McDonnell Douglas KC-10 Extender
KC-10 Extender | ||||
---|---|---|---|---|
KDC-10 Extender van de Koninklijke Luchtmacht | ||||
Algemeen | ||||
Fabrikant | McDonnell Douglas | |||
Rol | Tankervliegtuig, overig transport | |||
Bemanning | 4 | |||
Varianten | KC-10 Extender KDC-10 Extender | |||
Status | ||||
Aantal gebouwd | KC-10: 60 KDC-10: 2 | |||
Gebruik | United States Air Force Koninklijke Luchtmacht | |||
Afmetingen | ||||
Lengte | 55,43 m | |||
Hoogte | 17,70 m | |||
Spanwijdte | 50,40 m | |||
Gewicht | ||||
Startgewicht | 120.000 kg | |||
Max. gewicht | 256.300 kg | |||
Laadvermogen | 136.300 kg | |||
Krachtbron | ||||
Motor(en) | CF6-50C2 turbofan (3x) | |||
Vermogen | 52.500 lbs per motor kW | |||
Prestaties | ||||
Kruissnelheid | 890 km/h | |||
Topsnelheid | 962 km/h | |||
Vliegbereik | 9760 km | |||
|
De McDonnell Douglas KC-10 Extender is een militair transportvliegtuig van de United States Air Force en de Koninklijke Luchtmacht. Het vliegtuig is een doorontwikkeling van de civiele McDonnell Douglas DC-10. De KC-10 Extender is bedoeld voor algemene transporttaken en meer specifiek het bijtanken in de lucht.
De KC-10 Extender is oorspronkelijk ontwikkeld door de Amerikaanse luchtmacht als aanvulling op de Boeing KC-135 Stratotanker. Dit toestel werd naar aanleiding van voorvallen in Zuidoost-Azië en het Midden-Oosten voor sommige taken niet geschikt bevonden. De DC-10 was na de DC-9 het tweede transportvliegtuig van McDonnell Douglas dat door de Amerikaanse luchtmacht werd doorontwikkeld. In totaal werden er 60 KC-10s geproduceerd voor de Amerikaanse luchtmacht. Voor de Verenigde Staten speelt de KC-10 een belangrijke rol bij het deelnemen aan verre overzeese operaties zoals de beide Golfoorlogen met Irak.
KDC-10
[bewerken | brontekst bewerken]Twee vergelijkbare tankers werden voor de Koninklijke Luchtmacht onder de benaming KDC-10 omgebouwd uit voormalige DC-10-verkeersvliegtuigen van Martinair. Dit zijn de Jan Scheffer (T-235) en Prins Bernhard (T-264).[1] De KDC-10 maakte gedurende een periode van 25 jaar het voor de Nederlandse luchtmacht mogelijk om onder andere F-16's in de lucht van brandstof te voorzien.
De Prins Bernhard is op 4 november 2019 naar Amerika gevlogen, verkocht aan een Amerikaans bedrijf.[2] De Jan Scheffer volgde op 25 oktober 2021. Ook in dit geval werd Omega Air de nieuwe eigenaar.[3] Beide machines zijn vervangen door de Airbus A330 waarvan de Koninklijke Luchtmacht er samen met vijf andere landen acht heeft besteld. Vijf van deze vliegtuigen zijn op Vliegbasis Eindhoven gestationeerd.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel McDonnell Douglas KC-10 Extender op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- KDC-10 Extender informatiepagina op de website van het Ministerie van Defensie
- ↑ https://www.defensie.nl/onderwerpen/materieel/vliegtuigen-en-helikopters/mcdonnell-douglas-kdc-10
- ↑ https://www.ed.nl/eindhoven/oud-piloot-neemt-afscheid-van-dc-10-op-vliegbasis-eindhoven-jeetje-wat-een-schermen~aadac3bf. Gearchiveerd op 10 augustus 2020.
- ↑ https://www.upinthesky.nl/2021/10/24/de-carriereswitch-van-enkele-dc-10s-naar-de-luchtmacht-longread/