Koninkrijk Mercia

Miercna rice
←  527 – 919  →
(Details)
Kaart
803
Algemene gegevens
Hoofdstad	Tanworth[1]
Talen	Oudengels
Religie(s)	Heidendom, christendom

Het koninkrijk Mercia (Oudengels: Mierce rice, "grensvolk") was een Angelsaksisch koninkrijk in Engeland, dat deel uitmaakte van de heptarchie. Het gebied strekte zich uit van de Noordzee tot aan Wales. Het rijk werd gesticht in het begin van de 7e eeuw, kende een periode van bloei onder koning Offa (757/758 – 796), maar werd in het begin van de 9e eeuw onderworpen door Egbert van Wessex.

De vroegst bekende koning van Mercia was Creoda, die rond 585 aan de macht kwam. Een eerste tijd van bloei, waarin Mercia een groot deel van Engeland beheerste was onder koning Penda (overleden 655). Hierna zakte het weer terug tot aan de tijd van koning Ethelbald (716 - 757). Hij moest zich aanvankelijk verweren tegen sterke rivalen in Kent en Wessex, maar na hun dood en aftreden wist hij de hegemonie over deze koninkrijken te bewerkstelligen. Hij verwierf zich de titel Bretwalda. Ook Offa, die korte tijd na de dood van Ethelbald aan de macht kwam, wist die status te bereiken.

Kort daarna wist Egbert van Wessex een belangrijke en beslissende slag te winnen (Ellendun, 825) en daarmee kwam aan de overheersing door Mercia een einde. Van die tijd af was het Wessex dat de leiding had onder de Engelse koninkrijken.

De data, de namen en feiten over de eerste heersers over Mercia (gelijk aan de andere heersers in de heptarchie) zijn meestal aannames.
De Angelenhoofdman Icel komt met zijn volk van over de Noordzee naar (wat nu) Groot-Brittannië is.