Niels Vink

Niels Vink
Niels Vink
Persoonlijke informatie
Bijnaam Niels on wheels
Nationaliteit Vlag van Nederland Nederland
Geboorteplaats Helmond
Geboortedatum 6 december 2002
Woonplaats Stiphout
Slaghand rechts
Coach Hans-Jurgen Striek[1]
Enkelspel
Titels 5 grandslam
2 masters
Hoogste positie 1e (14 maart 2022)
Masters winst (2021, 2023)
Paralympische Spelen Brons brons (2020) Goud goud (2024)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open finale (2023)
Vlag van Frankrijk Roland Garros winst (2022, 2023)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon winst (2023, 2024)
Vlag van Verenigde Staten US Open winst (2022)
Dubbelspel
Titels 9 grandslam
1 paralympisch
4 masters
Hoogste positie 1e (13 september 2021)
Masters winst (2019, 2021–2023)
Paralympische Spelen Goud goud (2020, 2024)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open winst (2023)
Vlag van Frankrijk Roland Garros winst (2022, 2024)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon winst (2022–2024)
Vlag van Verenigde Staten US Open winst (2021–2023)
Laatst bijgewerkt op: 1 september 2024
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Niels Vink (Helmond, 6 december 2002) is een rolstoeltennisspeler uit Nederland die uitkomt in de categorie quad.[2] Hij bereikte in het enkelspel de eerste positie op de wereldranglijst van quad-spelers (maart 2022). Op de Paralympische spelen in Tokio won hij de bronzen medaille in het enkelspel en een gouden medaille in het dubbelspel,[3] samen met Sam Schröder.

Medische voorgeschiedenis

[bewerken | brontekst bewerken]

Op éénjarige leeftijd kreeg Vink een bacteriële infectie (meningokokken sepsis). Daardoor verloor hij beide benen en verscheidene vingerkootjes.

Op negenjarige leeftijd bezocht hij de Paralympische Zomerspelen 2012 in Londen. Hier ontstond zijn ambitie om ooit aan de paralympische spelen mee te doen. Nadat hij enkele sporten had uitgeprobeerd, koos hij voor het rolstoeltennis.

Na drie enkelspeltitels in de "ITF Futures"-serie, won Vink zijn eerste "ITF 2"-titel in 2018 op het German Open in Berlijn – in de finale versloeg hij land­genoot Sam Schröder.[5]

Op 28 januari 2019 werd Vink het nummer 1 van de wereldranglijst bij de junioren,[6] nadat hij een dag eerder de Cruyff Foundation Junior Masters (het officieuze wereld­kampioenschap voor junioren) had gewonnen.[7] In juli won hij voor het eerst een toernooi van categorie "ITF Super Series": het British Open Wheelchair Tennis-kampioenschap in Nottingham[8] – in de finale versloeg hij de thuisspelende Andy Lapthorne.[9] In november won hij de dubbelspeltitel op het Wheelchair Tennis Masters-toernooi in Orlando (Florida) (het officieuze wereldkampioenschap van het rolstoeltennis), samen met de Australiër Heath Davidson.[10]

In juni 2021 won Vink op het French Riviera Open op de Mouratoglou Academy in Biot (categorie "ITF Super Series") de titel zowel in het enkel- als in het dubbelspel – hij versloeg in het enkelspel degene met wie hij samen het dubbelspel won: landgenoot Sam Schröder.[11] In september won hij twee medailles op de Paralympische spelen in Tokio (zie boven). Een week later bereikte hij op het US Open de enkelspelfinale, die hij verloor van de Australiër Dylan Alcott – in het dubbelspel won hij daar de titel, samen met landgenoot Sam Schröder. Hiermee bereikte hij de top van de wereld­ranglijst in het dubbelspel. In november won Vink op het officieus wereld­kampioenschap de titel in het enkelspel en, samen met landgenoot Sam Schröder, ook in het dubbel­spel[12] – Vink werd daarbij de jongste quad-enkel­spel­winnaar in de geschie­denis van de Masters.[13]

Op het Australian Open 2022 bereikte Vink de finale van het dubbelspel, samen met Schröder. Op Roland Garros wist hij, weer met Schröder, de dubbel­spel­titel te bemachtigen, waarna hij zijn landgenoot in de enkelspelfinale versloeg om zijn eerste grandslamtitel in het enkelspel te veroveren. Op Wimbledon won hij de titel in het dubbelspel samen met Schröder, terwijl hij in de enkelspelfinale door de Gelener werd verslagen. Op het US Open wist hij, weer met Schröder, de dubbel­spel­titel te bemachtigen, waarna hij zijn landgenoot in de enkelspelfinale versloeg.

Op het Australian Open 2023 won Vink de titel in het dubbelspel, samen met Schröder – ook in het enkel­spel bereikte hij de finale, maar daar moest hij de duimen leggen voor zijn landgenoot. Op Wimbledon 2023 won hij de titel zowel in het enkel- als in het dubbelspel (met Schröder).

In augustus 2023 werd Vink in Rotterdam Europees kampioen in het enkelspel – in het dubbelspel won hij het goud samen met Sam Schröder.

Onderscheidingen

[bewerken | brontekst bewerken]

Vink volgt de opleiding "Sport en Bewegen" op het Summa College in Eindhoven.

Resultaten grandslamtoernooien

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans
toernooi 2021 2022 2023 2024
Vlag van Australië Australian Open HF KF F HF
Vlag van Frankrijk Roland Garros W W HF
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon F W W
Vlag van Verenigde Staten US Open F W F g.t.
toernooi 2021 2022 2023 2024
Vlag van Australië Australian Open HF F W HF
Vlag van Frankrijk Roland Garros W HF W
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon W W W
Vlag van Verenigde Staten US Open W W W g.t.
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Niels Vink.
  • (en) Profiel van Niels Vink op de website van de ITF
  • Niels on wheels, officiële website van Niels Vink