Pinoyscincus
Pinoyscincus | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pinoyscincus abdictus | |||||||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Geslacht | |||||||||||||||||
Pinoyscincus Linkem, Diesmos & Brown, 2011 | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||||||
Pinoyscincus op Wikispecies | |||||||||||||||||
|
Pinoyscincus is een geslacht van hagedissen uit de familie skinken (Scincidae).[1]
Naam en indeling
[bewerken | brontekst bewerken]De groep werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Charles W. Linkem, Arvin Cantor Diesmos & Rafe Marion Brown in 2011. Er zijn vijf soorten, die lange tijd behoorden tot het geslacht van de bosskinken (Sphenomorphus). Hierdoor worden de verouderde wetenschappelijke namen nog vaak in de literatuur gebruikt.
Uiterlijke kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]De soorten worden wat groter dan de bosskinken waar ze aan verwant zijn.[2] De lichaamskleur is bruin met donkere vlekken of strepen.
Verspreiding en habitat
[bewerken | brontekst bewerken]Alle soorten leven in delen van Azië en endemisch voorkomen op de Filipijnen.
Soorten
[bewerken | brontekst bewerken]Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.
Naam | Auteur | Verspreidingsgebied |
---|---|---|
Pinoyscincus abdictus | Brown & Alcala, 1980 | Filipijnen (Bohol, Camiguin, Luzon, Mindanao, Polillo) |
Pinoyscincus coxi | Taylor, 1915 | Filipijnen |
Pinoyscincus jagori | Peters, 1864 | Filipijnen |
Pinoyscincus llanosi | Taylor, 1919 | Filipijnen (Leyte, Samar) |
Pinoyscincus mindanensis | Taylor, 1915 | Filipijnen (Bohol, Leyte, Mindanao) |
Bronvermelding
[bewerken | brontekst bewerken]Referenties
- ↑ Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database – Pinoyscincus.
- ↑ Anne Devan-Song, Rafe M. Brown, Amphibians and Reptiles of Luzon Island, Philippines, VI: The Herpetofauna of the Subic Bay Area.
Bronnen
- (en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Pinoyscincus - Website Geconsulteerd 22 december 2018