Gearchiveerd op 14 maart 2021. Geraadpleegd op 26 februari 2021.
- ↑ Uitslag Tweede Kamerverkiezing 17 maart 2021 (pdf) p. 268. Kiesraad (26 maart 2021). Gearchiveerd op 2 april 2021. Geraadpleegd op 27 maart 2021.
- ↑ Tweede Kamer. PvdA. Gearchiveerd op 12 april 2022. Geraadpleegd op 22 april 2022.
- ↑ Thijssen, Joris, "'Kerncentrales draaien op subsidie'", 12 februari 2022. Geraadpleegd op 22 april 2022.
- ↑ "PvdA en GroenLinks: ambitieuzere klimaatdoelen, ook voor armeren", Leeuwarder Courant, 31 mei 2022.
- ↑ "'Agro-industrie moet miljarden meebetalen aan stikstofcrisis'", NOS, 7 juli 2022. Gearchiveerd op 28 september 2022. Geraadpleegd op 3 september 2022.
- ↑ "Rabobank: kwijtschelden boerenleningen niet aan de orde", NRC, 12 juli 2022. Geraadpleegd op 3 september 2022.
- ↑ Vaststelling aantal stemmen in gemeente p. 7. Gooise Meren (17 maart 2022). Gearchiveerd op 13 april 2023. Geraadpleegd op 22 april 2022.