Mugil cephalus

Mugil cephalus IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2018)
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Superklasse: Osteichthyes (Beenvisachtigen) Klasse: Actinopterygii (Straalvinnigen) Orde: Mugiliformes (Harders) Familie: Mugilidae (Harders) Geslacht: Mugil
Soort
Mugil cephalus Linnaeus, 1758
Synoniemen
Lijst Mugil rammelsbergii Tschudi, 1846 Mugil albula Linnaeus, 1766 Mugil ashanteensis Bleeker, 1863 Mugil cephalotus Valenciennes, 1836 Mugil dobula Günther, 1861 Mugil gelatinosus Klunzinger, 1872 Mugil grandis Castelnau, 1879 Mugil hypselosoma Ogilby, 1897 Mugil japonicus Temminck & Schlegel, 1845 Mugil lineatus Valenciennes, 1836 Mugil mexicanus Steindachner, 1876 Mugil muelleri Klunzinger, 1879 Mugil mulleri Klunzinger, 1879 Mugil our Forsskål, 1775 Mugil provensalis Risso, 1810 Mugil tang Bloch, 1794 Mugil vulpinus Nardo, 1847 Myxus barnardi Gilchrist & Thompson, 1914 Myxus caecutiens Günther, 1876 Myxus pacificus Steindachner, 1900 Myxus superficialis Klunzinger, 1870 Mugil cephalus ashanteensis Bleeker, 1863 Mugil cephalus cephalus Linnaeus, 1758 Mugil cephalus rammelsbergi Tschudi, 1846 Mugil crenilabis our Forsskål, 1775 Mugil cephalas Linnaeus, 1758 Mugil peruanus Hildebrand, 1946
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Mugil cephalus op Wikispecies
(en) World Register of Marine Species
Portaal    Biologie Vissen

Mugil cephalus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de harders (Mugilidae).^[2] De wetenschappelijke naam is gepubliceerd in 1758 door Linnaeus in de tiende editie van Systema naturae.

Mugil cephalus wordt bij ongeveer 30 cm lengte geslachtsrijp. Volwassen vissen zijn gemiddeld 50 cm lang. De vis kan een lengte van 100 cm bereiken. De eerste rugvin bevat vijf stekels en de tweede zeven tot negen vinstralen, de aarsvin drie stekels en acht of negen vinstralen.

Mugil cephalus heeft een groot verspreidingsgebied over de hele wereld in subtropische en tropische kustwateren en riviermondingen, waar de vis zich ophoudt in relatief ondiep water (minder dan 10 m). Het is (zoals bij de meeste harders) een katadrome vissoort.

Er bestaat een uitgebreide beroepsvisserij op deze soort harder en de vis wordt ook veel gekweekt. De eitjes van deze harder worden verwerkt tot het mediterrane voedingsmiddel bottarga.

De soort wordt niet bedreigd in zijn voortbestaan (beoordelingsjaar 2008).^[1]