Loes van der Horst
| Loes van der Horst | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Van der Horst aan het werk (1983) | ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Catharina Louisa van der Horst-Wenkebach | |||
| Geboren | Noordwijk, 11 december 1919 | |||
| Overleden | Amsterdam, 2 september 2012 | |||
| Geboorteland | Nederland | |||
| Beroep(en) | beeldhouwer, schilder, installatiekunstenaar | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Catharina Louisa (Loes) van der Horst-Wenckebach (Noordwijk, 11 december 1919 – Amsterdam, 2 september 2012) was een Nederlands schilder, textielkunstenaar, beeldhouwer en installatiekunstenaar.[1]
Leven en werk
[bewerken | brontekst bewerken]Wenkebach was een dochter van schilder en beeldhouwer Oswald Wenckebach (1895-1962) en textielkunstenares Louise Lau (1893-1967). Ze werd opgeleid aan de Kunstgewerbeschule in Wenen (1935-1938) en de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag (1938-1941).[2] Ze trouwde met de toneelspeler Hent van der Horst (1924-1997).
In haar vroege jeugd hield ze van koorddansen; ze oefende met haar zusters tussen twee bomen in de tuin; vader zag het met lede ogen aan en liet daarop een staalkabel plaatsen; dat zou in haar later werk terugkeren.[3] Loes van der Horst schilderde aanvankelijk, maar maakte op aanraden van haar moeder de overstap naar het weven. Ze maakte van diverse materialen geweven werk, aanvankelijk in het platte vlak, vanaf 1973 driedimensionaal. In 1969 exposeerde ze op de Biennale de la Tapisserie in Lausanne als eerste een met polypropeen geweven werk. In 1981 stopte ze met weven, daarna maakte ze alleen nog ruimtelijke werken met materialen als staal, zink en polyester.[4] In 1990 ontving ze de Judith Leysterprijs en in 1998 de Oeuvreprijs van het Fonds voor beeldende kunsten, vormgeving en bouwkunst. Ze was lid van de Nederlandse Federatie van Beroepsverenigingen van Kunstenaars, Ambachtengroep en World Crafts Council.[2]
Van der Horst overleed op 92-jarige leeftijd. Haar laatste werk voor de openbare ruimte, Yellow wings, werd postuum in Amsterdam Zuidoost geplaatst. Het is een remake van de Bijlmobiel die zij in 1974 voor de Bijlmer had gemaakt.[5]
Enkele werken
[bewerken | brontekst bewerken]- 1998 Vlinders In de volksmond; zelf noemde ze het Installatie Flevoflat, Kramatplantsoen (bij het Flevohuis), Amsterdam
- Inversed fountain, Universiteit Leiden
- 2015 Yellow Wings, Strandvlietpad, Amsterdam
Werk in openbare collecties (selectie)
[bewerken | brontekst bewerken]- Centraal Museum, Utrecht
- Kröller-Müller Museum
- Stedelijk Museum Amsterdam
- TextielMuseum, Tilburg
Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]- Loes van der Horst (1995) Op het geluid van de branding. Nuth: Drukkerij Rosbeek bv. ISBN 9073367085.
- Loes van der Horst, Friso Broeksma, Evert van Straaten e.a. (2009) Voor de horizon. Deventer: Thieme Art. ISBN 978 90 78964 44 5
- ↑ Biografische gegevens bij het RKD-Nederlands Instituut voor Kunstgeschiedenis
- ↑ a b Pieter A. Scheen (1969) Lexicon Nederlandse Beeldende Kunstenaars 1750-1950. 's-Gravenhage: Kunsthandel Pieter A. Scheen N.V. Volume 2, p. 578.
- ↑ Kees Keijer, Installatie Flevoflat
. Het Parool/parool.nl (25 augustus 2023). Gearchiveerd op 4 maart 2024. Geraadpleegd op 4 maart 2024. - ↑ José Boyens, "Loes van der Horst en de fascinatie door de ruimte", Ons Erfdeel, jaargang 48 (2005). Gearchiveerd op 15 augustus 2022.
- ↑ "Yellow Wings, Octatube; "Yellow Wings, Loes van der Horst, 2015", Public Art Amsterdam. Gearchiveerd op 5 maart 2021.
