Pieter Brattinga
Pieter Brattinga (Hilversum, 31 januari 1931 - Kootwijk, 8 juli 2004) was een Nederlands grafisch ontwerper die met name bekendheid verwierf als promotor van vormgeving.
Werkzaamheden
[bewerken | brontekst bewerken]Van 1951 tot 1974 was Brattinga director of design bij Steendrukkerij De Jong & Co in Hilversum, waarvoor hij ook tentoonstellingen maakte en waar hij de fameuze Kwadraatbladen uitgaf.
Tussen 1960 en 1964 was hij hoogleraar en voorzitter van de faculteit visuele communicatie aan het Pratt Institute in Brooklyn, New York.
In 1964 richtte hij zijn eigen bureau Form Mediation International op.
In 1963 was Brattinga ook betrokken bij de oprichting van de International Council of Graphic Design Associations (Icograda) waar hij tot 1970 secretaris-generaal van bleef.
Vanaf 1969 heeft Brattinga diverse postzegels ontworpen voor de PTT, onder andere de bevrijdingszegels uit 1985, de zilveren jubileumzegel voor koningin Juliana der Nederlanden en de zegel ter gelegenheid van de 60e verjaardag van haar echtgenoot, prins Bernhard van Lippe-Biesterfeld.
In 1972 opende Brattinga zijn Print Gallery in zijn woonhuis aan de Amsterdamse Prinsengracht nummer 628. In de loop van jaren hebben talloos veel grafisch ontwerpers hun experimenteel drukwerk in deze galerie kunnen exposeren.
Van 1971 tot 1995 ontfermde Brattinga zich als oprichter en directeur in het rechtenbureau Mercis over de zakelijke belangen en de auteursrechten van jeugdvriend Dick Bruna. Het is zeker voor een groot deel aan Brattinga te danken dat Dick Bruna's Nijntje wereldwijd beroemd werd, speciaal ook in Japan, waar Brattinga voor Bruna goede contacten legde.
Karakterisering
[bewerken | brontekst bewerken]Brattinga's biografe, Geneviève Waldman, koos als algemene karakterisering van de vele functies van Brattinga het woord 'communicatie', en, in navolging van de Nederlandse grafisch ontwerper Gerard Wernars, voor de aanduiding 'een creatief organisator'. Want "Brattinga bracht voortdurend mensen met elkaar in contact, speelde een bemiddelende rol tussen ontwerpers en kunstenaars enerzijds en zakenmensen, museummedewerkers en ambtenaren anderzijds, en probeerde steeds met behulp van woord en/of beeld informatie over te dragen." Recensenten noemden hem een 'kosmopoliet', 'duizendpoot', 'polyglot' en 'alleskunner'.
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- Website DESIGNWS.COM: Simon Vinkenoog over Pieter Brattinga
- Pieter Brattinga op website NAGO
- De Volkskrant, 13 juli 2004, Anne van Driel, Comfort van de lezer stond altijd voorop – Pieter Brattinga groeide op tussen de letterkasten van zijn vaders drukkerij. Collega's noemden hem meer zakenman dan ontwerper. Toch leverde hij een essentiële bijdrage aan het imago van de Nederlandse vormgeving...
- Het Financieele Dagblad, 27 augustus 2015, Gaby de Groot Carlo Molenaar, Wat heeft ‘cashkonijn’ Nijntje financieel opgeleverd?
- Geneviève Waldman (1989). De activiteiten van Pieter Brattinga, een tijdsbeeld. Den Haag: SDU Publishers. ISBN 90-12-06213-6